Utrechtse Heuvelrug - Zuid Limburg

[Martin van Mourik]

Gisteren ben ik van Geleen terug naar Doorn gereden, via een korte route waarbij ik van Thorn tot Beek en Donk de Zuid-Willemsvaart volgde. Er stond een zwakke zuid-oostenwind dus ik had wind mee.
10:00 vertrokken, 16:00 aangekomen, 150 kilometer in 6 uur, dat is twee uur minder dan mijn snelste tijd tot nu toe op dit traject. Ik was na twee en een half uur rijden al in Helmond, en na vier uur rijden in Oss.

Bij Roosteren ben ik even de grens over gestoken en vanaf Maaseik over de N78 naar het noorden gereden met een kleine omweg door Thorn, een mooi historisch plaatsje.



Het eerste stuk langs het kanaal ging over de Wessemerdijk, een weggetje met enigszins hobbelig asfalt dat direct aan het kanaal ligt. Ik ben daar helemaal niemand tegengekomen. Van Nederweert tot Helmond rij je aan de westkant van het kanaal voor je gevoel niet langs het kanaal, maar langs de N266, een drukke provinciale weg. De vorige keer dat ik daar reed beviel me dit slecht, maar toen reed ik nog bukkend, en nu liggend. Het beviel me nu ondanks de herrie van het gemotoriseerde verkeer best goed omdat er een goede kwaliteit fietspad ligt waarover je goed kunt opschieten.



Tussen Beek en Donk en Erp ligt er langs de Boerdonkse dijk zo'n typisch Brabants verwaarloosd stoeptegelhobbelpad voor de fietsers naast een autorijbaan met in prima staat verkerend asfalt, je reinste fietsontmoedigingsinfrastructuur. Het fietspad ligt gescheiden van de weg door een heg. De rijbaan gebruiken en even naar het hobbelpad uitwijken bij achteropkomend gemotoriseerd verkeerd, wat er schaars is, gaat dus niet. Ik heb een deel van de weg over de rijbaan gereden en er werd agressief naar me getoeterd door een enkele automobilist die in de andere richting ging.

Net voorbij Mariaheide was de Hoogstraat richting Vorstenbosch / Bedaf afgezet. Ik heb toen een route langs de sportvelden aan de westkant van Uden geimproviseerd. Daar liepen diverse vrouwen met honden, eentje riep me nadat ik behoedzaam met lage snelheid over het gras om haar en haar loslopende hond heen gereden was op verbolgen toon na dat het daar geen fietspad was, maar dat was het toch echt wel.

Terwijl ik op het veer over de Maas bij Oijen wachtte en vervolgens overgezet werd trok de hemel dicht.



Vlak voor mijn eindbestemming ging het nog bijna mis. Ik was al een paar zwabberende naast elkaar rijdende scholieren tegengekomen op het fietspad langs de N225 tussen Amerongen en Doorn, en was daardoor gelukkig op mijn hoede. In een flauwe bocht naar rechts en licht helling af kreeg ik vrij laat een groepje in beeld dat het fietspad over de volle breedte in beslag nam. Ik kwam hard remmend in de berm tot stilstand en ging net niet onderuit. Ik riep ze een verwensing na. Terwijl ik al weer bezig was weer op te trekken hoorde ik uit de verte achter me een twijfelend "sorry!".