Fietsreis Duinkerken - Straatsburg - Eiffel

[Martin van Mourik]

Ik ben uiteindelijk toch maar een verslag gaan schrijven van mijn zesdaagse fietsreis van eind augustus. Ik had een nogal onbevredigd gevoel achteraf. Met afstanden en hoogtemeters had ik wat te veel hooi op mijn vork genomen, maar ik hield toch koppig vast aan mijn plan, en beulde mezelf nogal af gedurende zes hete dagen. Na afloop had ik het gevoel helemaal klaar te zijn met fietsreizen. Ik verlangde terug naar trektochten te voet in echte ruige natuurgebieden, daar waar de ware schoonheid van het landschap begint waar je met wielen niet kunt komen, vrij van infrastructuur, bebouwing, voertuigen en voorzieningen. Ik denk ook dat ik daar volgende zomer weer voor zal kiezen.

Toen ik bij een vriend op bezoek was en deze enige interesse toonde in de gemaakte fietsreis, en ik de foto's op mijn telefoon liet zien en er wat over vertelde, zag ik de hele affaire opeens in een ander licht waarin de bijzondere plekken en mooie belevenissen de onaangename zaken naar de achtergrond drongen.

Ik heb deze keer geen technische problemen gehad met mijn fiets, geen lekke band, geen dingen die gingen aanlopen, geen gedoe met remmen, aandrijving, derailleur, niets. Wel ben ik op de eerste dag onderuit gegaan op een Vlaams rond punt, en ben daar een stuk van mijn voorspatbord kwijtgeraakt. Een paar kilometer verder merkte ik dit op, ik ben nog teruggereden en gaan zoeken, maar ik kon het stuk spatbord niet vinden. Later in Frankrijk ben ik nog een keer omgevallen toen mijn route me over een stijl afdalende hobbelige onverharde weg vol met losse stenen stuurde. Ik probeerde beheerst remmend met lage snelheid af te dalen, maar verloor toch de controle. Ik reed deze reis zodoende met een flinke verzameling schaafplekken en korsten op linker arm en been.

Ligfietsers mijzelf incluis beweren doorgaans dat je geen zadelpijn krijgt op een ligfiets, maar ik had bij deze fietstocht toch wel een soort zadelpijn in de vorm van een geïrriteerde schuurplek op mijn stuit. Deze werd veroorzaakt door de naad achter in het midden van de hardloopbroek die ik gebruik bij het fietsen van lange afstanden. Het duurde ruim twee weken totdat mijn huid op deze plek hersteld was.

Ik heb deze fietsreis gereden met de 11-28 cassette die ik in Nederland gebruik. Daarmee heb ik geen echt laag verzet, en dat heb ik normaliter ook nooit nodig. Korte stijle stukjes die ik soms tegenkom trap ik gewoon even met een lage trapfrequentie omhoog, geen probleem. Ik had gedacht dat het met de niet al te grote hoogteverschillen van Noord-Frankrijk, de Vogezen en de Eiffel ook wel zou gaan, maar dat viel behoorlijk tegen. De hellingen die ik tegenkwam waren meestal niet stijler dan wat je in Nederland op de Utrechtse Heuvelrug, de Veluwe of in Zuid-Limburg aantreft, maar het waren er wel veel meer en ze waren stukken langer. Vaak was het helling-op-helling-af en schakelde ik steeds tussen het grootste en het kleinste tandwiel van mijn cassette heen en weer. Ik heb geen voorderailleur en schakel zo goed als nooit naar mijn kleine voorblad. Ik heb nooit handigheid gekregen in het omleggen van de ketting met de hand aan de kettingbuis, dit gaat vaker fout dan goed, en elke keer dat het mislukt sta ik dus weer te hannessen met een eraf gelopen ketting. Ik gebruik mijn kleine voorblad zodoende alleen als ik het zonder echt niet red. Ik heb mezelf met mijn zware fiets plus bagage op deze fietsreis flink wat hellingen omhoog getakeld met een wat te lage trapfrequentie. Mijn knieen kunnen dat wel hebben, maar het voelt ook zwaar en inefficient. Met een cassette met een grotere spreiding en een goed functionerende voorderailleur was het een stuk prettiger fietsen geweest.

Overzicht van de fietsreis per dag, met afstanden, hoogtemeters en geleverd vermogen zoals berekend door brouter.

dag 1  Doorn - Breda - Antwerpen - Brugge - Nieuwpoort  260 km, 197 hm, 1230 Wh
dag 2  Nieuwpoort - Dunkerque - Bergues - Hazebrouck - Douai - Forêt domaniale de Mormal  205 km, 520 hm, 1020 Wh
dag 3  Forêt domaniale de Mormal - Hirson - Stenay - Lac de Madine  244 km, 1426 hm, 1290 Wh
dag 4  Lac de Madine - Nancy - Canal de la Marne au Rhin - Réserve biologique dirigée de Grossman - Strasbourg  220 km, 1254 hm, 1180 Wh
dag 5  Strasbourg - Haguenau - Sarreguemines - Saarbrücken - Saarlouis - Merzig - Vierherrenborn  187 km, 1215 hm, 1030 Wh
dag 6  Vierherrenborn - Trier - Wittlich - Maare-Mosel-Radweg - Daun - Kreuzau - Alsdorf - Herzogenrath - Geleen  247 km, 1714 hm, 1310 Wh

[voodoo]

Was je op vakantie of op de vlucht? 

[Wim -de roetsende]

Wow, respect hoor.

Op dag 1 was de 'eerste klap een daalder waard' en op de laatste dag 'rook je de stal' 

[melle z]

Ik ben niet bang voor vergelijkbare afstanden, maar ik vind 50km al ver op een Hurricane en ik moet er niet aan denken om dat 6 dagen achter elkaar te doen. Respect!

[Jeroen S]

Ik vrees dat je een aantal "beginnersfouten" hebt gemaakt. Te zware lichte versnelling, te hoge dagafstanden ingepland. Ik ben de eerste ligfietsvakantie ook ergens in de Ardennen al omgedraaid omdat 39-28 niet toereikend bleek. Ging zonder bagage prima tegen de Posbank op. Maar goed dat bleek geen goede basis.

Mogelijk spreekt wandelen je meer aan, ben je toch wat verder van de bewoonde wereld verwijderd, en als je de route goed pland ook verder van de onaangename infrastructuur.

Echt in het terrein stoot je met de (lig) fiets toch op grenzen. Met een Gravelbike of MTB kun je nog iets verder van de bewoonde wereld, maar te voet kun je nog meer. Nadeel lijkt me wel dat je te voet ook meer mee moet nemen, omdat je niet even langs een winkel kunt, 5 km omweg per fiets is toch wat anders als 5 km omlopen.

Na jaren overheersen waarschijnlijk de positieve ervaringen van de reis. Da's mijn ervaring. De laatste wat langere fietsvakantie is bij mij al lang terug.

[Wim -de roetsende]

De laatste wat langere fietsvakantie is bij mij al lang terug.

Die van mij moet nog een keer beginnen     


Ik heb gewoon te veel honden 

[Fietsbennie]

Ja die honden kun je slecht meenemen. Eentje zou kunnen in de zijspan na wat prutsen. Alleen die zakken voer is een dingetje.

Martin ik kan niet wachten, ik ben benieuwd wat je allemaal beleefd hebt. Het hoeft niet perfect te zijn.

[Martin van Mourik]

Nadeel lijkt me wel dat je te voet ook meer mee moet nemen, omdat je niet even langs een winkel kunt, 5 km omweg per fiets is toch wat anders als 5 km omlopen.

Bij voorkeur zit die winkel dan op 50 km of meer.
Ik heb wel vaker een week in een berggebied gelopen met eten voor een week bij me. Dat is dan een kilo of vijf die je in het begin meedraagt, het wordt elke dag wat minder, tegen het einde is je rugzak in vergelijking met het begin lekker licht. Ongeveer een week vind ik wel zo'n beetje de grens, daarboven wordt het extra gewicht dat je in het begin meedraagt te groot.

Na jaren overheersen waarschijnlijk de positieve ervaringen van de reis.

In dit geval vond bij mij deze kanteling al na twee a drie weken plaats.
Ik denk dat ik een volgende keer de dagafstanden wat korter maak, vooral als er ook serieus hoogtemeters bij komen, en ik ga zeker niet meer met zo'n vlakkelandscassette naar wat meer bergachtige gebieden.

---

Dinsdag 27 augustus was mijn vertrek, een dag later dan ik van plan was, mijn voorbereidingen voor de reis liepen uit. Maandagavond maakte ik het nog redelijk laat, om half twee s'nachts lag ik in mijn bed. De volgende morgen ben ik om zes uur opgestaan en om kwart over zeven vertrokken. Omrijden via Vianen zoals ik gepland had voor een start voor dag en dauw was niet nodig, de veerpont bij Culemborg gaat vanaf zes uur s'morgens. Bij Gorinchem op de Nieuwe Wolpherense dijk riep een mij tegemoet komende wielrenner mij toe dat de boel was afgezet. Een waarschuwingsbord of omleidingsborden was ik niet tegengekomen. Ik dacht: ach, het zal wel loslopen. Toen ik een redelijk eind richting de Merwedebrug gevorderd was bleek de boel inderdaad opgebroken en afgezet. Door het industrieterrein op te gaan wist ik een weg om het opgebroken stuk heen te vinden, via het tankstation kon ik het fietspad bereiken dat vanaf daar weer in tact was. Nu stuitte ik op een achteruit rijdende bedrijfsauto die ik kon ontwijken door de berm in te sturen, en een verkeersregelaar die me vertelde dat ik niet zou mogen zijn waar ik was. Er ontstond een discussie waarin ik zei dat de situatie voor het fietsverkeer allemaal weer slecht geregeld was en dat ik geen zin had om een paar kilometer om te gaan rijden. Ondertussen zag ik iets verderop een fietser rijden bij de rotonde waar de afrit van de A27 op uitkomt. De verkeersregelaar beaamde dat ik daar wel mocht zijn, en hij liet me, "voor deze keer" mijn weg vervolgen. Het fietspad aan de oostzijde van de Merwedebrug was afgezet, maar het fietspad aan de westzijde was open, en zo kon ik de Merwede oversteken en mijn route vervolgen.
Ten zuiden van Breda week ik een stukje van mijn geplande route af en fietste op mijn gemak dwars door het Mastbos, dat was een welkome afwisseling na een flink stuk paralel aan de A27 en het stadsverkeer van Oosterhout en Breda. Ik bereikte de grensovergang tussen Zundert en Wuustwezel net na twaalf uur.

Ergens in Brasschaat ontdekte ik een gescheurde naad aan mijn volgestouwde achtertas, de ophanging aan de rugleuning van de zitting was aan de rechterkant bijna helemaal losgekomen. Enigszins verbaasd stelde ik vast dat de tas en de inhoud desondanks goed op hun plaats waren blijven zitten. Ik deed een reserve spanband om de tas en de zitting heen om de zwakke plek te ontzien en reed verder, hopend dat dit de rest van de dag zou houden. Via het fietspad langs de spoorlijn richting Kalmthout en Roosendaal en de meest zuid-oostelijke punt van het havengebied bereikte ik de Antwerpse kaai langs de Schelde en ik keek kort rond in het historische centrum. Ik vond het pleintje met het toegangsgebouw voor de Sint-Annatunnel, waarmee voetgangers en fietsers onder de Schelde door kunnen. De Sint-Annatunnel werd het hoogtepunt van mijn bezoek aan Antwerpen. Om tien voor twee stond ik op de westelijke oever van de Schelde.
Ik had mijn twijfels of ik voldoende naaigaren bij me had voor het herstelwerk aan mijn achtertas dat ik zou moeten doen, fietsend door Zwijndrecht, Melsele, Beveren en Vrasene hield ik mijn ogen open voor een winkel met naai-artikelen. Ik keek even bij een Zeeman-vestiging binnen en vond daar niets. Uiteindelijk liet ik het er maar bij zitten. Naar Zelzate reed ik een lang stuk over een paralelweg langs de snelweg, deze was op sommige stukken zo smal dat ik voor auto's moest uitwijken naar een berm die bestond uit een strook met grove stenen. Achteraf zag ik dat ik iets naar het zuiden een leukere fietsroute over een voormalige spoorlijn had kunnen volgen. Het fastbike profiel van brouter.de dat ik meestal gebruik levert me vaak goede routes op, maar heeft ook de neiging doorgaande wegen met gemotoriseerd verkeer te selecteren ten koste van vrijliggende fietsroutes zelfs als de route daarmee even lang of korter is. Het trekking bike profiel pakt juist wel fietswegen, te veel meestal, en voegt dan te veel kronkels en omwegen toe.
Het laatste stuk naar Brugge verruilde ik nog een kort stuk over doorgaande wegen voor een tot fietsroute omgebouwde oude spoorlijn. Kort na zes uur reed ik het oude centrum van Brugge in, draaide daar een rondje langs de kanalen en pleinen, en vond een openbare drinkwaterkraan om mijn waterzakken bij te vullen. Tegen zeven uur reed ik de oude stad uit.
Ik had gehoopt op de eerste dag Frankrijk te bereiken, en ik reed flink door. In de plaatsjes voorbij Brugge was het erg rustig en ik kon redelijk ongestoord stukken over de mooi egale rijbaan rijden in plaats van over de hobbelige fietspaden. In Jabbeke ging ik onderuit op een rond punt waar ik de bocht niet goed ingeschat had. Snel opgestaan, schaafwonden schoongespoeld met water uit mijn waterzak en verder maar weer, ik wilde nog een eind. Twee kilometer verder zag ik opeens dat het stuk van het spatbord boven mijn voorwiel verdwenen was. Ik ben teruggereden om het te zoeken maar kon het niet terugvinden. Tsja, spijtig, en ik hou er niet van om troep op straat achter te laten, maar zonder gaat ook wel.
Het werd zo onderhand duidelijk dat ik Frankrijk niet zou halen voor het donker. De regio waar ik me bevond leek me niet geschikt om ergens te bivakkeren, te veel woonkernen, boerenland met veel boerderijen, geen natuurgebieden van enig formaat, voor mijn eerste overnachting zou ik mij moeten behelpen met een camping. Ik zag dat er bij Nieuwpoort langs mijn route een camping lag en besloot daar naartoe te gaan, ik bereikte deze om kwart over acht. De receptie was gesloten, maar achter de eerste schuifdeur in het voorportaal bevond zich een soort informatiezuil met een groot scherm. Het scherm bleek een aanraakscherm met daarop de website van de camping met daarin een boekingssysteem. Na wat zoeken en proberen slaagde ik er in om een overnachting op het tentenveldje te boeken, en afrekenen kon met een ideal-betaling. Het tentenveldje vinden bleek nog een hele opgave op deze uitgestrekte camping vol met vaste caravanstaanplaatsen. Campinggasten aan wie ik het vroeg wisten ook niet waar het was. Uiteindelijk vond ik het, er stonden niet al te veel tenten, er waren een paar picknicktafels en daarvan was er nog eentje vrij. Ik zette mijn fiets tegen de tafel, haalde kookgerei en voedingsmiddelen tevoorschijn en begon mijn avondmaal te bereiden. Bij de picknicktafel tegenover was een Belgische uitgebreide familie met meerdere tenten geïnstalleerd. Ze spraken Vlaams en Waals door elkaar. Ze nodigden me uit om er bij te komen zitten, daarvoor bedankte ik vriendelijk. Nu ik op een camping met allemaal voorzieningen stond wilde ik die dan ook gebruiken om na het eten de vaat te doen. Kinderen van de uitgebreide Belgische familie begeleidden me om de weg naar het sanitaire blok te wijzen. Dit bleek een behoorlijke tippel. Een wastafel om de vaat te doen kon ik niet vinden. De wastafels bij de toiletten hadden warm water en automatische handzeeppompjes. Ik gebruikte de handzeep als vaatwasmiddel en spoelde het afwaswater door de wc. Terug op het tentenveldje dronk ik nog een kop thee, zette bij het licht van mijn hoofdlamp mijn tentje op en legde mij te rusten.

12:03


13:20 Antwerpen





13:41 Bij het toegangsgebouw van de Sint-Annatunnel. De ingang zit aan de centrumkant aan de linkerkant. Ik was zo enthousiast dat ik deze tunnel eens in het echt ging meemaken dat me niet opgevallen was dat ik bij de uitgang naar binnen ging, het drong pas tot me door toen ik bovenaan de roltrap stond die voor mij de verkeerde kant op liep, en ik werd er ook vriendelijk op gewezen door een Vlaming die net met de roltrap omhoog kwam.






15:36 langs de E34


17:31 Oud Spoorwegpad ten westen van Brugge



18:08 Brugge

[Lopopodium]

Leuk is die tunnel in Antwerpen, niet?
Twee trappen diep de grond in op van die leuke houten krakende trappen. Helaas deden de trappen het vorig jaar niet toen ik er was. Toen moest ik met de lift. Ook een beleving, want het waren enorm grote liften waar wel een stuk of dertig (of meer) fietsers in passen.

[Hardloper]

Die tunnel was heel erg in het nieuws. Want je mag er binnenkort niet meer via een zware bakfiets nemen. Ben benieuwd of ze ook een VM weren. Mocht deze passen. En ik herken het gemeentehuis van Antwerpen. Is van binnen ook wel plezant om eens te bekijken. Heb weleens een mooie foto gemaakt vanaf het balkon daar.