Vandaag ben ik blij omdat.....

[365cycle]

Zelfs na een 6 uurs race in Amsterdam reed hij weer gewoon met de aanhanger naar huis.

Dit vind ik vanuit het oogpunt van klimaat trouwens ook echt prachtig aan "ons" wereldje. Bij de OBT viel het me ook al op: Degenen die hun fiets op de auto hadden gezet om bij de OBT te komen waren eerder uitzondering dan regel. Niet alleen vanuit Duitsland en België, maar ook vanuit Zweden waren er een paar gewoon per fiets deze kant op gekomen. Eén van onze modjes deed zelfs ondanks een blessure toch een poging om dik 190 km te fietsen (gelukkig met de hulpauto in zijn kielzog). 
Waar naar een wielerwedstrijd gaan per fiets not done is, omdat je dan "je kruit mogelijk al verschiet voor je kan gaan rijden", schamen mensen zich in ligfietsland zich bijna als ze niet gewoon per fiets naar een evenement gaan. We blijven heel dicht bij de essentie van wat fietsen in mijn betekent, maar toch ook zonder scheve blikken als iemand dan tóch de auto nodig heeft.

Ik voel me wel thuis bij dat rare volkje dat jullie (ik dus ook) zijn    

PS: Dankzij die "gewoon proberen" en "niets is te gek"-mentaliteit heb ik m'n eigen grenzen ook gigantisch verlegd. Vroeger vond ik 200 km fietsen echt een enorme prestatie, ik had niet verwacht dat ik dat na m'n jongvolwassen jaren (begin 20) nog ooit zou doen; voor dat soort sportprestaties moest je (vond ik) ook echt jong en in topconditie zijn. Ik had destijds ook het gevoel dat ik dat was (marathon weleens gelopen en ook behoorlijk snel), maar ondanks dat ik nu dubbel zo oud ben denk ik dat m'n lichaam nu veel meer in balans is dan het toen eigenlijk was, en ik voel me ook beter dan ooit; heb vrijwel altijd energie voor 10. De ruim 450 km die ik bijvoorbeeld op de OBT-dag fietste was een belasting van meer dan 12 uur, waarbij ik op de heenweg (~185 km) ook nog eens 40 km/h gemiddeld reed, en ik kwam er daardoor eigenlijk vooral achter dat hoewel ik het ver genoeg vond, ik nog meer kan dan dat. Dus dank voor de motivatie en de levenslessen!