27-Jul-2024, 10:52 PM
Vandaag ben ik met de nieuwe velg in mijn voorwiel weer eens naar Geleen gereden. Geen problemen met het voorwiel gehad, dus de operatie lijkt me wel geslaagd te noemen.
Ik ben om kwart voor elf vertrokken en om kwart over vijf aangekomen. In Wijk bij Duurstede heb ik wat boodschappen gedaan, voer voor onderweg. Als ik de tien minuten die dat ongeveer kostte niet meetel dan heb ik zes uur en twintig minuten gedaan over 160 kilometer, gemiddeld ietsje meer dan 25 km/u.
Ik ben richting Hamont-Achel gereden om vanaf daar het jaagpad langs de Vlaamse Zuid-Willemsvaart te volgen tot Dilsen-Stokkem. Daarbij ben ik dit keer ten westen van Den Bosch en Eindhoven om deze stedelijke gebieden heen gereden. Dit in plaats van de route door Den Bosch, langs de A2 tot aan Eindhoven, en dan door Best, Eindhoven en Valkenswaard heen. Hiermee was de route ongeveer 10 kilometer langer. Het scheelt een hoop drukke kruispunten met bijbehorend oponthoud, wat ik ervoor terug kreeg was het doorkruisen van vele dorpen met hobbelige klinkerstraten: Vlijmen, Helvoirt, Haaren, Oisterwijk, Spoordonk, Oostelbeers, Vessem, Knegsel, Steensel, Riethoven, Westerhoven, Borkel en Schaft.
Ik denk dat ik nog wel eens vaker ongeveer deze route zal rijden, maar dan aangepast om waar mogelijk het doorkruisen van dorpskernen te vermijden. Het was lekker rustig doorfietsen over veel wegen met weinig verkeer, maar gebrek aan oponthoud door drukke kruisingen e.d. maakte me uiteindelijk niet zo veel sneller dat de tien kilometer extra daardoor teniet gedaan werden.
Toen ik bij Hamont Vlaanderen binnen reed lagen er daar flinke plassen op straat, het had er dus recent behoorlijk geregend, en de luchtvochtigheid was hoog. Mijn handen werden klam en mijn gripshift veranderde in een slipshift, ik kon opeens niet meer schakelen. Dit probleem heb ik eigenlijk helemaal niet zo vaak, maar soms dan is het er opeens. Ik heb mijn gebruikelijke noodoplossing toegepast: met een papieren zakdoek die ik altijd bij me heb krijg ik weer grip op de gripshift. De laatste twee uur heb ik met die papieren zakdoek in mijn rechterhand gereden, een beetje onhanding, maar zo kan ik tenminste schakelen. Ik neem mij steeds voor om hier een keer een speciaal doekje op maat voor te maken, een klein hulsvormig ding dat ik er op kan schuiven als het nodig is. Dat kan ik dan ergens om het stuur doen of in mijn zak proppen zodat ik het paraat heb. Ik heb het redelijk zelden nodig, iets wat permanent om die gripshift heen zit zou me storen denk ik.
Ik ben om kwart voor elf vertrokken en om kwart over vijf aangekomen. In Wijk bij Duurstede heb ik wat boodschappen gedaan, voer voor onderweg. Als ik de tien minuten die dat ongeveer kostte niet meetel dan heb ik zes uur en twintig minuten gedaan over 160 kilometer, gemiddeld ietsje meer dan 25 km/u.
Ik ben richting Hamont-Achel gereden om vanaf daar het jaagpad langs de Vlaamse Zuid-Willemsvaart te volgen tot Dilsen-Stokkem. Daarbij ben ik dit keer ten westen van Den Bosch en Eindhoven om deze stedelijke gebieden heen gereden. Dit in plaats van de route door Den Bosch, langs de A2 tot aan Eindhoven, en dan door Best, Eindhoven en Valkenswaard heen. Hiermee was de route ongeveer 10 kilometer langer. Het scheelt een hoop drukke kruispunten met bijbehorend oponthoud, wat ik ervoor terug kreeg was het doorkruisen van vele dorpen met hobbelige klinkerstraten: Vlijmen, Helvoirt, Haaren, Oisterwijk, Spoordonk, Oostelbeers, Vessem, Knegsel, Steensel, Riethoven, Westerhoven, Borkel en Schaft.
Ik denk dat ik nog wel eens vaker ongeveer deze route zal rijden, maar dan aangepast om waar mogelijk het doorkruisen van dorpskernen te vermijden. Het was lekker rustig doorfietsen over veel wegen met weinig verkeer, maar gebrek aan oponthoud door drukke kruisingen e.d. maakte me uiteindelijk niet zo veel sneller dat de tien kilometer extra daardoor teniet gedaan werden.
Toen ik bij Hamont Vlaanderen binnen reed lagen er daar flinke plassen op straat, het had er dus recent behoorlijk geregend, en de luchtvochtigheid was hoog. Mijn handen werden klam en mijn gripshift veranderde in een slipshift, ik kon opeens niet meer schakelen. Dit probleem heb ik eigenlijk helemaal niet zo vaak, maar soms dan is het er opeens. Ik heb mijn gebruikelijke noodoplossing toegepast: met een papieren zakdoek die ik altijd bij me heb krijg ik weer grip op de gripshift. De laatste twee uur heb ik met die papieren zakdoek in mijn rechterhand gereden, een beetje onhanding, maar zo kan ik tenminste schakelen. Ik neem mij steeds voor om hier een keer een speciaal doekje op maat voor te maken, een klein hulsvormig ding dat ik er op kan schuiven als het nodig is. Dat kan ik dan ergens om het stuur doen of in mijn zak proppen zodat ik het paraat heb. Ik heb het redelijk zelden nodig, iets wat permanent om die gripshift heen zit zou me storen denk ik.
