Foto's Fietsbennie

[Tijanus]

Stelt niet veel voor, maar zo'n klein durpke en dan zo'n grote kerktoren vind ik altijd wel een aardig contrast.

Dat heb ik altijd met Kranenburg bij Vorden. Klein dorp en een gigantische kerk. Wat zullen die mensen het vroeger slecht hebben gehad. #hogekerkbelasting


https://maps.app.goo.gl/ECdubWFNfa7SpRi97

Ah, de Antoniuskerk in Kranenburg, de tweede door de grote Pierre Cuypers gebouwde kerk, en de oudst bewaarde. Ook al een fraai staaltje neogotiek (voor wie er van houdt, natuurlijk), al vind ik de Sinterklaaskerk in Sint-Nicolaasga nog wel iets fraaier.

Hadden die mensen het slecht? Sinds de grondswetwijziging van 1848 mochten de katholieken eindelijk weer zelf kerken bouwen (in tegenstelling tot de waterstaatkerkjes vanaf 1824, en oh ja, de schuilkerken/schuurkerken tussen 1619 en de Franse tijd, want ja, die legendarische godsdienstvrijheid van de Unie van Utrecht was iets tussen een lachertje en totale fictie (precies ja, een legende) als je toevallig katholiek (of remonstrants, of christelijk gereformeerd, of...) wenste te zijn. Bijna al die fraaie neogoten zijn in een generatie tijd (1850-1880) gebouwd, en dat is geen toeval. Katholiek Nederland herrijst! En hoe...

Objectief materieel hadden de mensen het natuurlijk slechter dan nu, maar subjectief kon dat nog wel eens meevallen. Als ik zie hoeveel mensen er nu gewoon niet meer snappen wat 'genoeg' is, lijken te leven voor het hebben van een grotere-auto-dan-de-buurman en/of jaloers zijn op mensen die het slechter hebben dan zijzelf (bed, bad en brood? niet sober genoeg!), dan lijken me dat toch tekenen van grote(ske) geestelijke armoede.

[Roepers]

Dat heb ik altijd met Kranenburg bij Vorden. Klein dorp en een gigantische kerk. Wat zullen die mensen het vroeger slecht hebben gehad. #hogekerkbelasting




https://maps.app.goo.gl/ECdubWFNfa7SpRi97

Er staat een klooster naast. Wikipedia zegt dat het een Franciscanenklooster is. De kerk is ontworpen door niemand minder dan Pierre Cuypers in de 19e eeuw en het dorp had een centrum functie voor het Rooms katholicisme  in de omgeving. Dus ik denk dat die conclusie over kerkbelasting wat tekort door de bocht is.

Groet,
Marco

[Fietsbennie]

Vier lekke banden... Wat voor banden heb je er op? Geen antilekbanden zoals de Schwalbe Marathon, denk ik?

Ik heb achterop een continental, die heb ik bijna 5 jaar geleden gekocht nog in Walsrode.
Daar wil ik wel antilek op hebben van Schwalbe.
Het grootste probleem is voorband. Ik ben benieuwd of voor die 20 inch een goede buitenband ga vinden. Deze zit er ook een jaar of 3 of 4 op.

En ook nog door Zieuwent gekomen, denk ik? 

Nee, Zieuwent ben ik geloof ik al eens geweest. Ik had geen trek in de N312. Ik ben langs de Slinge gegaan. Dat is ook een mooi stuk hoor. Heerlijk langs het water. Een aanrader.  Maar nogmaals bedankt voor de tip. De Achterhoek is een mooie streek om doorheen te fietsen, ik denk net iets rustiger nog dan hier in Twente. En het is niet ver, reden genoeg vaker te gaan.

[De tovenaar]

Jouw 20 inch voorband is dat 406 of (M5 kennende) waarschijnlijk 451?
Ik heb de Kenda K184  band  451 (37 mm breed) voor op mijn M5. 
Ben wel tevreden over deze bandjes van Aliexpress, nog niet lek gereden.
Zie ook dit topic https://ligfietsers.nl/thread-1784-post-31863.html

[Lopopodium]

Maar nogmaals bedankt voor de tip. De Achterhoek is een mooie streek om doorheen te fietsen, ik denk net iets rustiger nog dan hier in Twente. En het is niet ver, reden genoeg vaker te gaan.

Ik hoop een volgende keer een wat beter traject voor je te kunnen uitstippelen. Om een of andere reden vind ik het een stuk lastiger om een route in de Achterhoek op te tekenen dan eentje in Zuid-Holland. Denk dat de wegen een beetje teveel op elkaar lijken in de Achterhoek. In Zuid-Holland kan ik perfect een fraaie route optekenen. Dat laatste zal denk ik komen doordat veel fraaie routes in Zuid-Holland wat meer van de doorgaande wegen af liggen en het zijn dan veelal losse fietspaden (bijvoorbeeld door de duinen of als heerlijk rustige verbindingspaden in poldergebieden).

[Jeroen S]

In de Achterhoek zijn er gewoon heel veel fraaie routes mogelijk, net als daar net over de grens. Wat verder doorfietsen langs de Bocholter AA kan ook wel leuk zijn, ook tussen Rhedebrugge en dan weer richting Ulft liggen er hele stukken van dat rustige gravel langs het water.

Een aanrader in die richting is wat mij betreft Schloss Raesfeld, dat ligt er echt heel mooi bij, met een klein plukje huizen voor de slotgracht. Ook daar het golvende landschap.

[Fietsbennie]

Schloss Raesfeld is ook mooi.
Daar ben ik al eens geweest.

[Lig-hen]

Fantastisch dat je na alle drukte rond de verhuizing deze fietstochten weer kunt oppakken Fietsbennie. 
En beste kerel, gun jezelf een stapeltje nieuwe banden, het jaar ligt op je te wachten.  
Dank je wel dat ik a.h.w. vanaf je “pakkiesdrager” deze mooie tocht mocht meebeleven.

[Fietsbennie]

Alles ligt klaar. Zelfs overnachtingspullen. Ik hoop maar dat ik alles heb. Ik bestijg als een koning elegant mijn troon op wielen als ik de schutting zachtjes achter me dicht heb gedaan. Echter kom ik bij het centraal station van Daarlerveen erachter dat deze koning zijn kroon is vergeten. Kon hij met troon en al terug naar huis om alsnog de petspiegel op te halen. Gelukkig is het allemaal aan dezelfde straat. Het is half 5. Het is nog donker en stil. Het vriest licht. Rijp ligt op de velden. De lucht is vol sterren. Het gaat naar het westen dit keer. Geen Duitsland. Geen bratwurst, slechte fietspaden of hobbelen over de stoep dit keer. Wie weet een volgende keer.

Ik ben onderweg naar Gert. Zijn ouders gaan bij mij in het dorp naar de kerk. Hij was onlangs een keer mee en we troffen elkaar na veel jaren. In de middelbare school was hij een van de havoheren die hard kon fietsen. En ik maar proberen hen bij te houden.

De troon neemt een nieuwe route nog in het donker. Dat is vragen om moeilijkheden. Maar ja, eigenwijs. Ik wilde niet door Hellendoorn. Blijkt even verder Teasyone op beginpunt van de route afgesteld te staan in plaats van eindpunt. Sta ik in plaats van bij Luttenberg weer bij Schuilenburg. Rustig blijven Gerwin. De juiste koers weer opzoeken en verder.

Ik kom terecht in een prachtig voorjaarsconcert in de bossen van de noordelijke flarden van de Sallandse Heuvelrug. De vogels zongen in de ochtendschemer letterlijk alle sterren van de hemel.
Eenmaal bij Raalte was het licht. En koud. Gelukkig was ik erop gekleed. Ik sta als enige te wachten op een trein. De grote kerk is niet te missen als ik voorbij tuf. Ik zie de zon in mijn spiegel boven de horizon komen. Een klein nadeel als je deze kant opgaat.

Het pontje bij Wijhe hoef ik niet lang op te wachten. Ik mag mee van de pontbediende, hij lacht als ik hem daar overdreven om complimenteer en beloof hem 5 sterren googlerecensie te geven. De toon is weer gezet. Eenmaal aan wal, zonnebril op, provincie nummer 2, gaan. Ik mag een stuk van mezelf langs de IJssel fietsen. Ik ben mezelf enorm goed gezind vandaag. Ik zie de toren van de oude steenfabriek van Fortmond tussen flarden mist. Bij Heerde zoek ik een beschut plekje om een vorstelijke maaltijd van 2 boterhammen en koffie te nuttigen. Ook het stukje langs Apeldoorns kanaal is mooi. In Epe zie ik scholieren fietsen of wachten op de bus. Ik duik daar de Veluwe in. Ik kan mijn verhaal kwijt bij een mobiel toilet bij een huis waar ze aan het schilderen zijn. Dan zoveel mogelijk smalle fietspaden door het bos, precies waar ik van hou. Wolven noch dinosauriërs zie ik lopen. Ik geniet van de glooiingen die je hier vindt. Bij Gortel doe ik mijn vest er tussen uit. Het is heerlijk fietsen in het zonnetje.

In Elspeet hoor ik wat schaven. Materiaalpech. Het spatbord aan de voorkant is kapot en schaaft langs het voorwiel. Ik heb het al eens geprobeerd te lijmen maar nu is het echt op. Gelukkig heb ik gereedschap. Wat verderop hetzelfde euvel. Dan knip ik er maar een stukje af met een tang. Alsof het een lintje betreft. Mooi is anders maar wat moet je dan?

Op mijn lijstje vink ik Staverden af. Het moet de kleinste stad van Nederland zijn, net als Bronkhorst. Het kasteel zelf staat in de steigers, dus zet ik het bijgebouw maar op de foto, die is net zo mooi. Ik kom legervoertuigen tegen. Zullen ze hier aan het oefenen zijn? Het centrum van Putten is een bouwput geworden. Ik doe de vest weer aan. Het weer is omgeslagen naar bewolkt. Voorbij de A28 zoek ik het fietspad op langs het water wat om Flevoland heen ligt. Het wemelt van de ganzen en weidevogels. Ik kan ver kijken. En luister naar het gegak, de typische geluiden van grutto's en kieviten. Ik meen de kerktoren van Amersfoort te zien verderop. Ik val ten prooi aan een zuidwestelijke tegenwind op de dijk. Vogelfanaten bekijken de boel met verrekijkers, ik met een ligfiets. 


Geruisloos trap ik de volgende provincie nummer 3, Utrecht, binnen. Ik voel me nog steeds de koning te rijk. Ik vink het volgende van mijn wensenlijstje af. Spakenburg. Bootjes kijken bij de visafslag. En een visje halen. Dat doe ik anders nooit met de fiets, maar hier maak ik graag een uitzondering. Ik heb nog nooit zulke lekkere kibbeling gegeten. 

Ik had de kortste weg kunnen naar mijn einddoel, maar mijn wensenlijstje was nog niet klaar. Ik ging verder tegen de wind in. Via Eembrugge naar Baarn. Daar vielen me sommige optrekken van huizen op. Wat laten sommigen het hier breed hangen. Ik verkies het kasteel Hoog Vuurse. En deze koning laat paleis Soestdijk schieten. Wellicht een volgende keer. Glooiingen van de Utrechtse Heuvelrug pak ik hier ook nog even mee. 

Ik fiets de vierde provincie in, Noord Holland. Ik omzeil Hilversum door er onder langs te fietsen. Geweldig om door de Hoorneboegse heide te gaan. Ik loods de troon tussen de wisenten door. Op naar Loosdrecht. Ik heb daar een fietspad op de kaart gezien met aan beide kanten water. Dat pad is zo mooi dat ik vergeten ben er een foto van te maken. Bij Vreeland is het druk langs de N201. De stoplichten liggen eruit. Verkeersregelaars zwaaien iedereen vriendelijk. Ruim baan wordt er gemaakt door de wegwerkers als ik langs kom rijden. Ze strooien nog net niet met rozenblaadjes. Voorbij de brug moet ik een steile trap af. Al eerder heb ik stukken langs de Vecht gefietst, ik ga nu een stukje langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Waar een paar mooie boten passeren.

De stilte wordt rumoerig. Ik fiets langs het spoor. Treinen razen in allerlei kleuren voorbij. Wie bedenkt het om met 160 kilometer in de benen nog de drukste stad van het land in te duiken rond spitstijd?
Ik fiets Amsterdam binnen. Een wereld op zich. Zeker bij het AMC ziekenhuis is het druk. Ik verwissel de pedalen en schoenen. Hier helpen klikpedalen niet, dus heb ik de gewone meegenomen. En schoenen was ik toch nodig voor de avondwandeling. Ik heb zorgvuldig een route door de stad gepland over zoveel mogelijk fietspaden en zo weinig mogelijk kruisingen. Dan schiet het tenminste op. Even verderop kan ik het niet laten om over het parkeerterrein binnen het Arenastadion te fietsen. Kan ik tenminste trots zeggen dat ik in de buurt van middenstip ben geweest, en klagen dat ik aan voetbal onderdoor ben gegaan.

Koers op het centrum. Het is leuk fietsen hier, maar ik ben blij dat het niet dagelijks hoef. Het is lichtelijk aan het sputteren. Ach toe maar. Ik ben hier nu. Je moet goed opletten, het is egoïstisch maar ieder voor zich. De laatste wens van het lijstje is het Rijksmuseum, daar kun je ook onderdoor fietsen. En dat doe ik met grote glimlach. Weer een wens vervuld. 
 Na even kijken naar de wereld om me heen, fiets ik verder. Op het moment dat ik een van de bruggetjes over de grachten wil, die hier soms best steil zijn, knapt de ketting. Potdulle, toch iets te veel kracht op de zwakste schakel. Zit de koning van de dag op Prinsengracht een ketting te fixen in de regen, terwijl de halve wereldbevolking achter me langs loopt. 

Eenmaal gefixt, hup naar mijn logeeradres Gert. Via, uiteraard, de magere Brug, langs de Amstel naar Zuidoost, 10 kilometer verderop, ook over zoveel mogelijk fietspaden. Dwars door de Bijlmer om wat cultuur op te snuiven. En nadat we onze levens naast elkaar hebben gelegd lag deze jongen prinsheerlijk te slapen thuis in het appartement van Gert.

En terug? Heel saai met de trein van Duivendrecht naar Mariënberg, want ik wilde nog met mijn zoon oefenen voor het verkeersexamen komende week. Kan ik nu mooi de tram regels uitleggen.
Bedankt Gert voor de gastvrijheid!



De grote kerk is niet te missen in Raalte


Schipper mag ik overvaren


langs de IJssel


en Apeldoorns kanaal


ik duik de Veluwe in


smalle fietspaadjes


Staverden


...ik kom legervoertuigen tegen...


Bouw(putten)

---

..langs de Flevopolder...


bootjes kijken bij de visafslag Spakenburg


Hoog Vuurse


Heide onder Hilversum


Wisenten


Langs Amsterdam-Rijnkanaal


Onder doorgaan aan voetbal


Kuip 2.0 Voetbal boeit me niks, maar dit vond ik even leuk


Rijksmuseum


en de Route was 170 kilometer ongeveer

[LigfietsWilsum]

Pas op met die beesten met grote horens, als je ze blijft uitschelden voor wisenten, dan worden die Schotse hooglanders misschien wel heel erg boos!

[Tom Fekkes]

Een boeiende rit. Maar wat is dat Amsterdam-Rijnkanaal vreselijk saai!!!!! En daarom voor je gevoel vreselijk lang.

Maar je verhalen lees ik heel graag.

[Wim -de roetsende]

Ik vond de pedaal- en schoenwissel wel fascinerend   

Dat idee zou nooit bij mij opkomen. Ik vind fietsen met klikpedalen eigenlijk fijner. Ook in de stad.

[Roepers]

Geweldige tocht. En zo moeiteloos volgehouden. Misschien moet ik ook maar eens naar Amsterdam fietsen als mijn nieuwe fiets er is.

Groet,

Marco

[melle z]

Maar wat is dat Amsterdam-Rijnkanaal vreselijk saai!!!!!

Ik heb in Breukelen rechtstreeks aan het Amsterdam-Rijnkanaal gewoond en ik ben er heel vaak langs naar Amsterdam en Utrecht gefietst, wat mij betreft is het daar verre van saai.

[LigfietsWilsum]

Dank voor je mooie verhalen! Daarlerveen, da's dus net Twente, mooi ook om dat in je taalgebruik te zien weerkomen.

[tiemen]

Een ontzettend leuk verhaal en mooi verwoord. Het blijft mooi om zo een lange tocht te doen.

Het centrum van Putten is een bouwput geworden

 

[Josligfiets]

Geweldige tocht. En zo moeiteloos volgehouden. Misschien moet ik  ook maar eens naar Amsterdam fietsen als mijn nieuwe fiets er is.

Groet,

Marco

Het bezoek aan ACE was dus geslaagd begrijp ik. Wanneer ga je je nieuwe fiets krijgen?

[Fietsbennie]

Pas op met die beesten met grote horens, als je ze blijft uitschelden voor wisenten, dan worden die Schotse hooglanders misschien wel heel erg boos!

Dankje wel. Ik zal ervoor waken. Echter durfde ik niet dichtbij genoeg te komen om het verschil te ontdekken. Ik ben al blij genoeg dat ik het biologische kennis voorhanden heb om dit beest van de bromvlieg  te onderscheiden.

Een boeiende rit. Maar wat is dat Amsterdam-Rijnkanaal vreselijk saai!!!!! En daarom voor je gevoel vreselijk lang.

Maar je verhalen lees ik heel graag.

Dankje voor compliment Tom, dat waardeer ik enorm. Ik vond het als stilte voor de storm wel fijn. Ik ben al eens in Abcoude geweest langs de Vecht, dat vind ik een stuk mooier. Maar dat kan ik nu ook met eigen ervaring zeggen.
En na IJssel, Veluwemeer Loosdrechtse plassen vond ik dit kanaal ook wel een keer leuk. Ik rij vaker langs kanalen en kan nu na 3 kilometer ongeveer ook deze aan het lijstje toevoegen.

Ik vond de pedaal- en schoenwissel wel fascinerend Dat idee zou nooit bij mij opkomen. Ik vind fietsen met klikpedalen eigenlijk fijner. Ook in de stad.

De vorige keer in Amsterdam moest ik geregeld in de ankers omdat er een of andere dwaas niet door fietste, of toch onverwacht verkeer aankomt. En de spitsdrukte in de grachtengordel is wat anders dan een gemiddelde stad vind ik.
Met die steile bruggetjes en onoverzichtelijke kruisingen en trams vond ik wel fijn om snel te kunnen stoppen zonder uit te hoeven klikken. 

Dank voor je mooie verhalen! Daarlerveen, da's dus net Twente, mooi ook om dat in je taalgebruik te zien weerkomen.

Bedankt. In de spreektaal zou je ook horen waar ik weg kom. Ik ben goed te pas over om hier te wonen, je bent kort bij Vechtdal Salland en Twente zelf om zo maar te zeggen. Good goan 

Een ontzettend leuk verhaal en mooi verwoord. Het blijft mooi om zo een lange tocht te doen.

Het centrum van Putten is een bouwput geworden

 

Inderdaad Tiemen. Ik geniet er ook altijd van. Bedankt voor compliment hoor.

[Bart Verbeek]

Pas op met die beesten met grote horens, als je ze blijft uitschelden voor wisenten, dan worden die Schotse hooglanders misschien wel heel erg boos!

Denkend aan Holland zie ik hooglanders traag door oneindig laagland gaan

[Fietsbennie]

Ik ben geen feestvarken. Totaal niet. Bij het uitdelen van feestneuzen heb ik niet bepaald vooraan gestaan. Toch zag ik onlangs in de nieuwsberichten van ligfiets.net een advertentie voorbij komen van het vieren van 40 jarig jubileum HPV, oftewel ligfietsvereniging Duitsland. En dit vieren ze een weekend binnen fietsafstand van Daarlerveen. Het zal georganiseerd worden door Dieter en Hanna. Hé, dat zijn dezelfde als die ik al eens ontmoet heb ik Oldenburg. Het zou wel leuk zijn om er heen te gaan. Maar wel op de ligger. Dus, voorbereidingen treffen! Gelukkig zijn er bedden, dus ik hoef niet àlles mee te slepen.

Rustig tuf ik weg. Het zal weer een 200+ worden sinds tijden. De laatste keer voor mij was dat Maastricht. Zal mijn knie het houden? Zal ik het überhaupt volhouden? De wil is er, het materiaal functioneert, de conditie kan beter, nou ja. We zien wel. De remmen zijn afgesteld en de ketting is gesmeerd. Niet verder twijfelen, gaan! De klok bij de kerk in Daarlerveen staat op kwart voor 1.
De laatste avondbries blaast me in de rug naar het zuiden. Hopelijk kom ik nu ook Almelo door zonder lekke banden. Bij Hertme volg ik de oude Postweg, een vertrouwde route naar het oosten. De volle maan schijnt, een magisch licht doet de sterren verbleken. Ik doe het nog maar eens een keer, een nieuwe route volgen, midden in de nacht, ditmaal door Oldenzaal. Ik zal het ook nooit leren. Het gaat gelukkig goed, omdat ik thuis goed op Streetview heb gekeken. Ik heb het idee dat deze nieuwe route wel een kwartier scheelt.
Met een bloedgang raas ik door De Lutte. De laatste blauwe borden vullen zich met Duitse plaatsnamen. Vrachtwagens janken verderop de snelweg de grens over, ik doe het geruisloos.

Tegen drieën hou ik mijn eerste pauze in een bushok in Gildehaus, tegelijk maak ik daar een boom dankbaar. 
Ik vink mijn plaatsenlijstje af tot aan Salzbergen. Daar ga ik het centrum in. Ik zie de grote stoomlocomotief in het donker bij het station staan. Nu is de rest van de route onbekend en krijg ik er zomaar een functie bij en is het navigeren geblazen. 
Uilen vangen muizen in het veld. Katten weten niet wat ze meemaken als ik langskom rijden. Ik steek het Dortmund Emskanaal over waar ik er in november nog onderdoor ben gefietst. 
Het begint te schemeren.

Einde weg Dreierwalde links, een bord met 13 km naar de volgende plaats, dat is hier heel normaal. Ik hou pauze in Hopsten bij een Meiboom en de kerk, een mooie plek daarvoor. Ik ben ook wel toe aan koffie na zo weinig slaap. Ook biedt de gelegenheid zich aan in de vorm van een hok zonder slot, omdat ze aan het verbouwen zijn.

De eerste werklui zie ik langsrijden. Ik ben blij dat ik handschoenen draag en een vest kan aantrekken want erg warm is het niet.
De klok slaat half 6. Tijd om te gaan. Ik zet de boel op de foto, wissel van bril. De zon komt net boven. Ik geniet volop. Het gebeurt dagelijks, maar het blijft het mooist om mee te maken als je naar het oosten fietst. Na Halverde volg ik witte wegen. Lekker rustig zonder auto’s.

Ik rij de eerste grote stad binnen. Bramsche. Ik had ingeschat om hier 8 uur ongeveer ongeveer te zijn, maar stond al een uur eerder voor het spoor te wachten. Naast me staan een paar jongens enthousiast praten over hun weekendplannen. 
Ik groet de Hase die ik hier passeer. Een rivier waar ik goede herinneringen aan heb. Over de route heb ik goed nagedacht. De Teutoburger Wald, hoe mooi ook, laat ik rechts liggen en kies voor een 15 kilometer langere route die vlakker is.
Ik rij een kilometer heen en terug op een zijweg om Wasserburg Alt Barenaue te bekijken. Dat ik geen ruzie met mezelf kan krijgen dat ik het niet heb gedaan. Gelijk maak ik van de gelegenheid gebruik om lange kleren te wisselen voor kort. En niet vergeten in te smeren. De hele dag in de zon op een ligfiets heb ik dat ook geleerd niet te vergeten. Het begint te waaien. Volgens de berichten kwam de wind uit het noordwesten, beter kan het niet, vol in de rug vandaag.

Mijn routeplanner gaf een omweg aan. Er bleek een viaduct over het spoor bij Drohne eruit te liggen? Want hoe ik de bolletjes verschoof, ik kreeg het lijntje er niet overheen. Van de week heb ik daarom een firma gebeld die handelde in landbouwvoertuigen. Die antwoordde me dat er een nieuw viaduct lag en ik rustig langs kon. Met zulke afstanden heb ik graag zekerheid.

Ik moet tanken. Het water is hard gegaan met dat warme weer. Ik had ergens in Bramsche moeten aanleggen, stom. De prairie hier is dunbevolkt en er is buiten geen sterveling te bekennen. Tankstations of begraafplaatsen vind ik niet. 
Dan maar bedrijf of zoiets, maar ik moet zeker zijn van mensen anders is moeite van stoppen en afstappen voor niks. Bij een gehucht Haldem fiets ik langs een school en gaat bij mij een bel rinkelen. Kinderen spelen en moeten ook drinken. 
Ik fiets het schoolplein op.
Ik groet kinderen als ik binnen een waterkraan vind. Een oase voor een ligfietser met dorst. Voordat er nieuwsgierige vragen komen ben ik ook al verdwenen, mèt een volle tank!

Daarna klunen langs 100 km wegen. Het is een saai stuk, maar het schiet mooi op. Ik vis een stroopwafel uit de fietstas terwijl de plaatselijke bevolking met 100 langs me heen zoeft.
Ik zit te puzzelen en rekenen met de tijd. Hoe laat zal ik ongeveer waar wezen? Je moet toch wat doen op de ligfiets?

Ik geniet van de mooie vakwerkhuizen overal. Een oude kerk in vakwerkstijl zet ik op foto bij Frotheim. Een plek voor een bak koffie in de schaduw vind ik er niet, hup doorfietsen, op naar de volgende.

In Hille vind ik een picknickplaats bij een bejaardentehuis. Ik moet na een schoolbezoek toch op een of andere manier het geboortecijfergemiddelde wel compenseren natuurlijk. 
Ik zoek ik het Mittellandkanal op. Ook nu wil ik een stukje langs het water fietsen. Dit was gezien de kaart het beste stuk om te doen. Andere stukken was ik bang voor mul zand, en trekkerbanden heb ik er niet op zitten. Aan de hand van de borden tel ik dat ik er 6 km langs kanaal ga. Ik duik Minden in, de grootste stad van vandaag. Dan ook maar even naar het centrum. Even wat mensen om me heen, en wellicht is er wat moois te zien.

Wandelgebieden zijn soms beschermd met borden dat je er niet mag fietsen. Ook dit keer had ik daar maling aan en fietste de paaltjes en borden voorbij. 
Ik word aangehouden door een jongedame in het blauw met een pet. Potdulle, meende ik een boete te krijgen. Het bleek gelukkig anders. Ze probeerde mijn tekst op shirt hardop te lezen en vroeg naar afkomst en reden van mijn bezoek aan Minden. Ze bood na antwoord me nog energiedrank aan. Maar ik bedank. Joost mag het weten wat het is. 
Na haar interesse begon ze haar standaard verhaal veel te snel te ratelen waar ik de helft niet van begreep. Iets met bomen zagen ergens in Verweggistan en waar ze mee moesten kappen. Kennelijk ben ik in een verkooptruc getrapt, en heeft Miep kennelijk goed op gelet bij cursus, hoe-kom-ik-aardig-over-en-klop-ik-iemands-portemonnee-leeg… Ik had er vlug tabak van, heb ingebroken in het verhaal, gevraagd of het geld kost, en vriendelijk bedankt. Miep mag het bij een ander proberen. Deze jongen heeft wat anders te doen. 

Na een stadsbezoek een foto bij het theater. De kerk was te groot om goed op foto te krijgen zonder alle mensen. Ik steek de Wezer over. Ik weet dat het klimmen zo gaat beginnen, dus scoor ik twee grote bananen bij een supermarkt. Ook haal ik nog wegwerpborden omdat het bord dat ik mee moest nemen nog thuis in Daarlerveen op het aanrecht lag. En nog even ophalen is ook al zoiets.

Voorbij Luhden draai ik rechtsaf de Bundesstrasse B83 op. Een alternatief heb ik niet kunnen vinden. Wel even de koppie erbij met deze vierbaansweg. Gelukkig is het niet lang en rij ik langs dalbrug van de A2. Hoe oostelijker hoe slechter de fietspaden. Bordje Ende en er onzichtbaar VE erbij: Viel Erfolg.

Het klimmen begint serieus te worden. Ik moet aan de bak. Geen stoere borden met hellingsgraden, maar wel terug naar de laagste versnelling. Ik blijf aan het schakelen. En ik vind het ook nog leuk worden ook. Het wordt makkelijker als je je je mentaal op instelt. 
Afdalen vergt nogal wat concentratie. 
Geparkeerde auto's, putten in straat, overig verkeer op een fiets wat hard gaat.
Maar eigenlijk is mijn fiets daar niet voor geschikt met die velgremmen. 
 
In Rehren is het alweer drie uur geleden dat ik in Hille weer op de fiets stapte. Tijd om de broodbak leeg te maken. Tijd voor de finale. Geen meter is meer vlak. Met een prachtige omgeving met heuvels en vergezichten krijg ik een vakantiegevoel. Ik ben ver van huis maar ik geniet met volle teugen.
Na een afdaling, waarbij ik mijn pet maar even vast hou, sla ik in Pohle rechtsaf.
Het doel staat inmiddels op de borden. Letterlijk hobbel ik verder. Zo’n 10 kilometer voor de finish zie ik een Velomobiel staan, met berijder ernaast op een bankje. Ik ga erbij staan en we schudden de hand. Jens blijkt ook onderweg naar Bad Münder. Samen rijden en klimmen is ook niet alles volgens hem en hij heeft gelijk.

Ik haal de laatste boodschappen bij een kleine supermarkt met aparte vleesafdeling zoals je vaker in Duitsland ziet. Ik neem het ervan. Terwijl ik sta te wachten, vermaak ik de plaatselijke jeugd. Ik beheers de kunst Donald Duck na te kunnen doen, en het meisje van een jaar of 6 kon er zo mooi om schaterlachen.
Ik wijs een paar mooie stukken vlees aan, en neem ook twee toetjes mee. De broodbak fungeert nu ook prima als vleesbak. Ik neem paar kilometer verderop het grindpaadje en daal af richting bestemming.

Daar kom ik zowaar Jens, de velomobiel van zonet tegen. Hij kon het niet vinden. Uiteindelijk komen we toch samen op het adres. Vriendelijk wordt ik ontvangen en voel ik me welkom. Ik zet mijn fiets onder een afdak, pak mijn spullen en reserveer het bed het verste weg in de jeugdherberg. Voor het geval ze ‘s nachts nog de polonaise willen op het liedje over hoe blauw de 
Enzian bloeit. Bad Münder am Deister, Ziel erreicht!

(Wordt vervolgd)


Aankomen in Hopsten


Pauze bij de Meiboom. In elke plaats stond er wel een.


Morning has broken 


In de buurt van Bramsche 


Wasserschloß Alt Barenaue 


Even pauze, kleding wisselen en insmeren 


Hunteburg


Boerenlandwegen


Een bruin weggetje volgens Brouter, maar was meter of 300 ofzo.


Water halen bij een school.


Stuk langs 100 km wegen


Kerk bij Frotheim


Pauze Hille


Stuk Mittelandkanaal


Theater Minden


Kleinenbremen


Mooie omgeving 


Langs dalbrug van A2


Een van de vele plaatsjes onderweg


Ziel erreicht!

[Josligfiets]

Mooi verhaal Fietsbennie, ben benieuwd naar het vervolg.

[Fietsbennie]

En de route nog.



Over het verblijf zal ik van de week nog wat plaatsen.

[Martin van Mourik]

Waauw hee, even in een keer naar de regio Hannover gefietst. Vanuit Oost-Nederland wel ietsje makkelijker natuurlijk, maar toch.

[Roepers]

Indrukwekkende tocht weer! Super.

Groet,

Marco

[gideon]

Heerlijk om jou mooi poëtisch beschreven rustige fiets avonturen te lezen.

[Fietsbennie]

Ik zet mijn ligfiets zo neer dat hij in elk geval droog staat. Dat verdient die op een of andere manier. Anders was ik hier niet gekomen. Je kon je er vanaf half 5 aanmelden. Ik arriveer een kwartier later. Laat ik Miep in Minden maar als schuldige aanwijzen voor de vertraging - al zou ik haar niet meer terug herkennen in een mensenmassa.

Bij het aanmelden kennen ze me. Die Nederlandse fietser met die onuitsprekelijke voornaam. Ik sta even te gammelen. Stilletjes geniet ik in mezelf een euforie moment. Weer een 200+ gedaan en de omgeving van onderweg maakt nog indruk. Ik groet de anderen en geef ze hand. Spierpijn heb ik nauwelijks maar ik ben lui van het klimmen en weinig slaap. ,,Du kannst selbst Platz zum Schlafen suchen, egal wo.” Mij best, ik pak mijn spullen en besluit dat dan maar eerst te gaan doen.

Haus Süntelbuche leeft. Hoge kozijnen, vloeren kraken, deuren piepen. Mijn plaatjesschoenen knallen als geweerschoten in het trappenhuis als ik naar boven loop. Ik zie een bakbeest van een bankstel dat ik me afvraag hoe ze in vredesnaam dat gevaarte boven hebben gekregen. 

Ik kies voor de slaapkamer zo ver mogelijk bij de trap vandaan. Ik groet mijn kamergenoot kort, die hetzelfde idee had. Een koude douche doet me goed. Omdat we toch 6 uur ongeveer gaan eten, besluit ik eerst wat slaap in te halen. Even de ogen dicht doet wonderen. 

Een Amerikaanse barbecue volgt waarin ieder voor zichzelf zorgt, ook staat er salade en tegen kleine vergoeding kun je bier pakken. Het is gezellig samenzijn. Ik zit aan de anekdotetafel, en geniet van de verhalen. Het lukt me redelijk alle Duits te verstaan. Namen lukt me niet te onthouden, wel waar ze vandaan komen. Enkele plaatsen herken ik, sommige liggen kats aan de andere kant van Duitsland. Leuk om met deze wildvreemde mensen toch een verbinding te hebben door dezelfde hobby. HPV probeert in heel Duitsland hetzelfde te doen. Ligfietses aan elkaar verbinden. Via ontmoetingen, wedstrijden en toertochten. Wil iemand een toertocht organiseren? Wie kan en wil gaat mee, HPV helpt daarbij.  
 
We hebben allemaal onze reden en achtergrond hier te zijn, een is puur voor gezelligheid, de andere heeft het hele Europa door gefietst, iedereen hoort erbij. 

Later in de avond volgen filmpjes van wedstrijden van vroeger. Ook laat fanatiekelinge deelnemers verzamelingen aan ligfietsen en zelfbouwprojecten zien. 

Voor de mogelijkheid om de salsa te leren van een dansleraar dank ik vriendelijk. Mijn benen zijn niet zo soepel vandaag.

De volgende ochtend kom ik in gesprek met mijn kamergenoot. We leggen onze levens naast elkaar. Hij woont in Hannover en had eerder een ligfiets. Hij is er nu te ziek voor, maar hij vind het nog steeds leuk dit weekend mee te beleven. 

Na de douche volgt een gezellig ontbijt. Dieter is naar de bakker om de hoek geweest. Ook is er koffie. We praten over fietsen, fietspaden mooie plekjes en alles er omheen. Lekkere knapperige Duitse broodjes, kan mij niet beter!

Ik neem afscheid van Dieter en Hanna en ga nog met hen op de foto als herinnering. Goede schoenen voor de bergwandeling heb ik niet bij me. Ook ging de toertocht dezelfde kant op als waar ik vandaan kwam. Het is goed zo.

Ik mocht van mezelf kiezen tussen door te fietsen naar Hannover of naar Hameln. Veek verder hoeft het niet. Een van de fietsers kwam uit Hameln en wees me een mooie route op de kaart en ik ben om. Het wordt Hameln. Niet zo heel ver, maar dan heb ik ook nog even tijd de stad te bekijken voordat mijn broer me komt halen.

Even later fiets ik weer. Ik rij door het bos en door de heuvels. Ik groet iedereen. Ik kom op een gegeven moment door een tunneltje die ,, letzten Gang" wordt genoemd omdat deze tussen het dorp en de begraafplaats ligt. Onderweg kom ik fluitspeler noch kinderen tegen. Die ontmoeting kan ik dus naar fluiten.

Ik loop door het centrum en vergaap me aan de gebouwen en neem er de tijd voor. Toeristen zetten ze de boel op de foto. Ik ben benieuwd of ze ooit thuis nog een Twentse ligfietser ontdekken op hun plaatjes. Het meest intrigerende vond ik het kunstwerk bij het gemeentehuis, die blik in de ogen van die kinderen.

Ik kijk nog maar eens vanaf de brug over de Wezer naar de stad. Wellicht komt er een volgende keer. 

Ik zit te wachten bij een grote supermarkt. Ik kijk naar de mensen. Mijn broer heb ik net gemist en is naar binnen gegaan. Ik blijf liever buiten. Het kasteel onder Hameln was net wat te ver qua tijd. Nou ja, dan kan ik alvast een beginnetje maken met mijn verhaal. Enkelen komen bij me zitten en ik praat wat. Onderwerp: fiets en petspiegel, kennelijk is dat bijzonder. 

Ook Julian die heel geïnteresseerd naar de techniek komt kijken. Hij vraagt of hij bij me mag zitten en we raken aan de praat. Hij blijkt zelf ook een ligfiets te hebben en weleens in Nederland te komen. We hebben afgesproken dat hij maar een keer koffie komt drinken.

Mijn broer en schoonzus zijn er. Ik knoop zelf de fiets op de auto. We moeten een aardig stuk over de snelweg. Het was mooi zo. 

Dieter en Hanna en rest bedankt voor de gezelligheid, proviand en onderkomen. En wellicht tot een volgende keer. 


Allemaal foto's van 40 jaar ligfietsvereniging HPV Duitsland 






Oude beelden 


Dieter en Hanna 


Weer onderweg 




Wedstrijd met een bus. We haalden elkaar telkens in. 


Letzten Gang


Rattenfängerhaus


Fluit fluit verhaaltje is uit.