Experiment met maximumsnelheid op fietspad

[Willeke_IGKT]

Ik ben blij dat dit nu is uitgepraat, graag nu terug on topic, de voorgestelde maximumsnelheid voor fietsers en aanverwante voorstellen

[Bianca F]

Paaltjes op een fietspad zijn een notoir probleem. Waar zie je ooit een paaltje midden op een rijbaan voor auto's? Nergens. Men gaat er van uit dat auto's te snel rijden om op tijd te kunnen uitwijken. De paaltjes zijn inderdaad bedoeld om andere voertuigen buiten te houden en zijn in de kern een gevaar. Niet alleen moet je je er constant van bewust zijn dat je weg versperd kan worden door een slecht zichtbaar paaltje, ook blijft er soms zeer weinig ruimte over voor driewielers of zijtassen. Gelukkig komen de wegbeheerders er steeds meer achter dat paaltjes niet handig zijn en worden ze -dankzij de e-bikes- weg gehaald. (Ooit al eens bedacht dat e-bike gebruikers van de generatie met macht zijn? Voorheen waren fietsen toch vooral voor pubers, losers en klimaatgekkies. (die laatste benamingen zijn sarcastisch bedoeld)

[365cycle]

Voorheen waren fietsen toch vooral voor pubers, losers en klimaatgekkies. (die laatste benamingen zijn sarcastisch bedoeld)

Daar snijd je eigenlijk wel wat leuks aan. Ik ben alweer een tijd single en heb een periode op een datingapp gezeten (momenteel even geen behoefte aan). Ik heb daar gemerkt dat snel zeggen dat ik géén auto heb een prima filter is - echt de helft haakt dan al af. Daarna komt vaak de vraag "maar hoe ga je dan op vakantie?", en als je dan "gewoon, bus, trein en/of fiets?" zegt gaat er nog eens 25%.  

Moet wel zeggen dat de paar die overblijven echt pareltjes zijn - hoewel er tot op heden nog geen hartendief gevonden is heb ik al wel wat interessante mensen leren kennen die me hier en daar ook echt nieuwe inzichten meebrachten.

[Jeroen S]

Het is een plan van een demissionair kabinet, ik zie het zo snel nog niet gebeuren. En dan volgt inderdaad nog het probleem van de handhaving.

Ik had een bijzonder riskant paaltje in de route, wat gelukkig al lange tijd foetsie is. Hier staat ie nog, links in beeld. https://www.google.nl/maps/@51.8933927,6...FQAw%3D%3D
Het 2 richtingen fietspad ligt daar achter de heg. Ik wil in de richting waarin je kijkt verder. De weg maakt in de andere richting een bocht weer terug, het fietspad gaat wel door. Dus ik moet daar wel van het fietspad gebruik maken.

Kom je vanuit deze richting, dan valt dat paaltje compleet weg achter die heg, het is lager en staat precies in de lijn. vanaf de andere kant zie je hem ook pas laat omdat die schutting ervoor staat. de voorgeschreven 5 meter markering ervoor zijn ze ook vergeten. Op het moment dat je het paaltje kunt zien, heb je nog een meter of 5, terwijl je dus ook nog op ander verkeer moet letten.

Een hele lange rij huizen gebruikt dat fietspad ook als achterom, vroeger liep daar een weg, die voor auto's toegankelijk was. Dus als iemand een keer iets groots met de auto achterom wil brengen, gaan ze daar langs. Voor kan dat voor die rij ook niet. Ik denk dat de gemeente het na x keer vervangen van het verwijderde paaltje maar opgegeven heeft.

Ik mijd het bochtje nog steeds, omdat het een onoverzichtelijk plekje is en ga net op een iets andere spot het fietspad op er zitten nog meer plekjes waar dat kan.

[LigfietsWilsum]

Gewoon burgerlijkongehoorzaam zijn en zelf het paaltje verwijderen als ie te gevaarlijk is.

[Snoek043]

Sneller rijden op fietspaden is doorgaans alleen verantwoord wanneer eenduidige én strategisch geplaatste wegmarkeringen zijn aangebracht. Niet om fietsers te “pesten”, maar om het verkeer gestructureerd langs één kant te leiden – wat op smalle paden al een hele opgave is. Denk aan de stippellijn op de Ketelmeerdijk bij Velomobiel.nl: hoewel dat pad niet breed is, geeft de markering helder aan waar iedereen moet rijden. Daardoor weten (race)fietsers, brommers en velomobielen precies welke koers zij moeten aanhouden, wat onnodige remmanoeuvres en bijna‑botsingen voorkomt.

Bij scherpe of gevaarlijke bochten verdient het de voorkeur de stippellijn over te laten gaan in een doorgetrokken streep. Zo voorkomt men dat weggebruikers het hele pad claimen om extra ruimte te creëren voor hun bochtentechniek. Voor de velomobiel betekent dit soms een krapper traject, maar het waarborgt ieders veiligheid en vermindert de kans op risicovolle ontmoetingen.

In druk stadsverkeer doet men er goed aan de snelheid niet via borden, maar via herhaalde, grote cijfers op het wegdek (bijvoorbeeld “30” om de vijftig/honderd meter) kenbaar te maken. Duidelijke arceringen markeren voetgangersoversteekplaatsen en verhinderen dat winkelende voetgangers onoplettend het fietspad opstappen. Zo beschikt elke zwakke weggebruiker – fietsers én voetgangers – direct over de nodige informatie om zich veilig te bewegen.

Voor het autoverkeer kan exact dezelfde methode worden toegepast: snelheidsbeperkingen en andere verkeersaanduidingen rechtstreeks op het wegdek schilderen. Het resultaat? Direct zichtbare informatie, minder verkeersborden (aan lantaarnpalen) en een aanzienlijke besparing op onderhouds‑ en plaatsingskosten – een echte win‑win. Voor zij die denken dat dit 's nachts niet zichtbaar is, als je je koplampen gebruikt en er is straatverlichting aanwezig, zie je die dingen perfect.

Bovendien vertonen verkeersborden in de praktijk vaak ernstige gebreken: ze zijn slecht onderhouden, bijna onleesbaar door vervaging of begroeiing, en ze worden soms op strategisch ongelukkige plekken geplaatst. Hoe vaak rijd je niet langs een bord “Einde zone 30” terwijl het beginbord van die zone nergens te bekennen was? Als bestuurder kijk je dan noodgedwongen opzij, met je ogen niet op de weg maar op een vergeeld bord dat je haast moet ontcijferen. Een groot getal op het wegdek daarentegen is onmiskenbaar, altijd in je blikveld en is in aanschaf en onderhoud een fractie van de prijs van een fysiek bord.

Uiteindelijk blijft het een mentaliteits‑ én gedragsvraagstuk. Zelf kijk ik elke ochtend bij het verlaten van de bakker links en rechts voor fietsers, en daarna voor auto’s. Niet omdat ik levensmoe ben, maar omdat een bakfiets of e‑assisted racer die met 25, 30 of 45 km/u nadert, zonder heldere markeringen (levens)gevaarlijk kan zijn (net als de auto uiteraard).

[Bianca F]

Daar snijd je eigenlijk wel wat leuks aan. Ik ben alweer een tijd single en heb een periode op een datingapp gezeten (momenteel even geen behoefte aan). Ik heb daar gemerkt dat snel zeggen dat ik géén auto heb een prima filter is - echt de helft haakt dan al af. Daarna komt vaak de vraag "maar hoe ga je dan op vakantie?", en als je dan "gewoon, bus, trein en/of fiets?" zegt gaat er nog eens 25%.  

Moet wel zeggen dat de paar die overblijven echt pareltjes zijn - hoewel er tot op heden nog geen hartendief gevonden is heb ik al wel wat interessante mensen leren kennen die me hier en daar ook echt nieuwe inzichten meebrachten.

Dat is wel een prettig filter!

[Atrike]

Daar snijd je eigenlijk wel wat leuks aan. Ik ben alweer een tijd single en heb een periode op een datingapp gezeten (momenteel even geen behoefte aan). Ik heb daar gemerkt dat snel zeggen dat ik géén auto heb een prima filter is - echt de helft haakt dan al af. Daarna komt vaak de vraag "maar hoe ga je dan op vakantie?", en als je dan "gewoon, bus, trein en/of fiets?" zegt gaat er nog eens 25%.  

Moet wel zeggen dat de paar die overblijven echt pareltjes zijn - hoewel er tot op heden nog geen hartendief gevonden is heb ik al wel wat interessante mensen leren kennen die me hier en daar ook echt nieuwe inzichten meebrachten.

Heel herkenbaar. En het geeft ook duidelijk aan hoe verslaafd menigeen aan het gemotoriseerde blik is.

[Snoek043]

Wat de snelheid betreft zou ik de 30 km/u-regel enkel toepassen bij scholen en echt heel druk stadsverkeer. Met de Snoek of andere fiets rijd ik daar ook gewoon erg defensief, om tijdig te kunnen anticiperen. Wat ik wel heel vreemd vind is dat men de snelheid voor racefietsers, snelle elektrische ffetsen niet kan/wil optrekken. Als een auto in de meeste landen 120/130 km/u mag rijden op snelwegen of zelfs in Duitsland in bepaalde omstandigheden onbegrensd 300 km/u+ mag aantikken, waarom zou een (sportievere) fietser dan niet harder mogen rijden op wegen die dit perfect toelaten? 50 km/u voelt zelfs in een velomobiel in bepaalde omstadigheden saai aan.

De snelle elektrische fietser die z'n auto thuis laat om sneller op zijn werk te geraken wordt getrakteerd op een limiet waardoor ie het potentieel van zijn fiets niet kan gebruiken. Het is werkelijk te belachelijk voor woorden. Mensen die me vertellen dat je dagelijks in weer en wind met een fiets zonder elektrische ondersteuning een 50 kilometers kan afleggen zonder bezweet en vermoeid aan te komen nodig ik graag uit om met een conventionele fiets zonder ondersteuning een stukje mee te fietsen langs het jaagpad waar het erg winderig is. Met m'n M5 reed ik op bepaalde stukken zelfs geen 30 km/u, benieuwd hoeveel vermogen de sterkere fietser nodig heeft die geen M5 ter beschikking krijgt en welke snelheden hij/zij daarbij haalt.

Ik kan er met mijn verstand dan ook niet bij dat (rijke) mensen legaal met een sportwagen van 1000 pk (in bepaalde landen is dat zelfs het dubbele) legaal de baan op kunnen, maar ik met m'n velomobiel afgeschilderd werd als de gek die de snelheidsregels aan z'n laars lapt. In tegenstelling tot de weelderige man of vrouw in de bolide, moet ik er hard voor werken om bepaalde snelheden überhaupt te halen. Misschien gaan ze in de toekomst een belasting in verkeersstelling invoeren bij fietsen op basis van de prestaties en mag je misschien wel legaal harder fietsen? Eenmaal je boven de 150 watt trapt betaal je zoveel €, alsof iemand dat gaat controleren.

In mijn optiek is een mogelijke oplossing een fietspad aan weerszijden van de autoweg dat zelf breed genoeg is en waar fietsers elkaar niet mogen/kunnen kruisen. Op plaatsen waar je harder kan fietsen hoef je vervolgens geen rekening te houden met een fietser die van de andere kant komt aanrijden (conflicvrij dus). Wegmarkeringen zouden er voor kunnen zorgen dat mensen achter elkaar fietsen ipv naast elkaar. Een pad waar je theoretisch sneller zou kunnen rijden worden 'misbruikt' (ik moet opletten met wat ik zeg) door het type rijders die met 2 of 3 naast elkaar fietsen en het hele pad innemen. Dat is al even irritant alsof je op de snelweg met z'n drietjes naast elkaar rijdt en de auto daarachter maar moet vertragen, claxonneren of met z'n lichten flashen. In de praktijk heb ik het met de fiets (en auto, om niemand te schofferen) al zo vaak meegemaakt dat fietsers het zelfs frustrerend vinden als je je bel gebruikt. "Je hebt toch plek zat, je kan er toch voorbij?", is dan het antwoord. Gebruik je je bel niet, is het ook niet goed. Als mensen gewoon een keer rechts fietsen (zoals sommigen het wel degelijk kunnen), dan kan je er gewoon meteen voorbij. Misschien is het aanbrengen van een spiegel op elke fiets ook geen slecht idee, maar zoals bij sommige autobestuurders heb ik het idee dat het er meer voor de versiering zal ophangen.

Dat bepaalde mensen hard verschieten als een velomobiel voorbijschiet, akkoord, je ziet zo'n dingen niet elke dag, maar op m'n mountainbike werd ik ook al eens geparkeerd door zo'n snelle E-bike, er is natuurlijk het verrassingselement omdat het vroeger zelden voorviel dat het snelheidsverschil dermate hoog was wanneer iemand voorbijkwam (alhoewel, ik kijk even naar wielrenners) maar dat zijn dingen die wennen. In de Snoek of Milan werd ik zelden of nooit ingehaald, tenzij door auto's maar dat ding had spiegels waar ik om de zoveel seconden in keek, dat werd een een automatisme zoals in de wagen.

Als we dan toch de vergelijking maken met het autoverkeer (waarbij ik geen discussie wil over het aantal verkeersdoden dat totaal niet relevant is in deze discussie) maar puur de infrastructuur met bijhorende regels, is rechts rijden bij auto's een algemene regel. Gefloof me, velen doen dat niet, vandaar de term middenstrookrijders of linksrijders. Intelligente camera's die mensen een gepeperde rekening sturen die het vertikken om rechts te rijden zou veel frustratie weghalen bij veel bestuurders). Maar ook bij fietsers zou rechts rijden veel frustratie weghalen waardoor je er makkelijker voorbij kan.

[Niels van der Wal]

Een handboek vol regels, bepalingen, wetten en voorschriften; alsof verkeersdeelnemers dingen zijn.
De ongelukken, gewonden en doden in het verkeer tonen aan dat ze dit niet zijn.
Regels, bepalingen, wetten of voorschriften lossen dit niet op.

Niet alles kan overal; de bebouwde kom is voor mensen, niet voor dingen. Verkeersveiligheid is een ruimte vraagstuk; de snelheidslimiet op het fietspad in de bebouwde kom is een vorm van proppen; niet van verdelen.

Grote steden zien steeds meer dat de bebouwde kom voor mensen is; stadscentra worden meer alleen voor voetgangers. Het is er druk, wat kan, al zijn dingen die mensen meenemen soms lastig. Als fietser heb je er niets te zoeken.

Niels, mens, van der Wal

[Atrike]

Dat is een waar woord, Niels. Helaas willen veel mensen de openbare ruimte voor dingen. Een snelfietspad tussen Dieren en Arnhem ging niet door, omdat het pad door de bebouwde kom van Velp moest en er geen plek te vinden was waar bewoners parkeerplekken voor auto's wilden opofferen voor het fietspad. Stel je voor dat je je auto niet meer voor de deur kunt parkeren. Gruwel. Het zou mooi zijn om overal wegen voor auto's en aparte wegen voor fietsen te hebben, maar dat betekent dat sommige straten dan niet meer voor auto's toegankelijk zijn en er minder parkeerplaatsen zijn. Dat is voor veel mensen en gemeentebesturen vele bruggen te ver.

https://www.kennisnetwerkparkeren.nl/nie...s-dat-niet

[Snoek043]

Dat is een waar woord, Niels. Helaas willen veel mensen de openbare ruimte voor dingen. Een snelfietspad tussen Dieren en Arnhem ging niet door, omdat het pad door de bebouwde kom van Velp moest en er geen plek te vinden was waar bewoners parkeerplekken voor auto's wilden opofferen voor het fietspad. Stel je voor dat je je auto niet meer voor de deur kunt parkeren. Gruwel. Het zou mooi zijn om overal wegen voor auto's en aparte wegen voor fietsen te hebben, maar dat betekent dat sommige straten dan niet meer voor auto's toegankelijk zijn en er minder parkeerplaatsen zijn. Dat is voor veel mensen en gemeentebesturen vele bruggen te ver.

https://www.kennisnetwerkparkeren.nl/nie...s-dat-niet

Stel u voor: een wijk waarin auto’s voorgoed geweerd zijn – tot groot genoegen van beleidsmakers, maar tot groot ongenoegen van al diegenen die daadwerkelijk een voertuig nodig hebben.  Uit het artikel haal ik volgende briljante zaken:

• Pakketbezorgers ontberen hun bestelwagen en staan voortaan met een steekkar en zware dozen op de stoep, terwijl ze hals over kop heen en weer moeten sjouwen. Heerlijk, die gezonde work‑out tussen de voordeuren van de bewoners!  Laat ze die pakketten maar zelf afhalen, probleem ook opgelost.
  
• Vaklieden, van loodgieters tot elektriciens, dienen hun gereedschapskist voortaan per steekkar naar elke klus te transporteren. Een verademing voor hun conditie, maar ongetwijfeld een uitdaging voor hun punctualiteit.
  
• Ouderen die eens in de zoveel tijd naar het ziekenhuis of de supermarkt willen, mogen zich verheugen op eindeloze reserveringsprocedures voor één enkele deelauto – mits die niet net door iemand anders is geclaimd.
  
• Gezinnen met jonge kinderen – kinderzitjes, buggy’s en zwemspullen inbegrepen – worden geconfronteerd met het onvermijdelijke dilemma: passen al die benodigdheden wel in een compacte deelauto, of moeten zij dagelijks uitwijken naar de ouderwetse gezinsbus?
  

Dat één deelauto “drie tot elf” privéauto's vervangt, klinkt wellicht indrukwekkend in academische kringen. In de praktijk is het echter volstrekt onrealistisch voor wie op wisselende tijdstippen en uiteenlopende locaties een betrouwbaar vervoermiddel nodig heeft. Men dient zich dan ook af te vragen of een dergelijke illusie van gedeelde mobiliteit werkelijk bijdraagt aan de reële behoeften van bewoners, pakketbezorgers en professionals – of slechts een theoretisch kunstje blijft dat langs de realiteit glijdt.

[melle z]

Geloof het of niet, dat soort wijken bestaan in Nederland, en de bewoners zijn erg tevreden met de autoloze straten waar kinderen veilig buiten kunnen spelen.

[Snoek043]

Een handboek vol regels, bepalingen, wetten en voorschriften; alsof verkeersdeelnemers dingen zijn.
De ongelukken, gewonden en doden in het verkeer tonen aan dat ze dit niet zijn.
Regels, bepalingen, wetten of voorschriften lossen dit niet op.

Dus wat jij beweert is dat zonder regels, bepalingen en wetten de wereld er veel beter zou uitzien. En dat mensen maar gewoon moeten doen waar ze zin in hebben.  Ja, dat gaat zoveel minder chaos opleveren.

[Atrike]

Geloof het of niet, dat soort wijken bestaan in Nederland, en de bewoners zijn erg tevreden met de autoloze straten waar kinderen veilig buiten kunnen spelen.

Precies. En mensen die per sé een auto nodig hebben of denken nodig te hebben, hoeven daar niet te gaan wonen.

---

Overigens merk ik hier dat de gemeente in de praktijk bij aanpassingen vaker voor de auto kiest dan voor de fiets. Hier in de wijk is onlangs een weg aangepast. De gemeente heeft, naast verkeer, ook de taak om hemelwater af te koppelen van de riolering en legt daarom wadi's aan om regenwater op te vangen en te infiltreren. Heel goed dat dat gebeurt.

De weg had aan weerszijden een vrij liggend fietspad. Voor de wadi's zijn de fietspaden opgeofferd, maar de parkeerplaatsen niet. Aan de weg liggen twee basisscholen. 's Morgens vroeg en 's middags is het daar nu een verkeerschaos, omdat veel ouders de kinderen met de auto komen brengen en halen en daarnaast veel kinderen en ouders fietsen. Dat moet nu allemaal over die weg.

[Willeke_IGKT]

Die woonwijken hebben aan de rand meestal ruim voldoende parkeergelegenheid voor de mensen die echt een auto nodig denken te hebben.
Voor de mensen die hun auto echt nodig hebben, zoals invaliden en artsen zijn er wel parkeerplaatsen bij huis mogenlijk.
En bezorgers en mensen die werkzaamheden uitvoeren mogen ook de wijk in maar met lage snelheden.

De meeste wegen in die wijken lopen dood voor auto's maar fietsers mogen wel door, het werkt zelfs in Amsterdam.

[365cycle]

Stel u voor: een wijk waarin auto’s voorgoed geweerd zijn – tot groot genoegen van beleidsmakers, maar tot groot ongenoegen van al diegenen die daadwerkelijk een voertuig nodig hebben.  Uit het artikel haal ik volgende briljante zaken:

Ik heb vrienden wonen in zo'n wijk. 
Je nooit zorgen hoeven maken als je kind naar buiten gaat, heerlijk. Je merkt ook gewoon aan de kinderen van het stel in kwestie dat ze sociaal een streepje voor hebben. Ook oma, die om de hoek woont, heeft geen enkel probleem met het gebrek aan auto-mogelijkheden dichtbij. Pakketten bestellen? Ook geen probleem. En als het echt noodzakelijk is kan de ambulance er in.

Woonde ik er ook maar. Helaas ligt die wijk in de verkeerde stad.

Dat één deelauto “drie tot elf” privéauto's vervangt, klinkt wellicht indrukwekkend in academische kringen. In de praktijk is het echter volstrekt onrealistisch voor wie op wisselende tijdstippen en uiteenlopende locaties een betrouwbaar vervoermiddel nodig heeft. Men dient zich dan ook af te vragen of een dergelijke illusie van gedeelde mobiliteit werkelijk bijdraagt aan de reële behoeften van bewoners, pakketbezorgers en professionals – of slechts een theoretisch kunstje blijft dat langs de realiteit glijdt.

Ik heb de indruk dat het echt lastig voor je is om buiten je eigen belevingswereld te denken. 

Zelfs hier, in een wijk waar de woningprijzen inmiddels ruim boven het half miljoen beginnen (ook als het een appartement betreft), heeft lang niet iedereen een auto en/of behoefte daaraan. Ik bevind me hier in het epicentrum van bewoners, die tevens pakketbestellers en professionals zijn. Toegegeven, er staan iets te weinig deelauto's - een paar dagen vantevoren reserveren is inmiddels noodzakelijk. Veel inwoners van mijn wijk willen zelfs van een aantal straten af omdat ze overlast veroorzaken. En als je hier een installateur of een timmerman verzoekt om iets aan je huis te doen, dan is er inmiddels een goede kans dat die met de bakfiets komt.