Keuzestress: opgelost

[365cycle]

Zoals sommigen hier wel weten ben ik inmiddels uit de keuzestress en heb ik zelfs al een reisje gemaakt  Aangezien ik jullie advies nodig had om te vertrekken vind ik een verslagje ook wel op z'n plaats.

Het reisje diende voor mij ook echt een doel: Ik heb momenteel niets of niemand om verantwoording aan af te leggen behalve aan m'n kind, en wilde die vrijheid weleens wat bewuster beleven. Daarnaast waren er wel wat dingen die ik mentaal even voor mezelf op een rijtje wilde zetten. Mensen vind ik echt leuk, maar er is dan vaak weinig ruimte voor volledige zelfreflectie. Het is juist de combinatie van bewegen en een veranderend landschap waarmee ik mijn hoofd lekker leeg maak.
Daarnaast is sport op zich ook wel gewoon een uitdaging voor me. Gewoon weer eens kijken hoe ver ik kan gaan zonder echt "in het rood" te gaan hoorde dus ook bij de reisdoelen.

Maar waar dan heen? Ik moest nog even langs Dronten; hoewel de Tuna lekker reed zat er ook al lang een kleine irritatiefactor in het schakelmechanisme. Dat tripje langs Egypte, Marokko etc. ligt dan voor de hand, aangezien het in het verlengde van de route ligt, maar eigenlijk zie ik dan niet zoveel bijzonders behalve een bordje dat een gehucht aankondigt. De mooie landschappen in de omgeving moet je er dan nog bij gaan zoeken zeg maar. Ik had dus al snel besloten dat een tripje naar het buitenland leuker zou zijn. Daarnaast was ik eigenlijk wel benieuwd hoe heuvels me zouden bevallen met een bult bagage in de fiets. O.a. onder invloed van JeroenS z'n posts in het topic: op naar het Zuiden dus!

Dag 1 (woensdag) begon dus met een tripje naar Dronten. Ter plekke ontmoette ik Peter samen met een potentieel nieuw Tuna-rijder die net bezig ging met een proefrit, waarna Peter even naar mijn tonijntje keek. Behalve de schakelproblemen was ik onderweg nog tegen iets anders aan gelopen: voor heeft mijn Tuna harde veren + 15mm verlaging, achter zat er nog een combinatie van blauw+rood onder. Normaal ging dat eigenlijk altijd wel goed, maar mijn forse gewicht + de complete kampeeruitrusting achterin was geen succes. De band liep vaak aan, en ik haalde het einde van de veerweg ook nog weleens. Ik vroeg Peter eigenlijk om de fiets achter iets hoger te zetten, maar hij schatte correct in dat een rode veer het probleem zou oplossen.
Daarna vertrok ik na de noodzakelijke koffie naar de Duitse grens, en reed ik net langs de Duitse kant af naar Noord-Limburg. Leuk, vrij ver, maar ook gemakkelijk vlak. Het tempo lag dan ook vrij hoog, ondanks dat ik voor m'n gevoel heerlijk rustig had gereden: 309,4 km @ 35,1 km/h. 

Hier wat beelden:

Onderweg naar Dronten


Gevolg van het testen van het eind van de veerweg 


Sanitaire stop + een perenijsje bij de Eierkast in de buurt van Teuge


(Aftakking van) De IJssel. Die hebben we in ZH ook, maar in Dieren is het landschap toch echt al anders.


De grens over, naar Duitsland! Foto vanaf het viaduct boven de A3 (= in NL A12) bij Elten


Tonijntje op belabberd wegdek

---

Dag 2 (donderdag) begon na een wat slechte nacht, ik voelde me minder fris dan de bedoeling was. Na wat bellen naar campings voor trekkersplekken en ontdekken dat ik die eigenlijk nergens kon regelen was ik ook al wat onrustig. Gelukkig had ik Welcome To My Garden ontdekt, een site waarop je als particulier (kostenloos!) je tuin beschikbaar kan stellen om mensen te laten kamperen. Als bezoeker bericht je dan gewoon rechtstreeks met de eigenaar, en hoewel je daarmee dus eigenlijk nog minder garanties hebt kan je wél gewoon met iemand afspreken dat je erheen zal gaan. Ik voelde wat lichte weerstand omdat het alleen bedoeld is voor "slow travel" (dus niet per motorvoertuig), en of je met een velomobiel nou echt "slow travelt" valt ter discussie te stellen  

Daarna vertrok ik vol goede moed naar m'n WTMG-adres in Luxemburg.
In Venlo op de Kaldenkerkerweg begonnen er luchtbellen in de platte pannenkoek te komen, en dat eerste klimmetje viel me zwaar. Het is niet dat het klimmen met een velomobiel op zich zwaar is, maar het contrast met de doorgaans zo moeiteloze snelheid is enorm. Nadat ik me neergelegd had bij "meer dan 6 km/h is okee, als het minder wordt stap ik uit en ga ik duwen" en ik me in kon stellen op vermogen X gingen de klimmetjes prima. 
Via Roetgen stak ik de grens over naar België, om het prachtige fietspad van de Vennbahn te mogen berijden. Ik fietste langs Monschau weer een stukje door Duitsland, om uiteindelijk definitief in de Ardennen aan te komen. 
Desalniettemin heb ik m'n WTMG-adres niet gehaald; het klimmen was een gevalletje acceptatie, maar ik was behalve minder fris ook flink later vertrokken dan ik eigenlijk van plan was. Gevolg was dat het ruim voor de Luxemburgse grens al donker begon te worden, en met het Waalse wegdek was snel afdalen in het donker gewoon echt geen optie. De lol was eraf, dus na wat langzaam rijdend overleggen per telefoon ging ik na 183,7 km zo'n 12km van de Luxemburgse grens voor anker in Braunlauf. 


Tuna heel dicht bij Aldenhoven. Neuskap eruit voor wat extra ventilatie


Glooiend landschap... ben ik niet gewend!  


Wauw.


Oorlogsverheerlijking... ik snap het niet.


Trappen kreng!

---

Dag 3 (vrijdag) had ik eigenlijk gepland als een rustdag met een ritje van zo'n 100 km, maar doordat ik op donderdag dus niet zo heel ver gereden had moest ik nu toch iets verder rijden (het werden 145 km). Toch werd het eigenlijk wel de mooiste dag van m'n trip.
Nadat ik Kiwi (de hond van de gastvrouw en -heer) duidelijk had gemaakt dat ik toch echt niet nóg een keer met het balletje ging gooien ("don't leave, foreigner!") begon mijn rit met een klimmetje Braunlauf uit (heerlijk, klimmen op koude spieren). Daarna volgde 10 km stevig afdalen, met een beetje meetrappen om te voorkomen dat ik de hele tijd ingehaald werd (snelheidslimiet 70 km/h, dat was haalbaar).
Daarna moet je dan weer in korte klimmetjes omhoog van 450 naar 700 meter, en zakte de snelheid dus weer even in, maar het uitzicht was overal prachtig, dus ik genoot   Ik werd ook nog even staande gehouden door twee politieagenten, maar mocht na een korte blik op m'n fiets weer doorrijden. Heb ik een foto van, maar vind het niet fraai om die hier helemaal openbaar neer te zetten.
Vervolgens begon ik aan de afdaling naar La Roche en Ardenne (van ~650 naar ~250m), en die was behalve mooi ook helemaal leuk: Zoals ik al zei was de Tuna zwaar geladen, waardoor de wegligging nog stabieler was dan dat ie normaal al is. Achter me reed iemand in een Mazda MX5 ook wel grappig leek te vinden; vaart maken (ik trapte hier en daar ook even mee), door het bos kijken of de andere kant vrij is, hard aanremmen, bocht mooi buiten-binnen-buiten aansnijden, en opnieuw. Zo'n Mazda kan sneller door die bochten, maar de bestuurder leek het spelletje ook wel grappig te vinden, hij volgde me met een grote glimlach en eenmaal beneden bij het stoplicht kreeg ik een duim  . Ik ben dan toch blij met die 90mm trommels die er standaard onder zitten, want hoewel ik de remmen bij het stoplicht wel rook heb ik geen last gehad van fading, ook niet bij van 80-85 km/h afremmen tot ~35.
Na wat bijtanken (voedsel!) in La Roche ging de reis via o.a. Rochefort en Beauraing door naar Frankrijk, waar ik langs de maasoever uitkwam en het wegdek dus ineens vlak werd.
Bij aankomst werd ik opgewacht door een supervriendelijke gastheer die behalve een plek in z'n tuin zelfs een heel diner voorbereid had. Nadat ik voor wat drankjes en toetjes gezorgd had kwamen ook de andere gasten aan (twee dames die van Lyon naar Namur aan het fietsen waren), en werd het een supergezellige avond zoals ik die ken uit het fietswereldje. Dit verblijf was niet gratis, de gastheer wilde van ons alledrie een kaartje als we weer thuis waren. Dat ga ik morgen dus nog even posten  


Kiwi


Klauterklauter


Which waaaay should we go


De Tuna wacht geduldig in La Roche


Hotel de Liège in La Roche


Ourthe, het riviertje door La Roche


Afdalen maar toch foto's maken


M'n vroegere en m'n huidige favoriete bolide naast elkaar


RAVeL 4, één van de prachtige fietsroutes door de Ardennen


De Maasoever en de prachtige beboste bergen in de buurt van Fumay (FR)

[365cycle]

Over Dag 4 (zaterdag) twijfelde ik eigenlijk nog; zou ik weer een lange rit gaan doen (250 km), om in één ruk van Frankrijk naar Nederland te komen? Of juist een tussenstop maken en nog even in België blijven? Ik had op zondagmiddag een afspraak gepland in Zeeland, dus 's ochtends nog een 100 km rijden was ook een optie geweest. 
Ik was echter vroeg wakker, en hoewel ook het ontbijt met z'n vieren erg gezellig was had ik redelijk op tijd m'n tent opgeruimd en de Tuna klaar voor vertrek. Nadat de dames nog even wilden proefzitten in mijn racemonster kreeg ik nog een sticker van de gastheer, en hoewel het net van prettig koel naar iets te warm was gegaan begon ik aan m'n rit. Ik zag wat op tegen over die prachtige bergen van de bovenstaande foto's heen klimmen, dus reed ik het eerste stuk dezelfde route terug, maar dan aan de andere kant van de maas. Normaal houd ik niet van terug rijden, maar hier was het zo mooi dat het geen punt was.
Eenmaal onderweg voelde ik me ondanks dat het al snel heel heet werd echt beresterk, Zeeland ging dus geen enkel probleem vormen. Daarnaast voelde ik dat zowel het wat industriëlere stuk Wallonië als Vlaanderen me niet kon raken, de natuurbeleving was duidelijk op z'n retour. Niet blijven hangen dus, maar lekker doorkarren. Water vinden was nog wat lastig (en ik heb letterlijk een emmer weggedronken op die dag); daardoor had ik nog een leuke toevallige ontmoeting met een handelaar in koffie en -toebehoren.
In Ossendrecht, vlakbij waar ik 2 jaar geleden mijn ongeluk had met de Bülk, trof ik een racefietser die bezig was aan een 300 km brevet. Na een korte babbel bleken we bij elkaar in de buurt te wonen. We besloten samen verder te rijden, en ik besloot niet eerst naar mijn logeeradres vlak onder Goes te gaan, maar met hem mee te rijden naar Wemeldinge (het start- en eindpunt voor het brevet). Er sloten wat andere lui aan en het werd een heel gezellig ritje. Hoewel dat allemaal niets behalve positief was, zag ik toch op tegen m'n tent opzetten in het donker, de "kennismakingsspier" wéér aanspreken, op zondag de boel weer inpakken en naar huis rijden... de afspraak die ik had kon ook op zaterdagavond, en na een lang, leuk en goed gesprek stapte ik ergens na 1:00 's nachts in, met als grootste wens gewoon lekker in m'n eigen bed te slapen. M'n spieren voelden nog prima, en hoewel ik mentaal nog nooit eerder zo vermoeid een afstand heb gefietst werd het een ontspannen rit. Ergens kort na half 5 's ochtends was ik thuis, met een dagtotaal van 354,9 km.


Tuna met de nieuwe sticker


Fietsen langs La Meuse


Nog een keer fijn uitzicht


Rrrrrrots


Namur binnen rijden

---

En, ga ik dit vaker doen?
Ja, dat ga ik zeker. Het idee is dan wel om iets meer tijd te nemen, maar voor nu was dit gewoon goed, en fijn.

Wat ook prettig is, is om te weten dat ik ook als de weg niet vlak loopt gewoon wel echt ~250 km per dag kan rijden als ik dat wil. Pas na die laatste 350+ km en 22 uur wakker zijn vond Garmin dat ik "in het rood" reed, en dat klopte perfect met hoe ik me voelde.

Voor wie wil weten waar ik ongeveer gereden ben, dit is de kaart (klik om te vergroten):



PS: Voor wie het zeker wil weten: Nee, ik heb het tripje langs Turkeye, Zürich etc. er vandaag niet nog even achteraan geplakt. 
Sterker nog, gisteravond niet eens een extra blokje om! Dat had eigenlijk wel gemoeten, want om nou op 993 km in 4 dagen te blijven steken is een beetje jammer... 

[Bob Hagendijk]

Het klinkt alsof je ervan genoten hebt, en dat was ook de bedoeling! Leuk geschreven ook!

[Fietsbennie]

Ja was erg leuk om te lezen. En mooie foto's ook! Knap dat je lange stuk in een keer gedaan hebt.

[Jeroen S]

Tjonge wat een trip. Dat doe ik je niet na. Klimmen kost inderdaad veel tijd, en in de Ardennen zijn de klimmen vaak best wel steil. Zo te horen heeft de wisseling van uitzicht en omgeving je wel goed gedaan!

[Theo Mol]

Alweer lang geleden kocht ik een tweedelige gids "Fietsen rond de wereld in Nederland".
Er is nog wel aan te komen met wat moeite en ook als e-boek zag ik het aangeprezen. Ik vond het lekker leesvoer maar ik heb nooit een wereldreis in de buurt gemaakt.

[karimov]

Dat was even een serieuze mini-break! Weinig leukers dan met de fiets en de tent op pad. Ideale manier om het hoofd leeg te krijgen ...

[ZoefZoef]

Overal foto's gemaakt en Rotterdam van de kaart geveegd

Leuke trip, leuk verslag. Als ik het zo lees was het een goede keuze om het vlakke Nederlandse landschap tijdelijk te verruilen voor het heuvelland.

[Lig-hen]

Dank je wel voor je verslag 365cycle, erg leuk om te lezen. Ik ben onder de indruk van de afstanden die je hebt afgelegd, en hoop dat de tocht je heeft gebracht wat je nodig had.