Ik heb 2x62 gedaan met een glasvezel Quest en met een Milan GT. En voor mij scheelde dat eigenlijk dan maar 10 minuten... Of dat je duizenden euro's verschil waard is, kan ik niet voor je bepalen. Ik ben behoorlijk fit, maar voor mij was 2x per week de praktische limiet, om mezelf niet uit te putten en om het niet teveel tijd te laten opslokken.
Een oude glasvezel Quest (maar wel met 26" achterwiel!) is nog steeds behoorlijk efficiënt als je route dat ook is. In euro's per km/u is het dan veruit de beste koop. Maar als je best vaak moet stoppen voor verkeerslichten, of er zitten ook klimmetjes in, dan wordt het verschil met een moderne vm snel heel duidelijk. Dan is een DF-XL de betere keuze. Maar die moet je dan ook wel liggen, ik vind ze zelf niet fijn sturen (maar hele volksstammen denken daar anders over).
Wat ook verschil maakt is hoe hard je denkt te kunnen (en willen) gaan trappen. Klinkt misschien raar, maar de snellere modellen worden pas écht veel sneller als je serieus doorrijdt.
Bij 30 per uur is de banden keuze veel belangrijker dan frontaal oppervlak of wel/geen dichte wielkasten. Bij 50 per uur is dat heel anders (er zijn er niet veel die dat over lange afstand kunnen rijden met open wielkasten).
Mijn advies is dus: Quest. Groot aanbod, lage prijs, pas je prima in, kan best veel bagage in, ok draaicirkel (zeker met smallere banden eronder) redelijk efficiënt (totdat je écht hard denkt te gaan rijden), comfortabel, veel grondspeling.
De nadelen van een Quest: bij harde zijwind of scherpe bochten op hoge snelheid gaan ze vrij makkelijk om. Hoe zwaarder je zelf bent hoe minder dit een probleem is natuurlijk. En ze hebben een 26" achterwiel, waarvoor het aanbod snelle banden iets begint af te nemen.
Verder ben ik het eens met je redenatie over e-assist. Voor op redelijke routes, zonder klimmen of heel vaak stoppen, vind ik het onzin: heb je er meer last van (nog meer extra gewicht!) dan dat het je helpt. Als ik het zo lees en inschat zal je best snel een redelijke conditie (terug) krijgen en rij je op 100% menskracht eigenlijk altijd sneller dan alle (legale!) e-bikes.
Rest het mij alleen je erop te attenderen dat je achterin een QV eventueel een jong kind mee kan nemen. Ik heb 8.000km met een gewone QV gereden en inmiddels 10.000km met een die ik zelf heb verlengd omdat mijn dochter nu 6 is (en nu dan nog goed zit). Bij 30-35 per uur is een QV ook nog behoorlijk efficiënt (totdat je je kind achterin zet haha), daarboven merk je dat de aerodynamica toch niet kan tippen aan die van een 3-wieler met puntige staart.
50km binnen anderhalf uur is trouwens uitdagend, maar niet onrealistisch, mits de route goed is en jij in principe gezond bent. Maar, is eerder ook gezegd: in de winter, bij kou en harde wind (en slecht zicht / regen / donker) zal je dat echt niet makkelijk halen.
Je moet sowieso ook wennen aan vm rijden. Zowel qua techniek, als qua coördinatie, en spierkracht/conditie (het op gang trappen is écht iets heel anders dan op een gewone fiets). Dus reken er niet op dat je dat in je eerste maand 'wel ff' doet, want dat zal je tegenvallen.
Maar na een paar duizend km zal je jezelf dan ineens erop betrappen dat je ongemerkt fluitend alle e-bikers voorbij zoeft
Een oude glasvezel Quest (maar wel met 26" achterwiel!) is nog steeds behoorlijk efficiënt als je route dat ook is. In euro's per km/u is het dan veruit de beste koop. Maar als je best vaak moet stoppen voor verkeerslichten, of er zitten ook klimmetjes in, dan wordt het verschil met een moderne vm snel heel duidelijk. Dan is een DF-XL de betere keuze. Maar die moet je dan ook wel liggen, ik vind ze zelf niet fijn sturen (maar hele volksstammen denken daar anders over).
Wat ook verschil maakt is hoe hard je denkt te kunnen (en willen) gaan trappen. Klinkt misschien raar, maar de snellere modellen worden pas écht veel sneller als je serieus doorrijdt.
Bij 30 per uur is de banden keuze veel belangrijker dan frontaal oppervlak of wel/geen dichte wielkasten. Bij 50 per uur is dat heel anders (er zijn er niet veel die dat over lange afstand kunnen rijden met open wielkasten).
Mijn advies is dus: Quest. Groot aanbod, lage prijs, pas je prima in, kan best veel bagage in, ok draaicirkel (zeker met smallere banden eronder) redelijk efficiënt (totdat je écht hard denkt te gaan rijden), comfortabel, veel grondspeling.
De nadelen van een Quest: bij harde zijwind of scherpe bochten op hoge snelheid gaan ze vrij makkelijk om. Hoe zwaarder je zelf bent hoe minder dit een probleem is natuurlijk. En ze hebben een 26" achterwiel, waarvoor het aanbod snelle banden iets begint af te nemen.
Verder ben ik het eens met je redenatie over e-assist. Voor op redelijke routes, zonder klimmen of heel vaak stoppen, vind ik het onzin: heb je er meer last van (nog meer extra gewicht!) dan dat het je helpt. Als ik het zo lees en inschat zal je best snel een redelijke conditie (terug) krijgen en rij je op 100% menskracht eigenlijk altijd sneller dan alle (legale!) e-bikes.
Rest het mij alleen je erop te attenderen dat je achterin een QV eventueel een jong kind mee kan nemen. Ik heb 8.000km met een gewone QV gereden en inmiddels 10.000km met een die ik zelf heb verlengd omdat mijn dochter nu 6 is (en nu dan nog goed zit). Bij 30-35 per uur is een QV ook nog behoorlijk efficiënt (totdat je je kind achterin zet haha), daarboven merk je dat de aerodynamica toch niet kan tippen aan die van een 3-wieler met puntige staart.
50km binnen anderhalf uur is trouwens uitdagend, maar niet onrealistisch, mits de route goed is en jij in principe gezond bent. Maar, is eerder ook gezegd: in de winter, bij kou en harde wind (en slecht zicht / regen / donker) zal je dat echt niet makkelijk halen.
Je moet sowieso ook wennen aan vm rijden. Zowel qua techniek, als qua coördinatie, en spierkracht/conditie (het op gang trappen is écht iets heel anders dan op een gewone fiets). Dus reken er niet op dat je dat in je eerste maand 'wel ff' doet, want dat zal je tegenvallen.
Maar na een paar duizend km zal je jezelf dan ineens erop betrappen dat je ongemerkt fluitend alle e-bikers voorbij zoeft
