Foto's Fietsbennie

[Fietsbennie]

Hopen op genade van de moderatoren dat het niet direct over een ligger gaat weer.... ik fiets van de camping af. De kleintjes dromen nog van het strand. De kerkklok van Cadzand slaat zachtjes 5 keer, alsof niemad erdoor gewekt mag worden. Links, rechts, zigzag ik op boerenlandweggetjes richting zuidoosten. Ze zijn hier blij met glasvezel. Ik smokkel wat van de rit door een 80 km weg over te steken waar het niet mag. Mijn lijfspreuk haal ik van stal: Als niet kan zoals het moet, moet het zoals het kan. Ik ben de enige op dit tijdstip. De wolken schilderen rood. De zon komt als een rode stip boven de horizon. Ik kan hier geen genoeg van krijgen. Een cadeau voor het vroege opstaan. Ik snoep anderhalve km van de route af door een droge sloot te gaan naar een doodlopende straat iets verderop. Ik fiets door een leeg Aardenburg. De bakker wordt voorzien met een busje met brood, scheelt weer vroeg opstaan voor hem.
De kwaliteit van de straat vertelt me dat ik in België fiets. Ook hier ligt er een Middelburg. Net zo sfeervol, alleen minder groot als de Nederlandse versie. 

Aan de rij grote bomen in het landschap zie ik het volgende traject. Het jaagpad langs het Schipdonkkanaal. Om aan de linkeroever te komen moet ik het volgende viaduct over. Het blijkt de A11, een Belgische snelweg, met een panlat breed fietspad ernaast. Hoofdschuddend jaag ik verder over splinternieuw fietspad langs het water. Het kasteel in Moerkerke zet ik op de foto. De kerktoren slaat half 8 een duif en een Tukker schrikken ervan.  Wat boterhammen en korte broek aan en ik zoek het kanaal weer op. Het contrast is groot als ik op gravel en zand rij, maar het mooie weer maakt veel goed.

De haven van Zeebrugge doet me aan de asielzoekers in een koeloplegger denken waar ik op mijn werk druk mee was paar jaar terug. Ik zoek de kust op. De boulevard waar geen millimeter onbebouwd is gebleven. De zee ruist, een meeuw krijst,  enkele hardlopers zwoegen zich naar voren. Toch ben ik met minder moeite sneller. Ik kan de gezette Belgen en dikke Duitsers niet onderscheiden. De parkeerplaatsen staan vol met Porsche, Mercedes en Tesla's. Witte borden, rode letters, al dan niet zelfgekozen volgorde. 

 Als toetje nog even vogels kijken bij het Zwin. Ik fiets de meest zuidwestelijke grens over terug naar de camping. Een rood verbrand koppie kauwt op een hap brood met chocopasta: ,,Papa is er weer!"


Aardenburg


Grens


Stukkie over Belgische snelweg A11


Kasteel Moerkerke 


Jagen 


Haven Zeebrugge


Het Zwin

[Bacchus]

Kijk, dat je een fietstocht beschrijft die niet op een ligger is gemaakt, is tot daar aan toe maar om dat ouderwetsche ding ook op bijna iedere foto in het fotoverslag te zetten, dat kan echt niet.  

Kortom: weer een heerlijk verhaal en fijne foto's, Bennie. Dankjewel!

Misschien een idee voor met name de vroegere foto's: een ministatiefje, zelfontspanner en een wat langere sluitertijd, zodat je wat lichtere foto's krijgt maar alsnog met die heerlijke ochtendkleuren?

[Fietsbennie]

Dank Bacchus. De Gazelle Impala heb ik 9 jaar terug tweedehands op de kop getikt. Voor dat ik de ligger had maakte ik soms met deze fiets tochten van 200 km plus. Vandaar dat ik er nu ook rustig 60 km mee weg trap, gaat alleen niet zo snel als de m5. En dat ding heeft lichte emotionele waarde.  Alleen werkt een rem niet goed, stuur en de ketting is ral. Maar fiets heeft ook geen schuld. Geduldig wacht ik op fietsplan op het werk komende maanden.

Ik heb de foto's gemaakt met de telefoon die ik bij me had. Zelfs de camera ligt nog thuis. Statief heb ik niet, ga wel over na denken. Maar ik denk dat het beste noch duurste materiaal de ochtendgloren kan vatten kan op beeld zoals het er echt uit ziet...

[365cycle]

Ik heb de foto's gemaakt met de telefoon die ik bij me had.

Weet niet of je dit al doet, maar even in het donkerste deel op het scherm tikken kan helpen. Bij veel telefoons komt zowel focus dan daar te liggen als dat de lichtmeting in dat deel van de foto gedaan wordt. Zo'n fotosensor heeft minder dynamisch bereik dan onze ogen, en dat geldt zelfs voor de allerduurste digitale middenformaat camera's (mooi toch, wat onze ogen kunnen?!  ), daarom moet je ze soms even een beetje helpen. Een camera (ook in een telefoon) is altijd op zoek naar "middengrijs" zodat het belangrijkste deel van de foto correct belicht is. Alles wat boven het bereik te licht is, of onder het bereik te donker is, wordt dus wit respectievelijk zwart. Voor een kiekje van een klein diertje tegen de zon in kan dit dus ook weleens helpen (als het onderwerp groot genoeg is).

[Fietsbennie]

De laatste dan met de Gazelle...
We fietsen door een uitgestorven Cadzand-bad. De Duitsers kun je horen snurken uit de hotelkamers. Terrassen staan er treurig bij met de parasols ingeklapt.
Ja, het is een we dit keer, mijn pa, die naast me op de camping staat, is een keertje mee. Hij op een elektrische fiets, ik zonder. Hij zat al op me te wachten met thermoskan koffie, en boterhammen met droge worst. Aangezien hij pas een nieuwe knie heeft een rondje van 45 km maximaal.

Langs de kustlijn noordwaarts genieten we samen van de kleuren in de lucht. We praten niet veel. Het is de zee die het meeste geluid maakt. Zijn fiets zoemt, de mijne ratelt. Hij vliegt de duinen naar boven, ik heb een wat langere aanloop nodig. We komen nauwelijks mensen tegen. Een enkeling waagt zich naar de rand van Nederland. De zwart witte vuurtoren zendt haar  lichtsignalen naar de schepen op zee. Vlissingen kun je zien liggen. De haven van Breskens staat vol rijkdom waarvan de waarde uitgedrukt wordt in boten en dure auto's. Wij voelen ons misschien wel rijker nu we gezond de zon boven de horizon uit zien komen als de zee Westerschelde wordt.

Dikke ganzen worden snaterend wakker als we er langs fietsen, en weten niet hoe snel ze het water in moeten komen.
 Op het eiland verderop zouden zeehonden moeten zijn, ik dacht dat ik ze heb kunnen zien. Plaatsje Nummer Éen ligt rechts van ons. Het water ruilen we om voor vrijwel leeg land. Miniscule huisjes en hun landerijen staan langs de weg. Wereldproblemen van landelijk niveau blijven net zo onopgelost als toen we vertrokken.

Afgezien van het dorp Schoondijke, zijn het huizenhopen Akkerput en Scherpbier waar we doorheen komen. Gehuchten eigenlijk te klein om het een naam te geven. Foto's maken komen we haast niet aan toe. We komen op een verassende bospaadje bij de Kotter Cadzand weer binnen en weten de weg naar de camping. Daar waar de rest net de dag net is begonnen aan de ontbijttafel.

Ik heb wat proberen te tikken op het scherm, maar het blijft een kleine fractie van de werkelijkheid.

[Bart Verbeek]

De laatste dan met de Gazelle...

Toevallig kom ik hier iedere dag langs.

[Wim -de roetsende]

Toevallig kom ik hier iedere dag langs.

Dat is toch in Dieren?

Dan kun je ook wel met LOL mee gaan fietsen.
Iedere eerste zondag van de maand een leuke toertocht.

Kruissnelheid 25km/u

[Lopopodium]

De Gazelle-fabriek in Dieren ken ik ook. Kom er maar een of tweemaal per jaar langs. Het zit net niet in de doorgaande routes naar Apeldoorn via het kanaal, of naar Brummen. Dus het is vaker 'per ongeluk'.

Overigens hebben de Zeeland-foto's mij een beetje geïnspireerd morgen zelf weer eens door Zeeland te fietsen. Er is wind uit het noordwesten (dus dan fiets ik graag naar het zuiden), en voor het eerst sinds het najaar van 2019 dat ik weer een lange toertocht maak met een terugreis met de trein. En dus ook al een paar jaar niet in Zeeland geweest. Morgen gaan we weer eens kijken hoe Zierikzee er ook alweer uit ziet, en verder vind ik het altijd leuk de contouren van de eilandeb af te gaan. Geplande eindpunt vanuit Den Haag is dan Bergen op Zoom.

[Bart Verbeek]

Dat is toch in Dieren?

Dan kun je ook wel met LOL mee gaan fietsen.
Iedere eerste zondag van de maand een leuke toertocht.

Kruissnelheid 25km/u

Het open Nederlands schaakkampioenschap is inderdaad ieder jaar in Dieren. Tijdens de voorbereiding placht ik te zeggen "ik zit in een trainingskamp voor Dieren". Over de 1100 meter van het station naar de toernooizaal doe ik 35 minuten. Met 4 rustpauzes, waarvan één op een bankje in het parkje voor de Gazellefabriek. Het is wel een gaaf gebouw.

Het vervoer per trein is niet iets wat me erg aantrekt. Vertraging, niet werkende wifi, blèrende kinderen van moeilijk opvoedbare ouders, telefonades in een stiltecoupé, wissels waardoor je op een andere link klikt dan je bedoeling was, drukte, over fietsen of koffers klauteren om op tijd de trein uit te komen, het was geen onverdeeld genoegen. Ik zie mij die Quest nog niet een trein in tillen. En als de lift niet functioneert ben je ook de sigaar. Met warm weer durf ik sowieso niet met de lift, het is daar al gauw over de 40 graden.

Binnenkort maar eens testen wat mijn kruissnelheid met de Quest nu is. Mijn kruissnelheid met de trike is van 7 naar 14 km per uur gegaan. Wat is de lengte van zo'n toertocht? Eerst maar eens een paar dagen bijkomen.

[Wim -de roetsende]

Binnenkort maar eens testen wat mijn kruissnelheid met de Quest nu is. Mijn kruissnelheid met de trike is van 7 naar 14 km per uur gegaan. Wat is de lengte van zo'n toertocht? Eerst maar eens een paar dagen bijkomen.

De kruissnelheid nog 1x verdubbelden, dan moet het zeker lukken.

Lengte: tussen de 60 en de 80km zonder aanrijdroutes

[Bacchus]

Ik zie mij die Quest nog niet een trein in tillen. En als de lift niet functioneert ben je ook de sigaar.

In een Quest (het meest van alle velomobielen) ben je altijd wel een beetje de sigaar.
Qua lift vraag ik me af of het gaat passen. Mijn M-Racer had geen decimeter over in de vrij nieuwe lift op station Breda.

[Lopopodium]

Op station Schiedam past mijn Nazca gaucho ook niet. Dat werd toen tillen op de trap. Het enige station tot nu toe waar ik dat heb moeten doen.

[Fietsbennie]

Ik had afgelopen dagen de Vennbahn willen doen zoals voorgenomen in Januari. Helaas vond ik de hotel te duur, en kwam er te laat achter dat je dan een creditkaart nodig hebt. Ik heb geen klein vakantiespul en campings waren vol. Volgende keer beter plannen zoiets. Dus heb ik ook wegens andere omstandigheden de tocht verplaatst naar de vrijdag, mijn laatste officiële vakantiedag. Het gesprek met Marco laatst heeft wat laten woorden landen in mijn achterhoofd. De woorden Rijn, Bonn en mooi. Ik zou haast gekscherend willen zeggen, wat meneer Roepers in een week kan, moet mij in een dag lukken.

De boterhammen plamuur ik met pindakaas. De koffie loopt. Mooi. Ik ben blij dat ik geknipt ben, dat scheelt weer zweten. Het zal 30 plus en 200 plus worden. Alles is gepakt en zit in de fietstas. Ik heb er zin in. De inmiddels slapende jongens geef ik nog een aai over de bol, kus mijn vrouw welterusten en ga.

Ik draai het fietspad op 'de Wustemoat' richting Hoge Hexel, komt hij net boven de horizon tevoorschijn. Een grote oranje supermaan. De lucht neemt vol kleur afscheid van de zon die zo dominant aanwezig is deze dagen. De straat voelt nog warm. Ik heb wel even gelegen tussen de middag, maar door de benodigde ventilator met een decibelfactor op stand "Chinook" kwam van slapen niet veel. Dit keer ben ik na 2 uitgebreide bakken koffie op pad gegaan rond de klok van 10 uur 's avonds. Allemaal ingecalculeerde tijd vanwege de trein terug, en punt van licht worden niet te laat te hebben.

In Enter kon ik het niet laten om rakelings langs een groep dames te fietsen die op terras met de rug naar en vlak aan de straat zaten. Een fietsbel, een gil, ,,huh!?" En ,,wtf" en ik ben ook al in het donker verdwenen.

In de lucht kun je de sterren met twee handen tellen. De maan begint zo fel te schijnen dat ik me afvraag of ik me nog ervoor moet insmeren. Ze zet alle velden in een licht dat er schaduwen ontstaan. Ik ben dol op deze sfeer. In Goor doet me de spoorwegovergang denken aan vroeger. Mijn pa had op zoldertje in de schuur een miniatuurspoorbaan. Als kinderen was het fantastisch om te kijken. Eenmaal opgewarmd door een kacheltje was het vaak al tijd om te eten of naar bed te gaan. Op die spoorbaan bevond zich ook een groot stationsgebouw, ik droomde als kind hoe het zou zijn daar dat trappetje op te gaan, door de deur naar binnen, op één van die treinen te stappen en een reis maken. Nu dromen de kleinkinderen hiervan als we er zijn geweest, en vertellen ze me erover als ik ze naar bed doe. Ik voel me nu vrij dat ik deze reis kan maken. Met een ligfiets. De trein is een goedkope noodzaak geworden om thuis te komen.

Op de goede weg zuidwaarts. Onder andere de Paper kites - Revelator Eyes in mijn oren. Op mijn favoriete ritme fiets ik Neede en Eibergen door. Bij terrassen gedraag ik me, één keer is leuk. Dan de lange weg naar Winterswijk waar ik rond enen mezelf op een bijna verlaten stadscentrum op mijn eigen koffie heb getrakteerd.

Ik banjer over een oude spoorroute naar Bocholt, het gaat niet als een trein zo in het donker met die smalle zandwegen. Het aardig schiet op. Mp3 staat uit om om de nachtelijke geluiden te horen. Ik hoor uilen, krekels en kikkers, zoemen van de banden, en het lied van de ketting door de buizen. Aan de verkeersborden zie ik dat ik inmiddels in Duitsland ben. Teasy one leidt me al piepend door de stad Bocholt naar de B473, dat gaat wat sneller. Net voor Wesel volgende lafenis in een bushokje. In de stad haalt me een politiebusje in, terwijl ik op straat fiets in plaats van op de gewezen stoep. Kennelijk begrijpen ze me wel. En ze laten me gaan. De brug over de Rijn is gaaf verlicht in lichtblauw. Jammer dat ik geen foto kan maken. Ik draai de Rheinradweg op naar het zuiden. De lucht schemert, de maan is aan het verdwijnen. De wegen variëren van prachtig asfalt met verraderlijke gaten tot eindeloze klinkerwegen. Ik zie vakantiefietsers op een bankje slapen. Dat doet me beseffen dat ik weer slapen oversla en nu bewust aan het meemaken ben. De wegen zijn langer in Duitsland vind ik, het duurt langer voor je ergens bent. Gewoon rustig en geduldig doorfietsen is hier de boodschap. De eerste keren heb ik dat vlug moeten leren in dit land.

Een eind verder bij Moers-Hamberg vind ik een bankje op de dijk. Terwijl ik daar zit op te laden komt de zon boven de horizon voor mijn neus. Ik geniet. Een praatje met een man met hond. Hij zet me op de foto. De zonnebril op, insmeren, en door.

Ik verwarde op de kaart een spoorbrug met een pont waarvan ik dacht dat hij zo vroeg niet zou varen. Voor de zekerheid brug naar Duisburg  door naar het zuiden. Overal, zelfs tot mijn eindbestemming, staan stepjes die je kunt pakken met een app. Ik zie er ook veel mee rijden. Een witte fiets, maar dan modern jasje. De meeste stoplichten lukt het me om me als gemiddelde Nederlander te gedragen, als het niet anders kan of politie staat stop ik, anders gok ik erop. Links niks, rechts niks, gas! De tijd vreet, vooral als je telkens weer opnieuw moet beginnen. Na wat baustelles de volgende stad Düsseldorf. Ik manoeuvreer op een strook asfalt van 30 cm breed, tussen tramrails en geparkeerde auto's, liever dat dan de eeuwige gehobbel op de stoep. Aan de boulevard eet ik weer boterhammen en geniet van het uitzicht. Ik neem de brug parallel A46 naar de andere kant van de Rijn en kom weer in platteland. De zon begint aardig te bakken. Ik ben blij dat ik een witte polo heb aangedaan, en smeer me nog eens in, bij een school, in de schaduw net na oversteken van een tramhalte. De kinderen gaan hier weer naar school. Water aanvullen, ik ben met 2 en half liter begonnen. Kinderen wijzen naar mijn fiets, en ouders leggen uit. Ze zijn in elk geval niet voor niets naar school geweest vandaag. Ik zie Köln-zentrum 34 km aangegeven staan, ik haal keer diep adem en ga door. Even later 18 km. Fietsbewegwijzering moeten ze nog veel leren.

Bij Dormagen moet ik aftanken en bijtanken, een Jet tankstation biedt me beide. De volgende 2,5 liter is aan de beurt. Keulen komt dichtbij, maar is nog ver weg. Ik moet eerst nog langs industrie, industrie en nog wat industrie. Gunst wat een ford fabrieken hier.

Rond het middaguur zie ik de kerktorens van de dom van Keulen opdoemen. Ik probeer tussen alle mensen door te fietsen op de kades van de rivier. Ik zet mijn fiets op de foto met de kerk, en parkeer hem in de bewaakte stalling bij het station 5 minuten verderop. Moet ik 2 keer dwars door stationsgebouw met al die meute, maar ik heb het ervoor over om de Dom van binnen te zien en alles aan fiets te behouden. Ik huiver op het plein van de armoede, niet alleen van de zwervers die zo ver mogelijk in de schaduw wegkruipen. Maar ook van de massa's die hier aan voorbij gaat om een kerk te bekijken, zonder te weten waar het werkelijk om draait. Zachtjes zing en neurie ik wat geestelijke liederen en psalmen terwijl ik wat rond sjok. Een enkeling glimlacht en neuriet wat mee, ik ben toch niet helemaal alleen in deze mensenmassa. Terug koop ik een halve liter koel mineraalwater en vul weer bij.

Ik vind een lege bewaakte fietsenstalling, ze staan allebei buiten te roken. Ik heb niets betaald.

De Rhein is weer als metgezel aan de linkerkant. Na de serie bij de Max heb ik wel ontzag gekregen voor deze rivier. Alleen stond het waterpeil erg laag nu. Het fietsen gaat best in de warmte, zolang je maar beweegt. Stiekem ben ik blij met de oostenwind die ik tegen heb nu de temperaturen ruim boven 30 graden zijn. In de schaduw is het helemaal lekker, maar hier lijkt het herfst met allemaal blaadjes op de grond.

Bij Wesseling zie ik een ligfietser. Hij begint enthousiast te zwaaien en ondanks de tikkende treintijden in mijn hoofd, maak ik een praatje met Frank uit Zwitserland die naar Nederland onderweg is. We zetten elkaar op de foto en schudden de hand. Dit laatste stuk voelt als een finale. Ik vul voor de laatste keer mijn bidon bij een autogarage met de deuren open. De monteur wenst me een mooie dag, had niet gehoeven want deze was al mooi. De ene mooie kerk volgt na de andere. Heuvels beginnen te glooien en ervaar dit stuk langs de Rijn als mooiste voor vandaag. Soms is het fietspad einde en moet je een steile helling op. Ik neem afscheid van de rivier en ga voor de laatste keer in de laagste versnelling een heuvel op. Ik rij door mooi stadscentrum van Bonn. Tijd voor foto's gun ik me amper. Ik volg de borden Hauptbahnhof. En sta na bijna 260 km voor het gebouw van mijn jeugdherinneringen. Het miniatuurgebouw op de spoorbaan van mijn pa blijkt een replica van deze te zijn. Ik zet het op de foto om het bij mijn pa op zolder te hangen als herinnering. Met tranen in ogen loop ik met ligfiets en al het trappetje op. Koop een 9 euro ticket, en een dagkaart voor de fiets, en ik stap op de trein van 16:04 uur. Met wat stouwen, staan, praten, dommelen, overstappen, vertragingen en wachten sta ik 5 uur later in Enschede waar mijn broer staat te wachten met zijn auto en deels mijn eigen fietsendrager. Het is mooi geweest.

Op mijn site ook andere foto's tussen het verhaal door. 
Marco, bedankt voor de tips!


De foto van de man met de hond.


Mooi uitzicht tijdens bakkie koffie.


Binnenkomst Duisburg


Duisburg




Düsseldorf




Dom in Köln


Slingerend tussen de mensen door.


Blaadjes op het fietspad in Augustus


ja, zo'n reisje langs de Rijn rijn rijn...




Bijna bij station. Leuke blik van dat jochie rechts.



[/font][/size][/color]
De route ongeveer

[GertBr]

Ik mis je shirt……

[Fietsbennie]

Of het tussen de oren zit weet ik niet, maar een witte shirt leek me koeler dan de blauwe die ik doorgaans aan heb. Maar dan wel zwarte fiets sokken en korte broek.

Plus het feit dat tegen de tijd mensen het zouden kunnen lezen was ik de grens vrij ver gepasseerd, en de meeste Duitsers begrijpen dat toch niet.

[Bacchus]

Heerlijk verhaal weer, Bennie! Herkenbare route en indrukwekkend dat je in een dag een traject aflegt waar wij meer dan twee dagen voor namen.. en dan nog een beetje.. De volgende etappe van de Rheinradweg, naar Koblenz en Bingen, vonden wij overigens nog wat mooier.

Ik moet eerst nog langs industrie, industrie en nog wat industrie. Gunst wat een ford fabrieken hier.

Ik werd er stil van toen we hier reden en ik me realiseerde wat voor gigantisch economisch belang de automobiel- en fossiele industrie vertegenwoordigen.

[Roepers]

Marco, bedankt voor de tips!

Graag gedaan!

Leuk verslag en ik herken veel. Ook die Ford-fabrieken. Na die Ford-fabrieken scherp naar links en steil omhoog voor een een fietsbrug over de havens en daarna een mooie route langs de Rijnoever. 

Overigens  was het voor mij de tweede keer dat ik naar Bonn fietste. In 2017 heb ik dat ook gedaan en fietste in 2 dagen van Hardenberg naar Bonn. Dat kon beter en daarom deed ik het nu in 5 dagen. 

Maar mooi dat ik je geïnspireerd heb en ik vind 240 km in 1 dag een topprestatie. Geweldige tocht!

Groet,

Marco

[Roepers]

Ik vond het leuk dat je er was Marco, dat je bakkie koffie kwam doen op mijn werk  Stond er een keer een ligfiets op de parkeerplek voor de directie...
Goede reis naar Bonn!
En altijd welkom.

En dit is mij versie van deze foto

Op bezoek bij

[Fietsbennie]

Borger 22 09

De donderdag voor dat ik vrij had genomen om te gaan fietsen, kwam ik 's morgens bij mijn Gazelle voor een rit naar het werk. Maar deze stond wat achterband betreft op de sokken.
Als alternatief had ik de ligger maar meegenomen, dan kon ik mooi ervaren hoe nieuwe voorband het zou doen. Echter begon hij de terugreis te rijden als een dweil (te weinig wind in banden) en bleek ik eenmaal huis nu twee fietsen met lekke banden te hebben.

's Avonds na 10 minuten gesprek op school heb ik nog twee gaten geplakt van voorband van de ligger, en gebeden of het zo vol mocht blijven. De Gazelle bewaarde ik voor de zaterdag. De volgende morgen bleek het gebed te zijn verhoord en de band was nog vol. Tegen vieren ben ik toch niet zo lekker gevoel weggereden, met knikkende knieën van spanning of de band het wel zou houden. Vooral op het donkere fietspad door het bos wat zou volgen.

Ondanks dat ik de zuidenwind terugweg tegen zou hebben was de koers naar het noorden. Afgelopen 2 keren was ik al naar het zuiden geweest, en combi bewolkt en kracht 2, verwachtte ik van de wind niet veel, alleen hoopte ik maar dat deze in de banden bleef zitten.

Gelukkig ging het goed, ook fietspad tussen Diffelen en Dedemsvaart.
Tijdens het rijden ging het me niet voor de wind. Dat kwam denk ik door slechte mentale voorbereiding. Een paar dagen ervoor ben ik nog een dag naar Wietzendorf in Duitsland geweest en dat was best intensief.

Qua weer waren er een paar sterren te zien tussen de bewolking door en de maan was niet meer dan een flinterdunne sikkel. Na de Luttergreppel, Kerkenveld, Alteveer over de weg om de glasbakken te vermijden was ik zo in Hoogeveen. Door een leeg centrum en in Pesse even in bushokje zitten koffie drinken. De afwasmiddelflessen schreeuwden om aandacht in de reclame wat er hing. Ik vroeg me af of de aanhalige kat van de vorige keer nog langs zou komen.



Misschien heeft het beest op verkeerde moment op het asfalt geweest, en was het platgereden, je weet het maar nooit. Gelukkig begon het ook al te schemeren aan de hemel en was het licht toen ik het eerste fietspad nam door Dwingelerveld. Niet richting Lhee, maar parallel aan de A28 richting Hooghalen. De eerste stukken waren het mooist, een paar flarden mist tussen hei en bomen, ik meende ook ergens een vos te zien. Later enkele schapen die mekkerend aan de kanten stoven. De ene fietspad volgde na de andere richting noord en het was genieten. Zeker je op dergelijke tijdstippen geen mens tegenkomt.

Vlakbij Oranje moest ik een kanaal over met een steil bruggetje. Even oppassen dat ik niet wegglijd en kom ik op een bord aan het lezen over piraterij en ingreep van boven. Daar heb ik bericht gedaan van mijn vorderingen en geschatte tijdstip op de afgesproken plek. Daarna het Hijkersveld over. De voorgenomen pauze Assen heb ik maar naar voren getrokken. Ik kwam terecht op een rustpunt met camping. Daar viel mijn oog op de appelbomen en paar vruchten die eronder lagen. Heerlijk zo'n verse appel uit de boom, ik mag aannemen dat ik er genoeg heb laten hangen voor de eigenaar. Na de lafenis stukje over een militair oefenterrein De Haar en ik kwam terecht bij de TT in Assen. Ik heb niets met racesport maar dit vond ik wel even leuk om te zien. De toegang naar de stad verbaasde ik me nog over een groep mensen wat rondom pleintje waar ik langs kwam lichamelijke oefeningen aan het doen waren. Een opmerking:,,niet in de knoop raken" en ik reed door.

In centrum kwam ik even aan het dwalen, ik kon Bartje zo 123 niet meer vinden. Dan de volgende keer maar weer. Na de tunnels onder het station door, wipte ik even naar binnen bij de fietsenwinkel. Misschien dat wat meer wind in de voorband het tempo wat op kon schroeven. Ook kon ik daar mijn water weer aanvullen. De fietsenmaker vroeg nog naar mijn afkomst en doel, ja ze bestaan nog, de vriendelijke mensen met interesse. Bij Deurse was het ook genieten van mooie boerderijen, lichte glooiingen en mooie fietspaadjes. Maar de kerkklok in Rolde liet me doorschemeren dat ik nooit via nog meer paadjes en Anderen over tien minuten op de afgesproken plek kon zijn 14 km verderop. Altijd moeilijk inschatten dat soort dingen. Ik besloot maar de route in te korten en naar Borger langs de N857, en te bellen met Lig-hen waar ik mee had afgesproken. We besloten elkaar tegemoet te fietsen en troffen elkaar bij Papenvoort. Daarna was het gezellig keuvelen richting Borger. Mevrouw de reisgids leidde me op verzoek naar Hunebed D27 waar we even pauze konden houden. Daarna heb ik de navigatie uitgezet en konden we ondanks de lasso in mijn nek toch aardig opschieten zuidwaarts. We zagen reigers vissen uit de sloot halen en hadden geen last van de wind. De 30 km samen met haar langs Oranjekanaal onder andere Ellertshaar en 't Haantje vlogen om. Goed om de levens naast elkaar te leggen. Ze liet me een gat zien waar in 1965 een boortoren van de NAM in gestort was. zie hier voor meer info

Daarna de stad Emmen in om aan te leggen op een terrasje. Er was markt dus konden we mooi mensen kijken en na afscheid wat bananen scoren.

Daarna in mijn uppie verder. Het water van Assen was ook al weer bijna op, kom ik tot besef als ik begraafplaats van Nieuw Amsterdam voorbij kom. Gelukkig kon ik kosteloos daar aanvullen. In plaats van normaal nu Nieuw Amsterdams peil bij me in de fles. Ik vond het niet erg dat het af en toe wat sputterde uit de lucht.

Verder zuidwaarts via Dalerveen richting grens. Een stukje Duitsland, gewoon omdat het kan. Ik wilde namelijk het fietspad langs de Vecht langs. In Laar de laatste pauze. Op een bankje kwam ik aan de praat met een plaatselijke oude knar. Hij verklaarde het aantal auto's bij de kerk, er was een begrafenis gaande. Mooi op de manier hoe hij alles bracht in prachtige dialect van plat Duits.

Daarna waaide ik de grens weer over, via Den Velde, en ik was zo langs kanaal in Hardenberg om oude schoolroute op te pakken. Gelukkig was ik na zo'n 190 km niet al te laat thuis tegen vijven, anders had ik de wind van voren gehad.
Lig-hen bedankt voor meerijden, het was heel gezellig   .


Een van de bruggetjes Dwingelerveld












Zo vaak zie ik mezelf niet fietsen.






stukkie Vecht Laar Duitsland

Meer en andere foto's en route op de site. Goed weekend allemaal!

[Fietsbennie]

Het leven vergelijk ik soms vergelijken met een ketting. Een aaneenschakeling van gebeurtenissen in allerlei kleuren en materialen. Roestig als je begrafenis hebt of moet condoleren voor een buurvrouw iets verderop. Maar ook kleurrijke of zelfs gouden schakels in de vorm van een spelletje met de jongens, de tranen in de ogen lachen om familie of een collega. Zo is ieder geboeid door het leven op zich. De ene cirkel verbonden aan de andere. Ik heb het voorrecht af en toe een mooie ronde te beleven. Letterlijk maken door een rondje te gaan fietsen. Zo orden ik m'n gedachten en zie tegelijkertijd wat van de wereld.


Qua weersomstandigheden kon het niet beter. De wind zat in het zuiden en ik wilde eens naar Anholt. Dit kon ik mooi combineren met een tip die ik kreeg om kasteel Slangenburg Doetinchem te bezoeken. Ik ben om klokslag 4 uur vertrokken. Er was geen maan dus ik had alle sterren voor mezelf. Dezelfde route als Bonn zuidwaarts via Wierden Enter Goor, geen volle terrassen dit keer. De route is me bekend dat rijdt wel zo gemakkelijk 's nachts. Richting Diepenheim de gele borden doorgaand rijverkeer gestremd. Ook dit keer gokken dat het met de fiets wel meevalt. Eenmaal daar de wereld aan gele borden en afzetting, terwijl er vers asfalt lag aan mooie brede fietsstroken, de rest van de straat moest nog gebeuren, het geluk was aan mijn zijde. Voorbij Neede heb ik fietspad over oude treinroute door Eibergen naar Groenlo genomen. Een enkele vroege werknemer begon ik tegen te komen. Eenmaal linksaf geslagen naar de Aaltenseweg even koffie rond half 7 bij een picknicktafel. Een man met een hond vond dat het nog heel ver was naar Aalten toen ik het hem vroeg, maar liefst 10 km lang.
Best vreemd weer vandaag, de vorige rit naar het noorden had ik nog de handschoenen aan, nu trok ik de korte broek aan bij mijn eerste pauze. Bij de grens bij Aalten was het helemaal licht en konden de lampen uit.  Leuk om ook nog stukkie Duitsland mee te nemen. Toen het eenmaal serieus begon te waaien, zette ik koers naar het westen. Bij een koffiestop bij rustpunt langs de Bocholtse Aa, wilde ik net weer wegfietsen, stond de voorband op de sokken, dus werd mijn pauze met 20 minuten verlengd. Nieuw binnenband erop en ik vervolgde mijn weg. Schitterend hoe de opkomende zon de herfstkleurende bomen verlichtte zo langs het water.  Het water kon ik tot bij Isselburg naast fietsen. Daar kon ik bij centrum bij een begraafplaats het water aanvullen. Kasteel Anholt was mooi, door het tegenlicht kon ik niet goed op de foto krijgen. Maar het was wel de moeite waard om het eens te bezoeken. Ze hebben er nu een hotel in gemaakt.


Terug in eigen land volgde ik het fietspad langs de Oude IJssel. Links lag Ulft, rechts graasden onder luid gekwetter wat ganzen. Langs de oude fabriek al zigzaggend noordwaarts. Overal waar ik kwam dwarrelden blaadjes uit de bomen in mijn schoot op mijn pet of langs me heen op straat. Eikels barsten open onder de banden, blaadjes knisperen, het was volop genieten van de herfst. Mooi fietsen op witte wegen en fietspaden door de Achterhoek. Even glimlachen om de krasse oude dame op een grasmaaier bij IJzevoorde, even de laatste koffie opdrinken bij Slangenburg kasteel bij Doetinchem. Daar twee jonge knapen van basisschoolleeftijd allerlei vragen stelden over waar het stuur zat, petspiegel, afkomst en doel. Mooie boskapel, scholen met de Bijbel met wat huizen eromheen. Bij Ruurlo kasteel 3 bekeken en ik was via Gelselaar de provinciegrens weer in Overijssel. Mooi om te zien hoe een buizerd een muis uit het veld haalt. Bij Diepenheim west kasteel nummer 4 die ik al eens had gezien. Bij Twentekanaal schrok ik op van een onbewaakte overweg, precies op het moment dat er een trein langs kwam. Via de nieuwe fietsbrug over de A1 naar Rijssen en draaide ik thuis om half 5 pad weer op. Totaal zo'n 190 km. Over kettingen gesproken, ik ga die ketting van mij eens smeren.


Stukje Duitsland


Pauze langs Bocholter Aa


Bocholter Aa


Brug


Wasserschloss Anholt


Oude IJssel


Ulft


Slangenburg bij Doetinchem


Paadjes


nog meer paadjes


Ruurlo


Achterhoek


Berkel


Twentekanaal


Help!


Naar Rijssen

[Lopopodium]

Ik zie dat je het bruggetje over de Bocholter Aa fietsend hebt gedaan. Ik loop het altijd. Vind het de moeite na de trap op en twintig meter verder weer trap af niet waard om tussendoor op de fiets te stappen.

[Wim -de roetsende]

Ik zie dat je het bruggetje over de Bocholter Aa fietsend hebt gedaan. Ik loop het altijd. Vind het de moeite na de trap op en twintig meter verder weer trap af niet waard om tussendoor op de fiets te stappen.

Maar het levert wel een mooie foto op 

[Fietsbennie]

Hoor de wind waait door de bomen dacht in bed rond half 2, nadat ik wakker werd van de wekker. Normaal waait het 's nachts niet. En de geplande 110 km tegen de wind in puffen vond ik niet erg aantrekkelijk. Zelfs niet met een ligfiets. Ik geloof dat ik de laatste ritten verwend ben met de wind ‘s nachts. Gelukkig heb ik meerdere routes klaar staan op mijnroute.nl. Ik had de wens eens langs de IJssel bij Zutphen af te zakken naar Bronkhorst en dan via Veluwe terug. Dus kon ik nog 2 uur slapen, en heb tijdens ontbijt met koffie de route alsnog op kastje gezet. 

Half 5 ging ik weg ongeveer. Het waaide nog wel, maar dat ik niet zo ver hoefde scheelde een boel. Het was bewolkt waar een enkele ster door te zien was. De route naar Zutphen is me goed bekend. De eerste keer dat ik deze gebruikte was in een dichte mist op en neer naar Arnhem. Ik reed door mijn geliefde Okkenbroek, een dorpje die ik volgens mij nooit in daglicht heb gezien. Waar de kerk tegenover boerderijen staat en de straat niet breder is dan gemiddeld fietspad. Even een pauze in Bathmen en ik kom eindelijk in mijn ritme. Want ik kon dit keer slecht op gang komen met de koude tegenwind.

Bij Eefde stonden de gevreesde gele borden weer. Zoals altijd betekent het gokken. Kan ik er langs? Het fietspad was niet meer dan afgeschraapt asfalt, en wat werklui die amper begonnen waren. Een knetterende brommer liet me precies zien waar je beste langs kon gaan. Het ging me zoals gedacht weer voortreffelijk. Tot de brug over Twentekanaal. Twee agenten, een politieauto met rode letters en meneer brommer die er vandaan knetterde. Een nietszeggende agent met een baard, degene die me aansprak had de baard aan de andere kant van het hoofd. Angstig kijkend naar handboeien verontschuldig ik me dat ik geen gordel om had. Misschien dat humor helpt. Ik had er niet langs gemogen. De agent bleek aardig en ik mocht door zonder prent. Ook vroeg nog naar afkomst en doel en wenste me plezier met de tocht. Ja, er bestaan nog aardige mensen op de wereld. Daarna raakte ik verstrikt in de spits bij Zutphen toen het schemeren klaar was. De mooie gebouwen in centrum maken altijd indruk op me. Misschien een keer goede stadswandeling doen met een gids.

Even later fiets ik lang de IJssel. Dit fietspad is niet druk. Wel langs de provinciale weg richting Baak. Meeste schoollui die eenmaal achter me opmerkingen over mijn fiets maken. Vlug kon ik rechts, blij om de drukke weg om te ruilen voor een dijk naar Bronkhorst. Ik ben hier eerder geweest, maar dat is een decennium geleden. Is het de kleinste stad van Nederland? Na open en weids landschap wel welkom om even beschut bakkie te doen. De dijk zuidwaarts was we tegen gure wind in maar wel mooi.

Het pontje bij Olburgen deelde ik met een vrouw op de fiets die in buurt woonde. Ze ging vaak met de kinderen op fietsvakantie en bleef steeds weer Nederlands ontdekken. Met het oversteken van de IJssel ruilde ik voor een euro Olburgen voor Dieren, de Achterhoek voor de Veluwe en Koude gure weer voor najaarszonnetje. Onder Dieren voorbij de tunnel wees de rode pijl van teasy1 me gelijk rechts, maar het spoorwegovergang oftewel het hele fietspad richting knooppunt 74 was hermetisch afgesloten. Twee opties, terug naar Dieren of verder naar De Steeg. Ik koos voor optie 2. In de Steeg herinner ik me bakkerij van Otterloo. Welke rit weet ik niet meer, maar ik stond hier ooit eens een regenpak aan te doen 's morgens rond een uur of 6. De bakker dacht dat ik de krant kwam brengen. Ik had geen krant, ik trek alleen mijn regenpak aan, en hij gaf me gratis een vers saucijzenbroodje.

Eenmaal rechts bleek de beklimming te zijn naar de Posbank. Met haarspeldbochten naar boven takkelen. Natuurpark Veluwezoom. Daarna terug naar noorden weer richting de route naar Loenen.  Fietspaden van hoogstens 30 cm breed . De rest lag bezaaid met blaadjes. Vooral afdalen in de bochten was het goed opletten geblazen. Even verder weer het fietspad dicht. Daar gok ik meestal niet op omdat ik geen mountainbike bij me heb. Dan maar via Laag Soeren en Eerbeek. Tijd voor pauze op een bankje die niet lekker zat. Maar ik vind het ook leuk om in een kern van bebouwde kom ergens te zitten waar veel mensen langskomen. Eenmaal het water aangevuld bij de bakker, waar het bankje bij stond,, staan lui nieuwsgierig bij mijn fiets te kijken. Terwijl ik al pratend het kastje weer instel om de route op te pakken, schuift er cm voor cm oud een oud vrouwtje in een rolstoel langs me heen. Haar leeftijd was ten minste 3 cijfer als ik het zo inschat. Toen ik ernaar vroeg bleek ze naar de bakker te willen. Met de verhoging zou ze dat zelf voor sluitingstijd niet halen vreesde ik. Dus: ,,mag ik?", en ze zat even later met rolstoel waar ze wilde zijn en ik vroeg een potige meneer of hij haar nadien even wilde helpen.

Voorts naar Voorst. Ik stopte bij een kraam van de groenteboer waar een vrouw inkopen deed voor een weeshuis geloof ik. Ze vroeg wanneer avocados rijp zijn en het ging maar door. Hoeveel geduld kun je opbrengen als je maar 2 bananen wilt hebben?  Ik wilde Deventer eens door op zoveel mogelijk wegen die ik nog niet gehad heb. Een keer wat anders. Via de spoorbrug de IJssel weer over. Daarna jagen naast Overijsselse kanaal richting Raalte. Ook hier goed opletten met blaadjes bochten en hobbels. Ik was lang niet in Heeten geweest nu kwam ik er weer eens door. De reden is dat het niet langs doorgaande routes ligt, terwijl het er best mooi is. Als toetje de Hellendoornse berg over, een andere route dan de Tunnelweg die ik vanmorgen had gehad. 


Langs de IJssel onderin Zutphen.


Bronkhorst


Gure tegenwind maar wel te doen.


Het mooiste punt om de IJssel over te steken! stond op de site, inderdaad, ik vond het wat overdreven.


Naar de Steeg. Een stuk verder ligt Rheden, Velp en Arnhem.


Richting Posbank


Veluwezoom


Omleiding


Laag Soeren


Dat zijn dingen daar kun je op wachten


De Willemina vind ik mooier, maar deze kan nu ook van het lijstje.


Overijssels kanaal in de buurt van Wesepe.

[Wim -de roetsende]

Die spoorbrug bij Deventer vond ik best heftig toen ik er met de Handbike tegenop moest.

[Bob Hagendijk]

In Eerbeek heb ik gewoond en ik kom er nog steeds regelmatig. Het is inderdaad prachtig fietsen daar!

[Martin van Mourik]

... Hoeveel geduld kun je opbrengen als je maar 2 bananen wilt hebben? ...