Foto's Fietsbennie

[Wim -de roetsende]

Je staat in het vrijdagbericht van ligfiets.net 

https://ligfiets.net/news/6527

[Fietsbennie]

In de buurt van half 5 vertrek ik. De grens weer over Duitsland in. Precies dezelfde overgang als anderhalve maand terug. De eerste 15 kilometers zijn een herhaling van zetten. Deze heb ik hier nog niet geplaatst maar heb ik wel op mijn site staan. Alleen ga ik nu bij Roelofs Jan richting Itterbeck. Het was een café-restaurant in Balderhaar waar je kon kegelen en je je een kegel kon drinken. Ik ben blij dat ik nieuw spul op de ketting heb gedaan. Het loopt weer gesmeerd. 

Ik maak me een beetje zorgen. Het is nog pikkedonker. Zal ik het deze keer wel halen? Er is geen enkele ster te zien, alleen een donkere massa aan wolken boven mij. Zijn de plannen niet te hoog gegrepen? De typische Duitse zwartwitte paaltjes glijden aan me voorbij net als mijn gemijmer. Lukt het me wel om Emsland en Münsterland aan elkaar te knopen? Met een fietsconditie van een bos wortels? Fietsen doe ik niet zoveel meer als eerder. Nu mijn werk in hetzelfde dorp zit als waar ik woon en ik vroeger tijdstip begin wegens tijdelijk personeelstekort. Langzaamaan lukt het me om me los te wurmen van de dagelijkse sleur. In Neuenhaus bij de kerk linksaf, is dit de Veldhauserstrasse? Check, en door. Zaken als gezin, werk, kerk probeer ik te ordenen in mijn hoofd. Alles sorteer ik op de juiste plek. Ik fiets op straat, ze kunnen me wat met gehobbel op de stoep.

Het werkverkeer begint op gang te komen. Het gemijmer over thuis wissel ik in voor gedachten over eerdere tochten. Waar stond ik toch met panne onderweg naar Wietzendorf, was het net zo koud als naar Quakenbrück of Oldenburg, toen ik hier ook fietste? Het scheelt: vandaag hoef ik niet zo ver van mezelf. Vandaag geen monsterlijke afstand. Zodra de aarde om me heen kleur heeft gekregen door het licht, zoek ik wat beschutting in een bushok en hou ik even pauze met uitzicht op de woonwijken Lohne. Ik zie alleen maar witte platen op de auto's terwijl ik koffie drink. Gelukkig ben ik goed gekleed, en deert me de kou niet zo. Op een temperatuurmeter zag ik 4 graden staan. In Lingen zoek ik het Dortmund-Emskanal als metgezel op. Het is weer rustig om me heen. Ik heb inmiddels goede band met dit water. Verschillende tochten heb ik er al langs mogen fietsen. 

Ik fiets langs de kerncentrale van Lingen zonder een mens te zien. Misschien zijn ze door de radioactiviteit onzichtbaar geworden? Ik geniet dubbelop dit gedeelte van de tocht. Een steile helling naar beneden met een slinger erin doe ik maar lopend, ik heb geen zin om de plump in te duiken. Het gladde water weerspiegelt het prachtige kleurenpalet van de herfstbomen. Ik ruik de geur van het bos, waarvan de loof nu grotendeels vers op het fietspad ligt.
Op een bepaald punt verhoog ik het waterpeil van het kanaal iets met eigen middelen. De bladeren dwarrelen naar beneden. Soms fiets ik door een zee van blaadjes. 

In Rheine ga ik vanuit de rust rechtsaf een grijs industriegebied in. Nu ik toch in de buurt ben, even een bakkie doen bij de Duitse collega Bestrijan die hier kantoor heeft. 
Enthousiast werd ik begroet en hij deed me koffie, terwijl ik me zoveel mogelijk kleren af pel. Hij had nooit verwacht dat ik ooit met de fiets zou komen. Ik blijf niet lang, bang om te ontwennen aan de guurheid buiten. Foto en verder. Ik wil nog 2 dingen zien, klooster Bentlage en de zoutziederij . Over het laatste raakte ik in gesprek met een vrouw. Zij heeft de gave om met haar oogopslag twee mensen tegelijk aan te kunnen kijken. 

Bij beide bezienswaardigheden kijk ik wat rond neem een foto. Ik ontwijk de drukte van de stad. Ik vind het fietspad over het voormalig spoortraject Rheine-Ochtrup. Het glooit iets. Ook dit stuk vind ik prachtig. Je kunt soms best ver kijken. Het gaat als een trein. Leuk ook om nu eens het hele stuk te doen. In het centrum van Ochtrup vlug wat boterhammen naar binnen en lauwe koffie. Na wat turen op de kaart snij ik een stuk van de route af en ga ik niet langs Dreiländersee maar rechtstreeks naar Gronau. In de drukte krijg ik er spijt van. De grens fiets ik zo over. Het is me gelukt om me bijna verleerslichtloos door Enschede te manoeuvreren, al dan niet omringd door de plaatselijke jeugd op fatbikes. Tegenwoordig lukt dat goed met de f35. In Hengelo zijn ze er nog mee bezig met de fietsroute, nog even, en ik zal in toekomst van Glanerbrug naar Vriezenveen kunnen fietsen over hetzelfde fietspad.

In Borne trakteer ik mezelf op een bankje op appelgebak, stukjes ananas en een banaan uit de supermarkt. Een paar kinderen spelen met vuurwerk. Ik ervaar het ondanks dat als geluksmoment. Dit soort temperaturen vreet energie. Ik vreet de laatste kilometers. Nog niet op de wenkbrauwen maar ik merk het gebrek aan slaap. De avondspits begint. Ik begin af te tellen want ik weet wat er nog komt.  De lampen doe ik aan voor de zekerheid. Ik loods mezelf door Almelo waar iedereen weekend gaat vieren. Ik ook bijna. Na 180 kilometer zet ik thuis de fiets in de schuur. Euforie. Ik kan niet wachten op het voorjaar.


Bushok in Lohne


Het gladde water weerspiegelt het prachtige kleurenpalet van de herfstbomen


Kern van de zaak


Dubbele reling


Even poseren met collega Bestrijan


Kloster Bentlage


Salinenpark in Rheine (museum over zoutwinning vroeger)


Fietspad tussen Rheine en Ochtrup


St Lambertuskirche Ochtrup


laatste kilometer voor de grens


Stukje Enschede


De route

[Bob Hagendijk]

Het scheelt: vandaag hoef ik niet zo ver van mezelf. Vandaag geen monsterlijke afstand.

Na 180 kilometer zet ik thuis de fiets in de schuur.

Mooi verhaal weer! Maar er zijn mensen die hun wenkbrauwen fronsen als je zegt dat 180km geen monsterlijke afstand is 

[Josligfiets]

Mooi geschreven met een aantal herkenbare punten onderweg.

[Jeroen S]

Ik moest even de leesbril gaan zoeken ivm het kleine lettertype, maar wat een mooi verhaal weer. Prachtige route, mooie plekjes. En stukjes die ik ook wel eens wil gaan proberen. Sommige stukjes ben ik ook al eens geweest, bij Gronau vind ik het ook niet fantastisch. Bij de Dreilandersee ben ik ook al eens langs gekomen, op de een of andere manier via Glanerbrug, Glane. Dat liep een stuk fijner als door de Stad. Het nabijgelegen Epe (D) is ook geen pretje.

Bij Klooster Bardel, bij het gelijknamige dorp ben in ook al wel de grens over gehobbeld. Een stukje erg slechte klinkers, maar wel te doen. Ben je zo in Losser.

Hoe was het wegdek langs dat kanaal? Is dat gewoon asfalt?

[Fietsbennie]

Hoe was het wegdek langs dat kanaal? Is dat gewoon asfalt?

Gronau is alleen leuk langs de Dinkel je kunt erlangs naar Losser. Wat het kanaal betreft, inmiddels heb ik tussen Meppen en Münster grotendeels wel gehad. Het meeste is wel verhard, maar het is soms best smal en ik twijfel of het geschikt is voor de velomobiel. Het loont zich om even te kijken op OpenStreetMap.  De hele route is 355 km lang dus succes 

[Lig-hen]

Ontzettend leuk om weer een verhaal van jou te lezen.
Je mag dat de fietsconditie van een bos wortels hebben, qua bloemrijk en creatief taalgebruik ben je nog helemaal in vorm.
Kloster Bentlage en de Salinen, die foto’s zijn een feest der herkenning.
Ik kan me het gevoel van euforie goed voorstellen nu je in bos-wortel-modus weer zo’n monsterrit hebt volbracht.
Als dat zulke prachtige verslagen oplevert verheug ik me ook op jouw voorjaar.
Dank je wel!

[Fietsbennie]

Ik had op de grens tussen nacht en dag willen vertrekken. Maar het is inmiddels half 7 geworden. Bang om te lang in het donker te moeten rijden. Ach, we hebben toch allemaal tegelijk kerstdagen. Doordat de wereld om me heen is verhuld in een waas van mist is het extra donker. De lantaarnpalen staan langs het kanaal als soldaten in het gelid. Allemaal werpen ze hun bleke licht diffuus in kegelvorm op straat.

Er is niemand te zien. Zelfs de sterren zwijgen en zijn verborgen. Een huilende vrachtwagen laat met zijn verstralers de weg oplichten, waarna vlug de rode lampen niet meer zijn te zien, en uiteindelijk het laatste geraas wegsterft in de stilte. Ik fiets Almelo binnen. Stoplichten rood, groen, kunnen me niks schelen op dit uur. Ik neem expres niet de kortste weg naar mijn bestemming. Ik heb niet veel zin om langs drukke wegen te fietsen, ook al zal het meevallen op een zaterdag. Ik verkies het fietspad langs kanaal Almelo-Nordhorn, zodat ik 25 kilometer niet af hoef te slaan of over de route na hoef te denken. Het geeft me mooi even de tijd en ruimte om alles in het leven eens te overzien. Ik word ruw uit mijn gedachten gesleurd omdat er een eend luidkeels begint te kwaken. Kennelijk is deze gevleugelde vriend nog steeds kwaad op me omdat ik hem eens heb aangereden. Langzaamaan begint het licht te worden. Duisternis verandert naar een vaagheid van witte sluiers waarin bomen met hun naakte takken naar de hemel reiken. Mijn kraag is hard geworden, ik krijg geen druppel water uit de bidon. Het vriest. Rijp verzamelt zich aan mijn mouwen en wenkbrauwen. Mijn bril had ik in Vriezenveen al in de fietstas opgeborgen, ik zag er geen bliksem meer door. Dit pad is een prachtig stukje. Ik geniet van elke centimeter. Zeker nu, met enkele honderden meters zicht, maakt het nog boeiender, haast spannend, wat er allemaal op me af komt? 

Ik stop even, en sta even te kijken bij het schuivenhuisje, waar het kanaal de Dinkel kruist, naar een bevroren spinnenweb en luister naar het water door de stuw. Het kanaalwater is verder spiegelglad en helder, de stilte wordt enkel doorbroken door stromend water bij een stuw. De zwarte bruggetjes af en toe maken het tafereel compleet. Waar het kanaal Denekamp schampt, zie ik enkele mensen met honden, onherkenbaar ingepakt met mutsen en sjaals. De beesten worden allemaal aan het lijntje gehouden.

Her en der staan nog oude groene hectometerpaaltjes, in Almelo zag ik de eerste met 0,4 erop, hier, de laatste bij de grens 28 nog wat. Eenmaal in Duitsland wordt het drukker. Het kanaalwater is vies bruin geworden. Hoor ik nu vogels fluiten? Een hardloper hier, een wandelaar daar. Ik koers op het centrum, ik had nog drank willen halen maar ik vind het prima zo. Ik zal er te lui voor zijn, en weet zeker dat ik er spijt van ga krijgen. Tegelijk houd weer een reden om vaker naar Duitsland te gaan. Ik was benieuwd of de reclamefiets nog ergens stond - die na mijn vorige bezoek een paar schroefjes mist in het voorblad - maar ik ben vergeten waar die precies stond. Het centrum is gevuld met andere winkellogo’s dan in Nederland. 

Na mijn navigatie te hebben gestart vind ik de Vecht bij de kerk. Hier is de rivier nog smal omdat de Dinkel er nog niet in is gestroomd. Ook hier neem ik een fietspad langs het water, al had dit pad een kwaliteit van niveau baggerzooi. Gelukkig niet lang. Want links verschijnt uit de mist mijn bestemming: Kloster Frenswegen. Mijn collega zag namelijk laatst m’n foto van kloster Bentlage als bureaubladachtergrond, en meende Frenswegen te zien. Daar had ik op mijn beurt nog niet wat van gehoord en deze werd weldra op mijn to do lijstje gebonjourd. Een eenzame staande receptie werd het in de kloostertuin, met fietstas als voedselbron. Dan kan ik de omgeving goed in me opnemen. En van zitten trekt de kou erin. Ook de terugweg ging het ook niet over de kortste weg. Dan zou ik na 5 km precies hetzelfde riedeltje hebben als de vorige tocht via Neuenhaus etcetera, plus zou ik alsnog langs drukke wegen fietsen. 

Ik kies Nederland binnen te rijden over een smal fietspaadje in het noordoostelijk hoekje van Overijssel. En ik was in de contreien van Breklenkamp. Een paar Shetlandpony’s draven het weiland door. Dozen oud papier staan opgestapeld langs de boerenerven. Oude knarren zie ik ze opladen op een boerenkar met een oude tractor ervoor. Achter het stuur een pet en baard waar ik ergens een sigaret tussen weg meende te ontwaren. Allemaal verlangend naar warmte en koffie. Enkele mannen waren bomen en takken aan het zagen, waar ze in een weiland verder lagen weg te branden. De onlogische ondoorgaande wegen hier in de buurt van Latttop en mooie boerderijen brengen me me tot rust. Ik zie een grote feesttent waar het bier heen wordt gebracht in onmenselijke hoeveelheden. Ik zie fanatiekelingen de boel versieren en komborden van een extra naam voorzien. Tijd voor de carnaval die deze streek ook belangrijk is, al vraag ik me af of men het vasten ook erbij doet. Ik geniet als ik het oude centrum van Ootmarsum door rij. De mooie oude panden spreken tot verbeelding hier als ik staande de laatste bevroren boterhammen naar binnen werk. Hier is het extra mooi omdat de horizon hier niet vlak is. Bijna on-Nederlands. Ik volg de navigatie naar Tubbergen, hier moet een Havezate (herenhuis) staan die ik eerder altijd gemist heb. Ik vind het gebouw achter grote borden “verboden te parkeren”. Bewust zet ik tegen een van die borden mijn fiets neer. Zulke dingen vragen er om, bij mij, op een of andere manier. Ik zet het tafereel op de foto en maak dat ik wegkom. 

Geesteren herinnerde me aan een klasgenoot die op de transportopleiding hier vandaan kwam. Hij wist het altijd beter, had alles groter en mooier, of kende wel iemand die dat had. We noemden hem IWAB (ik weet alles beter). Wat zou er van hem geworden zijn? De laatste wateren, het stroomkanaal en Overijssels Kanaal brachten me huiswaarts, zoals ik het meeste van deze tocht van ongeveer 100 kilometer heb gedaan, langs het water waar ik zo van houd. Ben ik toch een keer compleet de mist in gegaan. Nog even en het is voorjaar. Ik kan niet wachten. 


Een van mijn favoriete fietspaden...


Schuivenhuisje


Nordhorn


-centrum


Vecht


Kloster Frenswegen


verboden te parkeren, ideaal die borden 

[Lopopodium]

Ik heb het je vast wel eens eerder gevraagd (en antwoord vergeten, waarschijnlijk): hoe houd je toch je voeten warm met die lange toertochten in dit weer. De foto's geven een kleine hint, maar die dingen kunnen niet genoeg zijn (voor mij), vermoed ik...

[Wim -de roetsende]

Ik stop even, en sta even te kijken bij het schuivenhuisje, waar het kanaal de Dinkel kruist, naar een bevroren spinnenweb en luister naar het water door de stuw. 

Schuivenhuisje   

Ik moest het gewoon even opzoeken. Schitterend.

https://www.ootmarsum-dinkelland.nl/wat-...venhuisje/

[Bart Verbeek]

Een mooi verhaal dat de nostalgische inborst aanspreekt en tot rust brengt. Het confronteert me met het feit dat ik steeds meer een stoofjesklant begin te worden. Goed geschreven!

[Josligfiets]

Mooi verhaal, herkenbare omgeving/ route.

Ik heb het je vast wel eens eerder gevraagd (en antwoord vergeten, waarschijnlijk): hoe houd je toch je voeten warm met die lange toertochten in dit weer. De foto's geven een kleine hint, maar die dingen kunnen niet genoeg zijn (voor mij), vermoed ik...

Ik gebruik ook van die overschoenen (Aldi) maar met dit weer zijn mijn voeten, ondanks af en toe stoppen om te lopen, een bakker of supermarkt in te gaan, wel koud.

[Jeroen S]

Wat is dit weer een mooi verhaal Bennie. Dat landhuis in Tubbergen is de Eeshof, mijn opa en oma woonden daar heel dichtbij. Het standbeeld voor dr Schaepman heb je volgens mij gemist. Een ander erg mooi plekje daar in de buurt is de Watermolen van Bels, restaurant, museum en als je niet al te nauw kijkt lijkt de tijd daar al een paar honderd jaar stil te staan. Kun je net bij de grens nog de BH van Jannink mee pakken om te bekijken.

Mooie omgeving daar, ik krijg gewoon zin om ook die kant op te gaan.

[Roepers]

Mooie tocht door voornamelijk mooi Twente en klein beetje Graftschaft Bentheim. Goed dat je weer ligt en fietst.

Groet,

Marco

[Fietsbennie]

Ik heb het je vast wel eens eerder gevraagd (en antwoord vergeten, waarschijnlijk): hoe houd je toch je voeten warm met die lange toertochten in dit weer. De foto's geven een kleine hint, maar die dingen kunnen niet genoeg zijn (voor mij), vermoed ik...

Ik heb na de dagelijkse koude douche de voeten ingesmeerd met een laag Vaseline. Daaroverheen een dun paar sokken.  Daaromheen heb ik een krantenpagina gewikkeld. We krijgen hier ook nog een gratis krant uit het hoge noorden, genaamd "De Toren.", dus dat moet goed zijn. Aan de ene kant werd de Volleybalvereniging Sibculo door mij op de voet gevolgd, terwijl de andere kant in de overlijdensadvertenties aan het neuzen was. Daaroverheen weer een paar dunne sokken. Maar die heb ik vlak voor vertrek aangedaan. Over de schoenen ( die ik niet al te strak heb aangespannen)  trek ik een paar overschoenen . Hier had ik ook wat tips gevonden, want erg warm houd je ze niet. Ik wéét gewoon dat het niet warm gaat worden, dan stel je je er mentaal gewoon op in.

Wat is dit weer een mooi verhaal Bennie. Dat landhuis in Tubbergen is de Eeshof, mijn opa en oma woonden daar heel dichtbij. Het standbeeld voor dr Schaepman heb je volgens mij gemist. Een ander erg mooi plekje daar in de buurt is de Watermolen van Bels, restaurant, museum en als je niet al te nauw kijkt lijkt de tijd daar al een paar honderd jaar stil te staan. Kun je net bij de grens nog de BH van Jannink mee pakken om te bekijken.

Mooie omgeving daar, ik krijg gewoon zin om ook die kant op te gaan.

Bedankt Jeroen. Standbeelden zeggen mij niet zoveel, hoe groot ook. Zal wel iets met mijn geloof te maken hebben. Het blijven toch mensen...
Jij bent altijd welkom om eens een bakkie te komen doen als je in de buurt bent. Watermolen Bels ben ik al eens  geweest. Is inderdaad ook mooi. Ik vind sowieso deze hoek van Overijssel prachtig.

[Lopopodium]

Hier had ik ook wat tips gevonden, want erg warm houd je ze niet.

Daar zitten wel een paar interessante tips tussen. Dank.

Een eindje wandelen helpt ook aardig, is mijn ervaring. Maar als je je voeten met kranten en vaseline en aluminiumfolie hebt ingepakt, zal dat wellicht een stuk minder handig gaan...

[PieterTrapt]

Ik zweer ook bij van die neopreen overschoenen, werken ideaal op de racefiets, daarop heb ik nooit koude voeten! Op de ligger werken ze ook, maar ietsje minder omdat de rijwind op een ligfiets meer op je zolen staat.

Misschien helpt het om je (fiets)schoenen een maat te groot te kopen en er een lekker dikke inlegzool in te doen?

Of misschien zelfs verwarmde zooltjes? https://www.heatperformance.nl/verwarmde-zolen/

[Jeroen S]

Vroeger verkocht Bever van die gesloten cel mat op de rol. Van dat spul waar ook yogamatjes van zijn, maar dan een stukje dunner. Kun je mooi inlegzooltje uit knippen. Maar na 1 winter waren ze meestal toch wel een stuk platter. En dus minder isolerend. Ik vrees dat ze het tegenwoordig niet meer verkopen.

[Lopopodium]

Of misschien zelfs verwarmde zooltjes? https://www.heatperformance.nl/verwarmde-zolen/

Lijkt op zich nog best interessant. Ik houd wel van kou en vind in de kou fietsen meer dan prima, alleen die koude voeten hoeven van mij niet zo. Dit klinkt eigenlijk wel als een mooie praktische oplossing. Maar schijn kan bedriegen. Heeft iemand hier ervaring met verwarmde zolen?

[Willeke_IGKT]

Pe Komen schreef er in het verleden over op zijn blog, hij was er blij mee.
Hier is een link naar de meest recente versie van zijn blog.

[Victor]

Ik heb jaren geleden met elektrisch verwarmde zolen gefietst voor winters woon-werk. Ging op zich prima, maar wel weer twee extra dingen op te laden voor iedere rit. Vond ik toch teveel gedoe en heb toen een paar goede winter-fietsschoenen gekocht. Warm en waterdicht, nooit koude voeten meer gehad.

[Fietsbennie]

De koffie loopt. Het is kwart voor 3 en ik heb er zin in. Ik haal een paar plakken brood uit de vriezer voor onderweg, maar deze voelen raar ontdooid aan. Ik controleer de lampjes op de vriezer. Ook de koelkast, die dezelfde stroom gebruikt, gaat de lamp niet aan. Bij mij gaat wel een lampje branden. Het bracht me terug naar een moment van de week dat ik een buitenlamp had aangesloten. Alle stroomdraden deden het toch? Om de spanning niet al te hoog op te laten lopen, stroom eraf, met een zaklamp, gezellig knooien met stroomdraden, tot de boel weer werkt. Liever dat dan alle eten kapot.


Tegen vieren lukt het me om te vertrekken. De eerste mooie lentedag van het jaar. Ik voel me als een beer die zich uitrekt na een winterslaap, als een koe die de wei weer in mag. De weersomstandigheden zijn prima, maar mijn conditie kon beter. Het waait nog iets, maar dat hindert me niet. Ik zet koers op het zuiden. Daar komt de wind vandaan. Niks fijner dan fietsen met de wind in de rug. Ik verheug me er nu al op.

Ik fiets langs het Twentekanaal, dan hoef ik Almelo namelijk niet door. Maar in een bocht, terwijl er me een auto tegemoet komt, ik de precieze loop van de straat mis, raak ik in de berm, en toevallig net over een scherpe rand. Sta ik in de buurt van Almelo met een lekke voorband. Nou ja, ik had toch vertraging, dus dat kon er ook nog wel bij. Bij de dichtstbijzijnde lantaarnpaal een nieuwe binnenband erop en verder met de handel. 

Normaal ga ik om Delden heen, maar besloot er nu maar eens doorheen te gaan. Voorbij Beckum bleek een bosweggetje binnendoor toch iets avontuurlijker dan gedacht. De volgende keer in het donker maar het reguliere fietspad maar aanhouden.

In Haaksbergen had ik lichte ergernis over de hoge drempels, ik meende er koeienbellen te horen en gletsjerijs te zien. Nog even, Duitsland lonkt, en ik ga de grens over bij Oldenkotte. Het is licht geworden. Het fietspad lag eruit. Omfietsen vond ik wel goed, en reed de straat maar over. Ik fiets tevreden te Vreden. De rondweg over, want daar weet ik de weg. Bij de koelopleggerfabriek rechtsaf het fietspad van de B70 op. Zo’n weg schiet mooi op, maar erg leuk fietsen is dat niet. Ik zie het als saaie noodzaak vlug grote afstanden te overbruggen. Nou ja, vlug? Want zo’n 7 kilometer voorbij Vreden lekke band nummer 2, achterkant dit keer. Ik declameer ter plekke een fleurig gedicht over bloemetjes en bijtjes. En haal mijn tweede reserveband uit de tas. En wissel ook deze om. Een vrouw was zo aardig om te stoppen: ,,Brauchen Sie Hilfe?” Ik wimpel haar zo aardig mogelijk af, want lui met auto’s hebben geen spullen bij zich en op hulp die staat te kijken hoef ik niet.

Verder maar, vol goede moed maar weer. Ik ga een onbekend gebied in. Voorbij Oeding, linksaf de witte wegen van de kaart op. Het begint iets te golfen en ik geniet van de omgeving. Ik schamp Borken. Ik zoek de Bocholter Aa op. Onlangs heb ik nog het westelijk deel gehad. Ik geniet, want de zon komt erdoor en hoor ik het water kabbelen. Eerste doel bereikt, het Wasserschloss Pröbsting.

Terwijl ik het kasteel met de fiets op de foto zet, werd ik zachtjes aangesproken: ,,gibt es schwer zu lernen?” Een oude man, keek me bewonderend naar mijn fiets. Een bleek figuur met een heel leven achter zich. Een paar plukken als haar, ringbaard, gekleed in het grijs, wollen sokken in pantoffels. Neu, na 2 weken oefenen lukte het me wel. We raakten aan de praat. Hij was 79 jaar en had nog een paar maanden te leven. Hij baalde, hij had de 80 nog graag willen halen. Maar hij had het er goed, en had er rust mee. Daar sta ik met de mond vol tanden, stilgezet op mijn vrije dag, dankbaar voor het leven en kracht die me dagelijks gegeven wordt om dit soort tochten te ondernemen. Bij de uitgang lees ik de borden, het bleek een Klinikum, een soort hospice, waar onbevoegden eigenlijk niks te zoeken hadden. Het is een mooie plek om de mensen tot de laatste snik het leven door te laten brengen.

De Bocholter Aa bracht me verder. Met een omweg want het fietspad langs het meer was afgesloten. Ik fiets door Rhede. Collega’s dachten daarom dat ik naar de Veluwe wilde, maar ik vind dit gebied net zo mooi. Ik scoor wat bananen en lekkers voor bij de koffie in de supermarkt en neem een kijkje bij het kasteel hier. Hermetisch afgesloten door een hek, geen foto waard. Ik fiets binnendoor over een schoolterrein, we waren toch al bezig. Ik geniet van het lekkers voor de kerk met een knoepert van een toren. De haan erboven op zou hoogtevrees krijgen.

Ik rij de stad weer uit. Boerenlandwegen brengen me naar kasteel 3, Schloss Diepenbrock onder Barlo, een geel geval die ik markeer als de mooiste van vandaag. Ook privé, maar je kon er wel een foto van maken. Ik zoek de grens weer op, een die je alleen te voet of fiets over kunt. Dat zijn eigenlijk de leukste. Ik fiets in mijn T-shirt, en dat in Februari! Sommige mensen die ik tegenkom fietsen nog met een muts op. Thuis heb ik de route door de Achterhoek zo veel mogelijk over onbekende paadjes gemaakt.

In Haart waren jongens aan het voetballen. In Bredevoort zoek ik de mooiste straatjes, en zie ik mensen genieten op het terras. Ik passeer Lichtenvoorde met een fietspad achter een woonwijk langs. Ik neem het fietspad langs de Slinge. Een prachtig paadje tot aan de Leo Stichting langs het water. Ik kom een boer tegen die zijn hond heeft meegenomen op een trekker. In Borculo vond ik een mooi plekje aan de Berkel voor een pauze. Op het bankje tegenover me zaten tante Toos en tante Truus. Ik hoor ze nog puffen:,, poe poe wat fietsen’’. Ik hoor ze uit: na 12 kilometer elektrisch fietsen waren ze toe aan een welverdiende pauze. Dat Achterhoeks verschilt niet veel van mijn Twents.

Op een fietspaadje bij Diepenheim had ik probleem 3, weer een lekke band, nu voorkant. Ik zucht en kom nu aan het plakken, was het scherp grind? De nippels van de spaken? Buitenband rijp voor de kliko? De banden nog maar eens keer goed controleren, en nog maar eens alle rommel eruit blazen.

Verder maar dan. Ik was van plan vanaf Goor zoveel mogelijk langs de Regge te gaan. Maar dat heb ik laten varen. De kortste weg werd het, deze koe rook de stal, en ik was bang voor lekke band nummer 4. En die kwam ook nog in Vriezenveen. Gelukkig was er een aardige meneer die me in een blauw gevaarte van Arriva over een stuk rails thuis wilde brengen, hij moest toch die kant op. Het volgende station is Daarlerveen. Moe maar voldaan half 7 thuis, met een anderhalf uur aan blessuretijd wat ik uit mijn reserves moest halen. Maar wat was het was mooi en de moeite waard. Laat de mooie tijd van het jaar maar komen. Ik een stel nieuwe banden kopen. Dan ben ik er klaar voor. 


Net na de tweede klapper. Dat soort momenten heb ik focus op het materiaal, dat ik niets kwijt raak.


Tussen Oeding en Borken


Bocholter Aa


Wasserschloss Pröbsting


Kerktoren van Rhede


Schloss Diepenbrock bij Barlo


Bredevoort


Lichtenvoorde


Slinge


Borculo


Dakhorst tussen Enter en Wierden.

[Bob Hagendijk]

Dat zijn echt vervelend veel lekke banden. Wel mooi dat je weer tijd hebt voor zo'n tocht! Geeft voldoening.

[Fietsbennie]

En de route nog

[Lopopodium]

Vier lekke banden... Wat voor banden heb je er op? Geen antilekbanden zoals de Schwalbe Marathon, denk ik?

En ook nog door Zieuwent gekomen, denk ik? Ik vind dat altijd wel een geinig plaatsje. Stelt niet veel voor, maar zo'n klein durpke en dan zo'n grote kerktoren vind ik altijd wel een aardig contrast.