, 09:00 AM
Ook wel een leuk gegeven over mensen die denken dat fietsers niet beboet kunnen worden. Want voor wie denkt dat snelheidsduivels zich enkel in auto's schuilhouden: welkom in de wondere wereld van Strava. Dat is zo’n online platform waar wielrenners – bij gebrek aan echte olympische erkenning – digitaal kunnen pronken met hun prestaties. Daar kun je dus ‘KOM’s’ verdienen, wat staat voor “King of the Mountain”, maar laten we eerlijk zijn: het gaat vaker om plat asfalt van punt X naar Y.
En nu komt het leuke: al die segmentjes zijn gewoon publiek. Je ziet wie er het snelst was, met voor- én achternaam. Toen ik daar met mijn Snoek aan een gezapige 50+ km/u voorbij suisde, bleek dat ik het segment niet op mijn naam had. Nee, dat ging naar ene Jan of Piet die op dag X blijkbaar besloten had zijn hartslagzones volledig te negeren en als een raket over het fietspad te vlammen, ruim twee keer de toegestane snelheid. Chapeau!
De rest van de top tien is een soort hall of fame van mensen die het snelheidsreglement even vakkundig aan hun carbonframe hebben gelapt. Maar geen zorgen: ze zijn allemaal makkelijk te vinden, want hun naam, locatie én prestatie staan gewoon vrolijk online. Je hoeft als agent de deur maar uit en je kunt beginnen met het uitdelen van boetes bij mensen thuis. Denk: “Goedemiddag meneer De Smet, u reed 58,3 km/u op het segment 'Dorpsstraat Sprint', op 3 juli om 16:42. Zeg het maar: betaalt u contant of via overschrijving?”
Maar nee hoor, dat kan allemaal niet, want “fietscomputers zijn niet geijkt” en “GPS is niet betrouwbaar genoeg”. Ondertussen halen we bij auto’s gewoon een standaardcorrectie van de teller en hup, bekeuring in de bus. Terwijl mijn Snoek, met z’n high-end GPS-ontvanger die signalen opvangt van GPS, GLONASS, Galileo én weet ik wat nog meer, een nauwkeurigheid heeft waar de gemiddelde snelheidsmeter in een gezinswagen alleen maar van kan dromen. Maar ach, de wet volgt nu eenmaal niet altijd de logica – laat staan de satellieten.
En nu komt het leuke: al die segmentjes zijn gewoon publiek. Je ziet wie er het snelst was, met voor- én achternaam. Toen ik daar met mijn Snoek aan een gezapige 50+ km/u voorbij suisde, bleek dat ik het segment niet op mijn naam had. Nee, dat ging naar ene Jan of Piet die op dag X blijkbaar besloten had zijn hartslagzones volledig te negeren en als een raket over het fietspad te vlammen, ruim twee keer de toegestane snelheid. Chapeau!
De rest van de top tien is een soort hall of fame van mensen die het snelheidsreglement even vakkundig aan hun carbonframe hebben gelapt. Maar geen zorgen: ze zijn allemaal makkelijk te vinden, want hun naam, locatie én prestatie staan gewoon vrolijk online. Je hoeft als agent de deur maar uit en je kunt beginnen met het uitdelen van boetes bij mensen thuis. Denk: “Goedemiddag meneer De Smet, u reed 58,3 km/u op het segment 'Dorpsstraat Sprint', op 3 juli om 16:42. Zeg het maar: betaalt u contant of via overschrijving?”
Maar nee hoor, dat kan allemaal niet, want “fietscomputers zijn niet geijkt” en “GPS is niet betrouwbaar genoeg”. Ondertussen halen we bij auto’s gewoon een standaardcorrectie van de teller en hup, bekeuring in de bus. Terwijl mijn Snoek, met z’n high-end GPS-ontvanger die signalen opvangt van GPS, GLONASS, Galileo én weet ik wat nog meer, een nauwkeurigheid heeft waar de gemiddelde snelheidsmeter in een gezinswagen alleen maar van kan dromen. Maar ach, de wet volgt nu eenmaal niet altijd de logica – laat staan de satellieten.
