Utrechtse Heuvelrug - Zuid Limburg

[Lopopodium]

Ah, je hebt het meest potsierlijke gebouw dat ik ooit gezien heb ook gevonden, daar in Leuven. Ze hadden blijkbaar geld genoeg voor dat stadhuis het zo te versieren...

[Bacchus]

Mooi verslag Wij hebben op ons laatste traject van een weekje vakantie afgelopen zaterdag het traject Leuven-Breda deels hetzelfde gereden. Tussen Leuven en Aarschot eerder langs het spoor en na Herentals richting Hoogstraten/Breda (N14) ipv Turnhout/Tilburg.

[365cycle]

Het Bels Lijntje... daar fietste ik vroeger ook nog weleens

[datakneder]

Het Bels Lijntje... daar fietste ik vroeger ook nog weleens

Ik heb daar vroeger ook nog in een stoomtrein gezeten.

[365cycle]

Ik heb daar vroeger ook nog in een stoomtrein gezeten.  

Ah, ik ben uit 1982, niet 1882 

[Bacchus]

Ik heb daar vroeger ook nog in een stoomtrein gezeten.  

Ah, ik ben uit 1982, niet 1882 

Niet dat Wikipedia altijd klopt maar: "In 1934 werd het personenvervoer definitief gestaakt."

[Hardloper]

Is dat fietspad (Belgische lijntje) een beetje te doen met een Velomobiel? Hoe lang is dat traject?

[365cycle]

Is dat fietspad (Belgische lijntje) een beetje te doen met een Velomobiel? Hoe lang is dat traject?

Zoals het vroeger was geen aanrader, maar misschien is dat nu anders?

[datakneder]

Ik heb daar vroeger ook nog in een stoomtrein gezeten.  

Ah, ik ben uit 1982, niet 1882 

Niet dat Wikipedia altijd klopt maar: "In 1934 werd het personenvervoer definitief gestaakt."

Het regelmatige dienst personenvervoer. Een collega van mijn vader bouwde zelf stoomtreinen en naar mijn herinnering, maar die kan er na zoveel jaren ook nog wel naast zitten, is er ooit in mijn tijd een stoomtrein eenmalig over het traject gegaan.

[Fietsbennie]

Ik heb daar vroeger ook nog in een stoomtrein gezeten.  

Ah, ik ben uit 1982, niet 1882 

Niet dat Wikipedia altijd klopt maar: "In 1934 werd het personenvervoer definitief gestaakt."

365cycle fietst zo hard, hij haalt gewoon de tijd in. Hij vertelde me laatst dat hij nog met Michiel de Ruyter geknikkerd heeft...

---

Mooi fietsen daar in Zuid Limburg trouwens 

[Martin van Mourik]

Ah, je hebt het meest potsierlijke gebouw dat ik ooit gezien heb ook gevonden, daar in Leuven.

Het is ook niet te missen als je even een rondje langs de pleinen van een historisch stadscentrum doet, zoals ik vaak doe. Ik vind het wel wat kitcherig, maar vind het toch ook wel wat hebben.

Is dat fietspad (Belgische lijntje) een beetje te doen met een Velomobiel? Hoe lang is dat traject?

Volgens brouter ongeveer 29 km. Ik heb er niet zo op gelet, maar zoals ik het me herinner was het goed te doen met velomobiel.
Het tweede spoorlijnfietspad dat ik volgde, de Kempen-Hagelandroute, is absoluut af te raden voor velomobiel vanwege de vele obstakels.

[Roepers]

Ik heb daar vroeger ook nog in een stoomtrein gezeten.  

Ah, ik ben uit 1982, niet 1882 

Niet dat Wikipedia altijd klopt maar: "In 1934 werd het personenvervoer definitief gestaakt."

Zal de bewuste Wikipedia-pagina even quoten

Van 1974 tot 1982 reed de Stichting Stoomtrein Tilburg-Turnhout (SSTT) met toeristische stoomtreinritten van Tilburg tot de grens en terug.

Groet,

Marco

[Martin van Mourik]

De volgende morgen maakte ik een korte wandeling in het Meerdaalwoud, brak mijn tentje op, maakte een ontbijt op basis van noedelsoep, bracht een bezoek aan het ecotoilet, was een tijd lang bezig met de bepakking van mijn fiets, en vertrok uiteindelijk om kwart over tien.



Via afwisselend doorgaande wegen en landweggetjes reed ik via Hamme-Mille, Roux-Miroir, Incourt, Opprebais, Perwez, Aische-En-Refail, Liernu, Emines, Saint-Marc, Saint-Servais naar Namur. Op sommige doorgaande wegen was het voor mij onduidelijk of fietsen er toegelaten waren. Ik reed er maar wel om niet te hoeven omfietsen. Automobilisten haalden over het algemeen op veilige afstand in. In afgelegen dorpen lagen vaak kasseien, ik ben door de moeite om daar overheen te geraken en tegelijk de navigatie in de gaten te houden vergeten daar een foto van te schieten.



Ik bereikte om kwart voor éen de noordkant van Namur, keek een half uur rond in het centrum, en stond om half twee op de Maaskade waar een RAVeL fietsroute langs de Maas loopt.





Ik navigeerde deze dag zonder een van te voren uitgerekende route. Ik verloor tijd door te proberen over de meest oostelijke brug van Namur over te steken naar de zuidoever van de Maas, wat niet ging omdat de infrastructuur daar echt alleen voor auto's gemaakt bleek, zodat ik twee kilometer terug moest naar de brug bij het centrum. De RAVeL fietsroute langs de zuidoever van de Maas loopt langs veel industriezones waar je soms omheen moet. De tot fietspad omgevormde kadeweg tussen de industriezones is van wisselende kwaliteit. Een niet zo oplettende fietser zou op sommige stukken zo de Maas in kunnen rijden.



Vanuit het westen aankomend in Huy zie je een imposant fort boven de stad uittorenen, "construit entre 1818 et 1823 par les Hollandais sur le site de l'ancien château «li Tchestia»". Ik zag een informatiebord over het fort bij een omhoog lopend weggetje, en een scholier die daar op de mountainbike omhoog reed. Mijn navigatie liet een weg met haarspeldbochten zien, en dan een paar honderd meter wandelpad waarmee ik vanaf het fort het centrum van de stad kon bereiken. Ik duwde mijn fiets de steile toegangsweg naar het fort op, en trof aan het einde een trap verder omhoog aan. Ik hou niet zo van teruggaan, en na enige twijfel tilde ik mijn fiets met bagage en al, 35 a 40 kilo en daarbij ruim boven de arbonormen de trap op. Zo bereikte ik de ingang van het fort. Ik had er geen tijd en geld voor over om het van binnen te gaan bezichtigen. Wat verderop kwam er nog een trap en daar tilde ik mijn fiets ook nog tegenop. Ik zag aan de andere kant in de diepte de stad liggen, het was allemaal wat steiler dan ik had gedacht. Ik vervolgde het smalle overharde wandelpad met nog meer haarspeldbochten, en diverse smalle trappetjes waar ik mijn fiets weer vanaf tilde. De laatste trap was de smalste en bracht me op het startpunt van de sentier touristique aan de Rue sous le Château. Ik was een half uur verder en flink afgepeigerd. Ik keek nog wat rond in het oude centrum en vervolgde om even over vier mijn route langs de Maas.

[Bacchus]

Is dat fietspad (Belgische lijntje) een beetje te doen met een Velomobiel? Hoe lang is dat traject?

Het is over de hele lengte vrij smal en vaak behoorlijk druk. Ondergrond is wisselend, vaak ok asfalt maar je gaat ook klinkers tegenkomen. Volgens mij zitten er geen bijzonder scherpe bochten in, een paar bruggen maar geen echte klimmen (minder vanzelfsprekend dan het klinkt voor een oud spoortraject). Ik herinner me wel wat paaltjes of hekjes, met name in Baarle, klopt dat?
De volledige lengte van de Oude Warande/Bredaseweg in Tilburg tot aan het station in Turnhout is 30 km.
"Het is te doen" is denk ik precies goed maar het is ook zeker niet meer dan dat. Vlot doorrijden kan tegen vallen.

[Martin van Mourik]

Verder gaand langs de Maasoever bleek de infrastructuur niet gemaakt voor fietsers. Ik zag later achteraf dat de RAVeL route hier op enige afstand van de Maas verloopt. Ik volgde de Maas en reed langs een drukke verkeersweg over een strook die een combinatie was van inritten, uitritten en vluchtstrook. Een eind verder boog de drukke verkeersader af en vond ik het fietspad langs de Maasoever weer. Na een paar kilometer eindigde het verharde fietspad abrupt, en ik kwam uit op een bouwplaats. Vanaf deze bouwplaats kon ik de N90 bereiken die verder langs de Maas liep, en een stoep had waar ik over verder fietste. Na een paar kilometer over de stoep kon ik het fietspad over de Maaskade weer bereiken. Na korte tijd zorgeloos fietsen vond ik een afgesloten hek over de volle breedte van de weg. Met enige moeite tilde ik mijn fiets met bepakking en al op zijn zijkant boven op het hek, klom zelf erover terwijl ik mijn fiets balanceerde, en tilde toen mijn fiets aan de andere kant van het hek af. Ik fietste verder, en kwam even verder nog een hek tegen waar ik wel omheen kon, en borden met opschriften "RaveL" en "Deviation". Verder rijdend viel me op dat ik nogal traag ging en niet verder kwam dan een licht verzet. Ik vond een bankje en gebruikte dit om mijn fiets overheen te hangen zodat ik er aan kon sleutelen. De achterrem liep aan, bij het tillen over hek was de boel enigszins ontzet. Ik haalde alle bagage van mijn fiets, plaatste het achterwiel opnieuw en stelde de achterrem opnieuw af, en laadde alle bepakking weer op mijn fiets. Na een oponthoud van drie kwartier kon ik weer soepel verder fietsen. Ik belde om te melden dat ik niet op tijd zou zijn voor het avondeten.






Ik reed nog een stukje onbezorgd door langs de zuidoever van de Maas, tot ik in Hermalle-sous-Huy aankwam. Daar kwam ik in een doodlopende straat met raamprostitie terecht. Volgens mijn kaart was er aan het einde een kort wandelpad waarlangs ik verder zou kunnen, maar er stond in werkelijkheid een hoog hek zonder doorgang, zodat ik als een prostitutieklant de doodlopende straat tot het einde uitreed, omkeerde en weer terugreed. Terwijl ik mijn weg hieruit zocht zag ik op de kaart dat er verder geen fietsroute meer langs deze kant van de Maas liep, ik moest maar eens oversteken. Over een brug zonder voorzieningen voor fietsers reed ik over de stoep naar de overkant. Aan de overkant was ook geen fietsinfrastructuur te bekennen. Ik fietste een paar kilometer over de stoep langs de N617. Uiteindelijk bereikte ik een deel van Luik met normale straten waar ik doorheen kon fietsen en om half acht stond ik in het centrum. Ik passeerde het Palais de la Justice, en de Montagne de Bueren (een zeer lange trap), en vond een openbaar watertappunt op de Esplanade Saint-Léonard waar ik mijn waterzak bijvulde. Het was zoeken naar een manier om vanuit het centrum het fietspad langs de Maas te bereiken, dit lukte uiteindelijk bij de bouwplaats bij de Pont Atlas, Ik herkende dit punt van de vorige keer dat ik in Luik was anderhalve maand geleden.








Ik vervolgde mijn tocht verder langs de maas richting Maastricht, de fietsbewegwijzering volgend. Ik verwachtte verder een rustige tocht met alleen nog even wat drukte rond het centrum van Maastricht. Ter hoogte van Herstal was ik met mijn aandacht bij een stel bordjes aan de rechterzijde van de weg, terwijl een lage slagboom bijna de hele weg versperde en alleen aan de linkerkant een kleine opening liet. Ik zag pas op het laatste moment dat ik die slagboom niet opgemerkt had, en reed er recht tegenaan. Ik kon ongedeerd opstaan van mijn fiets terwijl deze mooi overeind bleef staan, met het voorwiel vastgeklemd onder de slagboom. Ik stond een paar minuten lang luidkeels te schelden op de Waalse infrastructuur, wist mijn fiets onder de slagboom vandaan te halen, en nam de schade op. Mijn ketting was uitelkaar bij de sluitschakel, het voorspatbord was verbogen, de hydraulische remleiding bij het voorwiel was lek, de kettingbuis was losgetrokken en enigszins gehavend. Voorblad, voorwiel en voorvork leken ongehavend, de schade leek overkomelijk, ik was niet gestrand.



Ik besteedde dik een uur aan het weer opkalefateren van mijn fiets, vond de twee delen van de sluitschakel terug, die zagen er nog goed uit en een reserve had ik ook bij me, was lang bezig om de ketting weer door de gehavende kettingbuis heen te krijgen, repareerde de bevestiging van de kettingbuis met wat tape, zette de verdraaide voorremblokken recht zodat ze niet tegen de velg aanliepen, en besteede tijd om de achterrem extra scherp af te stellen zodat ik daar wat sterker mee kon remmen. Ik belde nog eens op om de opgelopen vertraging te melden, en zette de tocht voort met een wat defensievere rijstijl wegens verminderd remvermogen. Het werd langzaamaan donker. Even voor de sluizen van Lanaye langs de Quai de Caster draaide een groep jongeren met keurig verlichte fietsen voor mijn neus de weg op. Het verbaasde me dat ik ze niet inhaalde. Mijn fiets begon opeens te zwabberen. Even dacht ik dat er iets raars met het wegoppervlak moest zijn, toen begreep ik dat ik een lekke band had. Onder de felle lantaarnpalen rond de sluis was het op deze warme zomeravond op zich een goede plek om een band te plakken. Weer alle bagage van de fiets af, fiets op zijn kop, achterwiel eruit. Het was een heel klein gaatje midden op het loopvlak, en er zat voelbaar iets aan de binnenkant van de buitenband dat door de antileklaag heen gekomen was. Ik kon het met lantaarnpaal en zaklamp in het donker niet helemaal goed zien, maar het leek een miniscuul stukje dun ijzerdraad. Terwijl ik daar bezig was verschenen er een paar klojo's met racemotoren die met zo veel mogelijk herrie over deze afgelegen weg wat heen en weer scheurden. Ondertussen bood een passerende fietser hulp aan, waarvoor ik bedankte. Tegen de tijd dat mijn achterwiel weer gemonteerd zat, en alle bepakking weer op mijn fiets geladen was waren die motorrijders gelukkig opgehoepeld, zodat ik nog een keer rustig kon bellen om de voortgang te melden.


Ik bereikte Maastricht, belde nog een keer om een schatting van aankomsttijd door te geven, en reed langs het Julianakanaal naar Elsloo. Op deze onverlichte fietsroute was ik blij met mijn nieuwe e-fiets-koplamp gevoed uit zes oplaadbare AA-batterijen, met 30 lux een lachertje voor veel velomobielrijders maar voor mij een behoorlijke stap vooruit. In Elsloo moest ik nog even mijn zware fiets omhoog duwen, en reed daarna nog een kilometer over de kasseien die me terug deden denken aan Wallonië. Via de doorgaande weg langs Beek en Neerbeek bereikte ik Geleen, en arriveerde uiteindelijk om vijf voor een in de nacht.

[Hardloper]

Is dat fietspad (Belgische lijntje) een beetje te doen met een Velomobiel? Hoe lang is dat traject?

Het is over de hele lengte vrij smal en vaak behoorlijk druk. Ondergrond is wisselend, vaak ok asfalt maar je gaat ook klinkers tegenkomen. Volgens mij zitten er geen bijzonder scherpe bochten in, een paar bruggen maar geen echte klimmen (minder vanzelfsprekend dan het klinkt voor een oud spoortraject). Ik herinner me wel wat paaltjes of hekjes, met name in Baarle, klopt dat?
De volledige lengte van de Oude Warande/Bredaseweg in Tilburg tot aan het station in Turnhout is 30 km.
"Het is te doen" is denk ik precies goed maar het is ook zeker niet meer dan dat. Vlot doorrijden kan tegen vallen.

Misschien moet ik ook niet de eerste ritten voluit willen. Maar de oude Waranda ken ik toevallige wel

[Martin van Mourik]

Voor de dag van mijn rit terug naar huis waren er door het KNMI waarschuwingen afgegeven vanwege de kans op onweer. Ik koos voor een route langs de Deurnsche Peel, met ongeveer 165 kilometer niet zo heel veel langer dan de korte route langs het Kanaal Wessem-Nederweert en de Zuid-Willemsvaart, en weer eens wat anders. Door een paar navigatiemissers werden het ongeveer 170 km. Tot aan Thorn reed ik mijn gebruikelijke route via Berg aan de Maas, Roosteren, Maaseik en Kessenich. Daarna reed ik via Grathem en Baexem naar Heythuysen. De Asbroeker Heide hoopte ik via een onverharde weg te doorkruisen, maar het zag er niet goed uit, helemaal overgroeid met gras en ik week uit naar de N279. Tussen Heibloem en Meijel kon ik met mijn zwaar bepakte rammelbak een wielrenner met indrukwekkende hoge aerovelgen, maar ook wat buikvet dat nog weggetraind kon worden het nakijken geven. Ik bereikte de onverharde Grauwveenweg langs het Kanaal van Deurne en volgde deze tot fietsknooppunt 21. De vorige keer dat ik hier was vond ik het een flink eind, toen nog rechtop fietsend, nu dacht ik "oh, was dat het al?". Zowel toen als deze keer gaven de bomen langs het kanaal welkome schaduw op een broeierige dag.


De vorige keer dat ik in dit gebied was, was er net een paar weken eerder een grote heidebrand geweest, en dat was toen goed te zien op het fietspad over het Leegveld, met uitzicht op verkoolde stronken met daartussen frisgroene opkomende varens, en op sommige plekken nog wat nasmeulende aarde. Dit keer probeerde ik een route iets oostelijker, over de Soemeersingel tussen Deurnsche Peel en Mariapeel. Dit pakte zo uit dat ik er niet zo veel aan vond, gewoon een rechte weg langs een wetering met wat boerderijen, verder niks te zien. Bovendien reed ik in de uitlaatgassen van een lange stoet oude traktoren die ik als tegenliggers kreeg.


Via Ysselstein, de Vliegveldbossen en Vredepeel bereikte ik Boswachterij Sint Anthonis, een natuurgebied dat ook geen bijzondere indruk op me maakte. Even verder naar het noorden in natuurgebied Molenheide had brouter een stuk wandelpad in mijn route opgenomen en dat had ik niet opgemerkt en eruit gehaald. Ik ben maar doorgereden, dat was redelijk te doen. Tussen Mill en Escharen reed ik nog wat stukken over onverharde wegen, onder meer een stuk langs de Graafse Raam, een waterlinie met kleine bunkers, en bereikte Grave, een oude vestingplaats langs de Maas.




Na een windarme dag reed ik de laatste twee a drie uur in noordwestelijke richting met een opstekende noordwesten wind. Ik stak de Maas over en reed verder over de Maasbandijk. In Batenburg kwam ik langs de ruïne van het oude fort. Even verder bracht een fietsbrug me over de Nieuwe Wetering. Zigzaggend over landweggetjes bereikte ik bekend terrein in Beneden-Leeuwen en reed over de Prins Willem-Alexanderbrug over de Waal. Op de veerpont over de Nederrijn bij Amerongen was het front dat vanuit het zuiden naderde al te zien. Ik spoedde mij voort over de Rijksstraatweg richting Doorn in de hoop net op tijd voor de bui thuis te zijn. Eerst voelde ik af en toe een enkele spetter, toen begon het al iets meer te regenen, en in de laatste drie minuten gingen de hemelsluizen open. Na de natuurlijke koude douche nam ik thuis direct nog maar een kunstmatige koude douche. Onder de stoel waar ik mijn natte kleren overheen had gehangen lagen plasjes water.





Ik was om half tien vertrokken en om tien voor vijf thuis. Ondanks zware bepakking, een grotendeels onbekende route en tegenwind in het laatste stuk was ik voor mijn doen redelijk vlot opgeschoten.

[Willeke_IGKT]

Heerlijk verslag weer Martin, terecht in verschillende delen geplaatst.
Veel inspiratie, al is het voor mij niet in hetzelfde deel van het land.

[Lopopodium]

Waar is dat smalle bruggetje, op de een-na-laatste foto? Ergens tussen Batenburg en Amerongen in, denk ik? Ziet er uit als een leuk fietspaadje om eens op te nemen in mijn tochten. Valt net binnen mijn bereik.

[Martin van Mourik]

Waar is dat smalle bruggetje, op de een-na-laatste foto?

Hier: https://www.openstreetmap.org/#map=17/51.83605/5.61064
Tussen Batenburg, Appeltern en Horssen.
Het bruggetje vond ik leuk, het omliggende landschap niet zo bijzonder, met veel egale raaigrasvelden enzo.
De stukken over de dijk langs de Maas daar vond ik wel aardig.

[Lopopodium]

Ik dacht dat het deel uitmaakte van een fietspad, maar het is gewoon een verbinding tussen twee (voor auto's doodlopende) landweggetjes. Ik hou wel van fietspaden die solitair door het landschap kronkelen. In de omgeving van Halle en Mariënvelde heb je er veel.

[Martin van Mourik]

Vanmiddag ben ik weer eens van Geleen naar Doorn gereden, via de Belgische tak van de Zuid-Willemsvaart, en van Eindhoven tot Den Bosch lange stukken pal langs de A2.

Voorheen reed ik bij deze route dan van Hamont naar Valkenswaard door het Leenderbos heen, dat is op zich wel mooi fietsen. Dit keer ben ik van Sint Huibrechts-Lille naar Valkenswaard gereden over de N748, door Achel en langs Schaft. Dat is goed bevallen, het rijdt goed door, in Achel en Rodenrijt geen stoplichten en een fietspad van redelijke kwaliteit.

Het hele stuk door Belgie heen heb ik in de regen gereden, en niet gestopt om mijn regenbroek te voorschijn te halen. Mijn broek werd dus goed nat, maar droogde later wel weer op. Door mijn vingers steeds droog te vegen in mijn knieholte lukte het redelijk mijn telefoon te blijven bedienen voor de navigatie.

Toen ik op de Oude Spoorbaan reed van Valkenswaard naar Eindhoven brak de zon door. Tussen de Zuid-Willemsvaart en Valkenswaard zag ik in mijn spiegels een stuk blauwe hemel dat me langzaam inhaalde, en ik dacht steeds, nou, hup, schiet eens op, ik kan zo onderhand wel een opklarinkje gebruiken.

Bij de fietsenteller langs het jaagpad tussen Neeroeteren en Bree was ik vandaag nummer 133, bij de fietsenteller langs het Beatrixkanaal bij Eindhoven was ik vandaag nummer 904.

Er stond matige zuidwestenwind, meer west dan zuid volgens mij, ik had de wind afwisselend schuin van voor, schuin van achter en pal van opzij.

Om twaalf uur vertrokken, en half zeven thuis aangekomen. Met kampeeruitrusting en laptop als bagage, en nog enigszins pijnlijke knietjes van het Bergisches Land 152 km in 6,5 uur, dat kan er voor mijn doen wel mee door.

[Martin van Mourik]

Ik ben met het huidige milde weer maar eens in december kort voor de kortste dag naar Geleen gereden. De eerste twee uur ging het nog redelijk vlot, daarna voelde het allemaal nogal moeizaam. Ik heb er uiteindelijk bijna zeven uur over gedaan, half negen vertrokken, tegen half vier aangekomen.

Het was een rit met weinig bijzonderheden over een bekende route langs de Nederlandse Zuid-Willemsvaart. Tussen Heesch en de Zuid-Willemsvaart heb ik een iets andere variant geprobeerd, dwars door Veghel heen over het fietspad langs de Aa. Dat ging best goed, die is wel voor herhaling vatbaar.

Ik heb gisteren nog een handvol kleine glasscherven uit mijn voorband gepulkt. De anti-lek bescherming van de CCU 42-406 is best in orde.

09:00 Veer over de Nederrijn bij Amerongen


09:30 Brug over de Waal bij Leeuwen, de uiterwaarden staan onder water


10:00 Veer over de Maas bij Oijen


12:15 Langs de Zuid-Willemsvaart


Even voor éen uur werd ik welkom geheten door de Limburgers.
Informatiebord over voorkoming van de verspreiding van de Afrikaanse varkenspest


13:30 Langs de Zuid-Willemsvaart


Om twee uur passeerde ik de grens tussen Limburg en Limburg.


14:30 Langs de Maas tussen Roosteren en Illikhoven

[Martin van Mourik]

Ik ben vandaag van Geleen terug naar Doorn gereden via dezelfde route als op de heenweg langs de Nederlandse Zuid-Willemsvaart.
Er stond een matige zuidwestenwind die ik overwegend schuin van achteren had, en ik voelde me redelijk in vorm. Ik ben om 10 uur vertrokken en om tien voor vier aangekomen, dus vijf uur en vijftig minuten onderweg geweest. Daarmee heb ik mijn kortste tijd op dit traject tien minuten scherper gesteld.

Ik ben onderuit gegaan op het moment dat ik de Zuid-Willemsvaart bereikte, onderaan het fietspaadje van de N273 omlaag naar de Wessemerdijk lag een laag blubber waar ik over uitgleed. De donkergrijze stof waarmee mijn achtertas om de zitting zit is een stukje kapot geschuurd bij deze valpartij.

De dag begon grijs, maar aan het begin van de middag trok de hemel open, en kreeg de wereld weer kleur: groen gras, blauwe hemel, bruine kale bomen, en in het strijklicht goudgeel oplichtende wilgentenen en rietstengels.

Schaafplek


13:00 Bosscheweg in de buurt van Boerdonk


14:20 Maasveer bij Oijen


14:45 Brug over de Waal bij Leeuwen


15:20 Veer over de Nederrijn bij Amerongen

[Martin van Mourik]

Ik ben weer eens naar Geleen gefietst, de eerste keer dit jaar, en redelijk laat in het jaar vergeleken met voorgaande jaren.
Ik had eens lekker vroeg, tussen zes en zeven willen vertrekken, maar zwaar onderschat hoeveel tijd al het gesleutel aan mijn fiets dat ik wilde doen zou kosten, de vorige avond daar niet mee klaargekomen, en uiteindelijk pas laat in de morgen om half elf vertrokken.
Ik wilde eens wat anders dan een van mijn twee doorrijroutes die ik de laatste keren gevolgd heb. Ik heb tot Best een doorrijroute gevolgd langs de A2, vanaf daar ben ik rechtstreeks naar het centrum van Eindhoven gereden via de Boschdijk. Dit beviel niet zo, veel stoplichten, het lijkt wel of ze een uitgekiende rode golf voor fietsverkeer ingeregeld hebben daar. In het centrum van Eindhoven stuitte ik op de zoveelste omleiding, deze specifiek voor fietsers omdat ze terrein afgezet hadden en met feesttenten gevuld voor koningsdag. Het aantal omleidingen dat ik vandaag ben tegengekomen was niet op twee handen te tellen, de meeste kon ik gelukkig min of meer negeren.
De route het centrum uit langs het Eindhovensch kanaal beviel wel. Via Geldrop bereikte ik de Strabrechtse Heide. Had ik tot dan toe behoorlijk doorgejakkerd tegen de wind in, daar ben ik zowat stapvoets doorheen gefietst, en ik heb een tijd op een bankje gezeten. Bij Beuven, het grootste natuurlijke ven van Nederland, heb ik een kijkje genomen in de vogelkijkhut, er was op dat moment alleen een meerkoet te zien. Over vogels gesproken, ik heb opvallend vaak zwartkoppen gehoord vandaag, het lijkt wel of deze soort in aantallen aan het toenemen is.






Vanaf de Strabrechtse Heide ben ik richting de Zuid-Willemsvaart gereden, om vanaf daar mijn gebruikelijke doorrijroute te volgen langs kanaal en N732/N78 naar Maaseik. In Nederweert bedacht ik me dat ik geen zin had in een doorrijroute. Ik heb vanaf Weert een geimproviseerde route gereden over landweggetjes langs Tungelroy, Stramproy, Groot-Beersel (een gat) en Ophoven totaan Maaseik. Het was grotendeels lekker rustig daar, en ik was weer eens ouderwets benieuwd wat ik zou aantreffen in onbekend gebied. Doorgaans zie ik van Maaseik alleen de ring, dit keer ben ik dwars door het Historische centrum gegaan, en heb ik ontdekt dat ze een mooi Marktplein hebben daar.



Ik arriveerde klokslag 18:00, nog mooi op tijd voor het eten. 166 km in 7,5 uur met tegenwind en ongeveer drie kwartier verblijf op de Strabrechtse Heide.

[Lopopodium]

Ben je fietsend door die (diepe?) plas water gefietst? Echt lekker omlopen lijkt er ook niet echt in te zitten, en met dat zand eronder is een laag water ook lastig.