27-Aug-2023, 09:32 AM
Mijn ervaring is divers:
Eerst wat ik positief vind:
-Mensen die 2 aan 2 fietsen (vaak echtparen) met elektrische fietsen hebben grote spiegels die ze gebruiken. Als je van enige afstand een toeterend signaal geeft (geen bel) is de buitenste in staat (door elektrische ondersteuning) om een sprintje te trekken en mij zonder te hoeven te remmen langs te laten. Dit gebeurd steeds vaker als ik geen signaal geef; kennelijk is er het sociale besef dat ze niet alleen zijn op de openbare weg.
-Wat ik ook vaker tegenkom, is dat een zwerm fietsers, ouderen, mij in mijn velomobiel aan zien komen en dat meerdere het armgebaar 'snelheid minderen' maken. Ik blijf op mijn eigen weghelft en fiets gewoon door. Kennelijk zijn ook velomobielen enge dingen.
-Jongeren die met zijn drieën naast elkaar fietsen kom ik ook vaak tegen.Toeteren en (vaak vlak langs) inhalen zonder snelheidsverlies is meestal wat ik doe. Het is de wat agressieve communicatie dat een fietspad voor iedereen is.
-Wat ik ook tegenkom is inhalen zonder te kijken; slingeren door oortjes of rechtsaf slaan en naar links voorsorteren. Nu 3 keer meegemaakt dat een fietser tegen mijn velomobiel aan reed. Zonder erg, maar wel een schrik bij de fietser en een kras op mijn lak. Hoofdschuddend verder rijden is wat ik nu doe. Passend?
Ik heb geleerd ruim van te voren te toeteren, zodat de fietser voor me ook de tijd heeft om te reageren. Toeteren en niet bellen. Bij bellen gaan mensen nieuwsgierig achterom kijken en sturen zo in de baan die je bedacht had voor inhalen. Een toeter geeft het agressieve geluid wat fietser kennen van het asociale weggedrag van scooters. Fietsers kiezen hierdoor om te sturen en niet eerst te kijken.
Niels, pèp, van der Wal
Eerst wat ik positief vind:
-Mensen die 2 aan 2 fietsen (vaak echtparen) met elektrische fietsen hebben grote spiegels die ze gebruiken. Als je van enige afstand een toeterend signaal geeft (geen bel) is de buitenste in staat (door elektrische ondersteuning) om een sprintje te trekken en mij zonder te hoeven te remmen langs te laten. Dit gebeurd steeds vaker als ik geen signaal geef; kennelijk is er het sociale besef dat ze niet alleen zijn op de openbare weg.
-Wat ik ook vaker tegenkom, is dat een zwerm fietsers, ouderen, mij in mijn velomobiel aan zien komen en dat meerdere het armgebaar 'snelheid minderen' maken. Ik blijf op mijn eigen weghelft en fiets gewoon door. Kennelijk zijn ook velomobielen enge dingen.
-Jongeren die met zijn drieën naast elkaar fietsen kom ik ook vaak tegen.Toeteren en (vaak vlak langs) inhalen zonder snelheidsverlies is meestal wat ik doe. Het is de wat agressieve communicatie dat een fietspad voor iedereen is.
-Wat ik ook tegenkom is inhalen zonder te kijken; slingeren door oortjes of rechtsaf slaan en naar links voorsorteren. Nu 3 keer meegemaakt dat een fietser tegen mijn velomobiel aan reed. Zonder erg, maar wel een schrik bij de fietser en een kras op mijn lak. Hoofdschuddend verder rijden is wat ik nu doe. Passend?
Ik heb geleerd ruim van te voren te toeteren, zodat de fietser voor me ook de tijd heeft om te reageren. Toeteren en niet bellen. Bij bellen gaan mensen nieuwsgierig achterom kijken en sturen zo in de baan die je bedacht had voor inhalen. Een toeter geeft het agressieve geluid wat fietser kennen van het asociale weggedrag van scooters. Fietsers kiezen hierdoor om te sturen en niet eerst te kijken.
Niels, pèp, van der Wal
De verrijking zit in de beperking
