Foto's Fietsbennie

[Jeroen S]

Bedankt weer Bennie voor het vervolg van je verhaal. Mooie belevenissen en je hebt oog voor je omgeving, voor de mensen om je heen.

[Lig-hen]

Dank je wel Fietsbennie, mooi verslag en ik heb weer mee kunnen genieten van jouw belevenissen.

[Fietsbennie]

Ik fiets langs het kanaal onder de N35 door. Inmiddels is het helemaal licht. Strak volgens mijn planning ben kwart over 4 weggereden. Ik kreeg vlak voor vertrek nog een appje met goede reiswensen. Het begint zachtjes te sputteren. Ik meende eerst dat het vliegjes waren tot ik de druppels in cirkels in het kanaal zie vallen. Als ik de fiets naast de deur van mijn werkvestiging in Zwolle zet dan regent het serieus. Ik ben zeiknat, en schud de druppels van me af. Ik ben blij met mijn BHV batch waar ik overal mee binnen kom. Eerst de huishoudelijke zaken zoals water aanvullen en water afvoeren. Ik tap mijn overwerkminuten uit de koffieautomaat. De schreeuwende televisie in de kantine maan ik tot stilte met een druk op de rode knop. Ik wil rust.h

Ik hoor de regen op het dak klateren. Dat wordt nog wat vandaag. Volgens weerprofeet buienradar.nl zal het met anderhalf uur droog zijn. Ik haal mijn schouders op en vertrek maar weer. Ik ben nu toch al nat. Ik volg het kanaal tot ze van gedaante is veranderd in een gracht in het centrum. Ik fiets langs de woonboten, al liggen die er wat treurig bij in de regen. Ik vergaap me aan de mooie panden en stukjes stadsmuur die je hier hebt. 
Ik kom aan het klooien vanwege werkzaamheden op de route. In de omleidingsroute salueer naar een straaljager bij de school. 

Ik deel mijn locatie via de app en zoek de Mastenbroekbrug op bij Stadshagen, waar ik heb afgesproken met Edwin. Een week eerder heb ik gevraagd in de appgroep van ligfietsclub ,,Plat Zwolsch” of iemand het leuk zou vinden om met me mee te gaan. De regen klettert nog steeds, maar ik zit droog onder de brug terwijl ik om een uur of 7 naar het Zwarte Water zit te turen. Edwin wil nog steeds mee, hij was zelfs bereid om een uur eerder dan normaal weg te gaan. Hij vindt me, we schudden elkaar de hand en rijden de dijk op naar Hasselt.

Ik hoef geen radio aan te zetten, we praten de tijd wel vol. Even wennen aan elkaars tempo. In Genemuiden vaart de pont net weg, dus neem ik staande een bak koffie.
Inmiddels is het gestopt met regenen en kan de boel drogen.

Linksaf de dijk op naar Vollenhove. We besloten daar stukje Flevoland mee te pikken, dat is net wat korter. Maar eenmaal voorbij het wildrooster hoor ik dat Edwin niet geheel zoals het moet er voorbij komt. Door het gladde rooster -nog nat van de regen- maakte Edwin per ongeluk er een èchte ligfiets van. Gelukkig geen gewonden, alleen het voorstuk van zijn fiets was nu gedraaid. Na wat klooien met gereedschap was het zo weer in orde. Maar daarmee was de toon gezet voor de rest van de route. We blijken allebei elkaar feilloos aan te vullen in woordgrappen en leuke ongein die we uitkramen. Edwin heeft ook in gemeenteraad gezeten en legt me uit hoe het een beetje werkt.

Van Overijssel kan ik inmiddels wel zeggen dat ik het meeste tussen Basse en Buurse wel gefietst heb. Twee dorpen ontbraken nog van het lijstje, Blankenham en Kuinre. In de laatste plaats gingen we even zitten. Beetje sfeer snuiven en om even te kijken waar getik bij mijn fiets vandaan komt. Ik draai hierbij ook nog moertje kapot zodat de bagagedrager nu helemaal los zit. Gelukkig hebben we van die plastic snelbinders zodat de boel voor nood vastzit. Weer een reden erbij om thuis de fiets eens op te hangen. 

De hoge boerderijen in het gebied verraden dat we in de buurt van Friesland zijn. Rakelings passeren we de grens hiervan en lachen samen om de Friese fanatisme in taal. Ik lig constant in een deuk om de manier van Edwins bewoordingen van alles.

We slaan in Ossenzijl rechtsaf naar Kalenberg. Een van mijn favoriete, mooiste en leukste fietspaden van Nederland. Edwin kende deze nog niet maar was het al vlug met me eens. We fietsen binnen 5 minuten het hele Nederland door. In Blokzijl leggen we ergens aan voor koffie met appelgebak. We lachen om een bruidspaar die langsrijdt :,, begin er niet aan, je kunt nu nog terug.” 

Bij vorige fietstochten heb ik het pontje bij Jonen twee keer laten schieten, een keer was ik veel te vroeg, andere keer vond ik het prima. Nu is het afvinken geblazen. 
De pontbediende Jonen, een oude knar, met baard, die zo door kon gaan als kapitein Iglo zelf vertelde aan boord mooie anekdotes. Hij antwoordde zo mooi op vragen als:,,Hoe vaak gaat u op en neer?” 
Daar hij steevast antwoordde:,,daar hou ik me overdag niet mee bezig”.

We klunen een stukje over bielzen omdat het fietspad is afgesloten, we zijnallebei te eigenwijs om om te fietsen. Nu we toch in de buurt zijn ook maar een stukje Giethoorn. Terwijl ik een de bruggen fietsend doe, rij ik bijna een Chinese vrouw de plump in. En lachen we als pubers ons slap om het tafereel. We genieten van de omgeving terwijl we onze levens naast elkaar leggen. 
Terwijl ik de schurft heb aan terugfietsen, en meer van rechtoe rechtaan mijn doelen befiets, vertelt Edwin me de charme van zigzaggen en zelfs doodlopende wegen. Daarna wees ik veelvuldig blauw rechthoekig bord als suggestie.

In Meppel nemen we afscheid. Edwin richting Zwolle, ik zet koers op Staphorst, weer richting zuidoosten.
Onlangs hebben we als gezin een brief gekregen dat we als “nieuwe” inwoners van gemeente Hellendoorn welkom waren op het zonnewende festival op Schuilenburg bij Hellendoorn. Dat zou heel krap worden om precies op tijd te komen voor de toespraak van de burgemeester. Maar om er toch een flard van het welkomstfeest mee te beleven, nam ik de kortste route die ik kende via Ommen. Ik heb getwijfeld of het via pontje of de stuw bij Vilsteren zou kunnen, maar dan zou ik de Lemelerberg nog over moeten. Ik giechel onderweg nog wat na van de lol die ik gehad heb.

Ik rij het terrein op van Schuilenburg, word nog bijna tegengehouden dat fietsers verboden zijn, maar kan de ligger toch meenemen. De toespraak heb ik gemist, maar wel even leuk dat de nadruk kwam te liggen op het thuisvoelen in de gemeente. Dat is me in de anderhalf jaar tijd dat ik woon inmiddels ook zelf gelukt. Een gemeenteraadslid vroeg nog naar mijn afkomst en fiets, ik heb maar niet verteld hoe zo’n omweg ik gehad heb. Toen er camera’s en microfoons van Rtvoost in de buurt kwamen ben ik hem vlug gesmeerd. Misschien dat ik volgend jaar eens weer ga kijken met iets minder kilometers in de benen. Na twee drankjes vond ik het goed en ben ik naar huis gereden. Edwin, nogmaals bedankt dat je mee wilde, het was heel plezierig en gezellig dat je mee was, wellicht tot een volgende keer.


Zwolle nat


Dijk Genemuiden 


Poseren bij de Pont


Dijk bij Vollenhove 


Fiets die lag, in reparatie 


Stukkie Noordoostpolder 


Een van mijn favoriete fietspaden 


Blokzijl 


Koffiepauze 


Kapitein Pontbediende bij Jonen


Giethoorn 


Bij Wanneperveen 


Meppel 


De burgemeester van gemeente Hellendoorn, waar Daarlerveen toe behoort.

[Lig-hen]

Dank je wel voor je verhaal met foto’s Fietsbennie, en wat tof dat je er zo ontzettend van hebt genoten.

[Roepers]

Mooi verhaal, over vastberadenheid (fietsen ondanks de regen die op het dak klatert), vriendschap, tegenslagen en toch een mooie tocht. Ik heb ook ervaren hoe glad veeroosters kunnen zijn in de regen. Bij Weperpolder lag er een veerooster in een haakse bocht. Daar ben ik sindsdien wat beducht voor geworden.

Groet,

Marco

[Fietsbennie]

Dank Lig-Hen en Marco voor de leuke reactie.
Ik was er niet zo op beducht maar ik heb wel van geleerd. 

De route was totaal 185 kilometer.

[Fietsbennie]

Ik moet excuses aanbieden, en dat doe ik bij deze. Namelijk aan mezelf. Ik heb me te veel beladen met allerlei beslommeringen. Ook kwamen zaken op me af die me wat teweeg brachten. Zoals nieuwe kozijnen in huis, de tuin aanpakken. Teveel tegelijk allemaal alleen willen doen. Mezelf geen rust en ontspanning willen gunnen. Geen dag tussendoor waarop ik mezelf weer kon herladen voor de waan van weleer. Daarin heb ik mezelf tekort gedaan.

Afgezien van een paar ritten kwam van fietsen niet veel. En bij een avondje padel in een tennishal bleek ik niet echt de kwaliteiten van tennis te beheersen. Weliswaar heb ik ijverig geholpen met het stofvrij maken van het plafond van de sporthal maar dat bleek niet helemaal de bedoeling. Dan maar iets sportiefs doen wat ik wel leuk vind. Fietsen. Ik plan een vrije dag in. Ongeveer om half 4 rij ik weg. De meeste inbrekers waren al vrij. Het is bewolkt. Een enkele ster piept er doorheen. Ik las laatst dat een ster zo’n 80 lichtjaren van ons verwijderd kan zijn. Dus het licht waar ik nu naar zit te kijken kan 85 jaar oud zijn. Het zet me aan het denken. Ik sprak onlangs een meneer van die leeftijd. Die had me veel te vertellen. Ook dat hij altijd klaar stond voor een ander maar zichzelf vaak vergat. Daar kan ik nog van leren. Hij vertelde nog hoe hij als klein jongetje de Canadezen de brug zag oversteken. Wat een tijd. Ik kan daar beduusd van raken.

Het waait iets tegen, ik balanceer tussen twijfel en doorzettingsvermogen. Zou het lukken? Twentse plaatsen rijg ik aaneen zonder iemand tegen te komen.De route is me bekend, vergissen is er hier niet bij. Ik reed deze route al eens toen ik zo’n 17 jaar was. Voordat ik het besefte fietste ik als enige van Heekplein over in Enschede. De autokentekens op straat veranderen naar wit, en bewegwijzering wordt geel. Ik hou een koffiestop bij het eerste bankje in Duitsland. Ik help de plaatselijke wc-verhuur aan klachten door dat ik het laatste restje wc-papier heb ontvreemd. Dit was ik thuis vergeten en kun je eigenlijk niet missen onderweg. Ik fiets Gronau door. Ik fiets over straat. Ik vind het wel goed met de stoep, zo druk is het nu niet.

Ik wacht voor een spoorwegovergang bij Epe. Boven mijn hoofd begint het dagelijks spektakel zich af te spelen. Hoewel het duister van de nacht zich nog verzet, won de dageraad uiteindelijk terrein. Langzaamaan wordt het licht.
Ik fiets Nienborg in en houd mijn geheugen het voor gezien wat navigeren betreft. Ik zet het kastje aan. Inmiddels is de spits begonnen. Een zandpad bleek toch te mul, dus besloot ik een route met asfalt. Doorgaande wegen volgen zonder fietspad. Terwijl iedereen met 100 langs me zoeft ben ik blij dat ik uiteindelijk rechtsaf kan. Een fietspad langs de Vecht, die hier bij Schöppingen niet meer is dan een sloot. Hoe anders is dat bij Zwolle.

Op het industrieterrein draai ik het terrein op van een klant van mijn werk. Ik doe de lampen uit, en verbaas een collega die hier met de vrachtwagen staat te laden. Een andere man met wie ik geregeld emballage mee afstem, had binnen gelukkig tijd voor een bakkie koffie. Ook mag ik hier het water aanvullen. Eenmaal uit Schöppingen is het tijd voor witte wegen op de kaart. Dat gejakker naast me is ook niet alles. De zon scheurt de wolken uiteen. Het stikt hier van de windturbines, en deze flinke knoeperts werpen hun schaduwen over me heen als ik er langs fiets. Vandaar dat je weinig vogels ziet. Hier begint het landschap ook voorzichtig te glooien. Van sommige bomen worden sommige bladeren al geel of bruin. Eikels knappen onder mijn banden vandaan. Aan de horizon verschijnen de eerste serieuze heuvels. Alhoewel ik net koffie achter de kiezen heb, hou ik pauze bij een picknicktafel bij buurtschap Rockel. Bij een pauze hoort rust. Even het landschap in me opnemen.

Bij Höpingen kom ik aan het schakelen. Goed zuurstof ademen en voorzichtig naar boven. Ik zie mijn bestemming op de borden staan. Rechtsaf nog 10 km. Eenmaal in Havixbeck hangt het centrum vol slingers. Toch een sympathieke actie van de inwoners. Ik zoek het kasteel op. Alom teksten met ‘verboten’ en ‘privat’. Verder als de oprit ga ik maar niet. Straks draaft er een ridder te paard naar buiten om me aan te vallen. Ik toog verder. Met de wind nu in de rug langs prachtige stukken bij Lasbeck. Buizerds vliegen boven me. Ik fiets dwars door het gebied dat Baumberge heet. Het voorblad doet zijn werk. Inmiddels heb ik geen hekel aan klimmen meer. Na elke bocht is het weer een verrassing. Na een vergissing bij het navigeren fiets ik per ongeluk een paar kilometer extra. Dat hoort erbij. Bij Billerbeck sta ik bij de bron van de rivier de Berkel. Je ziet er echter niet veel van door alle begroeiing. Een bron van ergernis. Ik ga met een fietspad langs het water, en duik het centrum in. De twee kerktorens wenkten mij al een tijdje. Ik zet de fiets neer en ga de kerk in. Klanken van het kerkorgel echoën in een lege kerkzaal. De organist merkt me op en stopt met spelen. Hij blijkt morgen een concert te geven en oefent de stukken nog eens door. Ik ga voor het zingen de kerk uit. Ik fiets stukken langs de Berkel. Een klein stukje langs het spoor. Een trein gaat voorbij. Hier zijn ze rood van kleur.

In Holtwick scoor ik wat bananen en lekkers in een supermarkt. De man voor me koopt een krant met koning Willem Alexander op de voorpagina, toch nog wat Nederlands hier over de grens. Bij Haus Egelborg bij Legden is het kasteel helaas niet te fotograferen door hekken. Ik vind een rustig plekje bij een brug. Ik omzeil kruisingen en drukte bij Ahaus door een mooi fietspad. Het zou zo voor F54 door kunnen gaan. Een gillende ambulance haalt me in. Ik ga de grens over en zie ook weer recreanten op de fiets. Het is genieten met mooie paadjes het Buurserzand door. Voorbij de N18 nader ik Beckum. Normaal pak ik een doorgaande 60 kilometerweg. Op de kaart heb ik gezien dat ten westen daarvan een pad ligt. Deze was eigenlijk voor ruiters, maar voor deze stalen ros was het ook prima te doen.

Bij kasteel Twickel eet ik de laatste boterhammen. Tijd voor de slotfase. Laatste rukkie langs het kanaal huiswaarts.
Even later zit ik aan hetzelfde kanaal. Ik tuur naar de dobber. Blijkbaar was ik echt onherkenbaar want het duurt even voordat mijn eigen jongens en plaatselijke kerkjeugd me pas herkennen. Ze dachten dat ik een echte visser was. Na 4 groepen afgevinkt te hebben pak ik de paling in. Na bijna 200 kilometer fietsen en een vossenjacht als bonus heb ik weer genoten. Ik vergeef het mezelf, ik kan er weer tegenaan...




Klant van mijn werk


Aulendorf 


Havixbeck mét slingers voor mij


Kasteel bij Havixbeck 


Baumberge 


Fietspad bij Billerbeck 


Orgel klanken 


Langs de Berkel 


Hebbes


Schloss Varlar


Onder Ahaus door


Koolzaad in overvloed 


Een gillende ambulance 


Buurserzand 


Ruiterpad bij Beckum


Slotfase


Visbennie

[Lig-hen]

Jezelf excuus aanbieden, prima. Maar vergeet ons niet, want wij hebben het maanden zonder jouw prachtige verhalen moeten doen.
Ik heb er weer van genoten Fietsbennie, en heb er bewondering voor dat je na maanden “cold turkey” 200 km wegtrapt.
Dank je wel!