13-May-2024, 10:59 PM
Gisteren ben ik met een kleine dertig kilo aan audio-apparatuur plus gitaar naar Utrecht op en neer geweest, het eerste echte gebruik van de tweedehands fietskar die ik vorige maand gekocht heb.
Het was een zomerse zondag met zeer veel mensen die in een lijzig tempo een fietstochtje reden. Ik was zoals wel vaker aan de late kant vertrokken en wilde opschieten. Maar met zo'n kar van 80 centimeter breed is inhalen een stuk lastiger, met name op de Arnhemse Bovenweg tussen Doorn en Zeist waar het tweerichtingsfietspad nogal aan de smalle kant is. Twee keer ben ik afgeremd tot stilstand om een brede tegenligger te laten passeren, eerst een invalidevoertuig, en later zo'n driewieler waarop twee mensen naast elkaar zitten, daarvan hebben ze bij Bartimeus een hele verzameling. Een paar keer moest ik op een onverzichtelijk stuk of vanwege tegenliggers een tijdje in tergend kruiptempo achter mensen blijven hangen. Waar inhalen min of meer doenlijk was heb ik gebeld en naar de mensen geroepen dat ik ze met een brede kar kwam inhalen. Ik ben er uiteindelijk met gevoeld een flinke vertraging, maar zonder incidenten doorheen gekomen.
Ondanks veel gewicht en extra rolweerstand haalde ik alle mensen met elektrische fietsen in. Hoe krijgen die mensen het voor elkaar om zo lijzig en slap te fietsen, ik zou het niet kunnen.
Ik heb de huif van de kar gehaald zodat het niet zo'n enorme remparachute is, en gebruik alleen het frame. De wielen kun je er zo uit trekken. De kans dat een dief op dit idee komt lijkt me niet zo groot, maar het zat me toch niet lekker, dus heb ik wat bedacht met twee kettingen en een enkel hangslot om beide wielen vast te zetten. De kar heeft een band met musketonhaak die je als extra zekering aan je fiets haakt zodat je de kar niet kwijt raakt mocht de koppeling losraken, deze bleek tevens geschikt als hulpmiddel om de kar ruimtebesparend rechtop tegen een paal vast te zetten.
Op de terugweg was het al laat op de avond, met name tussen Driebergen en Doorn is er op zulke tijden meestal niemand te bekennen, en ik rijd dan over de autorijbaan in plaats van over het smalle hobbelige fietspad, mijn spiegels in de gaten houdend. Ook dit keer geen achteropkomend verkeer gehad, ook al deed ik relatief lang over het stuk.
![[Afbeelding: IMG-20240512-182859-1008x756.jpg]](https://i.postimg.cc/Xq0YzzQX/IMG-20240512-182859-1008x756.jpg)
![[Afbeelding: IMG-20240512-232715-1008x756.jpg]](https://i.postimg.cc/v8WBVGZn/IMG-20240512-232715-1008x756.jpg)
Het was een zomerse zondag met zeer veel mensen die in een lijzig tempo een fietstochtje reden. Ik was zoals wel vaker aan de late kant vertrokken en wilde opschieten. Maar met zo'n kar van 80 centimeter breed is inhalen een stuk lastiger, met name op de Arnhemse Bovenweg tussen Doorn en Zeist waar het tweerichtingsfietspad nogal aan de smalle kant is. Twee keer ben ik afgeremd tot stilstand om een brede tegenligger te laten passeren, eerst een invalidevoertuig, en later zo'n driewieler waarop twee mensen naast elkaar zitten, daarvan hebben ze bij Bartimeus een hele verzameling. Een paar keer moest ik op een onverzichtelijk stuk of vanwege tegenliggers een tijdje in tergend kruiptempo achter mensen blijven hangen. Waar inhalen min of meer doenlijk was heb ik gebeld en naar de mensen geroepen dat ik ze met een brede kar kwam inhalen. Ik ben er uiteindelijk met gevoeld een flinke vertraging, maar zonder incidenten doorheen gekomen.
Ondanks veel gewicht en extra rolweerstand haalde ik alle mensen met elektrische fietsen in. Hoe krijgen die mensen het voor elkaar om zo lijzig en slap te fietsen, ik zou het niet kunnen.
Ik heb de huif van de kar gehaald zodat het niet zo'n enorme remparachute is, en gebruik alleen het frame. De wielen kun je er zo uit trekken. De kans dat een dief op dit idee komt lijkt me niet zo groot, maar het zat me toch niet lekker, dus heb ik wat bedacht met twee kettingen en een enkel hangslot om beide wielen vast te zetten. De kar heeft een band met musketonhaak die je als extra zekering aan je fiets haakt zodat je de kar niet kwijt raakt mocht de koppeling losraken, deze bleek tevens geschikt als hulpmiddel om de kar ruimtebesparend rechtop tegen een paal vast te zetten.
Op de terugweg was het al laat op de avond, met name tussen Driebergen en Doorn is er op zulke tijden meestal niemand te bekennen, en ik rijd dan over de autorijbaan in plaats van over het smalle hobbelige fietspad, mijn spiegels in de gaten houdend. Ook dit keer geen achteropkomend verkeer gehad, ook al deed ik relatief lang over het stuk.
