30-Nov-2024, 10:45 AM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 30-Nov-2024, 10:50 AM door Martin van Mourik.)
Met het voorspelde mooie weer voor een paar dagen ben ik gisteren nog maar eens naar Geleen gereden. Ik heb een route aan de westkant om Den Bosch en Eindhoven heen gevolgd. Om zes uur opgestaan, half acht vertrokken, en om vier uur aangekomen. Ik heb over 165 kilometer maar liefst acht en een half uur gedaan. Met de redelijk lage temperatuur en een zwakke zuidenwind tegen ging het allemaal een stuk trager dan ik gewend ben. Mijn geplande route was 160 kilometer, maar ik stuitte op een paar wegversperringen, ik ben door natuurgebied de Kampina heen gereden in plaats van er langs en daarna nam ik twee keer een verkeerde afslag, en kwam daar pas laat achter waardoor ik liever een aangepaste route improviseerde in plaats van terug te gaan.
Het was s'morgens een graad of drie. Vanwege de lage temperatuur ben ik behoorlijk ingepakt gaan fietsen, drie paar dunne sokken over elkaar in mijn wandelschoenen, twee lange onderbroeken over elkaar met daarover een wandelbroek, en twee dunne truien over elkaar met daarover een lichte windstopper jas. Ik ging mijn navigatie nodig hebben, dus geen dikke handschoenen gebruikt, maar de dunne met vingertoppen voor een aanraakscherm. Bij wijze van geimproviseerd windscherm voor mijn handen heb ik twee kleine stouwzakken met een stuk klitteband op mijn stuur bevestigd, met daarin kleine stukken schuimrubber. Dit werkte redelijk goed, alleen de eerste een a twee uur was het niet helemaal afdoende. Het eerste stuk reed ik daarom met gebalde vuisten op mijn stuur om mijn vingertoppen warm te houden. Ik ken de route tot aan Den Bosch min of meer uit het hoofd, dus ik had net zo goed een extra stel handschoenen kunnen dragen in het begin, alleen had ik geen zin om te stoppen om ze uit mijn tas te halen.
Tussen Zaltbommel en Hedel moest ik vanwege een wegversperring omrijden over landweggetjes. Het was daar behoorlijk mistig, met zo'n honderd meter zicht, met de laag staande zon ongeveer recht voor me erbij reed ik daar in een witte waas. Ik was enigszins bezorgd of de automobilisten die daar reden me op tijd zouden opmerken, maar dit ging wel goed.
In de buurt van Oisterwijk besloot ik een extra lus te maken door natuurgebied de Kampina. De noordelijke helft door de Kampina heen was prima te fietsen over een droog en goed hard fietspad. Ten zuiden van het Belvers Ven stonden flinke stukken van het fietspad onder water tot zo'n 5 centimeter diep, en hier en daar met een ijslaagje erop. Ik had geen zin om terug te gaan en reed langzaam en behoedzaam door de onder water staande stukken heen. Toen ik weer een geasfalteerde weg bereikt had heb ik bij een bankje alle modder van mijn fiets staan borstelen, en de velgen zo goed en zo kwaad als dat ging weer schoon geveegd, zodat ik een beetje normaal kon remmen zonder de boel met zand te schuren. Al met al deed ik over een paar kilometer door dit natuurgebied heen bijna drie kwartier.
De Belgische grens bereikte ik pas na ongeveer zes uur fietsen. De afgelopen twee jaar had ik doorgaans na zo'n zes uur de hele rit Doorn - Geleen erop zitten. Ik was niet vooruit te branden, met een of twee verzetten lager dan normaal onderweg. Op deze mooie vrijdagmiddag had ik met mijn trage kruissnelheid langs de Vlaamse Zuid-Willemsvaart verwacht door hordes wielrenners ingehaald te worden daar in het land der koersers. Maar dit was niet het geval, alleen tegen het einde, vlak voor ik de afslag naar Stokkem nam werd ik met een niet al te groot snelheidsverschil ingehaald door een duo, die vervolgens enkele tientallen meters verderop vertraagden en gingen staan praten of pauze houden ofzo.
Ik heb onderweg nog wel een paar leuke foto's gemaakt, maar postimages ligt momenteel op zijn gat. Die foto's voeg ik dan maar later toe, als het weer mogelijk is.
Het was s'morgens een graad of drie. Vanwege de lage temperatuur ben ik behoorlijk ingepakt gaan fietsen, drie paar dunne sokken over elkaar in mijn wandelschoenen, twee lange onderbroeken over elkaar met daarover een wandelbroek, en twee dunne truien over elkaar met daarover een lichte windstopper jas. Ik ging mijn navigatie nodig hebben, dus geen dikke handschoenen gebruikt, maar de dunne met vingertoppen voor een aanraakscherm. Bij wijze van geimproviseerd windscherm voor mijn handen heb ik twee kleine stouwzakken met een stuk klitteband op mijn stuur bevestigd, met daarin kleine stukken schuimrubber. Dit werkte redelijk goed, alleen de eerste een a twee uur was het niet helemaal afdoende. Het eerste stuk reed ik daarom met gebalde vuisten op mijn stuur om mijn vingertoppen warm te houden. Ik ken de route tot aan Den Bosch min of meer uit het hoofd, dus ik had net zo goed een extra stel handschoenen kunnen dragen in het begin, alleen had ik geen zin om te stoppen om ze uit mijn tas te halen.
Tussen Zaltbommel en Hedel moest ik vanwege een wegversperring omrijden over landweggetjes. Het was daar behoorlijk mistig, met zo'n honderd meter zicht, met de laag staande zon ongeveer recht voor me erbij reed ik daar in een witte waas. Ik was enigszins bezorgd of de automobilisten die daar reden me op tijd zouden opmerken, maar dit ging wel goed.
In de buurt van Oisterwijk besloot ik een extra lus te maken door natuurgebied de Kampina. De noordelijke helft door de Kampina heen was prima te fietsen over een droog en goed hard fietspad. Ten zuiden van het Belvers Ven stonden flinke stukken van het fietspad onder water tot zo'n 5 centimeter diep, en hier en daar met een ijslaagje erop. Ik had geen zin om terug te gaan en reed langzaam en behoedzaam door de onder water staande stukken heen. Toen ik weer een geasfalteerde weg bereikt had heb ik bij een bankje alle modder van mijn fiets staan borstelen, en de velgen zo goed en zo kwaad als dat ging weer schoon geveegd, zodat ik een beetje normaal kon remmen zonder de boel met zand te schuren. Al met al deed ik over een paar kilometer door dit natuurgebied heen bijna drie kwartier.
De Belgische grens bereikte ik pas na ongeveer zes uur fietsen. De afgelopen twee jaar had ik doorgaans na zo'n zes uur de hele rit Doorn - Geleen erop zitten. Ik was niet vooruit te branden, met een of twee verzetten lager dan normaal onderweg. Op deze mooie vrijdagmiddag had ik met mijn trage kruissnelheid langs de Vlaamse Zuid-Willemsvaart verwacht door hordes wielrenners ingehaald te worden daar in het land der koersers. Maar dit was niet het geval, alleen tegen het einde, vlak voor ik de afslag naar Stokkem nam werd ik met een niet al te groot snelheidsverschil ingehaald door een duo, die vervolgens enkele tientallen meters verderop vertraagden en gingen staan praten of pauze houden ofzo.
Ik heb onderweg nog wel een paar leuke foto's gemaakt, maar postimages ligt momenteel op zijn gat. Die foto's voeg ik dan maar later toe, als het weer mogelijk is.
