Kleine raadselen des levens

[Bart Verbeek]

Ik ben dol op de kleine raadselen des levens die bij tijd en wijle opwellen in de geesten van mijn medemensen. Bij sommige raadselen duurt het jaren voordat ik erachter ben wat de mensen geïnspireerd heeft. Bij sommige raadselen ben ik er nog steeds niet achter, hoewel ik vaak best wel een flinke inspanning lever om erachter te komen.

Zoals bijvoorbeeld dit raadsel: waarom verbergen de industriële ontwerpers de knoppen waarmee hun producten bediend kunnen worden?

Op mijn werk heb ik een kraan waarvan ik de eerste keer niet wist hoe die werkte. Je staat dan als een dorpsgek te zwaaien in de hoop ergens een elektronisch oog te activeren. In dit geval bleek het om een iel gegraveerd symbooltje op de kraan te gaan dat je alleen bij een bepaalde lichtval kunt zien en waarop je moest drukken. Ook mijn monitor geeft de knoppen waarmee hij bediend kan worden niet zomaar prijs. En onlangs heb ik een neushaartrimmer gekocht die soms al aangaat als je hem alleen maar oppakt, en soms moet je hem een paar keer omdraaien voordat je bij toeval op de aan-knop drukt. Waarom 

[Roepers]

Knoppen zijn lelijk. Dus hoe minder zo opvallen des te beter

[Lopopodium]

Men is wellicht uit op "een strak ontwerp".
Een voor de hand liggend gebruik en gebruiksvriendelijkheid in het algemeen staatn niet altijd bovenaan het lijstje. Marketing is meestal de leidraad, en marketing heeft meestal niet het beste voor met de consument of een derde partij zoals het milieu of de afvalverwerker.

[Bart Verbeek]

Knoppen zijn lelijk. Dus hoe minder zo opvallen des te beter

Daar gaat het dan mis, denk ik. Ik mis het esthetisch geweten om knoppen lelijk te vinden. Ik vind functioneel mooi, en een knop die ik niet kan vinden is niet functioneel. Net probeerde ik mijn koptelefoon wat zachter te zetten, maar ik kon niet zien hoe. De esthetiek van een knop die sowieso niet in iemands gezichtsveld zit kan mij dan weer minder boeien.

[Bart Verbeek]

Men is wellicht uit op "een strak ontwerp".

Voor je het weet druk je zonder het in de gaten te hebben op een versnellende pauzeknop.

[Bart Verbeek]

Voor mij heeft dit wel iets met ligfietsen te maken. Op zoek naar de invulling van het nuttigheidsbeginsel ben ik van plan een webscraper te maken die de kunstwerken van de pogomap haalt, zodat ik de alomtegenwoordige kunstwerken in Flevoland kan bezoeken. Het is me inmiddels duidelijk dat ik een aanmerkelijk attitudeprobleem heb bij mijn benadering van kunst. Ik wil de ritten gebruiken om hiervan bevrijd te worden. Een zin als "Knoppen zijn lelijk. Dus hoe minder zo opvallen des te beter" klinkt mij in de oren als "des te groener, des te zwemt ie"
Ik herken de woorden als Nederlands, maar het roept van binnen geen resonantie op. Zo is het met veel zaken die kunst betreffen.

Een waterpomptang die goed functioneert ziet er in mijn ogen prachtig uit. Terwijl een slechte waterpomptang er lelijk uitziet. Maar zoiets als een "strak uiterlijk", daar heb ik geen gevoel voor. Ik haalde de kast vroeger altijd van mijn TV af, want dan kon ik er beter bij als ik iets moest vervangen. Hoezen gooi ik altijd onmiddellijk weg. Kettingkasten verwijder ik. Hoewel dat wel weer dom is, want die hebben wel een functie al zien ze er meestal niet uit nadat ik er mee klaar ben.

[Frutsel]

Wat de knoppen op je monitor betreft: Die heb je over het algemeen maar 1 of 2 keer nodig. Het is dus zonde om die een prominente plek in het zicht te geven.
Kranen met optische sensors zijn ondingen, dat ben ik met je eens.
Het absoluut stomzinnigste ontwerp is echter een touchscreen in een auto waarmee je zaken moet bedienen. Als er nu 1 plek is waar je zonder te kijken de juiste knop moet kunnen vinden is het achter het stuur van een dodelijk wapen.

Kettingkasten waren bij mij ook geen lang leven beschoren, voornamelijk omdat de ketting aan ging lopen, en ik heb een hekel aan bijgeluiden tijdens het fietsen. Aan de andere kant, mijn moeder heeft me genoeg vervloekt vanwege olie/vet van de ketting op mijn broek, dus ja, eigenlijk zijn ze wel nuttig

[melle z]

Ik ben universitair docent industrieel ontwerp en gebruikersinteractie. Ik heb over slechte voorbeelden voor mijn studenten niks te klagen.

[365cycle]

Het absoluut stomzinnigste ontwerp is echter een touchscreen in een auto waarmee je zaken moet bedienen. Als er nu 1 plek is waar je zonder te kijken de juiste knop moet kunnen vinden is het achter het stuur van een dodelijk wapen.

Jup! Ik heb maar kort BMW gereden maar die iDrive was echt fantastisch. Duurt heel even voor je 'm kent, maar ik weet nu nog steeds de "patronen" voor bepaalde dingen die ik regelmatig moest verstellen.

Ik ben universitair docent industrieel ontwerp en gebruikersinteractie. Ik heb over slechte voorbeelden voor mijn studenten niks te klagen.

Jij gebruikt vast geen Garmin met fietsen Werk je in Delft?

[melle z]

Jij gebruikt vast geen Garmin met fietsen

Klopt, ik gebruik een papieren autokaart om grofweg de richting te bepalen en een simpel Sigma fietscomputertje voor de snelheid en afstand e.d.

Werk je in Delft?

Nee, ik werk bij een Engelse universiteit.

[Bart Verbeek]

Net na 10 minuten worstelen een showcase (heet dat zo?) weten te openen van een setje magnetische haken van Powerplus. De verpakking is duidelijk niet ontworpen om de haken vroegtijdig vrij te geven. De verpakking is van vlijmscherp, hard en taai plastic. Na een hoop geworstel heb ik de verpakking met behulp van een blikschaar toch weten te overmeesteren. Inmiddels zie ik eruit alsof ik een bijlmoord heb gepleegd. Tja dat heb je al gauw met bloedverdunners.

Een showcase voor het mooi. Het oog wil ook wat. Maar ik wil alleen maar mijn haken.

[Frutsel]

Net na 10 minuten worstelen een showcase (heet dat zo?) weten te openen van een setje magnetische haken van Powerplus. De verpakking is duidelijk niet ontworpen om de haken vroegtijdig vrij te geven. De verpakking is van vlijmscherp, hard en taai plastic. Na een hoop geworstel heb ik de verpakking met behulp van een blikschaar toch weten te overmeesteren. Inmiddels zie ik eruit alsof ik een bijlmoord heb gepleegd. Tja dat heb je al gauw met bloedverdunners.

Een showcase voor het mooi. Het oog wil ook wat. Maar ik wil alleen maar mijn haken.

Blisterverpakking heten die ondingen. Het leukste is een schaar in zo'n verpakking, waar je een schaar voor nodig hebt om hem open te krijgen

[Bart Verbeek]

Blisterverpakking heten die ondingen. Het leukste is een schaar in zo'n verpakking, waar je een schaar voor nodig hebt om hem open te krijgen

In dit geval heb ik de haken nodig om mijn blikschaar op te hangen, zodat ik me niet steeds bij iedere blisterverpakking ongans hoef te zoeken naar dat ding.