VM transitie

[Bart Verbeek]

Veel discussies hier volgde ik met slechts een half oog open. Als automatiseerder heb ik altijd het adagium aangehangen "gemak dient de mens". Je hoeft maar één keer grondig over iets na te denken, je schrijft er een programma voor en daarna ben je er voor de rest van je leven vanaf. Afgezien van die enkele gebruiker die het maar niet wil snappen. Bij fietsen vertaalt zich dat adagium naar elektrische ondersteuning als een volkomen vanzelfsprekendheid. Een beetje de benen rond peddelen in een comfortabel tempo om de bloedsomloop op gang te houden en verder geen gedoe. Gaan met die banaan. Geen gezeur over snelle banden die steeds lek rijden, gewoon een tandje ondersteuning erbij als het niet snel genoeg gaat. Het gemak dient de mens.

Maar langzaamaan begint deze comfortabele houding ten opzichte van het fietsen toch wat te kantelen. Waar ik in het begin voornamelijk ritten reed uitsluitend voor het genoegen, is er nu een verschuiving gaande naar ritten met een doel. Waarbij een duidelijke aankomsttijd is afgesproken. En waarbij vaak een terugweg hoort die 's avonds in het donker plaatsvindt. Maar zelfs deze nachtelijke ritten zijn eigenlijk minder stressvol dan nachtelijke autoritten. Het comfort doet er echter wel voor onder, vandaar dat de gedachte aan een velomobiel is opgekomen.

Vandaag heb ik ook eens naar wat alternatieven gekeken. Met name op het gebied van gehandicaptenvoertuigen schijnt de wetgever wat achteloos te zijn omgesprongen met de regels. Daar zit op dit moment wel wat ruimte in, als je betaalbaar en praktisch vervoer wilt hebben. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Maar recentelijk ben ik hardhandig met de neus op de feiten gedrukt. Mijn levenswijze heeft meer beweging nodig. En hoewel ik nog een beetje in de ontkenningsfase zit, weet ik diep van binnen toch wel dat ik daar niet onderuit kom. Van trainen is nog niet veel terechtgekomen. Maar het feit dat ik de gedachte toelaat is toch al hoopgevend. Je moet tenslotte ergens beginnen

[Willeke_IGKT]

Ik ben in een Quest gestapt, eigenlijk in een opvlieging, geld teveel op de spaarrekening na ruim een jaar niet reizen ivm Covid.
Als een zuinige Hollandse wel voor de goedkoopste gegaan (van de verschillende die dezelfde man op dat moment te koop had) en nu heb ik een 3 x 20" 2001 gebouwde Quest.
En ik ben een relatief langzame fietser welke fiets ik ook gebruik.

Maar het comfort is zeker veel groter dan een open fiets. De snelheid hoger. En de bagage ruimte (hoewel minder dan die van de Flevotrike met bak) redelijk groot, beter dan een fiets met twee aanhaak tassen.

Kijk was jouw bankrekening kan hebben.
Probeer een (of meerdere) VM's uit. In Dronten (1) (2) en Lattrop-Breklenkamp zijn vaak meerdere modellen tegelijk die je kunt uitproberen. En er zijn nog meer handelaars en modellen via Marktplaats.
Ze zijn er nieuw, redelijk nieuw tweedehands en ouder tweedehands. En zelfs de oudere modellen kunnen je brengen waar je moet/wilt zijn.

En laat je niet gek maken met lekke banden, bandje wisselen onderweg is niet moeilijk maar lang niet iedereen heeft er vaak mee te maken.

[Jeroen S]

Met een kwetsbare gezondheid kan een E velomobiel misschien best een oplossing zijn. Als je zelf maar beperkt kracht kan leveren, en rijdt als met de Stadsfiets, kan Velomobielrijden een beproeving zijn. Zeker in het begin zal het wennen zijn. Met een Stadsfiets is de kortste weg de snelste. In een Velomobiel is de route waarop je het beste kan doorrijden, snelheid houden, het beste. Van die zigzag hekjes, krappe bochtjes, haarspeld bochten op het fietspad een hoge brug op, allemaal niet leuk en dat gaat met de VM een stuk slechter dan met een gewone ligfiets. Ook veel start-stop is niet leuk, zeker als je fiets incl bagage en laptop rond de 40 kilo zit. Ik rijd in de ochtend 1 km om via een industrieterrein, saai, maar wel een erg lege brede weg. De route door de dorpskern is korter, maar erg veel langzamer. Om iets over acht langs een grote basisschool. Op de terugweg zou ik met die route een nare oversteek bij een flessehals hebben, naar een linkszijdig fietspad. Maar rond 5 uur is de korte route langs de Basisschool een prima optie.

Ik fiets eigenlijk al mijn hele leven naar het werk, en wil niet meer zonder velomobiel. Regen is zelden nog een punt, dan moet het al echt heel hard gaan. Dat de ruitenwisser in de auto op de snelste stand gaat zeg maar. Ook kou is niet zo problematisch meer. Ik fiets eigenlijk in dezelfde kleding als ik overdag aan heb, maar zonder jas. Voor de 10-11 km die ik rijdt gaat dat wel. Na 10 minuten ben ik pas op temperatuur, maar dan ben ik ook al zowat op de helft. De rest van de weg doe ik dan wat rustig aan. Als je verder gaat, wordt zweten op een bepaald moment onvermijdelijk. Dan moet je dus ook douche / omkleed acties inplannen. Zelfs bij temperaturen onder nul krijg je het niet echt koud.

Die combinatie maakt het voor mij veel comfortabeler om ook bij wat minder weer langere stukken te fietsen. Waar ik op de gewone ligfiets op een bepaald moment wel weer naar huis ging, omdat de voeten te koud werden, of je toch langzaam nat miezerde, hoeft dat met een Velomobiel niet.

Bandje wisselen is niet zo ingewikkeld als het lijkt. Bij de meeste velomobielen zijn alle wielen 1 zijdig opgehangen en hoef je de band er alleen maar af te halen en weer op te leggen. Omdat er in de VM plek zat is gaat er standaard een 20 inch buitenbandje mee. Ik vervang dan de binnen en buitenband. Voor is het veel vaker raak dan achter.

[Wim -de roetsende]

Ik heb ook standaard een achterband inclusief binnenband achterin de vm.

Met de DF had ik zelfs een compleet reservevoorwiel bij mij.

[365cycle]

Met de DF had ik zelfs een compleet reservevoorwiel bij mij.

Past in de Milan ook. Alleen monteren is wat lastig 

[Bart Verbeek]

Met een kwetsbare gezondheid kan een E velomobiel misschien best een oplossing zijn. Als je zelf maar beperkt kracht kan leveren, en rijdt als met de Stadsfiets, kan Velomobielrijden een beproeving zijn. 

Ik ben nog in dubio. Aan de ene kant realiseer ik me terdege wat een machtig wapen het is om op eigen kracht te kunnen fietsen. Nergens van afhankelijk, geen gesleep met accu's, volkomen vrijheid. En nog gezond ook. Aan de andere kant wekken mijn eerste trainingsresultaten nog niet zoveel vertrouwen. Dit draadje geeft al aan dat schrijven me op dit moment beter af gaat dan trainen.

Als ik de resultaten bekijk van de race LEL, dan rijdt de slechtst presterende velomobiel nog altijd een gemiddelde van 37 km per uur. Zelfs als ik daar maar een beetje in de buurt kan komen, dan werkt de ondersteuning al lang niet meer. De vraag is, ga ik dat ooit redden? Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee. Mijn benen waren vroeger wel beresterk. Maar op dit moment lijken ze wel van gelei. Kortom, ik ben een beetje ongeduldig. Ik wou dat ik wat meer puf had.

[berth9999]

Als ik de resultaten bekijk van de race LEL, dan rijdt de slechtst presterende velomobiel nog altijd een gemiddelde van 37 km per uur. Zelfs als ik daar maar een beetje in de buurt kan komen, dan werkt de ondersteuning al lang niet meer. De vraag is, ga ik dat ooit redden? 

Ik denk dat een groot deel der nederlandse velonauten, mijzelf incluis, dat nooit gaan redden.   Op LEL rijd volgens mij wel zo'n beetje de top van de Nederlandse velonauten. Over niet al te lange tijd ga ik zelf een halve LEL rijden. Ik zal dat stuk eens apart timen en zien waar ik uit kom. ;-)

[365cycle]

Houd er rekening mee dat een speciaal geselecteerd wedstrijdparcours (ook op de openbare weg) niet echt goed vergelijkbaar met een gewone rit. Zelfs tussen verschillende regio's zijn enorme verschillen op te merken, en daar heb je dubbel last van: de obstakels hebben niet alleen direct invloed op je snelheid, maar ook op de setup van je velomobiel.

Een voorbeeld: Ik heb me weleens verbaasd over de gemiddelde snelheden van sommige Duitse sterke rijders, en ben daarom eens wat nauwkeuriger naar één specifieke rit gaan kijken. Het betrof 50 km ruim binnen een uur, met een gemiddelde snelheid van 60,6 km/h. Waanzinnig snel, en da's niet zomaar:
- eerste clou was dat de snelheid over die 50 km slechts één keer onder de 40 km/h was geweest. Blijkbaar dus niet of nauwelijks stoplichten/gevaarlijke kruisingen. Een blik op de route leerde dat het een lange rit over een Duitse B-weg betrof (dus max. snelheid afgewisseld 100 en 70 km/h);
- toen ik naar de kruissnelheid keek gaf dat hetzelfde beeld: veel harder dan 63 km/h was er over het hele traject eigenlijk nauwelijks gereden, op een paar bergaf-secties na;
Wel een idioot sterke rijder dus. 60+ haal ik regelmatig, maar die snelheid kruisen is voor mij zeker geen dagelijkse kost. Of... vermogen eens bekijken, er zat blijkbaar een meter in. Net aan 250W gemiddeld! Dat kan ik ook trappen. Waarom gaat het nou dan toch zoveel harder dan ik vaak rijd, met een fiets die aerodynamisch gelijk is? Nou, dankzij een fiets die aerodynamisch zeker niet gelijk is. Huh? De uitrusting:
- Räderwerk Milan GT zonder verlichting, en met de moderne luchtgaten achterin;
- Battle Mountain racekap met Nacaduct, vizier potdicht;
- rondom Fratelli-velgen met tubeless Pro One banden op hoge druk;
- voor en achter maximaal verlaagde vering;
- wielkasten zo veel mogelijk afgedicht;
- veel tijd gestoken in het "tunen" van kettinglijn, sporing en meer.

De BM-kap met het dichte vizier rijd ik ook weleens mee, da's hier goed te doen. Maar verlichting heb ik écht nodig De Fratelli-velgen zijn niet geschikt voor mijn gewicht. Verlagen is leuk en werkt positief op de snelheid, maar in Nederland kom je er echt niet mee weg met al onze drempels, en hetzelfde geldt voor het afdichten van de wielkasten; mijn remtrommels zijn vermoedelijk binnen no-time roodgloeiend als ik dat ga doen.

Een fiets in wedstrijdtrim is vaak niet "streetable"

[Roepers]

Gewicht is natuurlijk ook een factor. Ik heb even uitgezocht hoeveel een basis Jouta quad weegt en dat is 33,5 kg. Dat  is ongeveer even zwaar als de zwaarste velomobielen. Maar er zijn er ook die helft wegen. Bij velomobielen geldt hoe lichter hoe duurder, dus dat zijn de duurdere exemplaren. Maar bij weinig vermogen en niet al te veel conditie is gewicht, denk ik, wel belangrijk.

En de toegankelijkheid? Kun je in een velomobiel komen terwijl je steunt op je armen?

Groet,
Marco

[Wim -de roetsende]

Als ik de resultaten bekijk van de race LEL, dan rijdt de slechtst presterende velomobiel nog altijd een gemiddelde van 37 km per uur. Zelfs als ik daar maar een beetje in de buurt kan komen, dan werkt de ondersteuning al lang niet meer. De vraag is, ga ik dat ooit redden? Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee. Mijn benen waren vroeger wel beresterk. Maar op dit moment lijken ze wel van gelei. Kortom, ik ben een beetje ongeduldig. Ik wou dat ik wat meer puf had.

Ik heb na meer dan 50.000-vm-kilometers nog nooit een iets langere rit met een gemiddelde van 37km/u gereden.

Ooit wel een keer naar Dronten (65km) met een gemiddelde van ruim 32km/u. Daarvoor moest ik bijna de gehele weg rond de 40km/u rijden. En de bult bij 't Harde ging ik naar beneden met 79km/u.

Mijn kruissnelheid is wel regelmatig 37km/u. Ook wel stukken van meer dan 10km.

[Willeke_IGKT]

En de toegankelijkheid? Kun je in een velomobiel komen terwijl je steunt op je armen?

Ik rij een Quest en erin gaat vrij makkelijk. Je gaat op de rand zitten, brengt de benen een voor een naar binnen en zet ze op de veilige plek(ken) in de fiets. Zet je handen op de rand en breng je achterste beheerst naar beneden, eventueel de voeten verplaatsen naar de volgende veilige plek. Maar je kunt tijdens het zakken op de rugleuning steunen.

Eruit is waarschijnlijk lastiger. 
Ik kan en moet een deel van het opduwen vanuit mijn benen doen maar je moet ook een deel van de kracht vanuit de armen leveren, tenminste jezelf omhoog houden terwijl de benen zich verplaatsen.

Maar het is veel makkelijker dan ik van te voren gedacht had en hoewel langzaam kom ik zonder problemen (en zonder pijn) uit de fiets.

Proberen is de best optie.

De verschillende modellen hebben verschillende openingen.

[Bart Verbeek]

En de toegankelijkheid? Kun je in een velomobiel komen terwijl je steunt op je armen?

Ik heb dat nog niet uitgeprobeerd, dus dat weet ik nog niet zeker. Maar gisteren lag ik op de grond om een stekker aan te sluiten en toen kon ik onverwacht probleemloos overeind komen. Dus ondanks mijn geklaag zit er ook progressie in. Ik verwacht geen problemen met opdrukken vanuit een velomobiel.

In deze tijden heroverweeg ik alles, dus ook een vlakkere houding in een velomobiel. Hetgeen het aantal opties zou vergroten.

[365cycle]

Gewicht is natuurlijk ook een factor. Ik heb even uitgezocht hoeveel een basis Jouta quad weegt en dat is 33,5 kg. Dat  is ongeveer even zwaar als de zwaarste velomobielen. Maar er zijn er ook die helft wegen. Bij velomobielen geldt hoe lichter hoe duurder, dus dat zijn de duurdere exemplaren. Maar bij weinig vermogen en niet al te veel conditie is gewicht, denk ik, wel belangrijk.

Sterk afhankelijk van de route. Als je bij wijze van spreken alleen de Vogelweg af hoeft wil je weinig rolweerstand en weinig luchtweerstand. Gewicht speelt dan minder een rol.
Als je veel in een stad moet rijden en het gewicht dus in beweging moet brengen is het wél een belangrijke factor.

En de toegankelijkheid? Kun je in een velomobiel komen terwijl je steunt op je armen?

Goed punt. Ik haal dit filmpje nog maar eens aan  

[Bart Verbeek]

Ik heb na meer dan 50.000-vm-kilometers nog nooit een iets langere rit met een gemiddelde van 37km/u gereden.



Ooit wel een keer naar Dronten (65km) met een gemiddelde van ruim 32km/u. Daarvoor moest ik bijna de gehele weg rond de 40km/u rijden. En de bult bij 't Harde ging ik naar beneden met 79km/u.



Mijn kruissnelheid is wel regelmatig 37km/u. Ook wel stukken van meer dan 10km.

Bij de dijk Lelystad Enkhuizen verwacht ik dat het verschil tussen kruissnelheid en gemiddelde snelheid niet heel erg ver uit elkaar ligt. Als ik een goedkopere en dus zwaardere velomobiel aanschaf, dan zou mijn kruissnelheid wel eens dichter in de buurt van de 30 km per uur kunnen liggen. Dan is ondersteuning plotseling wel weer heel zinvol. De stroomlijn van de velomobiel vertaalt zich dan naar extra actieradius van de accu's en de mogelijkheid zonder te zweten aan te komen. Voor het alternatief is een duurdere velomobiel en een goede conditie noodzakelijk. Dat duurder is relatief, want die ondersteuning is ook niet gratis. Keuzes, Keuzes. . .

---

Eruit is waarschijnlijk lastiger. 
Ik kan en moet een deel van het opduwen vanuit mijn benen doen maar je moet ook een deel van de kracht vanuit de armen leveren, tenminste jezelf omhoog houden terwijl de benen zich verplaatsen.

Maar het is veel makkelijker dan ik van te voren gedacht had en hoewel langzaam kom ik zonder problemen (en zonder pijn) uit de fiets.

Proberen is de best optie.

De verschillende modellen hebben verschillende openingen.

Ik heb nogal lange benen, dus ik zal het uit moeten proberen, inderdaad. Het is wel raar. Eerst kun je alles, en drie maanden later lijkt het ineens alsof je twintig jaar ouder bent. Gelukkig lijken de meeste functies wel weer terug te (kunnen) komen. Hoewel ik de rug altijd wel wat zal moeten ontzien.

[Bacchus]

Als ik een goedkopere en dus zwaardere velomobiel aanschaf, dan zou mijn kruissnelheid wel eens dichter in de buurt van de 30 km per uur kunnen liggen. Dan is ondersteuning plotseling wel weer heel zinvol.

Ik zou, 365cycle's waarneming over die Duitser in gedachten houdend, vooral proberen in te schatten hoe vaak je gaat moeten accelereren of -in Nederland waarschijnlijk minder relevant- klimmen met potentiële ondersteuning. Dat ligt dus meer aan je route, denk aan drukke kruisingen, verkeerslichten, dan aan de massa van je voertuig.

[Roepers]

Gewicht is natuurlijk ook een factor. Ik heb even uitgezocht hoeveel een basis Jouta quad weegt en dat is 33,5 kg. Dat  is ongeveer even zwaar als de zwaarste velomobielen. Maar er zijn er ook die helft wegen. Bij velomobielen geldt hoe lichter hoe duurder, dus dat zijn de duurdere exemplaren. Maar bij weinig vermogen en niet al te veel conditie is gewicht, denk ik, wel belangrijk.

Sterk afhankelijk van de route. Als je bij wijze van spreken alleen de Vogelweg af hoeft wil je weinig rolweerstand en weinig luchtweerstand. Gewicht speelt dan minder een rol.
Als je veel in een stad moet rijden en het gewicht dus in beweging moet brengen is het wél een belangrijke factor.

Ik dacht aan de gesprekken die ik voerde met een oudere velomobilist. Hij klaagde dat zijn velomobiel niet snel genoeg was. Hij haalde maar 17 km/h. Zijn fietsenmaker vertelde mij dat hij in dezelfde velomobiel wel 30 haalde zonder inspanning. Mijn conclusie was dat de velomobilist te weinig vermogen leverde om de zwaardere velomobiel op gang te krijgen. Vanaf welke snelheid begint op een zomerse dag zonder veel wind de luchtweerstand een rol te spelen? Of anders gezegd: Tot welke snelheid ben je vooral bezig met het overwinnen van interne weerstand, rolweerstand en inertie? 

Groet,

Marco -inert- Roepers

[pietandringa]

Je moet wel een beetje doortrappen om goed voordeel te hebben van het snelheidsverschil van een velomobiel. Heb je op een licht rollende stadsfiets moeite met een rondje van gemiddeld 20 km/h? Of op een racefiets gemiddeld 25 km/h? Mijn inschatting is dat het snelheidsverschil van een velomobiel dan niet erg groot is, blijven er andere voordelen over ..

[Bart Verbeek]

Je moet wel een beetje doortrappen om goed voordeel te hebben van het snelheidsverschil van een velomobiel. Heb je op een licht rollende stadsfiets moeite met een rondje van gemiddeld 20 km/h? Of op een racefiets gemiddeld 25 km/h?

Beide vragen moet ik met ja beantwoorden. Dan refereer  ik aan 30 jaar terug, toen ik nog redelijk in conditie was. Nu zal ik waarschijnlijk een jaar heel hard moeten werken om een beetje in de buurt daarvan te komen. Als dat al lukt.

[pietandringa]

Ook bij een minder goede conditie kan je veel plezier beleven aan fietsen en hiermee verder conditie opbouwen. Ik ben eind 2017 langere tijd oververmoeid geweest. Ik fietste daarvoor ontzettend veel en dat is teveel van het goede geweest denk ik. Rustig en kort fietsen in de Quest of op de roeifiets was al te inspannend en teveel gedoe met omkleden e.d. Op dat moment had ik het meeste baat bij rustig en kort fietsen, maar wel vaak. Ik heb toen een Riese & Müller Speed Pedelec gekocht om in gewone kleren met weinig inspanning te kunnen blijven fietsen. Niet zo comfortabel als een ligfiets, maar als je niet uren achter elkaar fietst comfortabel genoeg. Uiteraard heb je geen speed pedelec nodig, maar wellicht een andere fiets met ondersteuning of een lichte fiets die heel makkelijk rolt, ligfiets of bukfiets.

[PietV*]

Ik dacht aan de gesprekken die ik voerde met een oudere velomobilist. Hij klaagde dat zijn velomobiel niet snel genoeg was. Hij haalde maar 17 km/h. Zijn fietsenmaker vertelde mij dat hij in dezelfde velomobiel wel 30 haalde zonder inspanning. Mijn conclusie was dat de velomobilist te weinig vermogen leverde om de zwaardere velomobiel op gang te krijgen. Vanaf welke snelheid begint op een zomerse dag zonder veel wind de luchtweerstand een rol te spelen? Of anders gezegd: Tot welke snelheid ben je vooral bezig met het overwinnen van interne weerstand, rolweerstand en inertie?

Alle weerstanden nemen toe met de snelheid. De meeste weerstanden nagenoeg lineair. De luchtweerstand kwadratisch en zeker merkbaar vanaf 20 km/h. Voor de rolweerstand en de acceleratie is de massa van voertuig en rijder ook van belang. Ook de staat van onderhoud van de fiets en de bandenspanning. Bij een velomobiel speelt de sporing ook nog mee. Ook de rijders worden gemiddeld jaarlijks wat zwaarder. Dat geldt voor alle fietsers. Maar dat geldt ook voor de toename van elektrische ondersteuning. Als ik een e biker weleens inhaal vraagt die waar de accu en de motor is ingebouwd. 
https://www.fietsersbond.nl/snelheid-5-v...ergeleken/

[GertBr]

Bart, bedenk dat ook aanleg een grote rol speelt. Ik ben blij met een gemiddelde snelheid tussen 26 en 28 km/u bij een langere rit waarin ook kruisingen, stops, stoplichten enz. zitten. Er lezen en schrijven op dit forum vele velonauten die een stuk harder kunnen…..

[365cycle]

Alle weerstanden nemen toe met de snelheid. De meeste weerstanden nagenoeg lineair. De luchtweerstand kwadratisch en zeker merkbaar vanaf 20 km/h.

Die snelheid geldt dus zeker níet voor een moderne velomobiel. Het verschil in weerstand tussen 20 en 30 km/h is nog voornamelijk rolweerstand. 
Als je niet boven de 25 km/h kan kruisen maak je bij windstil weer nauwelijks gebruik van het aerodynamisch voordeel van een velomobiel t.o.v. een open ligfiets. Zoals anderen al gezegd hebben: er blijven genoeg voordelen over.

[PietV*]

Bart, bedenk dat ook aanleg een grote rol speelt. Ik ben blij met een gemiddelde snelheid tussen 26 en 28 km/u bij een langere rit waarin ook kruisingen, stops, stoplichten enz. zitten. Er lezen en schrijven op dit forum vele velonauten die een stuk harder kunnen…..

Aanleg speelt maar een beperkte rol. Dat is alleen voor wedstrijden van belang. Kleine verschillen is voldoende voor de ranglijst. Genen spelen een rol tussen de 5 en 15%. De genen + de leefwijze + omgevingsfactoren tezamen spelen wel een grote rol. Er wordt vaak te veel afgeschoven op erfelijkheid of genen. Maar veel onderzoeken maken het zeer aannemelijk dat ook binnen families duidelijk is aangetoond dat ze dezelfde leefwijze aanhangen en in dezelfde omgeving leven. Dat is voor 85 tot 95% doorslaggevend.
Voor Bart gelden deels andere regels. Zijn ziekte en zware medicatie om te komen tot herstel is van een compleet andere orde. Mijn bewondering voor zijn inzet en zoektocht naar verder herstel.

Ben nu aan het sparen voor een M5 HCR over 15 jaar. Dan ruil ik mijn M5 Blue Glide in. Zie het bericht van 2 maart 2016. Op je 90 ste een lichtere fiets i.p.v. elektrische ondersteuning of een VM.
http://www.m5-ligfietsen.com/site/NL/Nie...Current:5/

---

Alle weerstanden nemen toe met de snelheid. De meeste weerstanden nagenoeg lineair. De luchtweerstand kwadratisch en zeker merkbaar vanaf 20 km/h.

Die snelheid geldt dus zeker niet voor een moderne velomobiel. Het verschil in weerstand tussen 20 en 30 km/h is nog voornamelijk rolweerstand. 
Als je niet boven de 25 km/h kan kruisen maak je bij windstil weer nauwelijks gebruik van het aerodynamisch voordeel van een velomobiel t.o.v. een open ligfiets. Zoals anderen al gezegd hebben: er blijven genoeg voordelen over.

Ik heb niets geschreven over de weerstanden onderling. De luchtweerstand van elke fiets neemt kwadratisch toe met de snelheid. Vanuit stilstand. Dus ook voor een velomobiel gelden de natuurwetten en het voordeel ten opzichte van een b.v. een trike.

[Fietsbennie]

Snelheid zegt ook niet alles hoor, als je te snel gaat zie je de reigers aan de waterkant niet meer staan, hoor je de versnellingen niet meer ratelen, ontdek je de uilen niet meer over de velden vliegen, ontwaar je geen krantenbezorgers, of mensen in ochtendjas / kledij die deze uit de bus halen...enz. enz.

[365cycle]

Ik heb niets geschreven over de weerstanden onderling. De luchtweerstand van elke fiets neemt kwadratisch toe met de snelheid. Vanuit stilstand. Dus ook voor een velomobiel gelden de natuurwetten en het voordeel ten opzichte van een b.v. een trike.

Juist wel, namelijk dat de ene kwadratisch toeneemt en de andere lineair; dat zegt iets over de verhoudingen waarin die weerstanden ten opzichte van elkaar optreden. Maar waar ik met name op reageerde is dat je de luchtweerstand (foutief) probeert te kwantificeren voor een velomobiel (gezien dat hier het onderwerp is):

Alle weerstanden nemen toe met de snelheid. De meeste weerstanden nagenoeg lineair. De luchtweerstand kwadratisch en zeker merkbaar vanaf 20 km/h.

Mijn ervaring is dus duidelijk anders. Het blijft natuurlijk mijn ervaring, maar ik vermoed dat bijvoorbeeld WimH met z'n vele kilometers dezelfde ervaring heeft.

Snelheid zegt ook niet alles hoor, als je te snel gaat zie je de reigers aan de waterkant niet meer staan, hoor je de versnellingen niet meer ratelen, ontdek je de uilen niet meer over de velden vliegen, ontwaar je geen krantenbezorgers, of mensen in ochtendjas / kledij die deze uit de bus halen...enz. enz.

Alles is relatief. Ik zie met m'n gebruikelijke kruissnelheden van 40-55 km/h minder moois dan wanneer ik langzaam fiets, maar meer dan wanneer ik met de auto ga 

[Jeroen S]

Over 16.000 km zit ik met mijn houten Velomobiel op iets onder de 30 als gemiddelde snelheid waarschijnlijk. De kruissnelheid ligt duidelijk hoger dan op de liggers, maar als je in situaties komt waar je tijd verliest, dan verlies je vaak ook veel tijd. Dat trekt het gemiddelde omlaag. Bij kruising stop ik vaker als ik niet zeker ben dat ik gezien wordt. Waar ik met de lichte ligger even snel ergens tussendoor kan friemelen, lukt dat met de VM niet. Heel veel fietsinfrastuctuur is niet geschikt voor een Velomobiel. Krappe bochtjes, en dergelijke. Rijdt maar eens zo'n rotonde in de bebouwde kom met een vrijliggend fietspad. Om rechtdoor te gaan heb je dan met een beetje pech 4 zeer scherpe bochten achter elkaar. Dan hobbel je met 10-15 km/h. Over de autorijbaan kun je gewoon 30 blijven rijden. Met een beetje pech zit er dan nog een andere fietser waar je niet langs kan ofzo.

In zulke situaties ben je mogelijk blij met ondersteuning. Of je op dat rechte stuk langs de provinciale weg nu 30 of 35 rijdt, ach.

De heren die wedstrijden rijden zijn vaak de veel fietsers onder ons. Daar zitten er veel bij die jaarlijks meer dan 10.000 km wegrijden. Dat gaat niet met een uurtje trainen in de week. In een wedstrijd worden echt de grenzen opgezocht, en soms er overheen. Dergelijk rijgedrag laat je op een niet afgesloten weg normaal gesproken beter niet zien. Een rustige inspanning van een gemiddeld gezonde fietser van 80-100 watt is heel normaal. Met een inspanning van 250watt constant gedurende een uur zit diezelfde fietser aan de grens van z'n kunnen. De echt snelle wedstrijdrijders zitten aan een kort piekvermogen van 1000 watt, En die houden een uurtje met uitschieters boven 400 watt misschien wel vol. de echt heel intensief trainende rechtop fietsers die in de landelijke top meedoen tikken in een sprint misschien de 1800 watt wel aan.

Realistisch denk ik dat je al heel dapper je best doet als je een uurtje 100 watt redt, in deze fase. Als je dan bedenkt dat een motortje al snel 250 watt levert, geeft dat ook wel een idee. je kunt ook al trainend te hard je best doen, en dan gaat het negatief werken. Zit je er toch al een beetje doorheen, en moet je je dan met de tank al bijna leeg met een zware velomobiel door een drukke stad worstelen, dan is dat niet leuk. Een motortje zou die scherpe kantjes een stuk kunnen verminderen. Aan de andere kant, meer fietsen is meer trainen. Het loont denk ik wel om wat advies/coaching te zoeken, wat is in jou situatie verstandig en verantwoord.

Het kan ook erg veel uitmaken waar je rijdt, en hoe perfect het parcours is wat je uitzoekt. Ik rijd als grensgebied bewoner ook regelmatig met de Velomobiel op een Duitse B weg. Ongeveer zoals onze N wegen, maar dan soms zonder dat er een fietspad is. Daar kun je inderdaad heerlijk door denderen, maar het heeft ook z'n nadelen. Ze rijden er wel met 100 langs je heen. (meestal met een keurige bocht, het is hier in de buurt niet druk) Waar ik op een glooiend parcours met de ligger op het smalle fietspad (boomwortels, kuilen, grind van het veld) met hooguit 50 naar beneden durf, en dan op de volgende bult terugzak naar 20, haalde ik daarnaast op de weg met de vm boven de 60 (mee trappen bult af) en zat ik nog boven de 30 op hetzelfde bultje.

Kortom je moet wel realistische vergelijkingen blijven maken. Denk niet dat je met een Milan Sl ineens continue met tegen de 50 aan het cruisen bent. En zelfs als dat lukt haal je nog geen 40 gemiddeld.

Voor mij zit het grote voordeel van de VM er eerder in dat je blijft fietsen, ook als het minder weer is. Ook komen er andere fietsreisjes binnen bereik, die anders mogelijk met de auto gedaan zouden worden. Op een middagje 2x 30 km heen en weer naar de Decathlon bijvoorbeeld. Ik merkte dat in de winter mijn uren en km op de fiets nogal terug liepen. Met de VM is dat duidelijk minder.

Zoals Bennie al aangeeft, beleef je met VM snelheid het fietsen gewoon anders. Rechte stukken langs wat drukkere wegen zijn op de gewone fiets soms erg saai. Soms zo saai, dat je het liever vermijdt. Met de VM denk ik dan he he eindelijk eens ongehinderd lekker door rijden en is het zo voorbij. Maar dat mooie gravelpaadje zigzaggend door de velden langs die oude zandafgraving, dat doe ik met de VM dan liever niet.