Foto's Fietsbennie

[Frutsel]

Zutphen is een leuke plaats om als toerist te bezoeken. Er wonen daarentegen kan ik niemand aanraden.

[Fietsbennie]

Tussen alle drukte van een Spaanse bisschop tegenover een soortgelijke vent die nodig op dieet moet van de Noordpool, heb ik toch nog een gaatje gevonden om even te fietsen. Het waaide amper tot nauwelijks. De enige wind die soms woei was een gevolg van de hachee van gisteren. Heerlijk om met voldoende kledij buiten dan een frisse neus te halen. Voordeel vanmiddag dat de rijp op de velden zo lang bleef liggen, dat leverde prachtige plaatjes op.

Erg ver was het niet. Ik wilde weer wat stukken langs de Regge, maar ze waren met het fietspad bezig. Desondanks mooie rustige witte boerenlandwegen, rondom en omgeving Rhaan (gemeente Hellendoorn) waar een enkele wielrenner zich ook buiten waagde. Aangezien ik de verkeerde geheugenkaart in de camera had gestopt deed deze het niet, de foto's zijn gemaakt met mijn telefoon. Koud vond ik het niet, zulke dagen kun je op kleden.


Net voorbij Den Ham. Binnen in het dorp was een historisch schouwspel gaande. Volop kinderen die wijzen. Voorbij het dorp leegte.










Enkele koeien krabben hun rug aan een boom.

[Roepers]

Mooie tocht! Gisteren haalde ik de Maxi op uit Garsthuizen. Hier in Achlum tussen Franeker en de Afsluitdijk is nauwelijks enige vorst geweest. Soms ligt er op beschaduwde sloten een dun vliesje ijs, maar de graslanden zijn groen en er is nergens enige rijp aan de bomen. Jouw foto's doen denken aan wat ik zag toen ik in de buurt van mijn oude woonplaats Loppersum en Garsthuizen kwam: Het oogde het veel winterser.  Mooi hoor!
Groet,

Marco

[melle z]

mijn oude woonplaats Loppersum

ik heb in Stedum gewoond, mooie omgeving om te fietsen, vooral als je van tegenwind houdt!

[Roepers]

Als de wind niet gaat liggen, ga ik wel liggen. Dat motto heb ik in Loppersum bedacht. In Achlum is het nog meer van toepassing.

Groet,

Marco

[melle z]

Mooi motto en ik kan beamen dat het in die hoek van Fryslân ook flink kan waaien. Ik ben er redelijk goed bekend en heb er veel gefietst, naar, van en vanuit Spannum.

[Fietsbennie]

De zon scheen heerlijk terwijl ik met de auto naar huis reed vanaf de fietsenmaker. Iedereen kon bij ons op het werk een fiets van de zaak uitzoeken via een leaseplan. Dan kan ik natuurlijk voor een nieuwe ligfiets gaan. Iets van mijn eigen bescheidenheid vond dat mijn vrouw wel toe was aan een elektrische bakfiets. Ze ploegde nog altijd met een analoge bakfiets door het dorp al dan niet volgeladen met onze kroost. Als dank mocht ik vanmiddag een ritje maken. Maar ik verkoos toch mijn vertrouwde M5 in plaats van deze nieuwe exemplaar. De bakfiets hoeft de gemeentegrenzen niet over om mij. Ik had een ad hoc rit vandaag. Kijken waar we uitkomen. De wind waaide niet of nauwelijks, en ik had wel weer eens zin in om langs het stroomkanaaltje te fietsen. Dit is namelijk een mooi fietspad waar je heel mooi de Engbertsdijkvenen in kunt kijken, en nadien via een rustig fietspad richting Geesteren kunt.

Ik merkte dat de vogeltjes alweer aan het fluiten waren. Hoewel het nog best kan vriezen in de winter, vind ik altijd al een mooi uitkijken naar het voorjaar. In Geesteren heb ik de keuze gemaakt richting Manderveen te gaan. Het hele jaar 2023 ben ik nog niet in Duitsland geweest. En er miste nog een grensovergang in mijn lijstje. Die tussen Manderveen en Egge. Enkel een mast met 2 vlaggen, en een versmalling en dat was het dan. Behalve dat je nu fietsers ziet met helm verandert er verder weinig.
 Omdat ik graag in het weekend een borreltje mag drinken heb ik deze eens meegenomen uit een winkeltje in Itterbeck. Ik drink ook wel andere merken, maar het is hier een stuk goedkoper inkopen. In dit dorp stikt het van de gele kentekenplaten die zelfs hier in Duitsland hun auto wassen. Het water blijkt daar natter te zijn dan hier blijkbaar.  Dit keer ben ik noordkant van de Engbertsdijkvenen weer naar huis gefietst. Proost, op de mooie kilometers dit jaar!

 
Langs Stroomkanaal in de buurt van de Pollen


Engbertsdijkvenen


bij Manderveen


Grens


kerkje bij buurtschap Egge


Zum Wohl!

[Fietsbennie]

Elke week krijg ik een email van Komoot met tips voor het weekend. Ik heb ooit eens de app gedownload om eens te kijken of ik hierop routes kon plannen. Verder dan de tips van anderen ben ik nooit gekomen. De mail lezen is alsof ik naast een andere fietser verschillende plekjes in de omgeving kan doornemen. Ik heb eigenwijs als ik ben nog nooit wat van tips van anderen aangetrokken, of zou het jaloezie zijn dat een ander mij is voor geweest? Desondanks werd mijn nieuwsgierigheid gewekt door landgoed Den Alerdinck, iets meer dan 30 km hiervandaan.  Ideaal om te ontdekken met een ligfiets. Het bleek een herenhuisachtig kasteel te zijn. Ik zit momenteel wat schaars in de vrije dagen, dus ben ik vanmorgen rond half 7 nog in het donker vertrokken in westelijke richting. De wind waaide redelijk in mijn snufferd dus erg hard ging het niet. Een route die ik goed ken langs het kanaal richting Zwolle. Verder als het viaduct de N35 ben ik dit keer niet gekomen. Daar net voorbij toen het eenmaal licht was geworden leidde de route linksaf richting kasteel en landgoed Den Alerdinck. De brieven hebben daar plaatsnaam Laag Zuthem staan, in de familie noemen we het Langeslag, vernoemd naar de langste straat in het dorp. 

Na een foto weer rechtsomkeert, en nu we toch in de buurt zijn leek het me wel wat om nog een kasteel in de buurt mee te nemen. Via de mooie omgeving van Lierderholthuis kwam ik ook hier een jaagpad langs het kanaaltje zuidwaarts bij een ander kasteel Nijenhuis terecht. Deze wordt naar mijn mening helaas gebruikt als museumgrond voor lummels van bont gekleurde dinosaurusbeelden. Ik vind namelijk zulke jurassicparkachtige toestanden niet echt passen bij een kasteel in Salland. Goed, meningen verschillen, ik haal mijn schouders op en fiets weer verder. In het dorp Heino, even verderop, meende ik dat vogels stevige Duitstalige schlagers aan het fluiten waren, maar ik kan vergist hebben. Via stukken van de oude Twentse weg ben ik weer oostwaarts gegaan.

Bij het bruggetje over de Regge kwam ik aan de praat met een paar mensen die er met natuuronderhoud bezig waren.
Ze waren druk aan het zagen en snoeien, gezellig in teamverband. Het bleek een afvaardiging te wezen van Vrijwilligerswerk Landschap Overijssel. De ene week op zaterdag, de andere week op donderdag, elke week op een ander terrein om de boel weer in orde te maken. Goed bezig om zo maar te zeggen. Even later draaide ik thuis rond een uur of 10 het pad weer op.
Daar waar pyama's werden ingeruild voor kleren en de ligfiets voor de bezigheden thuis. Totaal zo'n 65 km geloof ik.


Langs het Overijsselskanaal


Huis den Alerdinck


Nijenhuis met de gekleurde dino


Onder N348




Vrijwillig werk in uitvoering.

[Roepers]

Leuk verhaal, mooie fietspaden. Leuke kastelen.  Het fietsen was prima vandaag. Ik dacht vandaag dat er 's winters eigenlijk qua natuur ook veel te beleven is. Ik zag smienten en ganzen. Er bloeiden krokussen en sneeuwklokjes. "Wat bisto leaflik, rizende wintermoarn!" wilde ik nog gaan zingen, maar om die tekst om te werken van simmermoarn naar wintermoarn moet ik nog wat Friese cursussen volgen.

Die dino, is dat dat gele ding dat je achter een paaltje verstopt hebt?

Groet,

Marco

[Fietsbennie]

Dat dacht ik dus ook. Ik fiets graag in de zomer maar nu is het mooi rustig op straat. Heb één wielrenner gezien.
Naast hazen heb ik een paar reeën in het veld waargenomen, prachtig gewoon.
Na wat loeren op de site  bleek het niet allemaal dino's te zijn, maar vanaf de straat leek het er erg op.

[Jeroen S]

Hoi Bennie,

Weer een mooie rit, mooie plekjes. In de omgeving van Manderveen heb je ook de watermolens van Frans en Bels, twee verschillende. Bels is een opgepoetste met Restaurant, die van Frans vind ik wat autentieker. Ook geinig de cirkels van Mander, door zweefvliegers ook de B.H. van Jannink genoemd. Liggen aan de Uelserweg, vlak voor de grens.

[Fietsbennie]

De molen van Bels ken ik, daar ben ik 2 jaar terug eens geweest. Dat is inderdaad ook een mooi gebied. Als ik dan uit alle twaalf zou moeten kiezen zou ik Overijssel toch meest veelzijdige provincie vinden. Maar dan ben ik bevooroordeeld...

[Fietsbennie]

Ik fiets graag alleen. Je hebt dan nooit discussies over afstand of routes. Echter vind ik het ook voor de verandering eens leuk om een groep mee te fietsen. Het "gedoe" rond verkenning en route ligt dan bij iemand anders. Het verrassingseffect is groter. Je hoeft alleen maar aan te sluiten en mee te fietsen. Vorig jaar heb ik op deze manier ook meegedaan met mooi bennekom.

Deze keer leek me de Waterlandse liggers leuk. Een vrij jonge club met enthousiaste ligfietsers uit regio van Zaandam. Ik ken alleen wat flarden van Zaandam die langs de ruiten vlogen toen ik er eens langs reed op de snelweg, en wat zie je er dan van? Maar dan wil ik zo'n onontdekt gebied wel kunnen vastknopen aan waar ik wel bekend ben. Ik besloot in verband met de weersomstandigheden niet van hier in de holst van de nacht er naar toe te tuffen maar de eerste trein naar Amsterdam te nemen. De eerste trein om kwart over 7 vanuit Mariënberg, hier 6 km vandaan, maar dan moest ik ook daar ook eerst héén. Onderweg naar Waterland, ja ja, onderweg één dorp verderop de eerste waterlanders op mijn pet, en het was nog niet eens licht. Maar ja, mijn enthousiasme voor het fietsen won het van mijn comfortabelere omstandigheden thuis.
Drie treinen en 2 uur later stond ik voor het imposante gebouw van het station Amsterdam Centraal. Nu ik hier toch stond wilde ik nog een rekening vereffenen met brug 242 in Amsterdam, voor velen meer bekend als de magere brug. De vorige keer vond ik het goed, en liet ik het voor wat het was, onderweg naar Utrecht.
Nu was ik toch in de buurt, en toen had ik spijt dat ik er niet even over heen ben gegaan.

Eenmaal aan de Keizersgracht fietsend was het genieten van de grachtenpanden. Ik kwam een wat oudere man tegen die wat voor zich uit slofte, diep in gedachten verzonken. Lange regenjas, bril en een grijs hoedje, ergens leek hij me vaag bekend voor te komen. Ik groette wel, hij knorde wat terug, en we vervolgden onze weg.
Daarna weer richting het noordwesten, dwars door het westerpark om zo de meeste stoplichten te omzeilen. Ooit zal ik het leren grote steden door te komen.
Terwijl sta ik sta te wachten op de Hempont kom ik in gesprek met een ouder stel. Mijn accent blijkt hier op te vallen. Mevrouw vroeg zoals velen naar mijn spiegel en afkomst. Het bleek een christelijke vrouw die me een papiertje gaf met een bijbeltekst. Ook leuk om daarover te praten. Voor de veer hoefde ik niet de volle pond te betalen. Het was zelfs een gratis vaartochtje naar Zaandam, of was het Zaanstad? Het verschil voor mij is hetzelfde als voor de inwoners Achterhoek of Twente. Na wat smalle straatjes en wat parken moest ik even zoeken in de woonwijk om het goede adres te vinden voor het startpunt. Ik heb zelfs wat mensen op straat gevraagd, maar die wisten niet eens welke straten om hun heen lagen... Op een gegeven moment zag ik allemaal velomobielen staan, en had ik het gevonden. Terwijl ik niemand kende, kenden de meesten mij bij mijn bijnaam, en was het gelijk gezellig bij elkaar aan de koffie.
Na de laatste uitleg van Gert kon de tocht van 70 kilometer beginnen. De route lag in zijn handen dus heb ik alle navigatie gelaten voor wat het was. Er stond een forse koude noordenwind. Ik had het idee dat ik de groep aardig ophield omdat ik toch de hoogste was van het stel. Eenmaal fietsend langs de Zaanse schans zat ik te denken om dit ooit eens te gaan bezoeken. Brug na brug, weg naar weg, was het een vrolijke kleuren aan kolonne fietsen achter elkaar.

Overal werden we door mensen opgemerkt, en verschenen een glimlach. Namen als Heemskerk en Castricum, die ik nog ken van topografielessen vroeger, gleden onder mijn wielen voorbij. Een paar mensen kon ik vlug wat woorden wisselen toen ik er naast reed, maar het meeste fietsten we achter elkaar om auto’s ook langs te laten, of omdat het fietspad te smal was om naast elkaar te rijden.
Een stuk recht naar het noorden ging er nog een voor me rijden om wat wind van me weg te nemen. In het duingebied bij Castricum meende ik de zee iets verderop te kunnen ruiken. Voorbij het Noord Hollands Duinreservaat in Egmond binnen was het tijd voor de pauze. Een gezellig samenzijn aan de grote tafel. Iets wat ik alleen ook niet vlug doe. Een bushok of picknickbank is dan voldoende. Maar daar passen niet zoveel mensen in of aan.

Daarna terug vanaf Heiloo, (waar ik kwam te denken hoe men daar elkaar daar zou begroeten) van wind af naar het zuiden. Telkens was het een oranje velomobiel met Gert erin die me de weg wees een stuk voor me uit, de rest reed overwegend achter mij. Limmen en Uitgeest, en gehuchten wiens naam ik niet heb onthouden. Een mooie omgeving. Mooie stuk fietspad langs het Alkmaardermeer, of langs oude pakhuizen in Wormerveer.

Er kwamen steeds meer molens, en ook steeds meer toeristen in beeld. In plaats van molens begonnen ze ons op de foto te zetten. Ik vond het prachtig hoe de toeristen eenmaal aangekomen op de Zaanse Schans, allemaal aan de kanten stoven voor een stel ligfietsers. Eenmaal terug in Zaandam haakten de een na de ander af, en stond ik samen met Gert vlakbij het startpunt. Na woord van dank besloot ik het kastje maar weer aan te zetten. Een autistisch trekje in mij vond dat als ik in Amsterdam uit de trein ben gestapt, ik daar ook weer in de trein moest. Ik heb geen seconde over nagedacht of er in Zaandam ook een station zou kunnen zijn.
Ik nam nu de kortste weg langs de snelweg. Ik vond het bijzonder om 15 km af te leggen tussen steden die bijna tegen elkaar aanliggen. Toen bordje einde Zaanstad voorbij reed, fietste ik ook bordje Amsterdam voorbij.
Het was rustig in Amsterdam Noord.

Twee oude knarren in scootmobiel hadden de grootste pret achter elkaar aan te toeren. Zou ik ook zo zijn over 50 jaar? Hoe dichter bij de pont hoe meer fietsers, hoe meer er niet meer Nederlands met elkaar werd gesproken. Eenmaal aan de andere kant stapte ik na 10 minuten op perron 13b de eerste trein weer in. Na 2 uur treinen was ik precies op tijd om de jongens thuis naar bed te brengen. Prachtig om zo eens in totaal ander gebied te fietsen dan wat ik ken. Totaal heb ik zo’n 110 km gehad. Waterlandse liggers bedankt!

[johmamail]

Nu weet ik ook je andere naam   , maar wat heb je er een geweldig verhaal van gemaakt en niet te vergeten de prachtige foto’s. TOP

[Fietsbennie]

Uit gewoonte kijk ik naar de tijd op de combioven als ik er langs loop. Het is een waarde die ik normaal gesproken zie als ik op de knop druk om even bevroren broodjes te ontdooien. Na een ontbijt en vlug bakkie koffie pak ik de laatste dingen in de fietstas. Het achterlicht brandt niet zo fel als ik zou willen. Zeker in Duitsland wil ik een felle achterlamp. Bij het verwisselen van de batterijen breekt een veertje los. Dus heb ik de complete lamp maar geruild met mijn Gazelle. Daar had ik eerder naar moeten kijken van de week, besef ik me. 

Ik fiets van huis weg. De klok bij de aula laat zien dat bijna het eerste uur van de dag voorbij is. Het spettert bij Westerhaar. Na veelvuldig geloer op de radarbeelden toch de knoop doorgehakt. Ik wil al een tijdje weer eens een grote fietstocht maken, maar steeds komt het er niet van. Vorig jaar stond ik nog met twee keer een lekke band bij Kloosterhaar met dezelfde doel. Dus ik had wat goed te maken.Nu kom ik de grens wèl over. Het betreft de dichtstbijzijnde vanaf mijn huis, zo'n 15 km verderop. Ik volg voor een groot gedeelte dezelfde route als naar Wietzendorf. Ik wist nog van de stoeprand in Wietmarschen die me 3 jaar geleden al een achterlamp heeft gekost, en fietste er nu op tijd omheen. 

De eerste serieuze kilometers in Duitsland begin ik sterren in de lucht te zien. Op de open stukken voel ik de Noordoostenwind in mijn snufferd waaien. Gelukkig bevat de route veel bosgebied. Ik heb expres geen muziek of radio bij me. Ik wil alle tijd benutten om al m’n gedachten op een rij te zetten. Thuis is er een kerkfusie aanstaande die nogal verwarring en zorgen brengt. De kortste doorgaande weg naar Lingen fiets ik uit mijn hoofd. Vele plaatsen schieten voorbij. In de velden ontwaar ik uilen die op zoek zijn naar muizen. Een kat die weg stuift. Gele kentekenplaten zie ik al een tijdje niet meer. In de verte zie ik de kerncentrale nog roken. Ik ben blij dat ze die aan het sluiten zijn. Een paar jaar geleden kregen we eens jodiumtabletten in huis, omdat deze centrale zo’n 60 km vandaan ligt, stel dat het nodig zou zijn. Misschien levert zo’n centrale wel goede brandstof, maar als er iets goed mis mee gaat lopen we allemaal als levende röntgenopnamen rond. 

Ik hou de eerste pauze in een bushok in Lingen. Ik wilde even uit de kille wind zitten die er woei. Gelukkig geen schreeuwende reclameborden hier. Een vage herinnering dat ik hier eens eerder heb gezeten. Dat zou goed kunnen, want ik ben hier vaker langs gereden. voorbij het station rotonde rechts spoor over en ik zie Quakenbrück al op de gele borden aangegeven staan 59 km. De vorige keer was ik 17 jaar jong op een nieuwe sparta, deze kant op midden in de zomer. Toen lette ik op km niet op zo de omgeving als ik nu inmiddels wel geleerd heb. Het is een lang stuk zonder afslaan.  Over 37 kilometer weet ik dat ik rechtsaf moet slaan bij een kanaal. Precies zoals het past bij de naam van een dorp die je passeert onderweg: Lengerich. Tot die tijd zag ik reeën in het veld. Ook vandaag heb ik de hele tijd vol bewondering liggen te kijken naar het verdwijnen van de sterren, de eerste schemering in de lucht. Zo rijk als Kreiz Emsland aan fietspaden is, ontbreekt het in Kreiz Osnabrückerland, terwijl ik zonder fietspad op het kleinste tandwielen een heuvel onder mijn wielen door laat gaan, zoeven de auto’s met 100 km per uur om me heen. Zouden ze hier nooit fietsen?  Herzlichen Willkommen in Deutschland.

Ik ga met geweld heuvel af het dorp Berge door, terwijl de rode zon boven de horizon begint te schijnen. Met de kille oostenwind was ik blij dat ik goed vest bij me had. Inmiddels reed ik ook streek Artland. Deze staat bekend om de rijk gedecoreerde boerderijen. Eenmaal in Quakenbrück de boel goed bekeken met mooie vakwerkhuizen daar. De markt begon net op gang te komen om half 8 ‘s morgens. Ik heb 2 grote bananen gekocht, Energiebomben für die Fahrrad noemde de verkoopster ze nog. Even verderop pikte ik de Hase op, een lange meanderende rivier tussen Osnabrück en Meppen. Hele stukken kun je er op fietspaden naast fietsen. Ik baalde dat ik vergeten was in Quakenbrück water aan te vullen. Het was niet warm maar de zon scheen wel volop. De vest en jas lagen al vlug in de fietstas. Vlak voor Essen Oldenburg vond ik een camping om water aan te kunnen vullen. Er stond alleen maar Britse kampeermateriaal, maar er was geen mens te zien, misschien dat ze een wedstrijdje uitslapen deden met elkaar, diegene die het eerst uit zijn nest kwam moest Engels ontbijt maken voor de hele camping. Gelukkig was ik op tijd weer verdwenen om mee te hoeven doen. Tussen de fietspaden langs de Hase veel boerenland weggetjes. Het viel me op dat er veel materiaal achtergelaten stond, tractoren met portieren open, grasmaaiers, maar verder geen mens heb gezien die ermee aan werk waren. Misschien dat er in de buurt een ufo is geland en wat mensen heeft meegenomen.

Ik hou van afwisseling op de fiets. Dus wat dat betreft heb ik een mooie tocht. Zo kon ik langs de rivier het dorp Löningen binnen rijden. Er uit via een kleine woonwijk zo het bos in. Centrum Herzlake heb ik een mooi plekje bij een grote kerk opgezocht. Omdat ik een kans zag weer water aan te vullen loop ik eens binnen. De meeste kerken in Duitsland zijn altijd open. Een Katholieke kerk, zo te zien aan het altaar en de kaarsen. Ik schrijf een stukje in het gastenboek wat er ligt. De mooie akoestiek laat me even zingen. Op zoek naar een toilet om mijn fles te vullen kom ik in een andere zaal met banken, preekstoel en orgel. Zouden ze hier 2 kerkstromingen diensten houden? Ik verheug me op de dag dat deze tussenmuur in Herzlake en andere muren die opgebouwd zijn door mensen, afgebroken zullen worden.

Ik kwam aan het klünen bij Haselünne, het centrum was één bouwput. Het kastje wist ook zo geen alternatief, en ik meende de juiste weg gevonden te hebben. Maar een brug lag eruit. Ik heb een spuughekel aan terugrijden, zeker weer de drukte in. Ik wilde een kapel bekijken bij Böckelte die ik op de kaart heb zien staan. Een weg en brug verder was me te druk zonder fietspad. Dan maar stukje langs de B213 om vervolgens de kapel in te ruilen voor Klosterholte. Ik heb de route terug over zoveel mogelijk witte wegen gepland. Maar toen volgde een wasbordweg met een lappendeken aan verschillende soorten asfalt. Ik werd bijna van fiets gelanceerd, doordat windkracht 4 in mijn rug richting Geeste blies. Alles is beter dan langs drukke doorgaande wegen. 

In Dalum lag de weg er ook compleet uit. Er kon nog geen fietser uit Vroomshoop langs. Gelukkig had ik een kaart bij me en was er vlug een alternatief gevonden. Even heb ik staan kijken bij een groot heidegebied. Verschillende vogels waren daar te zien. Voorbij Füchtenfeld in typisch Duitse abri de laatste stop. Ik was vlakbij Georgsdorf, waar ik onlangs eens in de winter ben geweest. Ook hier in de buurt nog werkende jaknikkers om olie uit de grond te halen. Bij het naastgelegen huis zag ik iemand lopen. Een figuur dat ik op afstand moeilijk kon onderscheiden of het een man of vrouw was. Aan het stemgeluid te horen toch een vrouw. Ik was weer in de buurt van de grens want ze sprak al bijna Nederlands. De route was gepland om via Neukirchen langs doorgaande wegen naar de grens te gaan net zoals de heenweg. Aangezien Teasi one nog redelijk batterij had, was ik benieuwd wat de geadviseerde route zou zijn met dit apparaat.

Ik had verwacht dat hij wel een route zou pakken via Uelsen of Itterbeck, maar geheel verrassend wist dat ding me via rustige goede asfaltwegen naar de grens te leiden. Zo hoefde ik maar een kilometer of 13 dubbel te fietsen vandaag. De zonnebril had ik nog op, hoewel me opviel hoe bewolkt het inmiddels was geworden. Om vier uur 's middags draaide ik het pad thuis weer op. Goed weekend allemaal.


Klimmetje, vergelijkbaar met de Veluwe


Rode zon bij Berge


Gouden dag zo op de fiets.


Quakenbrück


De Duitsers leveren wel vakwerk, gezien de naam op het zwarte busje.


Poort


Een boerderij in Artlandsteil


Water aanvullen bij een camping.




Genieten langs de Hase


Löningen, overgang van woonwijk naar bos.


Hobbelweg


Omgeving van Geeste


Bushokje bij Füchtenfeld.


Jaknikkers bij Georgsdorf


Ze bestaan hier ook nog...

Route was 249 km lang.

[Josligfiets]

Dat is een mooie lange tocht geweest. Bij Quakenbruck heb ik zelf nog niet gefietst. Lijkt me als ik jouw uitgebreide verslag lees zeker de moeite waard.

[Fietsbennie]

Normaal maak ik niet vlug foto's van mijn eigen omgeving. Het is me allemaal zo bekend dat ik het haast vergeet mooi te vinden.
Ik wil in de avonduren ook nog wel eens een tochtje maken om ook hier aandacht voor te blijven houden.
Eergisteren avond moest ik tijdens een tochtje op en neer Hardenberg langs de Vecht wat water kwijt.
Terwijl ik terugloop naar het bankje waar ik mijn fiets tegen aan zette stuitte ik op het bordje wat er aan vast zat geschroefd.



Ik heb meneer Pullen niet gekend, maar vind het we mooi initiatief van de familie om iedereen dit te laten zien.
Een mooie plek om iemand die je lief is te herdenken en goede herinneringen op te halen.


Bankje in de buurt van de Vecht, tussen Rheeze en Diffelen.

[Roepers]

Ik heb Egbert Pullen wel gekend en ben verschillende keren met hem de natuur in geweest. Ik vooral gespecialiseerd in wilde flora, Egbert Pullen was veel breder maar toch kun veel van hem leren op flora-gebied. Het gebied van de Vecht is natuurlijk heel bijzonder met langbladig ereprijs en steenanjer. Dat bankje staat niet zover van het Hazenbosch waar mijn vader woont en waar ik dus ben opgegroeid. Ik haar van de natuur en van fietsen leren houden. Met dank aan Egbert.

Groet,

Marco

[Frutsel]

Hebben jullie het nu over de Vechte of Overijsselse Vecht? Want als ik ''de Vecht' hoor of lees denk ik toch echt aan een rivier(tje) in Utrecht...

[Roepers]

Overijsselse Vecht.

[Fietsbennie]

Beide, De Vecht is voor mij en anderen die aan de andere kant van Apeldoorn wonen een rivier waar je niet omheen kunt. Ze begint bij de bron in Darfeld en mondt uit in het Zwarte water bij Zwolle.Talloze keren, of ik nou naar noordwesten, of oosten fiets, ik kom deze altijd tegen. Het is daarom ook vaak een mooie discussie met mezelf onderweg, waar komen we de Vecht over. 

Een paar jaar geleden ben ik eens met de fiets naar de bron bij Darfeld Rosendahl gereden, zo'n 80 km hier vandaan. Zou elk Overijsselaar moeten doen, dan kijk je heel anders naar dit water.

[Lopopodium]

Talloze keren, of ik nou naar noordwesten, of oosten fiets, ik kom deze altijd tegen. Het is daarom ook vaak een mooie discussie met mezelf onderweg, waar komen we de Vecht over. 

Datzelfde kan je hebben met de Linge, toch Nederlands langste rivier. Maar eerlijk gezegd merk je het meestal niet eens als je deze kruist. Het is niet zo dat er van die grote bruggen overheen liggen zoals bij de Rijn of IJssel.

[Fietsbennie]

Weet iemand hier of je ook hele stukken langs de Linge kunt fietsen? Is dat mooi daar?

[Lopopodium]

Je kan vanaf het begin in Doornenburg de Linge een eind volgen op een apart fietspad. Dat is leuk fietsen. In principe kan je de rivier redelijk goed blijven volgen tot in ieder geval Opheusden. Maar tussen Elst en Zetten is het niet zo boeiend, dan zit je op een half doorgaande weg tussen de auto's.

Als je van riviertjes volgen houdt, kan ik je ook de (Bocholter) Aa tussen Ulft en het Duitse Bocholt aanraden.

[Frutsel]

Beide, De Vecht is voor mij en anderen die aan de andere kant van Apeldoorn wonen een rivier waar je niet omheen kunt. Ze begint bij de bron in Darfeld en mondt uit in het Zwarte water bij Zwolle.Talloze keren, of ik nou naar noordwesten, of oosten fiets, ik kom deze altijd tegen. Het is daarom ook vaak een mooie discussie met mezelf onderweg, waar komen we de Vecht over. 

Ik ken de rivier ovegins wel; ik ben er eens in de jaren '80 samen met een vriend in een Canadese kano afgezakt tot aan Zwolle. Helaas zie je vanaf de rivier vooral de dijken, en moest je dus aanleggen en uitstappen om ook wat van de omgeving te zien.

[Fietsbennie]

Je kan vanaf het begin in Doornenburg de Linge een eind volgen op een apart fietspad. Dat is leuk fietsen. In principe kan je de rivier redelijk goed blijven volgen tot in ieder geval Opheusden. Maar tussen Elst en Zetten is het niet zo boeiend, dan zit je op een half doorgaande weg tussen de auto's.

Als je van riviertjes volgen houdt, kan ik je ook de (Bocholter) Aa tussen Ulft en het Duitse Bocholt aanraden.

Bedankt, Die Aa gaat ook verder naar Rhede en verder oostwaarts, die kant wil ik ook nog eens op.
Die Linge ga ik ook eens doen. Bedankt voor de tips. Ik hou niet alleen van rivieren, kanalen , zee of mij part een sloot, ik fiets eenmaal graag langs het water. Daarom hou ik mijn bidon ook altijd gevuld...