Blijft de ligfiets beperkt tot een "niche"?

[Wim -de roetsende]

Quote van Piet:
"Al moeten we wel van die rare uitspraken af. Dat je ligfietsen moet “leren”. Dat je ligfiets-spieren moet “kweken”, omdat je andere spieren gebruikt. Ja, het vraagt gewenning m.b.t. het evenwichtsorgaan. Het zit gewoon tussen de oren.
Dan heb ik het niet over roeifietsen of knikframe-ligfietsen. Dat moet je leren."
Piet.

Piet, ik heb toch echt wel moeten leren fietsen op een ligfiets.

Op allerlei modellen heb ik proefgereden en ik slingerde en wiebelde dat het een lieve lust was. Pas toen ik op een Baron stapte, kon ik ligfietsen.

Ook qua spieren vind ik dat je die toch echt moet 'kweken'. Je houding is nou eenmaal anders dan op een bukfiets. Zelfs toen ik van de ligfiets op de roeifiets stapte, merkte ik dat er in mijn benen totaal andere spiergroepen werden aangesproken.

Het is dus een heel persoonlijk verhaal en die 'rare uitspraken' maken daar bij sommige mensen wel degelijk deel van uit.

Waarschijnlijk heb jij nog nooit op een Roeiftiets gereden, want bij dat model heb jij hetzelfde (voor)oordeel, als anderen over gewone ligfietsen.

Mijn vrouw stapte op de roeifiets en reed weg of ze nooit iets anders had gedaan. Ik heb de eerste 10 ritten de gehele breedte van een plattelandsweggetje nodig gehad en soms lukte het pas na 200m om de linkervoet in te klikken. Echt redelijk roeien ging bij mij pas na ruim 500km.

Zo zie je maar, het is een heel persoonlijk verhaal en ik heb het toch echt moeten leren. Anderen rijden echter zo weg. Zelfs op een FlevoRacer is dit weleens gebeurd.

[Roepers]

Op allerlei modellen heb ik proefgereden en ik slingerde en wiebelde dat het een lieve lust was. Pas toen ik op een Baron stapte, kon ik ligfietsen.

Kwam dat omdat je op de ander ligfietsen hebt leren ligfietsen of omdat de Baron zo'n gemakkelijk fietsje is?

Persoonlijk fietste ik op de Bowi vrij snel weg. FIk was wel heel onzeker maar Frank zei na voor mij hooguit 10 seconden dat hij mij los had gelaten. Dat was veel sneller dan ik toen had verwacht. Het wiebelen was snel voorbij , echte gewenning (dat het gewoon aanvoelde om zo aan verkeer deel te nemen) duurde echt veel langer.

Toen ik overstapte op de Sinners, was ik allang en breed gewend. Toch heb ik het idee dat geen moeilijke fietsjes. Volgens mij is een lange wielbasis relatief gemakkelijk. Maar dat is alleen op grond van een vermoeden, ik heb het niet ondervonden.

[PietV*]

Quote van Piet:
"Al moeten we wel van die rare uitspraken af. Dat je ligfietsen moet “leren”. Dat je ligfiets-spieren moet “kweken”, omdat je andere spieren gebruikt. Ja, het vraagt gewenning m.b.t. het evenwichtsorgaan. Het zit gewoon tussen de oren.
Dan heb ik het niet over roeifietsen of knikframe-ligfietsen. Dat moet je leren."
Piet.


Piet, ik heb toch echt wel moeten leren fietsen op een ligfiets.

Dat heet gewenning. Dat is voor iedereen verschillend. Vooral die liggend houding geeft een ander gevoel via het evenwichtsorgaan. Gewoon gaan liggen en niet meer aan dat gevoel denken.

Ook qua spieren vind ik dat je die toch echt moet 'kweken'. Je houding is nou eenmaal anders dan op een bukfiets. Zelfs toen ik van de ligfiets op de roeifiets stapte, merkte ik dat er in mijn benen totaal andere spiergroepen werden aangesproken. Het is dus een heel persoonlijk verhaal en die 'rare uitspraken' maken daar bij sommige mensen wel degelijk deel van uit.

Maar je gebruikt dezelfde spiergroepen als op elke willekeurige fiets. Voornamelijk een beenstrekking vanuit de heup. De heuphoek tussen een stadsfiets en een “vlakke” ligger verschilt nauwelijks. Hetzelfde geldt voor een sportfiets en een comfortligger met een zithoek van 50 graden. Verandering van heuphoek zal aanpassing van de bilspieren vragen. Als je fietstechniek goed is, maakt een “zitter” of “ligger” geen verschil voor je beenspieren. Wel voor je zitvlak, rug, schouders, en polsen. En voor de mannen, de vruchtbaarheid.  

Waarschijnlijk heb jij nog nooit op een Roeiftiets gereden, want bij dat model heb jij hetzelfde (voor)oordeel, als anderen over gewone ligfietsen.

Veel geroeid, maar nog nooit op een roeifiets. Als ik eind dit jaar 70 ben ga ik zeer waarschijnlijk roeifietsen. Maar roeifietsen zijn geen ligfietsen. Daarbij moet je meer spieren “kweken” dan alleen je beenspieren. Ook je beenbewegingen verschillen van fietsen. Dat vraag ook aanpassing van je grove motoriek. Met sturen ook nog je fijne motoriek. Halen en sturen tegelijk.
De Flevobike met knikframe vraag aanpassing van je fijne motoriek. Sturen met je heupen. Dat is “leren” en dat is persoonlijk.

Zo zie je maar, het is een heel persoonlijk verhaal en ik heb het toch echt moeten leren. Anderen rijden echter zo weg. Zelfs op een FlevoRacer is dit weleens gebeurd.

Mijn oudste stapte op een Flevotrike en reed zo weg. Daarna was een tweewieler Flevobike met 20 inch wielen geen probleem hem. Ik moest daarvoor 20 jaar geleden een week leren op een leenfiets. Daarna nooit meer opgestapt op een knikframe.

Piet.

[Niels van der Wal]

Een liggende houding maakt wel uit voor je bloedvaten, de stroming van bloed; dus aan en afvoer van zuurstof/koolzuur en suiker/lactose. Je lijf moet zich hier wel op aanpassen en zal bij aanpassing minder vermogen kunnen leveren. De tijd die dit kost wordt geschat op 1 tot 2 jaar (per persoon verschillend)

Niels, klachtenvrij, van der Wal


Maar je gebruikt dezelfde spiergroepen als op elke willekeurige fiets. Voornamelijk een beenstrekking vanuit de heup. De heuphoek tussen een stadsfiets en een “vlakke” ligger verschilt nauwelijks. Hetzelfde geldt voor een sportfiets en een comfortligger met een zithoek van 50 graden. Verandering van heuphoek zal aanpassing van de bilspieren vragen. Als je fietstechniek goed is, maakt een “zitter” of “ligger” geen verschil voor je beenspieren.

[Lopopodium]

Ik had wel even wat minuten nodig om op gang te komen. Het voelt gewoon erg onwennig aan om voor het eerst op een ligfiets te zitten / liggen. En dan durven de benen van de grond te halen, is nogal een stap. Beste (achteraf bedacht) is waarschijnlijk om een been aan de grond te houden en te steppen, terwijl het andere been de trapper langzaam een zet geeft. Zo kan je je balans rustig aftasten. En dan steeds iets harder / krachtiger op gang komen en kijken of je blijft rollen als je je 'hangende' been even helemaal van de grond houdt. Lukt dat, dan is het nog maar een kleine stap naar dit been op de trapper te zetten en ook de andere trapper een zet te geven. Dan fiets je feitelijk al.

Ik ben zelf bij mijn eerste poging gewoon opzij gedonderd. Dat klinkt dus niet als 'makkelijk beginnen'. Ook niet moeilijk, maar je moet gewoon even de durven en balans vinden om op gang te komen. Ben je eenmaal op gang, dan is het niet moeilijk fietsen meer, ook al zwabber je nog een beetje.

De gewenning komt wel goed na de eerste paar kilometer. De èchte gewenning kwam bij mij na een kilometer of 250 (het moment voor mij dat ik langdurig een hand van het stuur durfde te halen en met goede vaart bochten in ging).

[PietV*]

Niels,

Als we uitgaan van duurvermogen, kun je “liggend” of “zittend” evenveel trapvermogen leveren. Maar bij gelijk trapvermogen, gebruik je “liggend” minder spieren dan “zittend” en derhalve heb je “liggend” een lagere hartslag en lagere ademfrequentie. Dat is winst bij duurvermogen.

De bloedsomloop in de benen is mede afhankelijk van het CO2 gehalte of de pH waarde in het bloed. Optimaal is een pH bloedwaarde van circa 7,4. Licht basisch. Bovendien wordt de ademfrequentie geregeld door het CO2 gehalte in het bloed. CO2 is dus een belangrijk gas voor een optimale bloedsomloop. CO2 regelt de zuurgraad en zorgt er voor dat de aders, ruim 100.000 km, zich niet vernauwen.
Een overschot aan CO2 raken we gemakkelijk kwijt bij de gaswisseling in de longen. Het bloed is dus altijd goed verzadigd met zuurstof.
Belangrijk is het Bohr-effect op spiercel-niveau. Daarbij de ligfietser in het voordeel. Door een lagere hartslag en ademfrequentie, blijft het CO2 gehalte op niveau voor een optimale doorstroming in de bloedvaten.
Hijgen geeft bloedvatvernauwing en is energieverspilling. Ook de extra hartslagen en ademhalingen een helpen daaraan mee. Bovendien gaat de spijsvertering op een lager pitje. De spieren krijgen voorrang boven de spijsvertering en je bent eerder uitgeput.

Een liggende houding, waarbij de trapas bijna op harthoogte is gebracht, bevordert de doorstroming van het aderlijk bloed naar het hart. Ook de “open” fietshoek, heup/bovenbeen, zorgt voor een betere doorstroming in de liesslagaders. Dit kan mede een oorzaak zijn voor een lagere hartslag en ademfrequentie bij “liggers”.

Over de energietoevoer naar de spiercellen hoef je, bij een goede ademhaling, je geen zorgen te maken. Afhankelijk van het inspanningsniveau maak je gebruik van glucose uit de spijsvertering, omzetten van glycogeen in glucose uit spieren en lever, vetverbranding en desnoods spierverbranding.

Ik fiets, zittend of liggend, met dezelfde traptechniek, zonder verschil in trapvermogen. Liggend maak ik Meer Meters Met Minder Moeite.

Piet, eco, Vis.

[Wim -de roetsende]

Dat heet gewenning. Dat is voor iedereen verschillend. Vooral die liggend houding geeft een ander gevoel via het evenwichtsorgaan. Gewoon gaan liggen en niet meer aan dat gevoel denken.

Maar je gebruikt dezelfde spiergroepen als op elke willekeurige fiets. Voornamelijk een beenstrekking vanuit de heup. De heuphoek tussen een stadsfiets en een “vlakke” ligger verschilt nauwelijks. Hetzelfde geldt voor een sportfiets en een comfortligger met een zithoek van 50 graden. Verandering van heuphoek zal aanpassing van de bilspieren vragen. Als je fietstechniek goed is, maakt een “zitter” of “ligger” geen verschil voor je beenspieren. Wel voor je zitvlak, rug, schouders, en polsen. En voor de mannen, de vruchtbaarheid.  

Mijn oudste stapte op een Flevotrike en reed zo weg. Daarna was een tweewieler Flevobike met 20 inch wielen geen probleem hem. Ik moest daarvoor 20 jaar geleden een week leren op een leenfiets. Daarna nooit meer opgestapt op een knikframe.

Piet.

Piet, jij noemt het 'gewenning' en ik noem het 'leren'. Volgens mij bedoelen we hetzelfde.

Tijdens het leren ligfietsen, begon ik er in ieder geval steeds meer aan te wennen   

In theorie gebruik je misschien dezelfde spieren, maar als ik nu op een bukfiets stap dan merk ik toch echt wel dat ik andere spieren gebruik. Na een tocht met een bukfiets heb ik namelijk spierpijn en dat heb ik met de XS nooit.

Je bent nogal stellig in je uitspraken Piet, maar ik geef gewoon aan dat ik wel verschil ervaar. Dit zijn dus mijn persoonlijke ervaringen en ik zou wel graag willen dat die er mogen zijn. Nu klinkt het een beetje alsof het niet klopt wat ik voel/ervaar.

Groets, Wim

[PietV*]

Wim,

Je heb gelijk. Gewenning is een leerproces. Ook ik ervaar bij het wisselen van verschillende "bukfietsen" dat de spieren op een iets andere lengte worden bewogen. Spieren functioneren optimaal in de middengebied. Gestrekt of samengetrokken zijn spieren minder krachtig.
Maar veel hangt af van de afstelling van de fiets, je traptechniek en je inspanningsniveau. Spierpijn heb ik nooit. Ik kom na een lange tocht voldaan uit m'n Alleweder of van mijn vakantiefiets.

Piet.

[Niels van der Wal]

Dag Piet,

Goed om dit ook weer eens te lezen. Inderdaad heeft ligfietsen na gewenning ook fysiologisch het nodige voordeel. (En dus niet alleen voor je gewrichten in nek; rug of polsen. Kreeg gisteren van een bukker weer de vaak gestelde vraag, of ik geen last had van mijn nek.)

Ik had het over de periode van gewenning. Volgens mij ligt dit vooral in de bloedtoevoer en afvoer. Wat uiteindelijk een voordeel wordt, een lage hartfrequentie, is eerst een nadeel (het aderlijk bloed komt veel makkelijker richting hart, waarop deze pomp zich moet aanpassen en volgens mij speelt het ook een rol dat het hart harder moet pompen door de nu horizontale ligging van slagaders.

Je lijf is een bijzonder ding; het past zich aan aan omstandigheden. Net zoals je kunt 'wennen' aan kou kun je 'wennen' aan een andere fietshouding. En ik vermoed dat je lijf ook kan schakelen tussen zittend en liggend, waardoor je na gewenning op beide modellen kan trappen.

Niels, Maakt Meters Met Mooie Moertjes, van der Wal

[Wim -de roetsende]

Maar veel hangt af van de afstelling van de fiets, je traptechniek en je inspanningsniveau. 
Spierpijn heb ik nooit. 
Piet.

Helemaal mee eens. Ik merk zelfs al verschil, als ik de trapas 3mm naar voren/achteren verplaats.
Sommige liggers zeggen dat dit onzin is, omdat je ook wel eens meer dan 3mm op je zitje verschuift.
Toch heb ik mijn trapas een keer 3mm verzet en daarna had ik geen last meer van een knie die soms een beetje 'zeurde'.

Ik rijd trouwens 1x per jaar een tocht op een bukfiets, vandaar de lichtelijke spierpijn. Verder fiets ik nooit op die enge hoge fietsen. Veel te gevaarlijk. 

[PietV*]

Ik had het over de periode van gewenning. Volgens mij ligt dit vooral in de bloedtoevoer en afvoer. Wat uiteindelijk een voordeel wordt, een lage hartfrequentie, is eerst een nadeel (het aderlijk bloed komt veel makkelijker richting hart, waarop deze pomp zich moet aanpassen en volgens mij speelt het ook een rol dat het hart harder moet pompen door de nu horizontale ligging van slagaders.

Je lijf is een bijzonder ding; het past zich aan aan omstandigheden. Net zoals je kunt 'wennen' aan kou kun je 'wennen' aan een andere fietshouding. En ik vermoed dat je lijf ook kan schakelen tussen zittend en liggend, waardoor je na gewenning op beide modellen kan trappen.

Gewenning is een proces waarbij eerder ongewone prikkels steeds meer als normaal ervaren gaan worden. Rationeel gezien duurt dat proces bij mij erg kort. Ben de afgelopen winter circa 10 keer naakt onder het ijs geweest. Goed voor de bloedsomloop bij koude en hitte.

Ik ken geen onderzoek dat aanmerkelijke verschillen meet in de bloedsomloop van benen tussen zittende- en liggende fietsers. Het is een gesloten systeem van op en neer of heen en weer gaande bloedstromen. De ligging van de liesslagaders is op een ligger gunstiger, dan diep zittend op een racefiets. Het aderlijk bloed naar het hart wordt ondersteund door de pompwerking van de spieren. In de beenaders zitten klepjes. Als die goed werken kan de bloedstroom maar een kant op. Naar het hart.
Voor de lymfevaten van voeten naar hals kan liggend een voordeel zijn. Een “vlakke ligger” met een zithoek tussen de 18 en 25 % zal het meeste voordeel opleveren.

De grootste belemmering in de bloedsomloop zijn die 100.000 km haarvaatjes. Die moeten open blijven door een optimale (buik)ademhaling en een ideale hartslag. Daarmee kun je je duurvermogen optimaliseren. Een ideale hartslag is afhankelijk van aantal slagen/minuut in combinatie met het slagvolume. Het beste is als er flow ontstaat in de longslagader en de aorta. Als de hartkamers samentrekken bij een afnemende druk in genoemde slagaders.

Ademhaling is de basis van een optimaal duurvermogen. Ik adem zelden meer dan 12 keer per minuut. In rust 4 of 5 keer per minuut. Jaren geleden getest op een meetfiets bij een APK. Elke minuut 25 Watt erbij trappen. Met 350 Watt vermogen was de meetfiets aan zijn einde en mijn hartslag nog te laag om het maximum vermogen vast te stellen.

Piet, ijszwemmer, Vis.

[elnuar]

Ik heb op mijn ligger ook wel moeten leren fietsen, niet het fietsen op zich, want eenmaal op gang was het evenwicht snel genoeg gevonden. Maar in het begin ben ik bij wegfietsen en stoppen wel een paar keer omgerold... Tegenwoordig is wegfietsen en stoppen met de ligger net zo makkelijk als een gewone fiets en heb ik mijzelf ook al steeds meer geoefend in het stil-liggen (zo langzaam mogelijk fietsen), maar dat is vast een bepaalde tic van mij. Deed ik ook al op een gewone fiets, voor een stoplicht bijvoorbeeld, blijven zitten en voeten op de trappers en zo lang mogelijk volhouden.
Het enige wat mij bij mijn ligfiets spannender is als op de gewone fiets is het met losse handen fietsen. Eén hand los wil prima, maar beiden... Nu weet ik niet of het aan mijn fiets ligt en dat die de neiging heeft om dan wat te gaan 'zoeken' of dat het een ligfiets dingetje is. Ik heb mezelf echter wel 1 keer betrapt op het onbewust met losse handen fietsen op de ligger... Was ook maar een paar meter (max 10 ofzo). Verder wel meer meters uitgeprobeerd, maar dan dus dat zoeken van de fiets...

Maar om even op de titel terug te komen, ik denk ook wel dat het ligfietsen een bepaalde niche blijft, de e-bike heeft voor veel mensen een deel voordelen die een ligger kan bieden weggenomen en dan blijven veel mensen toch vast aan het hun bekende model fiets en waarvan ze weten hoe ze erop moeten fietsen.

[Lopopodium]

'Met zonder' losse handen fietsen is een ligfietsdingetje; eigenlijk niet of nauwelijks mogelijk.
Tenzij je met een Flevobike fietst, waarmee je met je benen stuurt. Daar kan je op Youtube wel leuke filmpjes over vinden; lekker rustig met je armen over elkaar fietsen en bochtjes maken.

[Roepers]

'Met zonder' losse handen fietsen is een ligfietsdingetje; eigenlijk niet of nauwelijks mogelijk.
(...)Youtube(...) 

Ook bij het berijden van een gewone Azub leggen sommigen soms de handen in de nek. Zie deze video op Youtube. Deze link leidt naar het einde van de video. De hele video heeft iets van "Dacht je dat je vaardig op je ligfiets was?" Overigens verschilt met losse handen fietsen per ligfiets. Bij de Sinner Record gaat het mij beter af dan met de Sinner Demon. Die laatste is weer veel wendbaarder zonder dat de wielbasis veel korter is.

[Lopopodium]

Valt me wel op dat bij het stunten op een ligfiets het vaak een onderstuurligfiets betreft, als ik de filmpjes op Youtube bekijk.

[MarkNieuw]

'Met zonder' losse handen fietsen is een ligfietsdingetje; eigenlijk niet of nauwelijks mogelijk.
Tenzij je met een Flevobike fietst, waarmee je met je benen stuurt. Daar kan je op Youtube wel leuke filmpjes over vinden; lekker rustig met je armen over elkaar fietsen en bochtjes maken.

Eén van de grote voordelen van de Flevotrike. Normaal rij ik buiten de stad vooral met m'n handen op mijn buik gevouwen. Daarom roepen scholieren ook wel eens dat ik niet in slaap moet vallen. In de winter overigens helemaal lekker. Kan je handen warm houden in je zakken. In een fractie van een seconde ben je overigens gewoon bij je 'stuur' en remmen omdat je juist wat moeite moet doen om ze in je zakken te houden.

[Atrike]

Dat de ligfiets tot nu toe een nicheproduct was, heeft meerdere factoren, waaronder onbekendheid, "wat de boer niet kent...", de hogere aanschafprijs en het feit dat je weer opnieuw moet leren fietsen.

Maar nu ik een trike rijd, merk ik dat daar veel belangstelling voor is van niet-liggers. Natuurlijk krijg je de standaard vragen, maar die zijn te weerleggen. Mensen die de trike geprobeerd hebben zijn allemaal heel enthousiast. Gezien de vergrijzing (meer mensen met kwaaltjes) zie ik voor de trike wel een mooie toekomst en bij het doorzetten van de nodige klimaatmaatregelen komt voor veel mensen de velomobiel denk ik ook in beeld.

[PietV*]

Dat de ligfiets tot nu toe een nicheproduct was, heeft meerdere factoren, waaronder onbekendheid, "wat de boer niet kent...", de hogere aanschafprijs en het feit dat je weer opnieuw moet leren fietsen.

Het feit dat je opnieuw moet leren fietsen is een zeer oud misverstand. Stamt uit de tijd van de Flevobike met knikframe. Eind jaren 80, begin jaren 90 van de vorige eeuw.

De Fietsersbond schrijft daar over.
Citaat:
Is een ligfiets moeilijk te berijden?
Nee, net zo makkelijk als een gewone fiets. Alleen op de Flevobike rij je niet zo maar weg. Het idee dat je op een ligfiets opnieuw moet leren fietsen komt vermoedelijk door de populairiteit van deze fiets begin jaren negentig toen in Nederland de Flevobike veel verkocht werd.

Bron: https://www.fietsersbond.nl/de-fiets/fie...igfietsen/

En dan hebben we het over een eensporige, tweewielige ligfiets. Net als een bukfiets nagenoeg dezelfde stuurgeometrie. Balhoofdhoek, sprong en naloop. Opstappen en wegrijden. Alleen wat gewenning voor de evenwichtsorganen i.v.m. de wat liggende houding.

[Atrike]

Dat de ligfiets tot nu toe een nicheproduct was, heeft meerdere factoren, waaronder onbekendheid, "wat de boer niet kent...", de hogere aanschafprijs en het feit dat je weer opnieuw moet leren fietsen.

Het feit dat je opnieuw moet leren fietsen is een zeer oud misverstand. Stamt uit de tijd van de Flevobike met knikframe. Eind jaren 80, begin jaren 90 van de vorige eeuw.

De Fietsersbond schrijft daar over.
Citaat:
Is een ligfiets moeilijk te berijden?
Nee, net zo makkelijk als een gewone fiets. Alleen op de Flevobike rij je niet zo maar weg. Het idee dat je op een ligfiets opnieuw moet leren fietsen komt vermoedelijk door de populairiteit van deze fiets begin jaren negentig toen in Nederland de Flevobike veel verkocht werd.

Bron: https://www.fietsersbond.nl/de-fiets/fie...igfietsen/

En dan hebben we het over een eensporige, tweewielige ligfiets. Net als een bukfiets nagenoeg dezelfde stuurgeometrie. Balhoofdhoek, sprong en naloop. Opstappen en wegrijden. Alleen wat gewenning voor de evenwichtsorganen i.v.m. de wat liggende houding.

Uit eigen ervaring weet ik dat het toch wel even wennen was toen ik voor het eerst op een tweewielige bligfiets stapte. Heeft wel wat kilometers geduurd voordat ik er echt goed mee uit de voeten kon. Het was geen flevobike, maar had wel een onderstuur.

[PietV*]

Uit eigen ervaring weet ik dat het toch wel even wennen was toen ik voor het eerst op een tweewielige bligfiets stapte. Heeft wel wat kilometers geduurd voordat ik er echt goed mee uit de voeten kon. Het was geen flevobike, maar had wel een onderstuur.

Ben ik helemaal met je eens. Het is wel even wennen. Nog iets meer wennen op een roeifiets. Maar je kunt al fietsen op een tweewieler. Je beheerst de fijne motoriek van het sturen met je handen. Dat verschilt niet tussen een ligfiets of een andere. Je weet automatisch dat je bij een bocht naar rechts eerste naar links moet sturen op te verkanten. Als je naar links stuurt gaat je fiets naar rechts hellen. Hel je voldoende, dan stuur je naar rechts om verder hellen te stoppen en de bocht naar rechts te maken. Is de bocht naar rechts ten einde, dan stuur je nog meer naar rechts om de fiets weer rechtop te krijgen. Tijdens het oprichten van de fiets stuur je wat naar links, om je weg rechtuit te vervolgen. Dit alles zonder na te denken
Die fijne motoriek heb je niet in je benen. Die heb je nodig om een tweewielige fiets met knikframe te besturen, zoals een Flevobike. Vandaar de misvatting dat je op elke ligfiets opnieuw moet leren fietsen. Dat geldt voor alle knikframes. 

Piet.

[zeeuwwindje]

Helaas moet ik dat bevestigen met een volmondig ja.

Dit blijkt ook uit het aantal dealers/leveranciers van de verschillende merken.
Nieuwe bedrijven komen er niet meer bij, voor echt onderhoud moet men een verre reis ondernemen of terugvallen op de lokale fietsenzaken, die meestal niet de behoefte hebben om een ligfiets te repareren en sowieso geen onderdelen hebben.

Of zelf doen, natuurlijk ook een prima oplossing.

Mijn conclusie is dat de open ligfiets, zonder ondersteuning, is uit- ontwikkeld, m.a.w. we mogen geen spectaculaire ontwikkelingen meer verwachten . Wellicht nog wel aanpassingen op het gebied van materiaal, maar daar zal het bij blijven.

[PietV*]

Dat het aantal fabrikanten gelijk blijft is niet erg. Als de productie maar omhoog gaat en de innovatie blijft doorgaan. Kan de prijs gelijk blijven of wat dalen. Ben het met je eens dat de tweewieler ligfiets doorontwikkeld is en kleine aanpassingen in techniek beperkt zullen blijven. Het meest voor de handliggend zijn carbonframes.

Maar het tij zal keren ten gunste van de ligfiets. Het merendeel van de Nederlanders is voor beprijzing van het motorverkeer. Zowel de brandstof, als de gereden kilometers zullen in de toekomst beprijsd worden. Zeker de diesels. En terecht. De vervuiler moet betalen.
De gemiddelde afstand woon /werkverkeer in Nederland neemt jaarlijks nog toe. Nu heen en terug gemiddeld ruim 45 km daags. Een toename gelijk aan de lengte van de files. Verhuizen is vaak geen optie.

https://www.nu.nl/tips-en-achtergronden/...woont.html

Ik verwacht bij het ingaan van de kilometerheffing een toename van Velomobielen op de weg. Om aan de portemonnee van de Nederlander en hij of zij gaat nadenken. Ook als je blond bent. Velomobielen rijden in het vlakke Nederland prima zonder elektrische ondersteuning. De ontwikkeling voor drie- en zeker de stabielere vierwielers blijft doorgaan. De voortgang in techniek van de wedstrijd-/ recordfietsen blijft. Automatisch schakelen met een rechte kettinglijn is ook een feit.
Zie de link van Ligfiets.net.

https://www.ligfiets.net/news/5854/tauru...jving.html

Of het filmpje over Taurus: https://www.youtube.com/watch?v=ekB2YhlRHS8

[Roepers]

Ongekende opmars van e-bike is slecht nieuws voor dit bedrijf uit Dronten is de titel van dit artikel in de Stentor. Hierin gaan André Vrielink van Flevobike, Roel van Dijk en Ymte Sybrandy hun analyse. Inderdaad voor de tweewielige ligfiets is de e-bike funest, maar toch zien Flevobike en Intercitybike nog toekomst.

Groet,

Marco

[Willeke_IGKT]

Ook als je blond bent.

Dit is een erg kortzichtige opmerking. 

Haarkleur heeft niets met verstand te maken.

[Frutsel]

Ook als je blond bent.

Dit is een erg kortzichtige opmerking. 

Haarkleur heeft niets met verstand te maken.

Oh, ik gebruik het al jaren als excuus voor mezelf

[Roepers]

Ik heb nog wat nagedacht over door mij betreurde teloorgang van de tweewielige ligfiets. Ik denk dat niet alleen de opkomst van elektrofiets daar debet aan is, maar ook de opkomst van velomobiel. Een velomobiel is sneller dan een tweewielligfiets en heeft niet de stabiliteitsproblemen van tweewielligfiets. Daardoor zullen in ligfietsen geïnteresseerden eerder een velomobiel kopen en nooit meer een tweegewielde ligfiets. Dat vraagt immers een leerproces. Velomobilisten met daarnaast nog een tweewielige ligfiets zullen op de tweewieler begonnen zijn.

Nog even over de door mij genoemde extra stabiliteit van de Velomobiel. Dat is ook maar situationeel. Tweewielers kunnen sneller door de bocht.

Groet,

Marco