Je staat in het vrijdagbericht van ligfiets.net 

https://ligfiets.net/news/6527

In de buurt van half 5 vertrek ik. De grens weer over Duitsland in. Precies dezelfde overgang als anderhalve maand terug. De eerste 15 kilometers zijn een herhaling van zetten. Deze heb ik hier nog niet geplaatst maar heb ik wel op mijn site staan. Alleen ga ik nu bij Roelofs Jan richting Itterbeck. Het was een café-restaurant in Balderhaar waar je kon kegelen en je je een kegel kon drinken. Ik ben blij dat ik nieuw spul op de ketting heb gedaan. Het loopt weer gesmeerd. 

Ik maak me een beetje zorgen. Het is nog pikkedonker. Zal ik het deze keer wel halen? Er is geen enkele ster te zien, alleen een donkere massa aan wolken boven mij. Zijn de plannen niet te hoog gegrepen? De typische Duitse zwartwitte paaltjes glijden aan me voorbij net als mijn gemijmer. Lukt het me wel om Emsland en Münsterland aan elkaar te knopen? Met een fietsconditie van een bos wortels? Fietsen doe ik niet zoveel meer als eerder. Nu mijn werk in hetzelfde dorp zit als waar ik woon en ik vroeger tijdstip begin wegens tijdelijk personeelstekort. Langzaamaan lukt het me om me los te wurmen van de dagelijkse sleur. In Neuenhaus bij de kerk linksaf, is dit de Veldhauserstrasse? Check, en door. Zaken als gezin, werk, kerk probeer ik te ordenen in mijn hoofd. Alles sorteer ik op de juiste plek. Ik fiets op straat, ze kunnen me wat met gehobbel op de stoep.

Het werkverkeer begint op gang te komen. Het gemijmer over thuis wissel ik in voor gedachten over eerdere tochten. Waar stond ik toch met panne onderweg naar Wietzendorf, was het net zo koud als naar Quakenbrück of Oldenburg, toen ik hier ook fietste? Het scheelt: vandaag hoef ik niet zo ver van mezelf. Vandaag geen monsterlijke afstand. Zodra de aarde om me heen kleur heeft gekregen door het licht, zoek ik wat beschutting in een bushok en hou ik even pauze met uitzicht op de woonwijken Lohne. Ik zie alleen maar witte platen op de auto's terwijl ik koffie drink. Gelukkig ben ik goed gekleed, en deert me de kou niet zo. Op een temperatuurmeter zag ik 4 graden staan. In Lingen zoek ik het Dortmund-Emskanal als metgezel op. Het is weer rustig om me heen. Ik heb inmiddels goede band met dit water. Verschillende tochten heb ik er al langs mogen fietsen. 

Ik fiets langs de kerncentrale van Lingen zonder een mens te zien. Misschien zijn ze door de radioactiviteit onzichtbaar geworden? Ik geniet dubbelop dit gedeelte van de tocht. Een steile helling naar beneden met een slinger erin doe ik maar lopend, ik heb geen zin om de plump in te duiken. Het gladde water weerspiegelt het prachtige kleurenpalet van de herfstbomen. Ik ruik de geur van het bos, waarvan de loof nu grotendeels vers op het fietspad ligt.
Op een bepaald punt verhoog ik het waterpeil van het kanaal iets met eigen middelen. De bladeren dwarrelen naar beneden. Soms fiets ik door een zee van blaadjes. 

In Rheine ga ik vanuit de rust rechtsaf een grijs industriegebied in. Nu ik toch in de buurt ben, even een bakkie doen bij de Duitse collega Bestrijan die hier kantoor heeft. 
Enthousiast werd ik begroet en hij deed me koffie, terwijl ik me zoveel mogelijk kleren af pel. Hij had nooit verwacht dat ik ooit met de fiets zou komen. Ik blijf niet lang, bang om te ontwennen aan de guurheid buiten. Foto en verder. Ik wil nog 2 dingen zien, klooster Bentlage en de zoutziederij . Over het laatste raakte ik in gesprek met een vrouw. Zij heeft de gave om met haar oogopslag twee mensen tegelijk aan te kunnen kijken. 

Bij beide bezienswaardigheden kijk ik wat rond neem een foto. Ik ontwijk de drukte van de stad. Ik vind het fietspad over het voormalig spoortraject Rheine-Ochtrup. Het glooit iets. Ook dit stuk vind ik prachtig. Je kunt soms best ver kijken. Het gaat als een trein. Leuk ook om nu eens het hele stuk te doen. In het centrum van Ochtrup vlug wat boterhammen naar binnen en lauwe koffie. Na wat turen op de kaart snij ik een stuk van de route af en ga ik niet langs Dreiländersee maar rechtstreeks naar Gronau. In de drukte krijg ik er spijt van. De grens fiets ik zo over. Het is me gelukt om me bijna verleerslichtloos door Enschede te manoeuvreren, al dan niet omringd door de plaatselijke jeugd op fatbikes. Tegenwoordig lukt dat goed met de f35. In Hengelo zijn ze er nog mee bezig met de fietsroute, nog even, en ik zal in toekomst van Glanerbrug naar Vriezenveen kunnen fietsen over hetzelfde fietspad.

In Borne trakteer ik mezelf op een bankje op appelgebak, stukjes ananas en een banaan uit de supermarkt. Een paar kinderen spelen met vuurwerk. Ik ervaar het ondanks dat als geluksmoment. Dit soort temperaturen vreet energie. Ik vreet de laatste kilometers. Nog niet op de wenkbrauwen maar ik merk het gebrek aan slaap. De avondspits begint. Ik begin af te tellen want ik weet wat er nog komt.  De lampen doe ik aan voor de zekerheid. Ik loods mezelf door Almelo waar iedereen weekend gaat vieren. Ik ook bijna. Na 180 kilometer zet ik thuis de fiets in de schuur. Euforie. Ik kan niet wachten op het voorjaar.


Bushok in Lohne


Het gladde water weerspiegelt het prachtige kleurenpalet van de herfstbomen


Kern van de zaak


Dubbele reling


Even poseren met collega Bestrijan


Kloster Bentlage


Salinenpark in Rheine (museum over zoutwinning vroeger)


Fietspad tussen Rheine en Ochtrup


St Lambertuskirche Ochtrup


laatste kilometer voor de grens


Stukje Enschede


De route

(09-Nov-2024, 10:21 PM)Fietsbennie schreef: Het scheelt: vandaag hoef ik niet zo ver van mezelf. Vandaag geen monsterlijke afstand.

(09-Nov-2024, 10:21 PM)Fietsbennie schreef:
Na 180 kilometer zet ik thuis de fiets in de schuur.

Mooi verhaal weer! Maar er zijn mensen die hun wenkbrauwen fronsen als je zegt dat 180km geen monsterlijke afstand is 

Mooi geschreven met een aantal herkenbare punten onderweg.

Ik moest even de leesbril gaan zoeken ivm het kleine lettertype, maar wat een mooi verhaal weer. Prachtige route, mooie plekjes. En stukjes die ik ook wel eens wil gaan proberen. Sommige stukjes ben ik ook al eens geweest, bij Gronau vind ik het ook niet fantastisch. Bij de Dreilandersee ben ik ook al eens langs gekomen, op de een of andere manier via Glanerbrug, Glane. Dat liep een stuk fijner als door de Stad. Het nabijgelegen Epe (D) is ook geen pretje.

Bij Klooster Bardel, bij het gelijknamige dorp ben in ook al wel de grens over gehobbeld. Een stukje erg slechte klinkers, maar wel te doen. Ben je zo in Losser.

Hoe was het wegdek langs dat kanaal? Is dat gewoon asfalt?

(09-Nov-2024, 11:04 PM)Jeroen S schreef: Hoe was het wegdek langs dat kanaal? Is dat gewoon asfalt?

Gronau is alleen leuk langs de Dinkel je kunt erlangs naar Losser. Wat het kanaal betreft, inmiddels heb ik tussen Meppen en Münster grotendeels wel gehad. Het meeste is wel verhard, maar het is soms best smal en ik twijfel of het geschikt is voor de velomobiel. Het loont zich om even te kijken op OpenStreetMap.  De hele route is 355 km lang dus succes 

Ontzettend leuk om weer een verhaal van jou te lezen.
Je mag dat de fietsconditie van een bos wortels hebben, qua bloemrijk en creatief taalgebruik ben je nog helemaal in vorm.
Kloster Bentlage en de Salinen, die foto’s zijn een feest der herkenning.
Ik kan me het gevoel van euforie goed voorstellen nu je in bos-wortel-modus weer zo’n monsterrit hebt volbracht.
Als dat zulke prachtige verslagen oplevert verheug ik me ook op jouw voorjaar.
Dank je wel!