03-Jun-2023, 06:42 PM
Vandaag was een goede dag voor paarden.
Eerst een in het duin, op een ruiterpad wat het fietspad kruist. Ik had het paard op tijd in de gaten en stond (voor het paard achter de struiken uit zicht) en met het stoppen merkte ik dat ik in de verkeerde combinatie van voor en achter versnelling stond. Ik kan dan wegrijden maar de kans is erg groot dat de ketting overslaat met een luide knal. Dus de ruiter gevraagd om eerst te gaan. Die twijfelde maar ging toch, paard rustig.
De begeleidende fietser vroeg of 'wij' velomobiel rijders misschien in hun manege zouden kunnen komen om de paarden te laten wennen. Ik heb uitgelegd dat met de onberekenbaarheid van paarden 'wij' velomobiel rijders vaak wat huiverig zijn.
Later in de dag, net buiten het duin, kwam ik een stoet ruitertjes op ponies tegen. Iedere ponie had een ruiter, de meeste erg jong, en een groter kind die naast het hoofd meeliep, (ik denk in veel gevallen de teugels vast houdend.) De ponies waren allemaal rustig, alleen het enige paardje dat wat groter was leek wat te schrikken. (Ik stond stil aan de andere kant van de wat smalle weg.)
Wat verder op dat zelfde weggetje zag ik twee paarden met twee jongedames op de weg, ik wilde toch al even bellen, dus mijn fiets goed aan de kant stil gezet. Een paard met jongedame ging verder weg (en later een zij weg in, die heb ik alleen in de verte gezien.) Het andere paard, met de jongedame in het zadel kwam mijn kant uit. Paard wilde niet. Ruiter gaan lopen en het paard bij de teugel genomen, daarmee en wat aanmoedigen lukte het om het paard langs mijn stilstaande witte VM te krijgen.
Zelfs de paarden die daar in de wei stonden reageerden geschrokken toen ik langs reed. Maar de meeste anderen keken nauwelijks op.
Eerst een in het duin, op een ruiterpad wat het fietspad kruist. Ik had het paard op tijd in de gaten en stond (voor het paard achter de struiken uit zicht) en met het stoppen merkte ik dat ik in de verkeerde combinatie van voor en achter versnelling stond. Ik kan dan wegrijden maar de kans is erg groot dat de ketting overslaat met een luide knal. Dus de ruiter gevraagd om eerst te gaan. Die twijfelde maar ging toch, paard rustig.
De begeleidende fietser vroeg of 'wij' velomobiel rijders misschien in hun manege zouden kunnen komen om de paarden te laten wennen. Ik heb uitgelegd dat met de onberekenbaarheid van paarden 'wij' velomobiel rijders vaak wat huiverig zijn.
Later in de dag, net buiten het duin, kwam ik een stoet ruitertjes op ponies tegen. Iedere ponie had een ruiter, de meeste erg jong, en een groter kind die naast het hoofd meeliep, (ik denk in veel gevallen de teugels vast houdend.) De ponies waren allemaal rustig, alleen het enige paardje dat wat groter was leek wat te schrikken. (Ik stond stil aan de andere kant van de wat smalle weg.)
Wat verder op dat zelfde weggetje zag ik twee paarden met twee jongedames op de weg, ik wilde toch al even bellen, dus mijn fiets goed aan de kant stil gezet. Een paard met jongedame ging verder weg (en later een zij weg in, die heb ik alleen in de verte gezien.) Het andere paard, met de jongedame in het zadel kwam mijn kant uit. Paard wilde niet. Ruiter gaan lopen en het paard bij de teugel genomen, daarmee en wat aanmoedigen lukte het om het paard langs mijn stilstaande witte VM te krijgen.
Zelfs de paarden die daar in de wei stonden reageerden geschrokken toen ik langs reed. Maar de meeste anderen keken nauwelijks op.
Voornaamste fiets(en): Carbon Strada 220 - Whike - (Flevo bike, Flevo trike, beide alle wielen 20" en knik-kantel besturing, beide te koop maar hoeven niet weg.)
