info / ervaringen gevraagd

[ErikvanD]

Daar kan ik weer wel in meegaan, voor de langere ritten heb ik wel een voorkeur voor mijn ligfietsen

---

Toen ik begon met ligfietsen wilde ik een iets hogere ligfiets met vering en een onderstuur.
Mijn eerste ligfiets was uiteindelijk de Baron. Een lage racer zonder vering en met een bovenstuur.

Nog steeds ben ik geen fan van vering en ik heb ontdekt dat één fiets nooit de lading dekt van wat ik van een fiets verwacht. Vandaar het rijtje fietsen achter mijn naam.

Hier nagenoeg hetzelfde verhaal. Een aantal liggers getest en daaruit concludeerde ik dat ik een hoge onderstuur ligger met grote wielen wilde. Zoiets als Gaucho waar ik op had gereden. O.a. ook omdat die een enorm gevoel van controle gaf. Met een open cockpit stuur kon ik daar echt super langzaam op rijden zonder de controle te verliezen.

Maar toen werd ik verliefd op een Shockproof 451... Een lage, nerveuze bovenstuur fiets met kleine wielen... Het balletje kan raar rollen!

En omdat ik vrijwel alle fietsen leuk vind, heb ik er nu een stuk of 10... Variatie van spijs doet eten! Ik moet er niet aan denken steeds op dezelfde fiets te moeten rijden. Regelmatig rij ik een week dagelijks op wat anders En ik geniet net zo van een ritje op de single speed of MTB als van een rit op de ligger, trike of (sinds kort) handbike. Wat dat betreft ben ik geen "standaard" ligfietser die gewone fietsen helemaal heeft afgezworen

En, nog wat verder off topic, mijn Mango staat nu al twee maanden stil en ik heb hem nog geen moment gemist! Waarschijnlijk komt dat door het goede weer van de afgelopen maanden en doordat ik nu geen woon-werk rij en geen tochten buiten mijn directe omgeving vanwege de corona maar opvallend vind ik het toch wel!

[Wim -de roetsende]

Het blijft me verbazen dat nog steeds wordt geschreven over zg. "ligfietsbenen". Die bestaan namelijk niet. De enige spieren die zich gemakkelijk aanpassen op alle soorten fietsen zijn de bilspieren. Dat heeft te maken met de zithoek. Van stadsfiets naar racefiets is een net zo'n groot verschil, als van een lage of vlakke race ligfiets, naar een rustiger tour ligfiets. Fietsen is niets meer of minder dan een beenstrekkingen vanuit de heupen.
https://www.fietsersafstappen.nl/2013/10...igfietsen/

Ondanks dit duidelijke verhaal heb ik toch echt moeten wennen aan het fietsen op een ligfiets.
Soms zelfs als ik wissel van ligfiets merk ik dat er even een aanpassingstijd nodig is. Hoeveel van die aanpassing nou daadwerkelijk spiergerelateerd is weet ik niet precies, maar het voelt wel alsof er sprake is van een gewenningstijd.

Met de Roeifiets heb ik trouwens wel degelijk tijd nodig gehad om een 'roeifietslichaam' te ontwikkelen.

[PietV*]

Aanpassingstijd is normaal. Fysiek en mentaal moet je wennen aan een andere beweging. Voor alle soorten bewegingen geldt dat je je prettig gaat voelen en in een soort "flow" komt. Ontspannen bewegen, waarbij je het gevoel krijgt dat het bijna vanzelf gaat. Dat gevoel krijgt elke "echte" ligfietser.
Het grootste deel van onze dagelijkse energie gaat o.a. op aan ademhaling, bloedsomloop, temperatuurregeling, metabolisme, recycling van alle lichaamscellen en verwijderen van alle afvalstoffen. De rest is voor het noodzakelijke bewegen en wat we daarna nog overhouden voor extra inspanningen is beperkt. Daarom is die z.g. "flow" belangrijk. Door sommige sporters "je tweede adem" of "ligfietsbenen" of "zuurstofwinst" genoemd. https://www.sportrusten.nl/boek-zuurstofwinst/

Roeifietsen is bijna een compleet andere beweging dan fietsen. De benenstrekking lijkt op fietsen, maar je hele lijf is in beweging. Dat kost minimaal een half jaar gewenning. Dat is wel "spieren kweken".

[Jurrien]

Het blijft me verbazen dat nog steeds wordt geschreven over zg. "ligfietsbenen". Die bestaan namelijk niet. De enige spieren die zich gemakkelijk aanpassen op alle soorten fietsen zijn de bilspieren. Dat heeft te maken met de zithoek. Van stadsfiets naar racefiets is een net zo'n groot verschil, als van een lage of vlakke race ligfiets, naar een rustiger tour ligfiets. Fietsen is niets meer of minder dan een beenstrekkingen vanuit de heupen.

Hoe kom je bij deze stelling? Is dit onderzocht of is het gewoon iets wat je zelf bedenkt?
Ook hier namelijk de tegenovergestelde ervaring, mijn benen moesten er echt wel aan wennen na de overstap naar ligfiets.
Het is verre van mijn expertise maar ik heb sterk mijn twijfel bij de stelling "Fietsen is niets meer of minder dan een beenstrekkingen vanuit de heupen". Alleen al het gebruik van klikpedalen geeft naar mijn idee een groot verschil in welke spieren je gebruikt en ligt het dus echt niet zo simpel.
Na een flink stuk fietsen op de ligfiets heb ik ook altijd in andere spieren spierpijn dan bij een flink stuk fietsen op een rechtopfiets.

[PietV*]

Omdat je op de trappers een trappende beweging maakt. Daarmee wordt jouw trapenergie overgebracht in een koppel op de trapas. Klikpedalen voegen daaraan niets toe. Klikpedalen zijn bedoeld voor fixatie van de bal van de voet op het pedaal.
Ook staan op de pedalen en het schudden met je bovenlijf is inefficiënt. Bovendien moet de bij het staan op de pedalen opschakelen en na het zitten weer terugschakelen.

De sterkste beenspieren zijn de vierhoofdige dijspier en de kuitspier. De afstand heupgewricht en de bal van de voet is bij efficiënt fietsen voor alle fietsen gelijk. Ik en vele fietsvrienden die ik ken, beamen dit.
Het trekken aan de pedalen kan, maar is zeer inefficiënt en vermoeiend. Is onderzocht. Je belast daarmee je hamstrings en de voorste scheenbeenspieren. Ik doe dit bij uitzondering tijdens moeilijke stukken terrein rijden.

En ja, dan kun je ook nog spierpijn krijgen. Spierpijn kan ook een heel andere oorzaak hebben. Velen fietsen verkeerd en krijgen zelfs chronische (fiets)kwalen.

Ik wil graag wat van jou leren. Heb jij soms wetenschappelijk onderzoek dat je bij ligfietsen andere spieren gebruikt dan bij bijvoorbeeld stadsfietsen? Ik hou me aanbevolen.

[voodoo]

Misschien is het slechts een verschil tussen theorie en praktijk, schijnt ook te kunnen.
Ook ik merk in de praktijk dat ligfietsen de spieren iets anders belast dan op de mtb. Ook hartslag reageert anders.

Bij klikpedalen op de ligfiets scheelt het volgwns mij vooral dat je geen spieren hoeft te gebruiken om je voeten hoog te houden.

[PietV*]

Misschien is het slechts een verschil tussen theorie en praktijk, schijnt ook te kunnen.
Ook ik merk in de praktijk dat ligfietsen de spieren iets anders belast dan op de mtb. Ook hartslag reageert anders.

Ik geloof niet in echte verschillen tussen theorie en praktijk. Die moeten te meten zijn. Dat een andere zit- of heuphoek een andere belasting geeft op de bilspieren is logisch.
Uit testen is gebleken dat je op een racefiets of MTB meer vermogen kunt ontwikkelen dan op een ligfiets. Vooral bij klimtesten komt dat naar voren. Je hartslag neemt dan evenredig toe. Het voordeel van een verminderde luchtweerstand op een ligfiets valt bij het kimmen weg.
Maar meer vermogen leveren is voor elk mens beperkt. Het gaat altijd ten koste van je duurvermogen.

Maar stress op een ligfiets zorgt ook voor een verhoogde hartslag. Velen kunnen niet ontspannen fietsen. Dat geeft ook spierpijn.

Bij klikpedalen op de ligfiets scheelt het volgens mij vooral dat je geen spieren hoeft te gebruiken om je voeten hoog te houden.

Klikpedalen geven een prima fixatie van de schoen (bal van de voet) op het pedaal. Hierdoor kun je in de ontspanningsfase op de z.g. "dode punten" de spanning van je beenspieren halen voor het "opgaande" been. Elke tegendruk vermindert het effect van de trap van het "neergaande" been.

[Jurrien]

Omdat je op de trappers een trappende beweging maakt. Daarmee wordt jouw trapenergie overgebracht in een koppel op de trapas. Klikpedalen voegen daaraan niets toe.

Niet mee eens. Zonder klikpedalen kun je alleen een drukkende kracht op de pedalen uitoefenen. Met klikpedalen kun je niet alleen drukken maar ook trekken en naar voor en achteren kracht zetten. Vier richtingen in plaats van een. Ik denk dat de drukkende beweging nog steeds de belangrijkste is maar omdat je ook die andere drie hebt kun je wel meer spieren aanspreken.

In andere woorden en als ik voor mezelf spreek: ik trap niet alleen op de pedalen, ik draai ze rond. En ik zet de volledige omwenteling lang kracht, niet alleen bij het van me af duwen.

En ja, dan kun je ook nog spierpijn krijgen. Spierpijn kan ook een heel andere oorzaak hebben. Velen fietsen verkeerd en krijgen zelfs chronische (fiets)kwalen.

Je gaat hier helemaal voorbij aan het punt wat ik er mee probeer te maken en waar deze discussie over begon: ik merk dat ik bij een rechtopfiets andere spierpijn krijg dan bij een ligfiets. Dat duidt er voor mij op dat je andere spieren gebruikt.

Ik wil graag wat van jou leren. Heb jij soms wetenschappelijk onderzoek dat je bij ligfietsen andere spieren gebruikt dan bij bijvoorbeeld stadsfietsen? Ik hou me aanbevolen.

Nee, zeker niet . Zoals ik al schreef is dit niet mijn expertise, ik weet ook niks over die spiernamen die je noemt. Ik echter wel gezond verstand en wordt graag kritisch als ik iets lees wat ik niet logisch acht.   Ik heb een autotechnische/werktuigbouwachtergrond en daarom wel wat kennis van verbrandingsmotoren en eigenlijk zijn er best veel overeenkomsten tussen een kruk-drijfstangmechanisme en een stel benen wat op fietspedalen werkt.

Misschien is het slechts een verschil tussen theorie en praktijk, schijnt ook te kunnen.

Als de theorie niet klopt bij de praktijk, is de theorie niet goed genoeg.



Iets heel anders: Waarom zet dit forum zoveel enters tussen mijn tekst? Zo heb ik het helemaal niet bedoeld, maar elke keer als ik een reactie plaats zitten er veel meer lege regels in mijn bericht dan ik heb bedoeld.

[Hoekie]

En, nog wat verder off topic, mijn Mango ..

Zo zie je maar hoe wij zelfs kunnen verschillen. Nou heb ik wel een andere velomobiel, maar het verschil is voor mij zo groot.
Lekker zittend, half uit de wind, uit de zon, lekker met 4 wielen door de bocht, heerlijk uitrollen, rollende heuvels/viaducten nemen en zoveel efficienter fietsen dan met andere fietsen. Ik moet zelfs oppassen dat ik niet neerbuigend naar andere fietsers kijk en voel me dan ook regelmatig bevoorrecht, ook financieel, dat ik een QuattroVelo kan rijden.

Back on topic: Dat zegt maar weer dat als iemand een andere fiets wil, dat je het beste ruim de tijd neemt of die fiets 'voor jou' is wat je wil.
Of gewoon een goedkope 2de hands kopen. Zo ben ik met velomobielen begonnen.
Ook bij voorkeur je meefietser meenemen tijdens de halve dag proeffietsen. Dat zie je aan mijn eerder verhaal van dat meisje die mijn M5 gekocht heeft; hield niet van bukfietsen, ging met haar vriend mee een middag ligfietsen, en is vervolgens verkocht aan fietsen. Ligfietsen wel te verstaan.

[ErikvanD]

Ik snap je opmerkingen over het rijden in een velomobiel volkomen. Het rijden in mijn Mango vind ik echt heerlijk en super leuk. En zeker efficiënt, ook met betrekking tot het meenemen van bagage, het rijden van lange afstanden en de weerbescherming. Ik zou hem ook niet kwijt willen!

En toch vind ik het lekker om op een open fiets "echt te voelen dat ik fiets" En dan maakt het mij niet uit of dat een gewone fiets is of een ligger of zelfs een handbike. Zelfs stoempen tegen windkracht 6 in op een gewone fiets heeft gewoon iets!

Maar het is mooi dat iedereen hier op zijn eigen manier geniet van de mooiste manier van voortbewegen die er is: fietsen!!!

[PietV*]

Omdat je op de trappers een trappende beweging maakt. Daarmee wordt jouw trapenergie overgebracht in een koppel op de trapas. Klikpedalen voegen daaraan niets toe.

Niet mee eens. Zonder klikpedalen kun je alleen een drukkende kracht op de pedalen uitoefenen. Met klikpedalen kun je niet alleen drukken maar ook trekken en naar voor en achteren kracht zetten. Vier richtingen in plaats van een. Ik denk dat de drukkende beweging nog steeds de belangrijkste is maar omdat je ook die andere drie hebt kun je wel meer spieren aanspreken.

Alle andere richtingen die je maakt met je voeten, dan de traprichting zijn inefficiënt.

In andere woorden en als ik voor mezelf spreek: ik trap niet alleen op de pedalen, ik draai ze rond. En ik zet de volledige omwenteling lang kracht, niet alleen bij het van me af duwen.

Kan prima in bijzondere omstandigheden. Zoals terrein rijden en manoeuvreren. Wel inefficiënt.

En ja, dan kun je ook nog spierpijn krijgen. Spierpijn kan ook een heel andere oorzaak hebben. Velen fietsen verkeerd en krijgen zelfs chronische (fiets)kwalen.

Je gaat hier helemaal voorbij aan het punt wat ik er mee probeer te maken en waar deze discussie over begon: ik merk dat ik bij een rechtopfiets andere spierpijn krijg dan bij een ligfiets. Dat duidt er voor mij op dat je andere spieren gebruikt.

Ik hou het op dezelfde spieren, die je anders gaat belasten. Dat kan spierpijn opleveren.

Ik wil graag wat van jou leren. Heb jij soms wetenschappelijk onderzoek dat je bij ligfietsen andere spieren gebruikt dan bij bijvoorbeeld stadsfietsen? Ik hou me aanbevolen.

Nee, zeker niet . Zoals ik al schreef is dit niet mijn expertise, ik weet ook niks over die spiernamen die je noemt. Ik echter wel gezond verstand en wordt graag kritisch als ik iets lees wat ik niet logisch acht.   Ik heb een autotechnische/werktuigbouwachtergrond en daarom wel wat kennis van verbrandingsmotoren en eigenlijk zijn er best veel overeenkomsten tussen een kruk-drijfstangmechanisme en een stel benen wat op fietspedalen werkt.

Dan dit voorbeeld. De benen van een fietser gedragen zich als een tweecilinder tweetakt motor. Elke omwenteling twee arbeidsslagen. Dat type motor heeft een klein vliegwiel nodig. De de roterende massa van voeten, enkels, crank en pedalen zijn voldoende om door de dode punten te komen.

[Jurrien]

Alle andere richtingen die je maakt met je voeten, dan de traprichting zijn inefficiënt.

Wel inefficiënt.

Licht je beweringen toch alsjeblieft eens toe. Dan kunnen misschien iets leren van elkaar. Wat heeft het voor een zin om alsmaar die beweringen als feiten hier neer te gooien zonder onderbouwing?

Ik hou het op dezelfde spieren, die je anders gaat belasten. Dat kan spierpijn opleveren.

Dus tóch verschil in spiergebruik?

[PietV*]

Licht je beweringen toch alsjeblieft eens toe. Dan kunnen misschien iets leren van elkaar. Wat heeft het voor een zin om alsmaar die beweringen als feiten hier neer te gooien zonder onderbouwing?

Fietsen doe je het efficiëntst door hoofdzakelijk gebruik te maken van je sterkste beenspieren. Dat heb ik reeds eerder geschreven. Simpel.

Ik hou het op dezelfde spieren, die je anders gaat belasten. Dat kan spierpijn opleveren.

Dus tóch verschil in spiergebruik?

Geen verschil in het gebruik van je soort spieren, maar verschil in belasting of ontlasting. Bijvoorbeeld: Te zware belasting, verkeerde fietstechniek, zoals overdreven ronddraaien van de pedalen, waardoor de spieren geen kans krijgen te ontspannen en de bloedsomloop wordt beperkt. Te veel factoren om op te noemen. De een krijgt spierpijn, anderen zelden of nooit. Ik kan niet raden wat jij mogelijk fout doet.

Ik fiets nu 68 jaar, waarvan 24 jaar ook op en in een ligfiets. Weet nauwelijks wat spierpijn is na het fietsen en heb nog nooit chronische fiets relateerde klachten gehad. Had net mijn Alleweder gebouwd en ging, 48 jaar oud, vrijwel direct van huis naar Enkhuizen via Lelystad v.v. Totaal 130 km met de nodige fietsbruggen over de Lelystadse Dreven. Dezelfde traptechniek, hetzelfde trapvermogen en kon na afloop geen verschil merken in mijn beenspieren.

[Jurrien]

Misschien moeten we dan maar stellen dat ligfietsbenen iets zijn voor het gewone pleps en dat het een niet bekend fenomeen is voor mensen met een superieur lichaam als PietV

[PietV*]

Ik deel jouw mening niet. Fietsen doe je met het kopje. Leer je lijf kennen en ga nooit over grenzen. Fietsen is voor mij totale ontspanning. In het bijzonder ligfietsen. Ook na 68 jaar.

Ik vergelijk ligfietsbenen met etalagebenen. Heb een kennis met etalagebenen, maar die heeft nog nooit in een etalage gestaan.

[Niels van der Wal]

Ik hou het op dezelfde spieren, die je anders gaat belasten. Dat kan spierpijn opleveren.

Waarschijnlijk is door de meer horizontale houding de bloed-toevoer en -afvoer anders. De toevoer is nodig voor het aanvoeren van energie en herstelmateriaal; de afvoer is nodig voor het het afvoeren van (deels) gebruikte energie en het afvoeren van beschadigde spiercellen.
Het niet goed afvoeren van deels gebruikte energie, (melkzuur) geeft spierpijn. Hierom heb je een coling down nodig na een inspanning.

In wedstrijden zie je fietsers na de finish uitfietsen, dit is om het melkzuur uit de spieren te halen.

Ook bij ligfietsen is een coling down van belang; je lijf is gewend aan inspanningen in een horizontale houding (ook lopen), maar moet nu voor bloeddoorstroming zorgen in een verticale houding. Je lijf zal zich na verloop van tijd (deels) aanpassen aan de andere situatie, maar waarschijnlijk blijft de laatste kilometer rustig fietsen van belang.

Als je van hard fietsen houdt, plan dan de finish bij de aanvang van de bebouwde kom.

Niels, hardfietser, van der Wal

[ErikvanD]

Ik plan de finish altijd bij het begin van de oprit. Heb ik een meter of 15 om uit te fietsen

[PietV*]

Er is geen wetenschappelijk bewijs dat liggend of zittend fietsen verschil oplevert in de bloedcirculatie van de benen. Ook de ontspanningsfase van de spieren is belangrijk voor het "terugpompen" van het aderlijk bloed naar het hart. In de beenaders zitten klepjes, die voorkomen dat de bloedstroom stagneert. Het spannen en ontspannen van de beenspieren bevorderen de bloedcirculatie.
https://vaatchirurgie.slingeland.nl/kenn.../1051/1287

De vloeibaarheid en de doorstroming van het bloed door de spieren is belangrijk. Een mens heeft circa 120.000 km bloedvaten. Die (slag)vaten zijn net als de luchtwegen bekleed van platte epitheel-cellen. Die epitheelcellen zijn zeer belangrijk. Maken die circa 120.000 km vaatjes superglad, scheiden CO gas af als ontstekingsremmend middel en vaatverwijding. Als veganist heb ik soepel bloed met een zeer lage cholesterol waarde in het bloed en een gezonde bloeddruk.

Als je je ademhaling onder controle weet te houden, is ook jouw CO2 niveau in je bloed op peil. Te weinig CO2 in je bloed geeft een hogere basische pH waarde dan 7.4 en de enige manier om die waarde op peil te krijgen is vaatvernauwing in je gladde vaten. Darmen, luchtwegen en bloedvaten om je pH op peil te krijgen met het vasthouden van CO2. Hijgen is het paard achter de wagen spannen. Geeft verhoogde ademhaling en hartslag en vernauwd de 120.000 km bloedvaten. Verlies van spaarzame energie, die je gaat wilt gebruiken voor het ligfietsen. Hijgen verhoogd nooit de O2 opname in het bloed. Het bloed wat de longen verlaat is bijna altijd verzadigd.

Het vormen van melkzuur in het bloed doet zich voornamelijk voor wanneer de ademhaling is verstoord en de O2 toevoer naar de spieren moeizamer verloopt door vaatvernauwing. Je gaat dan snel over je Anaerobe drempel.
Met hoogstens 6 ademhalingen/minuut ga ik nooit die drempelwaarde over. Overmatig zweten doe ik zeer zelden en mijn "brandstof" is ruim voldoende aanwezig. Spijsvertering, glycogeenvoorraad en vetvoorraad. Nooit last van een hongerdip of spierpijn.

[Frutsel]

Qua 'fietsbenen' ben ik het eens met PietV.
Het maakt niet uit of je zit of ligt met fietsen, de beweging en gebruikte spieren zijn hetzelfde. (Als je echt eens spierpijn wil beleven in spieren waarvan je het bestaan niet vermoedde, raad ik aan om te gaan paardrijden)

Wat wel een factor is: Op een normale fiets rijden veel mensen met hun tenen op de trappers, terwijl je op een ligfiets meer naar het midden van je voet zit. Dit zorgt voor een andere belasting van je kuitspieren, waardoor het anders aanvoelt.
Het moeten gebruiken van spieren om je voeten op de pedalen te houden als je geen kliksysteem hebt valt ook wel mee, mits je geen gladde pedalen hebt (die ouderwetse zwarte bv), en wat relief op je schoenzolen hebt.

Omdat een ligfiets in eerste instantie anders (eng) is, rijd je krampachtig, en DAT veroorzaakt de meeste spierpijn.

Ik reed laatst op een gewone fiets, en waar ik vooral aan moest wennen was de enorme hoogte boven de grond

[PietV*]

Voor geïnteresseerden.  Traptechniek; de benen slimmer dan het hoofd. Door; Wouter Ruchtie

Wielrennen is technisch gezien niet een hele ingewikkelde sport. In essentie is wielrennen een van de weinige echt cyclische sporten die er bestaan, waarmee eigenlijk bedoeld wordt dat er een herhaling van de beweging in zit. De trapbeweging bestaat uit twee fases; een neerwaartse en opwaartse fase. Omdat je op de wielrenfiets vast zit in de pedalen is het mogelijk om tijdens beide fases kracht (of beter; vermogen) te leveren die door middel van de fiets kan worden omgezet in snelheid.
Dit toevoegen van vermogen gedurende de gehele trapcyclus betekent echter niet dat het ook de meest efficiënte manier van fietsen is. Het kan namelijk zou zijn dat je je zelf tegenwerkt. Je opwaartse been werkt het neerwaartse been tegen wat op dat moment kracht levert tegen. Hierdoor moet dit been eigenlijk nog harder trappen om het extern geleverde vermogen hetzelfde te houden. Uiteraard niet zo handig waardoor de zuurstofopname verder zal stijgen doordat de totale kracht die geleverd moet worden verder toeneemt. Hierdoor zal vermoeidheid sneller optreden wat uiteraard de prestatie uiteraard hindert.
Om deze tegenwerking te voorkomen zijn er op internet heel veel zinnige, maar vooral ook enorm veel onzinnige technieken, beschreven. Een techniek die vaak de revue passeert is het bewust trekken of soms ontladen aan de pedalen in de opwaartse fase. Daarop te focussen tijdens trainingen zou de trapefficiëntie moeten verbeteren.
Echter, laat recent onderzoek zien dat wielrenners die bewust de pedalen naar boven halen relatief veel meer zuurstof verbruiken om de totale hoeveelheid vermogen te leveren (Schücker et al, 2016). Het alom gepredikte bewust ‘duwen en trekken’ aan de pedalen blijkt dus onzin.
De reden hiervoor is eigenlijk ook heel simpel. De feedback van ons zenuwstelsel is een stuk sneller en slimmer dan ons bewustzijn. De spieren in je linkerbeen zijn veel eerder op de hoogte van wat je rechterbeen uitvreet, voordat je bewustzijn daar van op de hoogte is. Het lichaam zoekt vanzelf naar de meest efficiëntie manier om zich voort te bewegen, hiermee bespaart het brandstof die later nog goed van pas kan komen. Evolutionair gezien natuurlijk vooral erg handig en logisch. Door je bewust een ander coördinatiepatroon op te leggen verstoor je eigenlijk dus een normaal gesproken automatisch perfect lopend proces.

Laat je dus niet van de wijs brengen, door speciale traptechnieken die je onder de knie moet krijgen. Uiteindelijk is het vooral een kwestie van goed op de fiets zitten (of liggen) en het lichaam regelmatig uit comfortzone brengen door veel te trainen op wisselende trapfrequenties.

Literatuur;
Loveless, DJ. Weber, CL. Haseler, LJ. Schneider, DA. (2005) ‘Maximal leg strength training improves cycling economy in previously untrained men.’ Medicine and Science in Sports and Exercise 37(7) pp. 1231-1236
Passfield, L. Doust, JH. (2000) ‘Changes in cycling efficiency and performance after endurance exercise.’ Medicine and Science in Sports and Exercise 32 (11) pp. 1935–1941
Schücker, L. Fleddermann, M. de Lussanet, M. Elischer, J. Böhmer, C. Zentgraf, K. (2016) ‘Focusing attention on circular pedaling reduces movement economy in cycling.’Psychology of Sport and Exercise 27 pp. 9-17

Bron: https://robic.nl/traptechniek-de-benen-s...het-hoofd/

[Jurrien]

Ok, interessant. Overigens denk ik wel dat ik zelf niet alleen maar duw en trek aan de pedalen maar ze juist rond beweeg.
En bovendien is dit geen bewust aangeleerde traptechniek maar gewoon iets wat ik automatisch ben gaan doen met klikpedalen en natuurlijk aanvoelt, precies wat hierboven staat. Eigenlijk zou je met een krachtmeter moeten kijken welke kracht je op welk moment op het pedaal uitoefent, ik zou erg benieuwd zijn naar het resultaat. Ik vermoed dat het bij veel mensen veel complexer is dan simpel duwen en trekken.

[PietV*]

Ok, interessant. Overigens denk ik wel dat ik zelf niet alleen maar duw en trek aan de pedalen maar ze juist rond beweeg.

Omdat fietsbewegingen op de pedalen cyclisch is, zal de massa van de draaiende beweging, inclusief schoenen, voeten en enkels, werken als een soort vliegwiel, waardoor je "automatisch" door de z.g. dode punten draait. Zwaardere rijders hebben  meer massa aan de pedalen dan lichtere rijders en vaak een andere trapfrequentie.

En bovendien is dit geen bewust aangeleerde traptechniek maar gewoon iets wat ik automatisch ben gaan doen met klikpedalen en natuurlijk aanvoelt, precies wat hierboven staat.

Met klikpedalen heb je het grote voordeel dat de bal van de voet gefixeerd blijft op het pedaal. Je kunt gemakkelijk overgaan in de ontspanningsfase voor het opwaartse been. Zeker bij ligfietsen. Bij racefietsen compenseert de massa van het neergaande been de massa van het opwaartse been. Bij ligfietsen ook, maar liggend.

[Wim -de roetsende]

Van een ergotherapeut die vooral mensen met een beperking weer aan het fietsen kreeg, heb ik ooit begrepen dat ingeklikt fietsen nooit positief is voor je bewegingsapparaat. Je lijf dus.

Als je dan al met je voeten vast aan je pedalen zou willen gaan fietsen, dan vond hij ergonomisch gezien dat je dan het kliksysteem zover mogelijk richting het midden van je voet moet plaatsen.

Harry Lieben oftewel Twilwel heeft daar heel serieus werk van gemaakt.

Ik ga even op zijn blog zoeken en dan zet ik dat wel hieronder.

http://fietseninnederland.blogspot.com/2...atjes.html

http://fietseninnederland.blogspot.com/2...et-en.html

http://fietseninnederland.blogspot.com/2...pdate.html


Onder het laatste blogbericht staat ook een reactie van mij.

[PietV*]

Voor fietsers met pees- of kuitproblemen zal dat zeker een oplossing kunnen zijn. Ik rij met Shimano SPD en heb de plaatjes ook zoveel naar de midden in de sleuven van de schoen vastgezet. Dus richting hak. Heb schoenmaat 47 en wandel en fiets veel met dunne slofjes met soepele zolen. Zowel wandelen als lichte looppas doe ik op de midden-/voorvoet. Ben geen haklander. Mijn kuiten en achillespezen zijn hieraan al jaren aan gewend. Heb geen klachten. Eén keer, zo'n 45 jaar geleden, een kleine spierscheuring in een kuit gehad. Daarna nog vele halve Marathons gelopen, maar nooit pees-/of spierklachten meer gehad. Sinds 2009 gestopt met lange afstand lopen, na een verkeersongeval met verbrijzeld onderbeen vlak boven de enkel.