Vandaag ben ik blij omdat.....

[Martin van Mourik]

Mijn fiets rijdt weer. Vanavond een rondje Doorn, Leersum, Amerongen, Overberg, Scherpenzeel, Woudenberg, Maarsbergen, Doorn gereden om het te vieren.

Afgelopen zaterdagavond ben ik met een behoorlijke vaart, waarschijnlijk iets boven de 25 km/u tegen een stoep geknald in Driebergen. Ik had een lekke band en een slag in mijn voorwiel, en mijn stuur was ongeveer 45 graden verdraaid. De stoeprand was van een versmalling van de weg om het verkeer te vertragen, dat is in die straat om de zoveel meter. Ik was een beetje aan de late kant en enigszins gehaast, aan het zoeken naar een adres. Misschien keek ik te veel om me heen en niet voor me, misschien keek ik net op het verkeerde moment iets te lang op mijn navigatie, misschien heb ik gewoon een betere koplamp nodig. Ik weet niet hoe het precies kwam, maar ik zag opeens een vrij hoge stoeprand op me afkomen en het was te laat om nog uit te wijken.

Ik had zelf alleen een schram op mijn rechter elleboog, geen schade aan jas of broek. Op een of andere manier heb ik tot nu toe al decennia lang bij valpartijen altijd de juiste reflexen gehad om mezelf zonder al te veel schade op te vangen. Hopelijk blijft dat nog een tijdje zo.
Ik ben na het afgelegde bezoek per auto naar huis gebracht. De volgende morgen de schade opgenomen. Voor zover ik kon nagaan was er geen schade aan de voorvork. Het voorwiel had een slag van 3 mm, en een plek waar de rand van de velg naar binnen verbogen was. De binnenband had de gebruikelijke paralel lopende scheuren die ik al een paar keer gehad heb de afgelopen maanden, deze keer maar liefst van een centimeter lang. De buitenband had aan de zijkant een kleine hap van 2 mm breed eruit die er nog aan hing. Dit heb ik teruggeplakt met Bison Max Repair Power, eens kijken of dat houdt. Het is een nog niet zo oude Conti Contact Urban 32-406 waarvan ik hoop dat die nog een tijd mee kan.

Ik heb de velg helemaal los gehaald van de spaken om de slag er zo goed mogelijk uit te buigen. Daarvoor heb ik eerst het patroon van de spaken bestudeerd, aantekeningen en foto's gemaakt.
Om de rechtheid te controleren heb ik een dikke mdf plank gebruikt. Voor het terugbuigen heb ik met mijn volle gewicht op de velg gestaan terwijl deze over een lat in het midden op de grond lag. Eerst voorzichtig, daarna minder voorzichtig. Verbazingwekkend hoe taai zo'n velgje is, ik moest op en neer veren om genoeg kracht uit te oefenen om hem beetje bij beetje terug te buigen. De ingedeukte velgrand kreeg ik met behulp van een bahco weer recht.

Een laag kastje van ongeveer tafelhoogte dat ik in mijn woonkamer heb staan bleek goed geschikt om mijn fiets op de kop op te plaatsen. Zo kon ik de voorvork gebruiken om de velg te richten bij het opspannen van de spaken. Ik haalde de remblokjes uit de magura remmen, en stelde beide zijden precies gelijk af. Om op ei-vorm te controleren hing ik een metalen hoekstuk tussen de twee remmen, dit kwam zo uit dat de velg er rakelings langs liep. Met stukken tape markeerde ik de velg in verschillende sectoren. Ik gebruikte een kleine whiteboard om na elke aanspanronde sectoren met uitslag naar opzij en/of ei-vorming te noteren. De hele werkmethode bedacht ik gaande weg, en na een eerste mislukte poging met een zeer krom en ei-vormig resultaat.

Mijn voorwiel is nu rechter dan voorheen, want er zat al een slag van ruim een millimeter in. Het wegwerken daarvan was een klus die ik al lange tijd uitgesteld had.

Na deze exercitie zou ik het ook wel aandurven om zelf een wiel te bouwen uit een losse naaf, velg en spaken.