Zand in de bocht en daar ging ik.

[tegenligger]

Afgelopen donderdag lag ik plotseling niet meer op mijn fiets maar op straat. Ik reed met de Fujin door een bocht waar een laagje zand lag en ik maakte een behoorlijke klap. Ik reed ook best snel en was in de voorgaande bochten ook lekker doorgereden.

Na een eerdere val vorig jaar (door een facebookende zwabberaar ) draag ik nu altijd een keepersbroek met zachte padding en elleboogbeschermers. 

Helaas was de elleboog niet helemaal goed beschermd. De beschermer was iets verschoven.  Ik heb de wond moeten laten hechten. Een nare plek kan ik wel stellen.  Mijn heup is echter alleen erg blauw terwijl ik bij mijn vorige val een enorme asfalt exceem plek had. Dus de keepersbroek werkt.
Helaas ligt ook de zijkant van mijn enkel open. Mijn schoen bleef ingeklikt en ja dan zit je enkel mooi aan de buitenkant. 
Ik denk niet dat je je enkel echt goed kan beschermen tegen dit soort ongelukken. 

Nou ja. Iemand ervaring met rijden in zandige bochten?

[Frank]

Regelmatig met de reguliere fiets en vroeger de M5 onderuit gegaan in bochten.
Meestal was de oorzaak zand of modder. Maar vooral zand is lastig om je fiets onder controle te houden.
En enkels beschermen tegen zo'n schuivert is inderdaad lastig, zou je al met hoge of half hoge schoenen moeten rijden.

Ik hoop dat alles snel en goed geneest Marcel!

Grt,

Frank

[Wim -de roetsende]

Zand in bochten is inderdaad heel vervelend.

De Roeifiets heeft een klein voorwiel (net zoals de Fujin) en volgens mij heb je er dan ook meer last van. De Seiran heeft een groot voorwiel en dan merk ik toch iets minder van. Of ik rijd met de Seiran sowieso iets rustiger door de bochten, dat zou natuurlijk ook nog kunnen ;-)

[tegenligger]

Ja halfhoge schoenen met klik systeem bestaan wel. Maar ja. Ik denk niet dat dat heel lekker fietst.

[Roepers]

Onderuitgaan op de ligfiets, dat is mij ook meer dan eens overkomen:

• Halfvergaan blad in de bocht op de weg: roets en daar lag ik.
  
• Een brug over een gracht: eerst linksaf  de brug op en na de brug rechtsaf. Ineens ging ik roets en gleed nog een paar meter door. Het klaarblijkelijk gevroren en de brug was spek- en spekglad.
  
• Een fietspad door een bosje (Bij Rusthoven, aan het einde van de laan en voor het huis linksaf op deze foto. Algengroei op een vrij weinig bereden fietspad. Hier fiets ik niet meer. Mij te link.
  

Ook losliggend steentjes van een pas aangebrachte slijtlaag (Rollsplitt) kunnen in bochten een probleem vormen. Hoewel plat door de bocht natuurlijk een geweldige sensatie is op een ligfiets, probeer ik toch in de gaten te houden of de weg wel schoon genoeg is. De openbare weg is geen racebaan houd ik mijzelf dan maar voor.

[tegenligger]

Het ging allemaal zo snel dat ik me niet kan herinneren of ik aan het bijremmen was in de bocht. Dat moet je natuurlijk nooit doen, maar het ging zo snel dat ik geen tijd had voor een correctie of zo. Wel heb ik het oppervlak nog even met mijn voeten gecontroleerd en het was echt heel glad. Oppassen dus.

Ik zou met een hoge racer veel harder zijn gevallen vrees ik. Een trike daarentegen....

[emgaron]

Misschien was je met de hoge racer ook niet gevallen... Mijn ervaring is dat een ligfiets veel minder "waarschuwing" geeft dan een up voordat het gevaarlijk wordt. Ik kan me situaties herinneren waar ik met de de up nog iets had kunnen doen maar met de ligger al lang onderuit lag. Wel val je op de ligger naar mijn indruk vaak gunstiger en vooral minder snel op je hoofd. Mijn hoogste ligger (de Condor - immers ~70cm zithoogte) is in dat opzicht trouwens het makkelijkst - ik ben daar al bospaden mee gereden waar het achterwiel zowat aan het driften was. Met de Lynx zou me dat niet gelukt zijn.

Ik ben wel heel erg blij voor je dat het uiteindelijk meeviel - van harte beterschap! Een paar jaar geleden ben ik in een bocht met de Lynx onderuit gegaan zonder dat ik enig idee had waarom. Helaas is toen het framebuis wel op mijn enkel terecht gekomen (tenminste, dat lijkt me de enige logische verklaring - helemaal zeker weet ik het niet), met nare en helaas permanente gevolgen. Ik reed toen met gewone schoenen (geen clickies) omdat we bij vrienden waren en heb me nog lang afgevraagd of het met fietsschoenen anders uitgegaan zou zijn. Wie weet... Wel heb ik toen vaak vragen gekregen of dat een "typisch" ligfietsongeluk geweest was - wat ik eigenlijk niet denk. Mijn vermoeden werd - helaas - bevestigd toen in de verre kenniskring iemand een vergelijkbaar ongeluk met een up had...

Cheerio,
Thomas

[Roepers]

Ik heb wel eens, eigenlijk meer dan eens, het gevoel gehad dat ik bijna onderuit ging en dat ik nog kon corrigeren. Dat betekent dus dat ik op mijn Sinners wel signalen krijg dat er problematische onevenwichtigheden aan het ontstaan zijn. Misschien komt dat door de langere wielbasis, die ik inderdaad als prettig ervaar. Toch denk ik dat de snelheid eigenlijk veel belangrijker is. Beneden een bepaalde snelheid is het met gladheid moeilijk het evenwicht te bewaren en boven een bepaalde snelheid ook. Daar tussen gaat het eigenlijk en is corrigeren nog mogelijk. Zo heb ik deze winter met sneeuw gereden. Bochten nam ik zo ruim als mogelijk was. 


Ligfietsen door de sneeuw by Marco Roepers, on Flickr

[tegenligger]

Ja. Het zou kunnen dat ik met een iets hogere fiets niet zou zijn gevallen. Ik heb me dat ook afgevraagd. Feit is dat wanneer je valt bij de Fujin, je niet echt van grote hoogte valt.
Ook heb ik me afgevraagd of dit een typisch ligfiets ongeluk was. De gewichtsverdeling is wellicht toch niet ideaal bij een glijdend wiel. Correcties maken is heel lastig bij een lage racer, omdat je je gewicht niet echt goed kan gebruiken.

Het is misschien ook de Fujin SL: die daagt mij wel altijd uit om flink aan te zetten. Het is lekker om hard te gaan. De fiets heeft geen vering en is daarom onrustiger.

De les die ik heb geleerd: defensief rijden betekent dus ook remmen voor een scherpe bocht. Dan maar een keer extra optrekken.

[Niels van der Wal]

Voorkomen is beter dan genezen :-)

Pomp je banden goed hard op; zeker je voorband is belangrijk. Harde banden hebben minder contact met de straat, maar daardoor meer grip op de plek waar wel contact is.
Probeer zo min mogelijk curve in een bocht te maken (ook belangrijk voor zo veel mogelijk behoud van snelheid), dus buiten, binnen, buiten sturen als het verkeer er ruimte voor biedt.
Stuur losjes door een bocht met zand. Juist door je stuur krampachtig vast te houden schakel je de zelfcorrigerend mogelijkheid van het voorwiel uit.
Rem nooit voor in een bocht.
Als een bocht er 'glijerig' uitziet, neem hem dan rustig en klik eventueel je 'binnenvoet' vooraf preventief uit.De knobbel op de enkel is inderdaad niet te beschermen.
Bij snellere achterliggers (zeer fanatieke racefietsers???) sorteer ruim voor de bocht naar buiten, zodat je niet verrast wordt door een inhaalmanoeuvre in een bocht.

En als je het eng vindt; oefen het, zodat je vertrouwen krijgt en het hierdoor minder eng/gevaarlijk wordt. Angst zorgt voor krampachtig sturen en hierdoor een grote valrisico.

Niels, ervaringsdeskundige, van der Wal

[Wim -de roetsende]

Voor de mensen die Niels en/of zijn verhaal niet kennen: Mijn tip is om goed naar zijn adviezen en tips te luisteren.

Dit is misschien wel zijn eerste bericht op dit forum, maar hij is (helaas) zeer ervaringsdeskundig.

Welkom op dit forum Niels.

[Roepers]

Probeer zo min mogelijk curve in een bocht te maken (ook belangrijk voor zo veel mogelijk behoud van snelheid), dus buiten, binnen, buiten sturen als het verkeer er ruimte voor biedt.

Ik zit een beetje op deze zin te studeren, maar ik geloof niet dat ik hem werkelijk begrijp. Curve? Buiten, binnen, buiten? 

[Wim -de roetsende]

Probeer zo min mogelijk curve in een bocht te maken (ook belangrijk voor zo veel mogelijk behoud van snelheid), dus buiten, binnen, buiten sturen als het verkeer er ruimte voor biedt.

Ik zit een beetje op deze zin te studeren, maar ik geloof niet dat ik hem werkelijk begrijp. Curve? Buiten, binnen, buiten? 

Niels bedoelt volgens mij dat je niet te veel met de bochten mee moet 'buigen'.
Dus gewoon zoveel mogelijk rechtuit rijden.
Bij een bocht naar links, rijd je eerst zoveel mogelijk rechts, bij het ingaan van de bocht ga je via de binnenbocht (dat is dan dus de linkerkant van de weg) en daarna rijd je weer richting de buitenkant (dat is dan weer rechts), zodat je weer op de juiste weghelft rijdt. Gewoon de bocht afsnijden dus   

Beetje duidelijk?

[tegenligger]

Bedankt Niels voor je adviezen en Wim voor de uitleg.
Inderdaad zijn mijn banden altijd keihard en smal.
Het bochten nemen ga ik nu zeker op de door jou beschreven manier proberen. Als er geen ruimte is ga ik minder hangen als ik niet kan zien of het veilig is. Het losjes sturen is ook een goede tip.

Ik weet niet meer welk wiel het eerst ging schuiven. Het ging heel snel.

Inmiddels zijn de wonden (na twee weken) weer dusdanig dat ik er geen last meer van heb. Gek genoeg was de blauwe plek nog het vervelendste. Hij is enorm en was aanvankelijk nauwelijks zichtbaar, toen rood, daarna blauw met donkerpaars en daarna lichtgroen met blauw en nu weer grotendeels roze met een paar lichtpaarse plekjes.
Ik kon er na een week weer gewoon op liggen (in bed bedoel ik).
Vandaag weer voor het eerst gefietst. En ik ben iets zachter gegaan. Hopelijk ebt de angst snel weg.

[Niels van der Wal]

Dag Wim,

De ervaring die jij in gedachte hebt bedoel ik niet; die had niet met het wegdek te maken maar met de vormgeving van de infrastructuur. De moeite die fietsers hebben met bochten heeft ook vaak te maken met de infrastructuur. Vaak zijn bochten haaks, terwijl fietsers alleen ronde bochten kunnen rijden. Ik zeg hier vaker over dat fietsen geen vierkante wielen hebben. (Met een vierkant wiel en een evenwichtskunstje kun je een haakse bocht nemen).

Waar ik op doelde als ervaringsdeskundige is de ervaring van ongeveer 15.000 km per jaar op een ligfiets en een val op het Trias-circuit, door een takje onder mijn voorwiel

En het klopt dat ik met mijn beschrijving van buiten, binnen, buiten bedoel dat je moet proberen om zo recht mogelijk te rijden. Iets wat je gelijk leert als wedstrijdrijder, omdat dit behoud van snelheid en grip geeft. De straat is echter wel openbare weg. In vaartermen heb je de basis van 'goed zeemanschap'. Een goede term voor fietsen op de openbare weg weet ik (nog) niet, maar de basis is dat je anderen en jezelf niet in gevaar moet brengen.

Niels, van meer markten thuis, van der Wal





Dit is misschien wel zijn eerste bericht op dit forum, maar hij is (helaas) zeer ervaringsdeskundig.

Welkom op dit forum Niels.
[/quote]

[Roepers]

Niels bedoelt volgens mij dat je niet te veel met de bochten mee moet 'buigen'.
Dus gewoon zoveel mogelijk rechtuit rijden.
Bij een bocht naar links, rijd je eerst zoveel mogelijk rechts, bij het ingaan van de bocht ga je via de binnenbocht (dat is dan dus de linkerkant van de weg) en daarna rijd je weer richting de buitenkant (dat is dan weer rechts), zodat je weer op de juiste weghelft rijdt. Gewoon de bocht afsnijden dus   

Beetje duidelijk?

Inderdaad helemaal duidelijk.Hartelijk dank! Bij gladheid was het mij ook duidelijk geworden dat rechtdoor fietsen het minst problematisch is, vandaar dat ik bochten maar zo ruim mogelijk nam, met de meest flauwe curve die mogelijk was. De strategie van Niels is wellicht beter.