20-May-2020, 06:40 PM
Voor geïnteresseerden. Traptechniek; de benen slimmer dan het hoofd. Door; Wouter Ruchtie
Wielrennen is technisch gezien niet een hele ingewikkelde sport. In essentie is wielrennen een van de weinige echt cyclische sporten die er bestaan, waarmee eigenlijk bedoeld wordt dat er een herhaling van de beweging in zit. De trapbeweging bestaat uit twee fases; een neerwaartse en opwaartse fase. Omdat je op de wielrenfiets vast zit in de pedalen is het mogelijk om tijdens beide fases kracht (of beter; vermogen) te leveren die door middel van de fiets kan worden omgezet in snelheid.
Dit toevoegen van vermogen gedurende de gehele trapcyclus betekent echter niet dat het ook de meest efficiënte manier van fietsen is. Het kan namelijk zou zijn dat je je zelf tegenwerkt. Je opwaartse been werkt het neerwaartse been tegen wat op dat moment kracht levert tegen. Hierdoor moet dit been eigenlijk nog harder trappen om het extern geleverde vermogen hetzelfde te houden. Uiteraard niet zo handig waardoor de zuurstofopname verder zal stijgen doordat de totale kracht die geleverd moet worden verder toeneemt. Hierdoor zal vermoeidheid sneller optreden wat uiteraard de prestatie uiteraard hindert.
Om deze tegenwerking te voorkomen zijn er op internet heel veel zinnige, maar vooral ook enorm veel onzinnige technieken, beschreven. Een techniek die vaak de revue passeert is het bewust trekken of soms ontladen aan de pedalen in de opwaartse fase. Daarop te focussen tijdens trainingen zou de trapefficiëntie moeten verbeteren.
Echter, laat recent onderzoek zien dat wielrenners die bewust de pedalen naar boven halen relatief veel meer zuurstof verbruiken om de totale hoeveelheid vermogen te leveren (Schücker et al, 2016). Het alom gepredikte bewust ‘duwen en trekken’ aan de pedalen blijkt dus onzin.
De reden hiervoor is eigenlijk ook heel simpel. De feedback van ons zenuwstelsel is een stuk sneller en slimmer dan ons bewustzijn. De spieren in je linkerbeen zijn veel eerder op de hoogte van wat je rechterbeen uitvreet, voordat je bewustzijn daar van op de hoogte is. Het lichaam zoekt vanzelf naar de meest efficiëntie manier om zich voort te bewegen, hiermee bespaart het brandstof die later nog goed van pas kan komen. Evolutionair gezien natuurlijk vooral erg handig en logisch. Door je bewust een ander coördinatiepatroon op te leggen verstoor je eigenlijk dus een normaal gesproken automatisch perfect lopend proces.
Laat je dus niet van de wijs brengen, door speciale traptechnieken die je onder de knie moet krijgen. Uiteindelijk is het vooral een kwestie van goed op de fiets zitten (of liggen) en het lichaam regelmatig uit comfortzone brengen door veel te trainen op wisselende trapfrequenties.
Literatuur;
Loveless, DJ. Weber, CL. Haseler, LJ. Schneider, DA. (2005) ‘Maximal leg strength training improves cycling economy in previously untrained men.’ Medicine and Science in Sports and Exercise 37(7) pp. 1231-1236
Passfield, L. Doust, JH. (2000) ‘Changes in cycling efficiency and performance after endurance exercise.’ Medicine and Science in Sports and Exercise 32 (11) pp. 1935–1941
Schücker, L. Fleddermann, M. de Lussanet, M. Elischer, J. Böhmer, C. Zentgraf, K. (2016) ‘Focusing attention on circular pedaling reduces movement economy in cycling.’Psychology of Sport and Exercise 27 pp. 9-17
Bron: https://robic.nl/traptechniek-de-benen-s...het-hoofd/
Wielrennen is technisch gezien niet een hele ingewikkelde sport. In essentie is wielrennen een van de weinige echt cyclische sporten die er bestaan, waarmee eigenlijk bedoeld wordt dat er een herhaling van de beweging in zit. De trapbeweging bestaat uit twee fases; een neerwaartse en opwaartse fase. Omdat je op de wielrenfiets vast zit in de pedalen is het mogelijk om tijdens beide fases kracht (of beter; vermogen) te leveren die door middel van de fiets kan worden omgezet in snelheid.
Dit toevoegen van vermogen gedurende de gehele trapcyclus betekent echter niet dat het ook de meest efficiënte manier van fietsen is. Het kan namelijk zou zijn dat je je zelf tegenwerkt. Je opwaartse been werkt het neerwaartse been tegen wat op dat moment kracht levert tegen. Hierdoor moet dit been eigenlijk nog harder trappen om het extern geleverde vermogen hetzelfde te houden. Uiteraard niet zo handig waardoor de zuurstofopname verder zal stijgen doordat de totale kracht die geleverd moet worden verder toeneemt. Hierdoor zal vermoeidheid sneller optreden wat uiteraard de prestatie uiteraard hindert.
Om deze tegenwerking te voorkomen zijn er op internet heel veel zinnige, maar vooral ook enorm veel onzinnige technieken, beschreven. Een techniek die vaak de revue passeert is het bewust trekken of soms ontladen aan de pedalen in de opwaartse fase. Daarop te focussen tijdens trainingen zou de trapefficiëntie moeten verbeteren.
Echter, laat recent onderzoek zien dat wielrenners die bewust de pedalen naar boven halen relatief veel meer zuurstof verbruiken om de totale hoeveelheid vermogen te leveren (Schücker et al, 2016). Het alom gepredikte bewust ‘duwen en trekken’ aan de pedalen blijkt dus onzin.
De reden hiervoor is eigenlijk ook heel simpel. De feedback van ons zenuwstelsel is een stuk sneller en slimmer dan ons bewustzijn. De spieren in je linkerbeen zijn veel eerder op de hoogte van wat je rechterbeen uitvreet, voordat je bewustzijn daar van op de hoogte is. Het lichaam zoekt vanzelf naar de meest efficiëntie manier om zich voort te bewegen, hiermee bespaart het brandstof die later nog goed van pas kan komen. Evolutionair gezien natuurlijk vooral erg handig en logisch. Door je bewust een ander coördinatiepatroon op te leggen verstoor je eigenlijk dus een normaal gesproken automatisch perfect lopend proces.
Laat je dus niet van de wijs brengen, door speciale traptechnieken die je onder de knie moet krijgen. Uiteindelijk is het vooral een kwestie van goed op de fiets zitten (of liggen) en het lichaam regelmatig uit comfortzone brengen door veel te trainen op wisselende trapfrequenties.
Literatuur;
Loveless, DJ. Weber, CL. Haseler, LJ. Schneider, DA. (2005) ‘Maximal leg strength training improves cycling economy in previously untrained men.’ Medicine and Science in Sports and Exercise 37(7) pp. 1231-1236
Passfield, L. Doust, JH. (2000) ‘Changes in cycling efficiency and performance after endurance exercise.’ Medicine and Science in Sports and Exercise 32 (11) pp. 1935–1941
Schücker, L. Fleddermann, M. de Lussanet, M. Elischer, J. Böhmer, C. Zentgraf, K. (2016) ‘Focusing attention on circular pedaling reduces movement economy in cycling.’Psychology of Sport and Exercise 27 pp. 9-17
Bron: https://robic.nl/traptechniek-de-benen-s...het-hoofd/
