Banden, banden en nog eens banden

[365cycle]

Ik zag laatst een kort fragmentje van een vrouw die voor het eerst een velomobiel testte.  "Wat een raket", was haar reactie.  Lijkt me fijn eens een test te zien van 3 personen die met een velomobiel, elektrische fiets (25 km/u) en een koersfiets een 20-tal kilometer rijden, om dan telkens van fiets te wisselen.  Vooral bij wind tegen rijdt de velomobiel in een andere klasse.  Zolang ze die test niet uitvoeren in druk stadsverkeer natuurlijk. 25 km/u zou men toch moeiteloos moeten behalen, waarbij het met een koersfiets toch aanzienlijk meer krachten kost.

Een velomobiel rijdt gewoon heel anders dan een rechtopfiets, en omdat er in de stad minder ruimte is en veel meer gebeurt is dat dus ingewikkelder als je het niet gewend bent. Zelfs ervaren velonauten (bijvoorbeeld één van de Rotte Rijders) hebben daar moeite mee als ze het weinig doen: Kortgeleden reden we met één Tuna en twee Snoeken dwars door Rotterdam. Ik ken de stad heel goed en had dus een soepele route om te komen waar we moesten zijn (Man met Bril koffie), dat gaat dus ook soepel en ik ben tijdens zo'n ritje vooral bezig met opletten of de rest nog volgt. De Snoek L rijder moest hier en daar bij een kruispunt steken terwijl ik ruimte over had. Dat is niet alleen routekennis, maar ook echt inschattingsvermogen en ervaring. Wat daarnaast handig is in de stad is sprintvermogen: bij één fietsverkeerslicht (Goudsesingel richting Oostplein) trok ik fel op. Eén van de Snoek-rijders kwam meteen mee en ging nadat het fietspad bij de autorijbaan geveogd werd net als ik links tegen de stippellijn tussen fietsstrook en autorijbaan rijden. We reden met het verkeer mee (krap over de 40 km/h), en dan voorkom je daarmee dat auto's je kunnen inhalen, maar ook dat je bereikbaar bent voor een open zwaaiende deur of een automobilist uit een zijstraat die snel ff in wil voegen.

Je geeft het zelf al aan met het voorbeeld van die roze SL.  Voor snelheden van 40 km/u is vaak toch een sterke wielrenner nodig.

Klopt. Even gekeken, op haar eerste rit van 100+ km reed ze 22 km/h gemiddeld met de SL. Dat is inclusief een stukje onervaren voorzichtigheid, een paar pittige klimmetjes, en een stukje lopen om bij een pontje te komen. Tegen het einde merkte ik dat haar benen op waren (omhoog de Zeelandbrug op), maar ik mocht niet helpen  Haar hart en longen konden al best leveren (ze loopt vaak hard), maar haar benen waren deze mate van fietsen toen zeker niet gewend.
Met weinig ervaring 100+ kilometer 22 gemiddeld op welke rechtop- of bukfiets dan ook is een beste uitdaging.

Ik gebruik inderdaad een garmin, al viel op dat mijn hartslag met mijn mountainbike enorm de hoogte in ging naar het einde toe.  Ritjes van 130 kilometer ben ik niet gewend met zo'n fiets, maar met de Snoek lag de hartslag 20 tellen lager op de terugrit, snelheid x2.  In een velomobiel kan je dus rustig recupereren.

Klopt, en die velomobiel "egaliseert" de vermogensinput heel erg.

PS: bestaat er zoiets als een lichte butyl?

Jazeker, voor jouw Snoek heb je de SV6 (100gr geloof ik) en de SV6A (70gr?). Of dat licht is is natuurlijk relatief, maar Schwalbe noemt het wel "Extra Light"  

Trouwens, laat de velomobiel eventueel weg en vervang deze door een M5 carbon High Racer.  Die zou het ook eenvoudig winnen, lijkt mij.  Verschillende wedstrijden gedocumenteerd op Bram Moens zijn site bewijzen het.  Zelfs bergop.

Dat laatste is interessant. Als ik met mijn vermogen en gewicht op een net opgebouwde M5 CHR de Alpe d'Huez zou moeten beklimmen zou ik dat vermoedelijk met zo'n 9 a 10 km/h kunnen doen. Bij dat soort snelheden wordt balans al een uitdaging, op het steilste stuk (15%) helemaal. Bram Moens en vele andere ligfietsers waren altijd al sterk, maar echte wereldtoppers in wedstrijdconditie hebben we volgens mij nog niet in wedstrijden in ons kleine ligfietswereldje gehad. Ik wil niemand beledigen, maar bijvoorbeeld 6W/kg heb ik gewoon nog niemand meer dan 20 minuten zien trappen (voor mij zou dat ruim 550W betekenen, ga ik nooit halen  ). 
Naarmate een renner lichter en sterker is, wordt de uitdaging met balans echter kleiner. De sterkste klimmers rijden de Alpe d'Huez in minder dan 40 minuten, dat is rond de 21 km/h gemiddeld. Als je dan op de steilste 15% even moet pieken om laten we zeggen 14 km/h aan te houden kan je gewoon comfortabel omhoog trappen.

Het enige dat een CHR voor zo'n sterke rijder mijns inziens mist is een mogelijkheid om in een steile klim de stoel iets rechterop te kunnen zetten. Op lange vlakke stukken vond ik de Milan/Bülk-houding prettiger dan die in de DF, maar in een klim vind ik de DF nog steeds de sterkste velomobiel die ik gereden heb. In de Tuna heb ik qua houding de gulden middenweg gezocht, maar het blijft een compromis.

Ik heb moeite om als ik alleen rij een kruis snelheid van 25 km/u aan te houden maar dat is meer afhankelijk van verkeer en route. Als ik achter iemand aan kan rijden lukt het me wel. Maar meer is eigenlijk te snel. Aan de andere kant zal ik op een e-bike ook vaak minderen naar 20.
En op een koers fiets zul je mij echt nooit krijgen.

Ik had zaterdag na drie korte ritjes, samen nog geen 5 km, al zadelpijn.

In jouw geval ben ik ook wel benieuwd hoe dat straks met de Bülk is.

Laatste dingetje, wél ontopic; Peter van ICB plaatste op Strava dat hij vermoedt dat de 35-349 CCU met koud weer lekkerder rolt dan de 32-406. Typisch genoeg had ik exact die indruk afgelopen weekend ook; ik heb zelfs tegen een tweetal Snoek-rijders gezegd dat ik de indruk had dat de Tuna beter doorrolt dan hun Snoek L.