Ik heb sinds 2 weken een nieuwe Tuna.
Ik rij al sinds 1999 in velomobielen (Verhees Alleweder, Quest 2x, kort ook een Flevo Alleweder). Sinds een krap jaar wat intensiever dan voorheen. Ik forens 4x per week met de velomobiel van Houten naar Wijk bij Duurstede en vice versa. Dat is zo'n 38 km per dag. Tot voor kort deed ik dat met mijn 10 jaar oude Quest. Dat ging prima, maar het jeukte toch om eens wat nieuws te proberen.
Voordat ik mijn huidige Quest kocht had ik een tijdje geen velomobiel. Na aanschaf van die (tweedehands) Quest ben ik een flinke tijd bezig geweest om de fiets helemaal perfect op mijn lijf aan te laten sluiten. Dat was een nogal iteratief proces. Zo was ik bijvoorbeeld maandenlang bezig om de juiste trapsas-positie te vinden, telkens de cranks wat meer naar voren en dan er een tijdje mee fietsen, totdat ik uiteindelijk het gevoel kreeg dat ze te ver stonden en ik ze weer dichterbij zette, etc. Hetzelfde ook bij de positie van het zitje. Omdat ik een naar verhouding lange rug heb zat ik eerst veel te hoog in de fiets. Uiteindelijk heb ik zelfs de hele ophanging van het zitje aangepast om 'm voor mij goed en lekker ver naar achter te krijgen.
Dit om te illustreren dat ik er niet in geloof dat je even een andere fiets kunt proberen om dan precies te weten hoe die je gaat bevallen. Of dat je proefritjes in twee verschillende nieuwe fietsen kunt maken om dan een goede vergelijking tussen beiden te kunnen maken.
Ik kocht mijn Tuna daarom eigenlijk vooral vanuit het idee dat vooral die fiets een soort van spirituele opvolger is van de Quest. Een *verbeterde* Quest want stijver, een betere stroomlijn, makkelijker te onderhouden door oa. de afneembare wielkappen, en veiliger dankzij de grotere smurvenmuts en de optionele halo. Toch ook echt een soort van Quest want een Quest-achtige vorm die niet alleen voor snelheid bedoeld is maar zeker ook voor praktisch gebruik.
Omdat het goed op maat krijgen van een fiets volgens mij dus niet zomaar te doen is, had ik me wel eens bedacht dat als ik een nieuwe fiets zou kopen ik een nachtje in een hotel in Dronten zou overnachten om zo echt goed de tijd te hebben om de fiets al beter te leren kennen en de afstelling ook al wat beter te krijgen. Dat heb ik nu bij de Tuna toch maar niet gedaan, maar achteraf was het misschien toch geen slecht idee.
Eigenlijk vind ik dat het nu na twee weken fietsen in de Tuna nog te vroeg is om er een beetje eerlijk en gefundeerd over te vertellen. In iedere geval ben ik al flink bezig geweest met het aanpassen van de afstellingen. Achteraf had ik op de maiden voyage, de weg van Dronten naar huis, de cranks bijvoorbeeld veel te ver naar voren staan. Dit kwam wellicht omdat ik door de kortere cranks (155mm) het gevoel had dat de trapas dichtbij stond. Ook het zitje stond, zo weet ik nu, veel hoger dan wat ik graag heb. De positie van mijn schoenplaatjes was ook nog te ver naar voren om lekker vrij te trappen.
Nu na twee weken en de nodige aanpassingen begint de pasvorm wel goed te voelen en beginnen ook de kortere cranks te wennen. De definitieve afstellingen heb ik vast nog niet gevonden. Ik denk dat ik nu voorzichtig al wel wat over de rijervaringen kan zeggen. Wat ik daarover wil zeggen zijn vooral zaken die ik vroeger ook vaak over de DF hoorde: de fiets voelt veel stijver en 'directer' aan dan de Quest. Het is meer genieten dan bij de Quest om de fiets in de bocht te 'gooien'. De Quest voelt in bochten naar verhouding wat als een 2CV, de Tuna meer als een lage sportwagen. Ik rij ook sneller. Ondank het nog wat koude weer, heb ik zonder me echt uit te sloven op Strava al weer een KOM behaald.
Fietsen met de halo + dakje is ook een nieuwe ervaring. Daarover een andere keer meer.
Verder zijn er ook nog wat kleine ergernisjes waar ik nog wat mee wil. Zo is de pasvorm van het zitje heerlijk maar is de montage een beetje scheef waardoor het niet lekker in beugel achter valt (ik heb voor een beugel gekozen omdat de ophanging met bandjes tegen mijn schouders drukte). Bovendien vind ik het niet handig dat de stoel onder niet vast zit. Een los zitje is niet handig is als je er je werktas onder of naast probeert te proppen. Het ding schiet dan los is niet heel makkelijk weer goed terug te plaatsen, zeker ook niet omdat de montage wat scheef is. Vaak hoor ik als ik wegrij nog een 'klak' geluid dat aangeeft dat het zitje nu wel goed in de uitsparingen is gevallen. Plan is dus om het zitje onder op de een op andere wijze vast te monteren.
Voor nu wil ik het daar even bij laten. Wordt vervolgd.
Ik rij al sinds 1999 in velomobielen (Verhees Alleweder, Quest 2x, kort ook een Flevo Alleweder). Sinds een krap jaar wat intensiever dan voorheen. Ik forens 4x per week met de velomobiel van Houten naar Wijk bij Duurstede en vice versa. Dat is zo'n 38 km per dag. Tot voor kort deed ik dat met mijn 10 jaar oude Quest. Dat ging prima, maar het jeukte toch om eens wat nieuws te proberen.
Voordat ik mijn huidige Quest kocht had ik een tijdje geen velomobiel. Na aanschaf van die (tweedehands) Quest ben ik een flinke tijd bezig geweest om de fiets helemaal perfect op mijn lijf aan te laten sluiten. Dat was een nogal iteratief proces. Zo was ik bijvoorbeeld maandenlang bezig om de juiste trapsas-positie te vinden, telkens de cranks wat meer naar voren en dan er een tijdje mee fietsen, totdat ik uiteindelijk het gevoel kreeg dat ze te ver stonden en ik ze weer dichterbij zette, etc. Hetzelfde ook bij de positie van het zitje. Omdat ik een naar verhouding lange rug heb zat ik eerst veel te hoog in de fiets. Uiteindelijk heb ik zelfs de hele ophanging van het zitje aangepast om 'm voor mij goed en lekker ver naar achter te krijgen.
Dit om te illustreren dat ik er niet in geloof dat je even een andere fiets kunt proberen om dan precies te weten hoe die je gaat bevallen. Of dat je proefritjes in twee verschillende nieuwe fietsen kunt maken om dan een goede vergelijking tussen beiden te kunnen maken.
Ik kocht mijn Tuna daarom eigenlijk vooral vanuit het idee dat vooral die fiets een soort van spirituele opvolger is van de Quest. Een *verbeterde* Quest want stijver, een betere stroomlijn, makkelijker te onderhouden door oa. de afneembare wielkappen, en veiliger dankzij de grotere smurvenmuts en de optionele halo. Toch ook echt een soort van Quest want een Quest-achtige vorm die niet alleen voor snelheid bedoeld is maar zeker ook voor praktisch gebruik.
Omdat het goed op maat krijgen van een fiets volgens mij dus niet zomaar te doen is, had ik me wel eens bedacht dat als ik een nieuwe fiets zou kopen ik een nachtje in een hotel in Dronten zou overnachten om zo echt goed de tijd te hebben om de fiets al beter te leren kennen en de afstelling ook al wat beter te krijgen. Dat heb ik nu bij de Tuna toch maar niet gedaan, maar achteraf was het misschien toch geen slecht idee.
Eigenlijk vind ik dat het nu na twee weken fietsen in de Tuna nog te vroeg is om er een beetje eerlijk en gefundeerd over te vertellen. In iedere geval ben ik al flink bezig geweest met het aanpassen van de afstellingen. Achteraf had ik op de maiden voyage, de weg van Dronten naar huis, de cranks bijvoorbeeld veel te ver naar voren staan. Dit kwam wellicht omdat ik door de kortere cranks (155mm) het gevoel had dat de trapas dichtbij stond. Ook het zitje stond, zo weet ik nu, veel hoger dan wat ik graag heb. De positie van mijn schoenplaatjes was ook nog te ver naar voren om lekker vrij te trappen.
Nu na twee weken en de nodige aanpassingen begint de pasvorm wel goed te voelen en beginnen ook de kortere cranks te wennen. De definitieve afstellingen heb ik vast nog niet gevonden. Ik denk dat ik nu voorzichtig al wel wat over de rijervaringen kan zeggen. Wat ik daarover wil zeggen zijn vooral zaken die ik vroeger ook vaak over de DF hoorde: de fiets voelt veel stijver en 'directer' aan dan de Quest. Het is meer genieten dan bij de Quest om de fiets in de bocht te 'gooien'. De Quest voelt in bochten naar verhouding wat als een 2CV, de Tuna meer als een lage sportwagen. Ik rij ook sneller. Ondank het nog wat koude weer, heb ik zonder me echt uit te sloven op Strava al weer een KOM behaald.
Fietsen met de halo + dakje is ook een nieuwe ervaring. Daarover een andere keer meer.
Verder zijn er ook nog wat kleine ergernisjes waar ik nog wat mee wil. Zo is de pasvorm van het zitje heerlijk maar is de montage een beetje scheef waardoor het niet lekker in beugel achter valt (ik heb voor een beugel gekozen omdat de ophanging met bandjes tegen mijn schouders drukte). Bovendien vind ik het niet handig dat de stoel onder niet vast zit. Een los zitje is niet handig is als je er je werktas onder of naast probeert te proppen. Het ding schiet dan los is niet heel makkelijk weer goed terug te plaatsen, zeker ook niet omdat de montage wat scheef is. Vaak hoor ik als ik wegrij nog een 'klak' geluid dat aangeeft dat het zitje nu wel goed in de uitsparingen is gevallen. Plan is dus om het zitje onder op de een op andere wijze vast te monteren.
Voor nu wil ik het daar even bij laten. Wordt vervolgd.
