Foto's Fietsbennie

[Fietsbennie]

Ik zet mijn ligfiets zo neer dat hij in elk geval droog staat. Dat verdient die op een of andere manier. Anders was ik hier niet gekomen. Je kon je er vanaf half 5 aanmelden. Ik arriveer een kwartier later. Laat ik Miep in Minden maar als schuldige aanwijzen voor de vertraging - al zou ik haar niet meer terug herkennen in een mensenmassa.

Bij het aanmelden kennen ze me. Die Nederlandse fietser met die onuitsprekelijke voornaam. Ik sta even te gammelen. Stilletjes geniet ik in mezelf een euforie moment. Weer een 200+ gedaan en de omgeving van onderweg maakt nog indruk. Ik groet de anderen en geef ze hand. Spierpijn heb ik nauwelijks maar ik ben lui van het klimmen en weinig slaap. ,,Du kannst selbst Platz zum Schlafen suchen, egal wo.” Mij best, ik pak mijn spullen en besluit dat dan maar eerst te gaan doen.

Haus Süntelbuche leeft. Hoge kozijnen, vloeren kraken, deuren piepen. Mijn plaatjesschoenen knallen als geweerschoten in het trappenhuis als ik naar boven loop. Ik zie een bakbeest van een bankstel dat ik me afvraag hoe ze in vredesnaam dat gevaarte boven hebben gekregen. 

Ik kies voor de slaapkamer zo ver mogelijk bij de trap vandaan. Ik groet mijn kamergenoot kort, die hetzelfde idee had. Een koude douche doet me goed. Omdat we toch 6 uur ongeveer gaan eten, besluit ik eerst wat slaap in te halen. Even de ogen dicht doet wonderen. 

Een Amerikaanse barbecue volgt waarin ieder voor zichzelf zorgt, ook staat er salade en tegen kleine vergoeding kun je bier pakken. Het is gezellig samenzijn. Ik zit aan de anekdotetafel, en geniet van de verhalen. Het lukt me redelijk alle Duits te verstaan. Namen lukt me niet te onthouden, wel waar ze vandaan komen. Enkele plaatsen herken ik, sommige liggen kats aan de andere kant van Duitsland. Leuk om met deze wildvreemde mensen toch een verbinding te hebben door dezelfde hobby. HPV probeert in heel Duitsland hetzelfde te doen. Ligfietses aan elkaar verbinden. Via ontmoetingen, wedstrijden en toertochten. Wil iemand een toertocht organiseren? Wie kan en wil gaat mee, HPV helpt daarbij.  
 
We hebben allemaal onze reden en achtergrond hier te zijn, een is puur voor gezelligheid, de andere heeft het hele Europa door gefietst, iedereen hoort erbij. 

Later in de avond volgen filmpjes van wedstrijden van vroeger. Ook laat fanatiekelinge deelnemers verzamelingen aan ligfietsen en zelfbouwprojecten zien. 

Voor de mogelijkheid om de salsa te leren van een dansleraar dank ik vriendelijk. Mijn benen zijn niet zo soepel vandaag.

De volgende ochtend kom ik in gesprek met mijn kamergenoot. We leggen onze levens naast elkaar. Hij woont in Hannover en had eerder een ligfiets. Hij is er nu te ziek voor, maar hij vind het nog steeds leuk dit weekend mee te beleven. 

Na de douche volgt een gezellig ontbijt. Dieter is naar de bakker om de hoek geweest. Ook is er koffie. We praten over fietsen, fietspaden mooie plekjes en alles er omheen. Lekkere knapperige Duitse broodjes, kan mij niet beter!

Ik neem afscheid van Dieter en Hanna en ga nog met hen op de foto als herinnering. Goede schoenen voor de bergwandeling heb ik niet bij me. Ook ging de toertocht dezelfde kant op als waar ik vandaan kwam. Het is goed zo.

Ik mocht van mezelf kiezen tussen door te fietsen naar Hannover of naar Hameln. Veek verder hoeft het niet. Een van de fietsers kwam uit Hameln en wees me een mooie route op de kaart en ik ben om. Het wordt Hameln. Niet zo heel ver, maar dan heb ik ook nog even tijd de stad te bekijken voordat mijn broer me komt halen.

Even later fiets ik weer. Ik rij door het bos en door de heuvels. Ik groet iedereen. Ik kom op een gegeven moment door een tunneltje die ,, letzten Gang" wordt genoemd omdat deze tussen het dorp en de begraafplaats ligt. Onderweg kom ik fluitspeler noch kinderen tegen. Die ontmoeting kan ik dus naar fluiten.

Ik loop door het centrum en vergaap me aan de gebouwen en neem er de tijd voor. Toeristen zetten ze de boel op de foto. Ik ben benieuwd of ze ooit thuis nog een Twentse ligfietser ontdekken op hun plaatjes. Het meest intrigerende vond ik het kunstwerk bij het gemeentehuis, die blik in de ogen van die kinderen.

Ik kijk nog maar eens vanaf de brug over de Wezer naar de stad. Wellicht komt er een volgende keer. 

Ik zit te wachten bij een grote supermarkt. Ik kijk naar de mensen. Mijn broer heb ik net gemist en is naar binnen gegaan. Ik blijf liever buiten. Het kasteel onder Hameln was net wat te ver qua tijd. Nou ja, dan kan ik alvast een beginnetje maken met mijn verhaal. Enkelen komen bij me zitten en ik praat wat. Onderwerp: fiets en petspiegel, kennelijk is dat bijzonder. 

Ook Julian die heel geïnteresseerd naar de techniek komt kijken. Hij vraagt of hij bij me mag zitten en we raken aan de praat. Hij blijkt zelf ook een ligfiets te hebben en weleens in Nederland te komen. We hebben afgesproken dat hij maar een keer koffie komt drinken.

Mijn broer en schoonzus zijn er. Ik knoop zelf de fiets op de auto. We moeten een aardig stuk over de snelweg. Het was mooi zo. 

Dieter en Hanna en rest bedankt voor de gezelligheid, proviand en onderkomen. En wellicht tot een volgende keer. 


Allemaal foto's van 40 jaar ligfietsvereniging HPV Duitsland 






Oude beelden 


Dieter en Hanna 


Weer onderweg 




Wedstrijd met een bus. We haalden elkaar telkens in. 


Letzten Gang


Rattenfängerhaus


Fluit fluit verhaaltje is uit.