Retourtje Polen

[Martin van Mourik]

Petje af en respect Martin, dat avontuur doe ik je niet na. Gunst wat een afstanden leg jij achter elkaar af. Vooral die laatste!

Nou ja, dat je op een open tweewieler een afstand van rond de 250 kilometer kunt rijden heb ik juist uit onder andere jouw fietsverhalen. Of ik dat dan vier dagen achter elkaar vol kon houden wist ik niet, maar het bleek wel te kunnen.

Die laatste rit van meer dan 24 uur had ik domweg geen zin meer om te stoppen totdat ik thuis was, en ik was ook gewoon benieuwd hoe het zou zijn om zo lang door te halen. Daarna anderhalve dag op apegapen gelegen. Zondagavond bij vrienden wezen eten, toen ging het wel weer. Als ik i.p.v. doorrijden nog een keer ergens overnacht had, en daarna het laatste stuk gereden, was ik misschien al op zaterdagavond weer redelijk hersteld geweest.

Na 200 kilometer vind ik een douche wel zo fris, hoe deed jij dat, dook je het water nog even in?

Op de twee heetste dagen, dag 2 en 3 van de heenreis ben ik aan het einde van de dag het water in gedoken, en heb mijn pet uitgespoeld. Bij aankomst in Bydgoszcz en bij aankomst weer thuis ben ik onder de douche gesprongen, en het bezwete spul in de was gedaan. Tijdens de terugreis lagen de temperaturen wat lager en was het minder zweterig.

Bij bergtochten ben ik wel gewend om gewoon een week lang in dezelfde kleren te lopen. Dat stoort me ook niet zo, totdat ik me weer onder de mensen moet begeven, dan wil ik graag gewassen zijn, schoon spul aanhebben en wat deo op, vooral als het binnen zitten is.

Ik heb zelf geen al te gevoelige neus, dat zal misschien ook wel helpen. Ook zweet ik volgens mij niet zo uitbundig als andere mensen.

Dat gele shirt is van polyester waarin iets van zilverionen verwerkt zijn, zodat het niet zo snel gaat stinken. Dat helpt ook.

---

Dit lijkt me nou echt zo'n tocht waarbij je je elke dag toch best wel eens eenzaam en wat ontheemd kan voelen. Of viel dat wel mee?

Ik kan eenzaamheid vaak juist wel waarderen. Het is iets dat ik opzoek bij bergtochten, je een paar dagen helemaal los maken van de bewoonde wereld, nul voorzieningen gebruiken en puur op je eigen uitrusting vertrouwen. Door het wildkamperen had deze tocht daar wel een klein beetje iets van weg.
Er waren wel een paar leuke toevallige korte ontmoetingen die een mogelijk gevoel van ontheemdheid tegengingen, bijvoorbeeld:

• de natuurfilmer die me viel Spass wenste bij de uitkijktoren die eerste avond aan de Dümmer See
  
• de veerpontkapitein bij Havelberg die me vertelde hoe hij me gisteren had zien fietsen
  
• de motorrijder op de veerpont bij Rogätz waar ik een kort gesprek over mijn fiets mee had
  
• de mensen in Altenberge die me spontaan hulp aanboden toen ik met die derailleur bezig was