M9 - 1 jaar oud - 5000km - €9000,-

[Frutsel]

Na onze ontmoeting heb ik lange tijd in het donker gereden en ook een stukje op de heen weg. Dus ik heb ervaring ermee. 

Ik ga geen wedstrijd houden om te kijken wie 'de grootste heeft'.

Ik fiets echter al bijna 20 jaar 4 dagen per week 4 maanden in het donker. 

Ik ben erg blij met mijn reflectie en lampen (die niet te fel zijn, want daar heb ik zelf ook een bloedhekel aan).

De lampen van de QV zijn erg goed, zitten wat hoger in de body dan bij andere vm-en en die vind ik dus ook erg fel en zelfs storend als er eentje achter mij rijdt en ik die lampen constant in de spiegels zie.

Waar jij fietst is het ook echt donker. Dat is iets anders dan 's avonds op een goed verlichte straat rijden.

[Hardloper]

Waar jij fietst is het ook echt donker. Dat is iets anders dan 's avonds op een goed verlichte straat rijden.

Van Utrecht naar Den Bosch was het ook echt niet allemaal even goed verlicht. Ik heb stukken gehad met het 40 jaar jubileum zonder straat verlichting dacht ik.
75 N830 - Google Maps Onder hier dus. Maar Wim zal hoe dan ook zelfverzekerder zijn dan ik toen was. Maar weet je, het is een mooie ervaring zo op en neer naar Utrecht op 1 dag.

Maar is deze M9 ongeveer 20 a 25% in waarde gedaald? Is dat veel gedaald of valt het in de trend met andere vm's?

[Wim -de roetsende]

Laten we dat vooral niet doen. Maar het is meer dat ik weet hoe het is om met mijn verlichting op de QV in de schemer / nacht te rijden. De ervaring is beperkt om het graag te doen op een comfortabele manier. Maar ik weet wel, als het echt moet. Dan kan vertrouwen dat ik voldoende licht aanboort heb met mijn velo.

Ik heb nu pas in de gaten dat je niet begrijpt wat ik bedoel.

Ik heb die extra verlichting niet om zelf iets te zien. Die heb ik om beter gezien te worden. Vooral de breedte-lampen zijn er voor mijn veiligheid.

Alleen de koplamp is voldoende om te zien waar ik ben en waar ik rijd. Daar heb ik geen extra lampen voor nodig.

De extra koplampen bij de spiegels helpen wel om het onderscheid te kunnen maken tussen asfalt en berm, als er tegenliggers zijn met verblindende verlichting.

[Hardloper]

Laten we dat vooral niet doen. Maar het is meer dat ik weet hoe het is om met mijn verlichting op de QV in de schemer / nacht te rijden. De ervaring is beperkt om het graag te doen op een comfortabele manier. Maar ik weet wel, als het echt moet. Dan kan vertrouwen dat ik voldoende licht aanboort heb met mijn velo.

Ik heb nu pas in de gaten dat je niet begrijpt wat ik bedoel.

Ik heb die extra verlichting niet om zelf iets te zien. Die heb ik om beter gezien te worden. Vooral de breedte-lampen zijn er voor mijn veiligheid.

Alleen de koplamp is voldoende om te zien waar ik ben en waar ik rijd. Daar heb ik geen extra lampen voor nodig.

De extra koplampen bij de spiegels helpen wel om het onderscheid te kunnen maken tussen asfalt en berm, als er tegenliggers zijn met verblindende verlichting.

Door dit bericht begrijp ik pas je intentie. Maar mooi dat we eruit zijn. 

[365cycle]

Het is gewoon oh zo jammer als je Nederlands verleert als je hier in NL woont, NL familie hebt en dan ook nog een kind. Denk je ook niet dat het zeer ongemakkelijk is als je niet NL kan en je kind zit op een NL school. Het is meer dat het mij gewoon extreem ongemakkelijk lijkt voor haar.

Net als dat je nog relatief weinig ervaring hebt met VM rijden heb je vermoedelijk ook weinig ervaring met buitenlander zijn in een land dat niet je moedertaal gebruikt, en mogelijk ook in een liefdesrelatie hebben waarin de voertaal anders is dan die die in het land waar je woont gesproken wordt.

Sommige hier geboren en getogen Nederlanders lijken te denken dat het leven hier eenvoudig wordt als je de taal spreekt. Dat je dan met open armen ontvangen wordt, makkelijk sociale contacten aan kan leggen etcetera.
Het tegendeel is waar. Van alle landen waar ik geleefd of gewoond heb horen wij bij de meest geslotene. Als je hier Engels kan, praten mensen inderdaad makkelijk met je, want Nederlanders spreken over het algemeen goed Engels. De Nederlandse taal leren brengt je weinig meer dan wat geveinsde waardering van mensen die het eigenlijk niet zo op "buitenlanders" hebben.

Buiten het bovenstaande is het "switchen" van de voertaal in je relatie nog veel lastiger. Je karakter uit zich in een bepaalde communicatiestijl, maar dat niet alleen; je communicatiestijl wordt ook beïnvloed door de taal die je spreekt. Verander je de voertaal in je relatie, dan verandert óók je manier van communiceren met je partner. De vraag is of je dat risico naast de bovengenoemde uitdagingen nog wil lopen.

[Willeke_IGKT]

Ik heb best veel ervaring met buitenlanders in Nederland, van een tante die in de jaren 50 uit Engeland gekomen is, via vrienden en aangetrouwde familie tot en met mensen op het werk.

De tante heeft in haar 60+ jarige huwelijk eigenlijk geen Nederlands geleerd. Ze begon met 'ik baby nederlands, jij haha.' en is nooit verder gekomen dan baby nederlands en is altijd een buitenstaander gebleven.

Die vrienden en familie die de taal van hun nieuwe land geleerd hebben hebben wel veel vrienden gemaakt, deels onder de mensen waarmee ze de taal cursus gedaan hebben maar ook daarbuiten.

Het hebben van mensen waarmee je nederlands moet spreken helpt bij het leren van de taal maar ook bij het beginnen met vrienden maken, buiten het expat wereldje.

Misschien is het in andere landen makkelijker maar we hebben het hier over mensen die ervoor gekozen hebben om in Nederland te wonen, geen nederlands verstaan en weinig nederlands spreken helpt zeker niet.

Jonge mensen hier spreken meestal een aardig woordje Engels, hoewel vaak niet erg goed, ouderen vaak een stuk minder. En als 'iedereen' naar het Engels over gaat sluit je anderen buiten die het gesprek nog maar nauwelijks kunnen volgen en zeker geen bijdrage durven leveren.

Ik zou nooit in een buitenland willen wonen als ik de lokale taal niet machtig zou zijn, waarom zou ik anderen niet zo veel mogelijk helpen om in mijn land mijn taal te leren. En ze daartoe aan te moedigen.

Het zou veel makkelijker geweest zijn om met mijn (toen nieuwe) schoonzus engels te spreken dan langzaam en duidelijk nederlands, in korte zinnen en waar nodig in andere woorden herhalen. Pas bij de derde poging werd er naar engels over gegaan. Het heeft haar geholpen en daardoor kan zij nu (al vele jaren) in de gezondheidszorg werken.

[365cycle]

De tante heeft in haar 60+ jarige huwelijk eigenlijk geen Nederlands geleerd. Ze begon met 'ik baby nederlands, jij haha.' en is nooit verder gekomen dan baby nederlands en is altijd een buitenstaander gebleven.

Die vrienden en familie die de taal van hun nieuwe land geleerd hebben hebben wel veel vrienden gemaakt, deels onder de mensen waarmee ze de taal cursus gedaan hebben maar ook daarbuiten.

Welk land was dat? Nederland of een ander land? 
En wat vond je van mijn Nederlands? Zelfs ik ervaar hier - in mijn eigen land, ~160 km van mijn geboortegrond - namelijk een drempel in het aanleggen van sociale contacten, ondanks dat ik echt niet verlegen ben. Daarom pas ik ook zo goed tussen jullie rare snuiters in het ligfietswereldje: Jullie zijn over het algemeen wél heel open en toegankelijk 

Het hebben van mensen waarmee je nederlands moet spreken helpt bij het leren van de taal maar ook bij het beginnen met vrienden maken, buiten het expat wereldje.

Dat laatste is dus juist heel lastig. Een beetje met mensen praten lukt heus wel ja, maar echte vriendschappen aanleggen? Ik ben juist om die reden het expat-wereldje ingedoken.

Misschien is het in andere landen makkelijker maar we hebben het hier over mensen die ervoor gekozen hebben om in Nederland te wonen, geen nederlands verstaan en weinig nederlands spreken helpt zeker niet.

Dat die mensen daarvoor gekozen hebben vind ik inmiddels echt een dooddoener. We schuiven ze zonder enige moeite alle verantwoording in de schoenen. Zij hebben er niet alleen voor gekozen, wij hebben er ook voor gekozen ze te verwelkomen. 

Jonge mensen hier spreken meestal een aardig woordje Engels, hoewel vaak niet erg goed, ouderen vaak een stuk minder. En als 'iedereen' naar het Engels over gaat sluit je anderen buiten die het gesprek nog maar nauwelijks kunnen volgen en zeker geen bijdrage durven leveren.

Van die Nederlandstalige mensen die hier geen Engels spreken zijn er echter heel weinig die hier niet gewoon een compleet leven hebben. Daarbij, als je in een internationaal gezelschap bent en mensen schakelen over op Engels terwijl jij dat niet kan, misschien willen de mensen die overschakelen dan gewoon even met de Engelstalige persoon spreken. Vind ik evenmin een verantwoordelijkheid van degene die hierheen gekomen is.

Ik zou nooit in een buitenland willen wonen als ik de lokale taal niet machtig zou zijn, waarom zou ik anderen niet zo veel mogelijk helpen om in mijn land mijn taal te leren. En ze daartoe aan te moedigen.

Ik zou het ook heerlijk vinden om in ieder land waar ik geweest ben gewoon de taal te kunnen spreken. Daarom spreek ik er ook 4, en heb ik de ambitie om de vierde te verbeteren en er dan ooit nog 3 aan toe te voegen (Arabisch, Chinees, en Spaans). Maar iemand die niet héél dicht bij me staat aanmoedigen pushen om iets moeilijks en tijdrovends te doen als een taal leren, dat gaat mij echt wat te ver. Vooral als die persoon het in het dagelijks leven niet echt nodig heeft én voor liefde of werk al een veel grotere uitdaging aan is gegaan, namelijk huis en haard voor altijd (want terug naar waar je was kan je nooit) achterlaten en verkassen naar een ander land.

[Willeke_IGKT]

Ik push geen nederlands, ik bied aan om met de betreffende persoon nederlands te spreken en doe dat indien aangenomen ook consequent.
In de meeste gevallen is het met mensen in Nederland die al een basis nederlands hebben, hoewel ik ook vrienden in Engeland heb die daar engels geleerd hebben waarvoor ik mijn engels eenvoudig moet houden.

In mijn werk heb ik best veel mensen meegemaakt die geen of weinig engels spreken, nooit geleerd of niet meer dan een paar jaar middelbare school heel lang geleden en nooit meer gebruikt. Zeker onder de oudere medewerkers op de fabrieksvloer was dat heel gewoon en zelfs de jongere kantoor medewerkers gebruiken hun engels maar weinig. Ook mensen van buiten Nederland die hierheen gekomen zijn hebben niet altijd engels en als ze het spreken is het niet altijd de eerste keus. Wij hebben op het werk de voertaal Nederlands, omdat gebleken is dat dat het beste werkt op de langere duur.

Ik bestrijd het argument dat je in Nederland in het dagelijkse leven geen nederlands nodig zou hebben, een bezoek aan de dokter, het begrijpen van een brief van de belastingen, het tien minuten gesprek op de school van je kind of in sommige gevallen zelfs gewoon je kind verstaan als die met een vriend kletst overal kom je nederlands tegen.

[365cycle]

Ik push geen nederlands, ik bied aan om met de betreffende persoon nederlands te spreken en doe dat indien aangenomen ook consequent.
In de meeste gevallen is het met mensen in Nederland die al een basis nederlands hebben, hoewel ik ook vrienden in Engeland heb die daar engels geleerd hebben waarvoor ik mijn engels eenvoudig moet houden.

Wanneer die behoefte ontstaat is er niets mee om mensen daarmee te helpen. De grens tussen aanmoedigen en opdringen is echter flinterdun.

In mijn werk heb ik best veel mensen meegemaakt die geen of weinig engels spreken, nooit geleerd of niet meer dan een paar jaar middelbare school heel lang geleden en nooit meer gebruikt. Zeker onder de oudere medewerkers op de fabrieksvloer was dat heel gewoon en zelfs de jongere kantoor medewerkers gebruiken hun engels maar weinig. Ook mensen van buiten Nederland die hierheen gekomen zijn hebben niet altijd engels en als ze het spreken is het niet altijd de eerste keus. Wij hebben op het werk de voertaal Nederlands, omdat gebleken is dat dat het beste werkt op de langere duur.

Dat kan. In de hedendaagse praktijk denk ik echter dat je met Engels in Nederland verder komt dan met Nederlands, omdat je simpelweg meer mensen tegenkomt die wél Engels spreken. De meeste zelfs dusdanig goed dat Nederlands weinig toegevoegde waarde heeft: Een hoop cultuurkennis nodig en accentloos Nederlands zijn niet voldoende om verder te integreren.

Ik bestrijd het argument dat je in Nederland in het dagelijkse leven geen nederlands nodig zou hebben,  een bezoek aan de dokter, het begrijpen van een brief van de belastingen, het tien minuten gesprek op de school van je kind of in sommige gevallen zelfs gewoon je kind verstaan als die met een vriend kletst overal kom je nederlands tegen.

Dat mag je bestrijden, maar je overschat echt de meerwaarde. Even opgesomd:
een bezoek aan de dokter - ik ben letterlijk nog geen arts tegengekomen die geen hoog niveau Engels spreekt. Zeker die uitzonderlijk hoog geschoolde groep heeft er eigenlijk nooit moeite mee.
het begrijpen van een brief van de belastingen - daar noem je wat leuks. Het aantal Nederlanders dat moeite heeft met het begrijpen van een brief van de belastingen is zelfs verrassend hoog. Leuker kunnen ze het niet maken, makkelijker hebben ze geen zin in. De hoeveelheid studie die je na een basis Nederlands extra nodig hebt om belastingbrieven goed te kunnen begrijpen is ronduit belachelijk. Tijd is geld: Een belastingadviseur of tolk inhuren is waarschijnlijk voordeliger.
het tien minuten gesprek op de school van je kind - leerkrachten zijn nog een goed voorbeeld van een groep Nederlanders die relatief hooggeschoold is en vaak prima met Engels om kan gaan. Ook hier spreek ik uit ervaring: De taal is nooit een barriere geweest.
in sommige gevallen zelfs gewoon je kind verstaan als die met een vriend kletst - het niveau Nederlands van kinderen is beperkt, en dan nog leren kinderen taal veel sneller dan je ooit gaat kunnen bijbenen. Je kan wat dit betreft hooguit stellen dat je kind jou de taal zal leren.

Je vraagt je inmiddels misschien af waar ik al deze kennis en ervaring zomaar vandaan pluk: ik heb mijn kind samen met een expat, we kennen elkaar uit een bedrijf waar de voertaal Engels is. Juist door haar heb ik het ontdekt dat het expatwereldje me in de regel eigenlijk beter ligt dan hier geboren en getogen Nederlandse sociale contacten. Daardoor ken ik dus ook best wel wat andere internationale stellen, en mede daarom heb ik een klein polyglotje rondlopen die behalve vloeiend Nederlands en Engels ook nog een paar woordjes Duits, Arabisch en Russisch kan kletsen.
M'n ex-vrouw was gemotiveerder dan ik om aan haar Nederlands te werken (of verweet mij dat in ieder geval - zo heel veel spreekt ze het nu, een paar jaar na onze scheiding, volgens mij nog steeds niet); ik vond het naast ons drukke werkleven, destijds een baby verzorgen/opvoeden en een relatie onderhouden bijna niet te doen om telkens bewust naar het Nederlands te schakelen (wat voor mij ook echt schakelen is, want ik droom en denk meer in het Engels) en daarmee onze communicatie zowel in bandbreedte als in snelheid te beperken. Zelfs bij iets typisch Hollands als een buurtbarbeque was Engels geen barriere.