Na het plaatsen van mijn M5 highracer op het Duitse forum duurde het – hou je vast – welgeteld een paar minuten voordat de eerste geïnteresseerde zich meldde. Want ja, het Duitse velomobielforum is eigenlijk gewoon Marktplaats 2.0, maar dan met een sausje van technische inquisitie.
De werkwijze daar is duidelijk: eerst snel even een “ik wil 'm wel kopen!”-berichtje sturen, om je vervolgens te bestoken met een eindeloze stroom (semi-)technische vragen. Prioriteiten, mensen. Waarom eerst vragen of het ding überhaupt rijdt, als je ook meteen kunt onderhandelen over de prijs?
En natuurlijk, vragen mag altijd – daar ben ik de beroerdste niet voor – maar op dat forum lijkt men de kunst te hebben ontwikkeld om pas na het prijsakkoord te informeren naar details als: “Hij rijdt toch nog wel, hè?” of “Wat is eigenlijk de technische staat van het geheel?” en mijn favoriet: “Hoe oud is hij precies?”
Sommige geïnteresseerden verwachten blijkbaar dat ik een soort stalen ringmap uit de kast trek met een volledige onderhoudshistorie, inclusief stempeltjes van de vorige eigenaar, gesigneerd door een erkende fietsenmaker.
In september ga ik trouwens zelf een cursus volgen als fietshersteller. Het heeft even geduurd – laten we zeggen: beter laat dan nooit – maar alles zelf kunnen herstellen aan je fiets, dat is toch een mooie vorm van vrijheid (of koppigheid, afhankelijk van wie je het vraagt). Kan ik meteen een tiental ringmappen in huis halen, om elk boutje, vetpuntje en kettingspanning netjes te documenteren. Voor het geval een volgende koper ook graag de volledige historiek in drievoud wil inkijken – liefst met tabbladen en kleurfoto's, natuurlijk.
De werkwijze daar is duidelijk: eerst snel even een “ik wil 'm wel kopen!”-berichtje sturen, om je vervolgens te bestoken met een eindeloze stroom (semi-)technische vragen. Prioriteiten, mensen. Waarom eerst vragen of het ding überhaupt rijdt, als je ook meteen kunt onderhandelen over de prijs?
En natuurlijk, vragen mag altijd – daar ben ik de beroerdste niet voor – maar op dat forum lijkt men de kunst te hebben ontwikkeld om pas na het prijsakkoord te informeren naar details als: “Hij rijdt toch nog wel, hè?” of “Wat is eigenlijk de technische staat van het geheel?” en mijn favoriet: “Hoe oud is hij precies?”
Sommige geïnteresseerden verwachten blijkbaar dat ik een soort stalen ringmap uit de kast trek met een volledige onderhoudshistorie, inclusief stempeltjes van de vorige eigenaar, gesigneerd door een erkende fietsenmaker.
In september ga ik trouwens zelf een cursus volgen als fietshersteller. Het heeft even geduurd – laten we zeggen: beter laat dan nooit – maar alles zelf kunnen herstellen aan je fiets, dat is toch een mooie vorm van vrijheid (of koppigheid, afhankelijk van wie je het vraagt). Kan ik meteen een tiental ringmappen in huis halen, om elk boutje, vetpuntje en kettingspanning netjes te documenteren. Voor het geval een volgende koper ook graag de volledige historiek in drievoud wil inkijken – liefst met tabbladen en kleurfoto's, natuurlijk.
