De eerste kilometers op de Taifun

[Trapper Pim]

Hallo allemaal! Sinds vandaag ben ik de eigenaar van een Challenge Taifun, mijn eerste ligfiets. Mijn plan is om deze uiteindelijk voor woon-werk verkeer (zo'n 23 km) te gebruiken. Tijdens mijn zoektocht heb ik veel gehad aan dit forum, dank daarvoor! Eén van de tips die ik las: neem geen lowracer als eerste ligfiets. Dat is dus niet gelukt, ik kon de verleiding om een snelle fiets te kiezen niet weerstaan... Op Marktplaats vond ik een geveerde Taifun in goede staat. 

Het begin was erg onwennig. Om een beetje een gevoel te krijgen voor het wegrijden probeerde ik in de tuin de fiets steeds even een paar meter te balanceren. Dat viel niet mee! Na een kwartiertje oefenen had ik het gevoel dat ik een paar meter rechtdoor kon rijden en werd mijn tuin te klein. Ik heb de fiets in de auto gelegd en ben naar het breedste fietspad van Nederland gereden: de landingsbaan bij Vliegbasis Soesterberg. Daar begon er iets te klikken. En als het dan eenmaal klikt is het een heerlijk gevoel! Het is echt heel leuk hoe makkelijk je snelheid maakt op zo'n laag ding. 

In de middag was het tijd voor een 'echt' rondje vanaf huis. De eerste kilometer door de bebouwde kom vond ik erg spannend. Ik zwabberde toch nog een beetje en was bang dat automobilisten me niet zouden zien. Kruispunten extra rustig benaderen en extra veel oogcontact zoeken met de bestuurders dus. Eenmaal op het vrijliggende fietspad kreeg ik er steeds meer lol in. Het voelt heerlijk om met zoveel snelheid vlak over het asfalt te scheren. Na een kilometer of 15 merkte ik dat mijn gedachten af begonnen te dwalen naar andere dingen dan het fietsen. Ik begin me dus al wat zekerder te voelen, maar ik merk wel dat ik nog snel ga zwabberen. Als ik stop met trappen, of juist weer begin met trappen slinger ik, en even aan mijn neus kriebelen voelt ook ineens heel spannend. 

Een aantal andere observaties:

• Wat een gehobbel op sommige bakstenen! En door het getril van mijn spiegel is die soms vrijwel onbruikbaar
  
• Afdalen is heerlijk
  
• Klimmen is zwaar! 
  
• Leuk twee bladen voor, maar zonder derailleur zal ik het kleine blad nauwelijks gebruiken
  
• Ik moet er erg aan wennen om mijn klapstuur wat hoger te doen als ik een scherpere bocht wil nemen
  
• Terugschakelen bij het afremmen ben ik gewend, maar ik moet er aan denken deze in de lichtste versnelling te zetten om makkelijk weg te kunnen rijden
  

Morgen weer een rondje!

[Willeke_IGKT]

Welkom Trapper Pim.

Goed idee om die heel brede baan te gebruiken. Uit wat je vertelt geloof ik dat jij bij de snelle leerders hoort. De manier om nu beter te worden is fietsen, vooral gewoon gaan.

[blokdoorn]

Vooral veel fietsen dan ontwikkel je meer handigheid, mijn eerst ligfietsritje was op een hurricane die ik toen wel naar huis moest rijden (15km ofzo), gelukkig weinig tegenliggers op het vrijliggende fietspad en geen lastige bochtjes maar spannend was het wel….

[LigfietsWilsum]

Oh, ik ben ook direct woon-werkverkeer begonnen op een lage racer, juist vanwege de afstand wil je zoiets. (Advies van Gerrit Tempelman.
En dan straks rustig opbouwen, eerst een of twee keer per week, en dan langzaam wat meer.

[Boyd Maduro]

Als je bij kruispunten je klapstuur omhoog doet dan kan je ook rechter op gaan zitten. Zeker bij onoverzichtelijke punten is dat prettig.

[martinus]

Ga ervan uit dat "niemand je ziet", defensief rijden en een "360 graden" gewaarwording van je omgeving zorgen uiteindelijk ervoor dat je lekker door 't verkeer cq landschap kunt zoeven en dat laatste is zo heerlijk met 'n lowracer!
Veel fijn zoeven gewenst!

[Jeroen S]

Het zelfvertrouwen groeit waarschijnlijk wel, met het stijgen van de kilometers. Dan moet je op een gegeven moment oppassen niet te overmoedig te worden. Vooral in de winter als er wat ijs op het fietspad ligt ofzo.

Als Soesterberg in de buurt is, kun je daar ook leuk oefenen. Rondjes rijden, 8 jes rijden. Slalommen tussen de witte strepen.

Er vanuitgaan dat ze je wel gezien hebben is niet verstandig op zo'n lage fiets, aan de andere kant ben je wel een afwijkend ding, wat dus meer opvalt. Soms krijg je b.v. voorrang waar je dat niet hebt, omdat ze je fiets even willen bekijken. De vraag is dan soms of de auto achter de voorste die stopt dat ook door heeft.

[Trapper Pim]

Bedankt voor alle bemoedigende woorden! Vanochtend nog eens 20 km gereden en ik begin me al wat zekerder te voelen. Merkte inderdaad dat het helpt om bij een kruising of korte bocht wat meer rechtop te gaan zitten. Op de rechte, vlakke stukken reed ik zonder al te veel moeite 29 km/h, wat me rechtop toch heel wat meer moeite zou kosten!

Waar ik ook nog aan moet wennen is dat je voor veel mensen een soort bezienswaardigheid bent. Ik neem maar aan dat ze allemaal jaloers zijn op mijn mooie fiets

[365cycle]

Welkom Pim!

• Afdalen is heerlijk
  
• Klimmen is zwaar!

Deels zal je gewoon nog even moeten wennen. Uiteindelijk is het het contrast dat dit gevoel veroorzaakt. Tijdens m'n laatste vakantie (staat hier nog ergens op het forum, topic heet iets met Keuzestress) daalde ik soms zonder trappen met >80 km/h af (velomobiel met vakantiebagage incl. kampeeruitrusting achterin), als je dan bij de volgende heuvel komt voelt 350W gemiddeld (tijdens de klim he, niet de hele rit) voor krap 10 km/h heel dramatisch. Op het moment dat ik bijna "misschien is het toch zwaarder met zo'n velo..." begon te denken, kwam ik net door een bochtje en zag ik dat ik in aan het lopen was op de wielrenners voor me. Ze moesten gaan staan en blijven staan om de afstand gelijk te houden, en ook al kon ik niet echt aanhaken, ze reden ook niet meer weg. Vergeet niet, ik reed met naast m'n eigen gewicht met 35-40 kg meer dan zij (fiets + bagage). Zo'n zelfverzonnen wedstrijdje blijft leuk  En een ligger klimt echt zo slecht nog niet!  

Er zijn nog wel wat tips waarmee je je klimprestaties kan verbeteren, Walter heeft daar ooit uitgebreid over geschreven en ik pas het ook daadwerkelijk toe: Klimmen op de Ligfiets

Als je een Challenge rijdt is lezen op de blog van Chamsinista sowieso 

• Leuk twee bladen voor, maar zonder derailleur zal ik het kleine blad nauwelijks gebruiken

Eenmaal geoefend lukt het misschien. Ik kon bij m'n vroegere lowracer de kettingbuis tussen m'n benen pakken en daarmee het voorblad schakelen tijdens het rijden. 

Als laatste nog één dingetje over snelheid: Hard rijden is heel leuk, maar de snelste fiets op het rechte stuk maakt niet per definitie ook de snelste woon-werkrit. Als je door de stad moet, is een hoge racer dankzij beter overzicht misschien zelfs de betere keuze. Bedenk je dus of het je om feiten of om gevoel gaat

[Bob Hagendijk]

Als laatste nog één dingetje over snelheid: Hard rijden is heel leuk, maar de snelste fiets op het rechte stuk maakt niet per definitie ook de snelste woon-werkrit. Als je door de stad moet, is een hoge racer dankzij beter overzicht misschien zelfs de betere keuze. Bedenk je dus of het je om feiten of om gevoel gaat

Een hoge racer is niet perse langzamer dan een lage... En bij een lage racer is het wel erg stoer om bij het verkeerslicht je handen op de grond te zetten en je voeten op de pedalen (vind ik dan).
Maar, een hoge racer heeft meer keus in snelle banden/wielen en inderdaad, meer overzicht in de stad en bij onoverzichtelijke kruisingen.
Een hoge racer is voor mij het beste van 2 werelden, snel, en genoeg overzicht bij onbekende situaties.

[Willeke_IGKT]

Even terug komen op het laatste punt van 365cycle, het is vaak sneller om een paar kilometer om te rijden als je daardoor beter door kunt rijden.