Utrechtse Heuvelrug - Zuid Limburg

[Fietsbennie]

Dat vind ik ook leuk aan dat fietsen. Je komt soms met de vreemdste of juist leuke mensen in gesprek onderweg.

[Wim -de roetsende]

 Ik heb daar een paar kilometer met een grote grommende traktor achter met gereden, zo ver naar het midden toe dat hij me niet durfde inhalen. Ik had geen zin om de berm in te duiken om hem er langs te laten. Misschien doe ik dat een volgende keer toch maar wel, minuten lang met zo'n grommend gevaarte in je nek is toch ook geen pretje.

Dat mensen vragen of ik hulp nodig heb, herken ik ook. 

Ik zag zojuist in de Volkskrant dat de proef met verloren portemonnees is gedaan. Deze proef in het verleden ook al uitgevoerd en ook overal ter wereld. En wat blijkt: mensen zijn veel aardiger dan we eigenlijk denken. 
In de portemonnee zat telkens: 15 euro, visitekaartjes, een huissleutel en een handgeschreven boodschappenlijstje om het persoonlijker te maken. Soms werd er al gebeld, als ze 50m van de plek waren verwijderd waar ze de portemonnee waren 'verloren'.

Als ik in het buitengebied rijd, dan ga ik op een erg smal weggetje wel vaak aan de kant. Deze mensen zijn tenslotte aan het werk en als ik voor de lol aan het fietsen ben, dan heb ik wel tijd om aan de kant te gaan.

[Jeroen S]

Landbouwverkeer heb ik ook regelmatig. Ik hanteer inderdaad ook het principe, zij zijn aan het werk, ik rijd voor mijn lol en heb tijd. Dus ga ik nog wel eens aan de kant. Soms moeten ze dan 100 meter verder de wei in. Bovendien kan ik met een wel inhalende trekker niet goed inschatten hoeveel ruimte ik ga krijgen, en soms zit er een 16 jarige achter het stuur van zo'n monster.

[Willeke_IGKT]

Ook ik ga regelmatig aan de kant voor groter verkeer maar het moet wel mogelijk zijn.

Op een echt smal weggetje is het vaak niet verantwoord, in zo'n geval moet die traktor of vrachtwagen echt even wachten tot het kan.

[365cycle]

Ik rijd meestal vrij vlot, en ga dus ook als ik niet sneller kan dan de trekker niet aan de kant.
Vind zo'n groot ding naast me meestal niet verantwoord, en meestal houden zij mij daarna dan meer op dan ik hun (ivm tegenliggers).
Als ze een paar kilometer 40-45 moeten rijden ipv 50 of zelfs meer, dan moet dat maar.

[Martin van Mourik]

Ik ben gisteren de zelfde route met een paar aanpassingen teruggereden, in vijf uur en vijftig minuten, met een zwakke noordenwind tegen. Ik ben om 16:10 vertrokken en om 22:00 aangekomen.

Het logeerbed stortte in toen ik s'ochtends opstond, de draagconstructie voor de lattenbodem was bezweken. Ik ben tot half vier bezig geweest om de boel te herstellen en versterken met op maat gemaakte balkjes uit stukken resthout.

Onderweg ging het allemaal soepeltjes, een rit zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Behalve aan het einde, ik had een kabelbreuk in het draadje van mijn koplamp naar het batterijenpakket dat ik er aan heb hangen. Bij onderhoud aan mijn fiets heb ik laatst de koplamp er af gehad, daarna had ik hem klaarblijkelijk niet stevig genoeg vastgezet. De koplamp stond niet goed, met de lichtbundel te veel naar beneden. Op de veerpont bij Wijk bij Duurstede duwde ik de koplamp wat omhoog, en ging deze uit. Met wat morrelen aan de draadjes flakkerde de lamp nog twee keer aan en gaf er toen definitief de bui aan. Het viel me toen al op dat het boutje van de koplamp beter aangedraaid moest worden, maar ik besteedde er verder geen aandacht aan. Op lange ritten heb ik voor dit soort noodgevallen een simpele reservere koplamp bij me, zo eentje die je met een rubber bandje op je stuur vastzet. Tijdens de overtocht met de veerpont voorzag ik deze van batterijen en plaatste deze op mijn stuur. Het laatste stukje naar huis reed ik met het zwakke licht van dit koplampje, dat ging redelijk want ik ken de route. Ik had twee keer dat tegemoetkomende automobilisten nogal laat hun groot licht uitdeden. Dat krijg je met zo'n zwakke koplamp, ze merken je pas laat op, normaal heb ik daar vrijwel nooit last mee. Toen ik thuis was zag ik dat mijn koplamp voor op de neuspijp helemaal niet meer vast zat en alleen nog aan het elektrische kabeltje hing. Het spijtige hieraan vind ik vooral dat ik het elegante inbusmoertje dat bij de koplamp hoorde en er mooi bij paste nu kwijt ben.

[Fietsbennie]

Dan ben je net op tijd geweest met opstaan Martin, anders was je raar wakker geworden op de vloer.

[Martin van Mourik]

Ik zag vanmorgen toen ik de deur uit stapte wat glinsteren tussen de aarde onder mijn raam aan de straatkant, daar waar als alles goed gaat de komende tijd vers gezaaide veldbloemen op zullen gaan komen, en ik dacht: wat is er nou weer voor plastic troep aan komen waaien bij mijn voordeur? Het bleken het boutje en het bijpassende inbusdopmoertje van mijn koplamp te zijn. Ik ben blij dat ik deze dus toch niet ben kwijt geraakt. Ik vond het al zo raar dat ik tijdens het fietsen niet gemerkt had dat mijn koplamp aan een draadje bungelde. De boel moet losgeschoten zijn op het moment dat ik mijn fiets het stoepje voor mijn voordeur op tilde. Ik zet mijn fiets doorgaans eerst dwars tussen mezelf en de voordeur in, zodat deze niet omvalt terwijl ik mijn sleutels te voorschijn haal en de deur open. Op dat moment moeten bout en moer er af gevallen zijn, ze lagen vlak naast elkaar.

Ik kwam de dag na de terugreis er achter dat ik nogmaals de moer aan de bout van mijn kettingrol onderweg kwijt geraakt ben. Het was me het laatste uur opgevallen dat de aandrijving wat meer bijgeluiden was gaan maken. De bout waar de kettingrol op zit hing er schuin bij en zat nog maar aan een kant door de framebuis heen. De ketting liep naast de kettingrol.

Na de vorige keer dat ik twee tegen elkaar aan gedraaide moeren die die bout op zijn plek moesten houden onderweg kwijt was geraakt had ik een passende oude nogal roestige moer gevonden en er op gedraaid. Die liep zo stroef dat ik dacht dat die niet los zou trillen, maar dat is dus na verloop van tijd wel gebeurd. Ik heb nu eindelijk een passende roesvrij stalen borgmoer gehaald en er op gezet. Hopelijk blijft het hiermee zitten.