Vandaag ben ik blij omdat.....

[Niels van der Wal]

Een grote angst van mensen met een DNR is dat ze gereanimeerd worden door iemand die niet naar de DNR kijkt maar gelijk start met het hart weer aan de praat te krijgen. Deze mens wordt dan patiënt en kan dan nog jaren een wegkwijnend bestaan in een verpleegtehuis leiden. Het beeld van een kwijnend hoopje mens is dan wat ze achterlaten. Dit hoeft niet, maar mensen met een DNR hebben besloten dit risico niet te willen lopen.

Deze WIL wordt soms op de borst getatoeëerd; het hoort hoop ik bij de cursus op dit te bekijken voordat je start. Je weet dan dat je niet zelf de keuze hoeft te maken maar dat deze voor je gemaakt is.

Niels, humanist, van der Wal