Voor fietsers: Nederland is beter dan Engeland

[melle z]

Ik denk dat fietsen in Engeland (en de rest van de UK) nog meer dan in Nederland een kwestie van plannen is.

Tot een jaar geleden 'plande' ik mijn routes door een blik op de kaart te werpen en te bedenken waar ik ongeveer naartoe wilde. Vervolgens maakte ik een lijstje plaatsnamen in mijn hoofd en zag ik wel hoe ik daar kwam. Sinds ik een Garmin heb en routes plan via cycle.planner is er een wereld voor mij opengegaan: niet alleen sta ik niet meer om de 20 minuten op de kaart te kijken en rij ik niet meer steeds verkeerd, ook fiets ik over veel mooiere wegen (dat geldt ook voor als ik in Ierland en Nederland fiets).

Als je een lange afstand gaat fietsen kunnen sites en planners helpen de juiste route te vinden maar als je tussen twee dorpen bij elkaar in de buurt wilt rijden en niet off road (gravel) wilt of kunt kan het zijn dat je geen opties hebt waar je in Nederland altijd wel een route kunt vinden en meestal een goede.

In de UK is over het algemeen ook wel een fietsbare route te vinden, maar als je Nederlandse fietspaden gewend bent kom je inderdaad bedrogen uit.

Weten waar de wegen goed zijn is ook minder makkelijk dan in Nederland waar er heel wat uitgezette routes zijn, knooppunten en de witte bordjes met rode of groene plaatsnamen.

National cycle routes zijn bebord (al zijn de 'borden' vaak stickers op lantarenpalen).

In grote delen van Groot Brittannië is er een doorgaande fietsroute met een paar vertakkingen naar steden dicht langs de route en zelfs Britten klagen dat die routes niet goed (of helemaal niet) onderhouden worden.



Het aantal routes, zeker in de steden, groeit wel.

Er is hier in Bath een compleet met bramen overgroeid fietspad dat niemand gebruikt en dat niet onderhouden wordt. Het was denk ik ooit een heel mooi fietspad, maar het gaat van niks naar nergens. Het Bristol and Bath Railway Path daarentegen is een goed onderhouden route tussen de centra van beide steden met slechts twee gelijkvloerse kruisingen met autoverkeer en veel goed bruikbare aftakkigen naar dorpen en buitenwijken aan de route. 



In Dublin fiets ik vaak over het Grand Canal (stel je er niet teveel bij voor...) Path, ofwel The Green Way, een 'fietssnelweg' de stad uit. Je moet er om de kilometer door een kloterig klaphekje waar amper een fiets door past, of je moet je tussen twee paaltjes door wurmen. Eén van die paaltjes heeft onderaan een plaat waar je trappers achter blijven haken zodat je gedwongen wordt om af te stappen, maar lopend naast je fiets pas je er amper door. Hopeloos!

Ramsgate naar Portsmouth

Dat is ook wel ongeveer de beroerdste hoek van het land om te fietsen, al kun je langs de kust of door de Downs en de Weald best een mooie route vinden.

Veel onoverzichtelijk kruisingen, veel bordjes dat je moet afstappen om zijwegen over te steken, stoepranden die niet omlaag gebracht zijn voor fietsers (maar wel voor auto's bij bijna elk huis.)

Dat is op de Britse en Ierse eilanden allemaal helaas niet ongebruikelijk. Het bordje 'cyclists dismount' heeft gelukkig geen enkele juridische waarde, al willen voetgangers en automobilisten je er graag op wijzen als je gewoon doorfietst. In dat geval leg ik ze graag uit dat ik voor de gelegenheid geen cyclist ben maar een arsehole, dat vinden ze namelijk toch al.

[...]het is geen vanzelfsprekendheid om er goed te kunnen fietsen.

Klopt, maar de generalisaties in de openingspost verdienen wel een beetje nuance wat mij betreft.