10-Sep-2024, 09:18 PM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-Sep-2024, 09:33 PM door Martin van Mourik.)
Ik ben voor mezelf tot de slotsom gekomen dat ik bij mijn handen net zoals bij mijn lijf een systeem met lagen het beste vind werken.
Het meeste gebruik ik van die dunne uit fijn garen gebreide handschoenen met drie vingertoppen die op aanraakschermen werken. Die haal je bij de buitensportzaak voor zo'n twaalf euro. Ze zijn dun en niet winddicht, maar ik heb er vaak genoeg aan. Doordat ze dun zijn kun je er allerlerlei handelingen mee uitvoeren zonder ze uit te hoeven trekken: sleutels tevoorschijn halen en opbergen, ritsen open en dicht, telefoon bedienen, iets eten, enz.
Voor echt natte en koude omstandigheden doe ik er wanten van regenjasstof overheen, die zijn wind en waterdicht, maar ze worden wel door het zweten klam van binnen, net zoals een regenjas. Daarvan heb ik vorig jaar een goedkoop stel gevonden bij Decathlon, ook voor ongeveer een tientje. Bij de buitensportzaken kun je wanten van dit concept voor tussen de vijftig en honderd euro vinden, dat vond ik te veel voor hoe vaak ik ze gebruik.
Die dunne handschoenen en die wanten van regenjasstof hebben een kleine pakmaat, je kunt ze zo in je jaszak of broekzak of in een tas proppen. Het moet al heel serieus koud worden wil ik aan de combinatie van deze twee niet genoeg hebben. Voor dat geval heb ik nog wel een stel dikke handschoenen of wanten liggen. Dikke wanten of handschoenen ben ik om de haverklap weer uit aan het trekken omdat ik iets wil doen wat niet lukt als ik ze aan heb. Gelukkig is het in Nederland zelden zo koud dat ik ze nodig heb.
Mijn ervaring met handschoenen is er een van omgekeerde prijs-prestatie relatie, hoe duurder ze zijn hoe minder plezier ik er van heb, en hoe minder ik ze in de praktijk gebruik.
Ik heb vorige winter op houtje-touwtje-wijze geëxperimenteerd met een wind/regenscherm voor mijn handen, in de vorm van een stouwzak die ik met een stuk klittenband op mijn stuur had vastgezet, met de opening naar mij toe. Ik hield mijn handen het grootste deel van de tijd tijdens het fietsen op het midden van mijn stuur in die stouwzak. Normaal heb ik mijn handen ook meestal ongeveer in die positie. Om te remmen, schakelen of bellen moest ik even een hand eruit halen. Zo waren mijn handen meestal uit de wind, en dat scheelt een hoop, ik kon daardoor dan met koud en nat weer vaak zonder handschoenen, of alleen met de dunne gebreide handschoenen fietsen. Ik wil deze winter op dit idee voortborduren en een wind/regenscherm voor mijn handen op maat maken.
Dingen aan je stuur - "moffen" - om je handen warm te houden zijn trouwens een oud idee, ik heb wel eens een oud zwartwit-filmpje voorbij zien komen van een groot kruispunt in een Nederlandse stad in de spits, uit een tijd dat er nog meer fietsers dan auto's in het verkeer waren. Je zag dan vele heren met moffen aan hun stuur en een aktetas hangend aan de bovenbuis van het frame voorbij komen.
Het meeste gebruik ik van die dunne uit fijn garen gebreide handschoenen met drie vingertoppen die op aanraakschermen werken. Die haal je bij de buitensportzaak voor zo'n twaalf euro. Ze zijn dun en niet winddicht, maar ik heb er vaak genoeg aan. Doordat ze dun zijn kun je er allerlerlei handelingen mee uitvoeren zonder ze uit te hoeven trekken: sleutels tevoorschijn halen en opbergen, ritsen open en dicht, telefoon bedienen, iets eten, enz.
Voor echt natte en koude omstandigheden doe ik er wanten van regenjasstof overheen, die zijn wind en waterdicht, maar ze worden wel door het zweten klam van binnen, net zoals een regenjas. Daarvan heb ik vorig jaar een goedkoop stel gevonden bij Decathlon, ook voor ongeveer een tientje. Bij de buitensportzaken kun je wanten van dit concept voor tussen de vijftig en honderd euro vinden, dat vond ik te veel voor hoe vaak ik ze gebruik.
Die dunne handschoenen en die wanten van regenjasstof hebben een kleine pakmaat, je kunt ze zo in je jaszak of broekzak of in een tas proppen. Het moet al heel serieus koud worden wil ik aan de combinatie van deze twee niet genoeg hebben. Voor dat geval heb ik nog wel een stel dikke handschoenen of wanten liggen. Dikke wanten of handschoenen ben ik om de haverklap weer uit aan het trekken omdat ik iets wil doen wat niet lukt als ik ze aan heb. Gelukkig is het in Nederland zelden zo koud dat ik ze nodig heb.
Mijn ervaring met handschoenen is er een van omgekeerde prijs-prestatie relatie, hoe duurder ze zijn hoe minder plezier ik er van heb, en hoe minder ik ze in de praktijk gebruik.
Ik heb vorige winter op houtje-touwtje-wijze geëxperimenteerd met een wind/regenscherm voor mijn handen, in de vorm van een stouwzak die ik met een stuk klittenband op mijn stuur had vastgezet, met de opening naar mij toe. Ik hield mijn handen het grootste deel van de tijd tijdens het fietsen op het midden van mijn stuur in die stouwzak. Normaal heb ik mijn handen ook meestal ongeveer in die positie. Om te remmen, schakelen of bellen moest ik even een hand eruit halen. Zo waren mijn handen meestal uit de wind, en dat scheelt een hoop, ik kon daardoor dan met koud en nat weer vaak zonder handschoenen, of alleen met de dunne gebreide handschoenen fietsen. Ik wil deze winter op dit idee voortborduren en een wind/regenscherm voor mijn handen op maat maken.
Dingen aan je stuur - "moffen" - om je handen warm te houden zijn trouwens een oud idee, ik heb wel eens een oud zwartwit-filmpje voorbij zien komen van een groot kruispunt in een Nederlandse stad in de spits, uit een tijd dat er nog meer fietsers dan auto's in het verkeer waren. Je zag dan vele heren met moffen aan hun stuur en een aktetas hangend aan de bovenbuis van het frame voorbij komen.
