Mocht er nog iemand paarden willen opvoeden in de regio Noord-Holland: https://www.marktplaats.nl/v/fietsen-en-...nt=app_ios

(12-Apr-2023, 09:53 AM)Frutsel schreef:

(12-Apr-2023, 08:58 AM)Roepers schreef: Is er een paardrijbewijs?

Groet,

Marco

Ja, dat heet ruiterbewijs.

En dat mag je met een ander paard halen, dan waarmee je normaal gesproken rijdt. 

Dus dat doen mensen dan met een heel mak dier. Daarna gaan ze met hun hoog in het bloed staande volbloed, die ze niet onder controle hebben, lekker onverantwoord de weg op

(15-Apr-2023, 03:04 PM)baron062 schreef: Mocht er nog iemand paarden willen opvoeden in de regio Noord-Holland: https://www.marktplaats.nl/v/fietsen-en-...nt=app_ios

Misschien kan Frutsel wat voor hem zingen.

Ik had vorige week zaterdag bij het staartje van het Snelfietspad van Arnhem terug ( bij Babberich nog verder rechtdoor) ook een Amazone met een paard. Ik zag het paard reageren en sprak het toe met goh, dat is een gek ding he? De Amazone kon er wel om lachen, en de spanning was weg. Was overigens al langzaam gaan rijden en ben er uiteindelijk met een wandelsnelheid langs gereden. Er was wel ruimte, een meter of 30, maar links de Betuwelijn, rechts een sloot, dus weinig uitwijkmogelijkheid.

Gisteren twee ruiters, waarvan de achterste een jaar of 12 was. Ze reden netjes in de berm naast een enorm breed fietspad. Desondanks toch maar even de rijbaan genomen en op 15m afstand gepasseerd.

Vandaag was een goede dag voor paarden.
Eerst een in het duin, op een ruiterpad wat het fietspad kruist. Ik had het paard op tijd in de gaten en stond (voor het paard achter de struiken uit zicht) en met het stoppen merkte ik dat ik in de verkeerde combinatie van voor en achter versnelling stond. Ik kan dan wegrijden maar de kans is erg groot dat de ketting overslaat met een luide knal. Dus de ruiter gevraagd om eerst te gaan. Die twijfelde maar ging toch, paard rustig.
De begeleidende fietser vroeg of 'wij' velomobiel rijders misschien in hun manege zouden kunnen komen om de paarden te laten wennen. Ik heb uitgelegd dat met de onberekenbaarheid van paarden 'wij' velomobiel rijders vaak wat huiverig zijn.

Later in de dag, net buiten het duin, kwam ik een stoet ruitertjes op ponies tegen. Iedere ponie had een ruiter, de meeste erg jong, en een groter kind die naast het hoofd meeliep, (ik denk in veel gevallen de teugels vast houdend.) De ponies waren allemaal rustig, alleen het enige paardje dat wat groter was leek wat te schrikken. (Ik stond stil aan de andere kant van de wat smalle weg.)

Wat verder op dat zelfde weggetje zag ik twee paarden met twee jongedames op de weg, ik wilde toch al even bellen, dus mijn fiets goed aan de kant stil gezet. Een paard met jongedame ging verder weg (en later een zij weg in, die heb ik alleen in de verte gezien.) Het andere paard, met de jongedame in het zadel kwam mijn kant uit. Paard wilde niet. Ruiter gaan lopen en het paard bij de teugel genomen, daarmee en wat aanmoedigen lukte het om het paard langs mijn stilstaande witte VM te krijgen.
Zelfs de paarden die daar in de wei stonden reageerden geschrokken toen ik langs reed. Maar de meeste anderen keken nauwelijks op.

Vandaag was het weer eens heerlijk weer en ik kwam dan ook meerdere paarden tegen tijdens mijn rit.
De eerste waren in het duin bij Wijk aan Zee, aan de andere kant van een duinvennetje, achter wat begroeiing. Maar ik kon zien dat tenminste een van de paarden mij kon zien en reageerde op de grote bewegende witte vlek.
Iets verderop, ondertussen in het duingebied van Heemskerk een paard dat een ruiterpad volgend mijn fietspad overstak. Wel op enige afstand en geen enkele reactie.
Ook in het duin, tussen Castricum en Heemskerk een kudde 'wilde' paarden die aan beide zijden van het pad stonden. Sommige keken op, anderen graasden rustig verder.

Nadat ik het duin uit was, weer tussen Heemskerk en Castricum, op een smal weggetje twee paarden, het paard aan de teugel liep rustig mee, het andere wilde niet langs mij heen terwijl ik rustig stil stond, pas na afstijgen kon de ruiter het paard overtuigen.
Nog weer iets verder, net om de hoek, weer een paard aan de teugel, deze leek wat onrustig dus weer gestopt en gewacht. Dit paard was er echt niet gerust op een had wat veel tijd nodig maar liep toch door zonder gek te doen.

Goed dat je het geduld op kon brengen. Beetje rekening houden met elkaar. Ik hoop dan dat ze het bij een volgende velomobiel wat makkelijker hebben.

Hier weinig bijzondere ontmoetingen met paarden de laatste tijd, de meesten staan in de wei. Maar soms gaat er daarvan ook 1 spontaan rennen. En dan kijkt de rest zo van wat doe jij nou?

Groeten, Jeroen

Ik reed vanochtend naar huis, gewone route maar andere tijd dan normaal, komt er tegelijk een groep van een kinderdagverblijf of crèche langs, 8 kleine kinderen en twee leiding, en een rijtuigen met een paard ervoor. Volgens mij staat het paard vlak langs mijn route in de wei en zie ik de voerman vaker met een ander paard.

Ik bleef stilstaan, begon de voerman me toe te schreeuwen dat ik 'gewoon' moest doorfietsen terwijl zijn paard al onrustig was.
Ik heb de rem losgelaten en de fiets iets vooruit laten rollen, paard nog onrustiger dus ik heb de fiets tot stilstand laten komen.

Als de voerman zijn paard niet langs mijn fiets krijgt dan maar problemen bij mij en niet bij de kinderen.

Ik ben bang dat dit paard een negatieve ervaring had (slaan met zweep en schreeuwen) en de volgende keer weer niet zal willen passeren.

(05-Feb-2024, 09:31 PM)Willeke_IGKT schreef: Ik bleef stilstaan, begon de voerman me toe te schreeuwen dat ik 'gewoon' moest doorfietsen terwijl zijn paard al onrustig was.

Hij beseft zich waarschijnlijk niet dat het risico voor jou ook aanzienlijk is. Ik heb één keer een paard gehad dat "even" op een auto ging zitten in haar onrust.
De verzekering was die dag niet zo blij met me.

(05-Feb-2024, 09:31 PM)Willeke_IGKT schreef: Ik bleef stilstaan, begon de voerman me toe te schreeuwen dat ik 'gewoon' moest doorfietsen terwijl zijn paard al onrustig was.
Ik heb de rem losgelaten en de fiets iets vooruit laten rollen, paard nog onrustiger dus ik heb de fiets tot stilstand laten komen.

Ik stop eigenlijk nooit voor paarden. Ik let wel heel goed op de ruiter. Die is vaak banger voor wat er allemaal kan gebeuren, dan het paard. Is de ruiter ontspannen, dan gaat het meestal wel goed. Afstand bewaren is wel cruciaal. Een paard kan behoorlijk ver naar achteren trappen en het laatste stukje van de trap is het gevaarlijkst. Denk aan het puntje van een natte handdoek waarmee geslagen wordt.

Het paard is gewoon een vluchtdier. Die gaat er vandoor als de situatie in zijn ogen echt te gek is. Tegen het paard praten helpt enorm, daardoor weet het paard dat je gewoon een mens bent.

Helaas zijn er ook koetsiers zoals hierboven die het oplossen met schreeuwen en slaan. Meestal zijn paarden voor een koets trouwens betrouwbaarder dan die onder het zadel lopen. Koetspaarden worden simpelweg vaak beter opgevoed en getraind.

Oh ja, ik heb wat ervaring. Ik heb 40 jaar paardgereden en zelf ook diverse en meerdere paarden, pony's en een ezel gehad.

(06-Feb-2024, 07:29 AM)Wim -de roetsende schreef: Tegen het paard praten helpt enorm, daardoor weet het paard dat je gewoon een mens bent.

Is het slim als wij op een rustige manier tegen het paard praten? Zoals ben maar niet bang, we zijn alleen een lage ligfietser. Of wat voor advies is gewenst? Ik probeer trouwens al van nature wanneer ik sport, op tijd de eigenaar op de hoogte brengen dat ik eraan kom.

Mijn ervaring is dat er heel veel verschil in het karakter van paarden zit. Sommige zijn bloednerveus, andere blijven heel doodgemoederd, wat er ook gebeurt. Het lijken wel mensen. Mensen moeten die dieren leiden en daar kunnen ook problemen vandaan komen en ook kan de combinatie van de 2 verkeerd uitpakken.

bij politie paarden rij ik altijd gewoon door. en in het begin hadden ze moeite met het paard onder controle te houden. Maar volgens mij hebben ze geoefend want tegenwoordig zijn de paarden niet meer bang voor mij. 

Maar als ik gewoon mensen met een paard op straat tegen kom dan stop ik altijd en laat ik het paard zelf langs de fiets lopen en praat ik gewoon met de ruiter. En ik heb gemerkt dat als ik dat doe het paard ook rustiger wordt en sneller over zijn angst heen komt. En de ruiters die ik tot nu toe ben tegen gekomen zijn ook altijd blij met hoe ik reageer. 

Maar ik heb ook meegemaakt dat ik met mijn velomobiel al meerdere keren langs een wei was gereden en er niks aan de hand was totdat ik weer aankwam en de ruiter het paard vast had aan een touw bij het hek en het paard schrok. Waardoor de ruiter last had van haar hand en het touw ook nog grip kreeg op het hek en die ook half sloopte en het paard verder de wei in rende. 

Maar velomobiel en dieren blijft een apart iets. En daarom moeten we er toch een beetje rekening mee houden. 
Want je wilt ook geen dier tegen je dure fiets. 

En oja het enige dier wat ik tot nu toe geraakt heb is een steenmarter die overstak en jij?

Over het algemeen, schrik ik eerder van het paard ;-) Ik pas mijn snelheid maar aan.

(06-Feb-2024, 01:03 PM)Roepers schreef: Mijn ervaring is dat er heel veel verschil in het karakter van paarden zit. Sommige zijn bloednerveus, andere blijven heel doodgemoederd, wat er ook gebeurt. Het lijken wel mensen. Mensen moeten die dieren leiden en daar kunnen ook problemen vandaan komen en ook kan de combinatie van de 2 verkeerd uitpakken.

Dit is een mooie samenvatting.

(06-Feb-2024, 01:03 PM)Roepers schreef: Mijn ervaring is dat er heel veel verschil in het karakter van paarden zit. Sommige zijn bloednerveus, andere blijven heel doodgemoederd, wat er ook gebeurt. Het lijken wel mensen. Mensen moeten die dieren leiden en daar kunnen ook problemen vandaan komen en ook kan de combinatie van de 2 verkeerd uitpakken.

Belangrijk hierin is nog wel het ras. Bij een KWPN'er of een volbloed renpaard ben ik veel voorzichtiger dan bij een Tinker of Belgisch Trekpaard. Die laatste twee zijn vaak veel kalmer in de kop.

Ik ben er na al die jaren echt van overtuigd dat het voor het grootste deel bij de ruiter/amazone/koetsier ligt.

Ik ben jarenlang naar wedstrijden geweest met een behoorlijk hoog in het bloed staand paard. Ik ging dan alleen, er was niemand om mij te helpen. Het paard stond gewoon los naast de trailer. Poetsen, opzadelen, stiften indraaien, enz. (Tja, bij al die technische verhalen begrijp ik er nooit iets van, dit geldt dan nu een keer voor iemand anders.) Alles deed ik gewoon alleen. Na de wedstrijd hetzelfde verhaal. Bij andere deelnemers stonden soms wel 4 of 5 man om het paard heen om met alles te helpen en vooral om het paard (soms ook een Tinker of een Fjord) heel erg goed vast te houden. 
Ook dit heeft weer puur met opvoeding en training te maken. Het kost gewoon tijd, energie en vertrouwen om een paard zoiets te leren én om op de wedstrijd ook het vertrouwen te hebben dat het paard het gewoon goed zal doen. Die uitstraling is enorm belangrijk bij een kuddedier.

Ik zie veel ruiters zelf in paniek raken, als ze een velomobiel zien. Die paniek komt binnen een nanoseconde bij het paard terecht en dan kan zo'n paard als het ware vanuit het niets ontploffen en hele rare dingen doen.

Ik kijk dus vooral naar de ruiter. Is die relaxt, dan komt het meestal wel goed. Zie je strakke teugels en een schrikreactie, dan moet je oppassen.

Ik herinner mij hoe ik lang geleden een groepje ruiters van achteren naderde. 1 meisje reed op een Shetlander. Die bleef ineens stilstaan en liet zijn ontlasting vallen. "Dat doet ie altijd als hij moet poepen!" riep het meisje. Ik kon de pony gewoon passeren zonder een probleem. "Wat een heerlijk gezapig beest" dacht ik. Ik hou wel van gezapigheid. Maar dat zal hier wel bekend zijn . Gewoon gezapig ligfietsen. Heerlijk en je komt altijd op je bestemming want er bestaat een tempo dat je bijna eindeloos kunt volhouden. Motorrijders kiezen ook vaak voor raspaardjes waarmee ze 160 op binnenwegen kunnen rijden. Daarmee verrassen ze op het laatste moment van hun leven een de weg op draaiende tractorbestuurder. Met meer gezapigheid kom je verder.

Groet,
Marco

Twee héél verschillende quotes:

….. Tja, bij al die technische verhalen begrijp ik er nooit iets van, dit geldt dan nu een keer voor iemand anders …….   Heel herkenbaar. 
Voor wie zich dit niet kan inleven wil ik wel even een breipatroon opzoeken, ook heel eenvoudig, zeggen ze 

En:

…. Daarmee verrassen ze op het laatste moment van hun leven ….  Ai…. 

(07-Feb-2024, 07:24 AM)Wim -de roetsende schreef: Ik ben er na al die jaren echt van overtuigd dat het voor het grootste deel bij de ruiter/amazone/koetsier ligt.

Deels eens.
Eén merrie die ik zo'n 2 jaar op stal had was gewend om bij de stal losgelaten te worden en dan zelf naar de wei te hobbelen, maar bij ons destijds kon dat niet. Ze luisterde perfect naar eigenlijk alles, was zeer leergierig (liep ZZ-zwaar, dat lukt niet met een dom dier) maar dat karakter... het is uiteindelijk wel gelukt, doordat ik minstens zo eigenwijs was, en zwaarder en sterker dan de rest van het volk op stal. Ik moest er met m'n destijds 110+ kg wel een stukje voor meeschaatsen en een keer mee omhoog in haar steigeractie
Aangeleerd gedrag is soms heel lastig om te corrigeren. Van degenen die van een buitenritje langs de weg houden verwacht ik daarnaast heel weinig Rust bij de ruiter kan ook een overvloed aan zelfvertrouwen zijn, eventueel in combinatie met een gebrek aan ervaring.

(07-Feb-2024, 08:04 AM)Roepers schreef: Ik herinner mij hoe ik lang geleden een groepje ruiters van achteren naderde. 1 meisje reed op een Shetlander. Die bleef ineens stilstaan en liet zijn ontlasting vallen. "Dat doet ie altijd als hij moet poepen!" riep het meisje. Ik kon de pony gewoon passeren zonder een probleem. "Wat een heerlijk gezapig beest" dacht ik. Ik hou wel van gezapigheid. Maar dat zal hier wel bekend zijn . Gewoon gezapig ligfietsen. Heerlijk en je komt altijd op je bestemming want er bestaat een tempo dat je bijna eindeloos kunt volhouden. Motorrijders kiezen ook vaak voor raspaardjes waarmee ze 160 op binnenwegen kunnen rijden. Daarmee verrassen ze op het laatste moment van hun leven een de weg op draaiende tractorbestuurder. Met meer gezapigheid kom je verder.

Daarmee scheer je de motorrijders misschien wat teveel over één kam. Degenen die opvallen doen dat inderdaad.

Ik heb inderdaad al verschillende keren gehad dat de ruiter 'wist' dat het paard niet ging schrikken maar het paard daarvan niet op de hoogte was.

Ik neem liever aan dat het paard kan gaan schrikken, als er genoeg ruimte is rij ik door maar meestal blijft ik staan.

(07-Feb-2024, 01:25 PM)Willeke_IGKT schreef: Ik heb inderdaad al verschillende keren gehad dat de ruiter 'wist' dat het paard niet ging schrikken maar het  paard daarvan niet op de hoogte was.

Ik neem liever aan dat het paard kan gaan schrikken, als er genoeg ruimte is rij ik door maar meestal blijft ik staan.

Je moet ook niet luisteren naar een ruiter. Je moet naar hem kijken.

---

---

-

(07-Feb-2024, 01:00 PM)365cycle schreef: Rust bij de ruiter kan ook een overvloed aan zelfvertrouwen zijn, eventueel in combinatie met een gebrek aan ervaring.

Op de één of andere manier komt ik dit soort types niet vaak tegen.

Of ik zie toch echt wel door ervaring of iemand echt relaxt is vanwege het weten dat het goed gaat. Of dat het zo'n omhooggevallen windbuil is met een paard.

(06-Feb-2024, 07:29 AM)Wim -de roetsende schreef:

(05-Feb-2024, 09:31 PM)Willeke_IGKT schreef:

Helaas zijn er ook koetsiers zoals hierboven die het oplossen met schreeuwen en slaan. Meestal zijn paarden voor een koets trouwens betrouwbaarder dan die onder het zadel lopen. Koetspaarden worden simpelweg vaak beter opgevoed en getraind.

Oh ja, ik heb wat ervaring. Ik heb 40 jaar paardgereden en zelf ook diverse en meerdere paarden, pony's en een ezel gehad.

Of je krijgt een tik met de zweep als je elkaar passeert. Kwam een paard met wagen tegemoet. Koetsier liet de paard in normaal tempo doorlopen maar ging wel meer naar mijn kant van de weg. Zelf wat vaart teruggenomen maar genoeg ruimte om er langs te gaan. Bij het kruisen hoorde ik een tik op het dakje van mijn kap. 

Groet

Piet K

Wim, ik woon in een gebied met veel maneges en waarschijnlijk daardoor ook veel (onervaren) jonge ruiters.
Weinig windbuilen naar mijn idee.
Ook zijn veel van mijn ritjes in de middag, tijden dat jonge meiden na school met paarden de weg op gaan. Of in het weekend wanneer je vanalles tegenkomt op de wegen.

Een van de paarden afgelopen zaterdag was met een volwassen dame die erg haar best deed om haar paard tijd te geven om aan dat enge ding te wennen. Het paard was erg breed op de buik, ik zou niet verbaasd zijn als er binnenkort een veulen komt.
De dame was ook vriendelijk naar mij en bedankte mij voor het wachten en het helpen het paard aan de VM te laten wennen. Ze zei ook nog dat te veel mensen doorrijden.

Nu is dit een weggetje waar twee fietsers naast elkaar geen twee fietsers van de andere kant kunnen passeren, met slootjes langs beide zijden, geen ruimte om risicos te nemen. En dat soort weggetje kom ik vaak tegen terwijl ik geen haast heb.

Het is anders op mijn gewone woon-werk route waar de wegen breder zijn, dus ook waar ik dat rijtuigje vaker tegen kom, daar rij ik meestal rustig door tenzij de voerman vraagt om te stoppen.
Ik heb niet genoeg ervaring met ruiters om in te kunnen schatten of zij hun paard goed kunnen lezen. Stoppen is normaal altijd acceptabel.

LOL!
https://www.omropfryslan.nl/nl/nieuws/16...eid-bieden

Volgens mij is de kans op een velomobiel tegenkomen een stuk groter.