Banden, banden en nog eens banden

[Hoekie]

De standaard SnoekL velgen vind ik drama (omleggen van banden gaat echt zwaar bij die krengen), maar 4mm breedte merk je helaas wel vrij duidelijk terug in toegenomen draaicirkel, dus ik heb ze toch nog maar even niet gewisseld.

Velomobiel.nl heeft de vraag op het Duitse forum voorgelegd.
https://www.velomobilforum.de/forum/inde...rum.75434/
Bei viele schmale 406 Felgen gehen Reifen schwierig drauf. kennt jemand eine schmale Felge wo es einfach geht?

[Snoek043]

@365 cycle

Ik heb vroeger met een Baron X-low in Spanje gereden, Calpé.  Ik weet nog dat mijn vader zei wat ik daarmee ging aanvangen.  Op een dag gingen we met 2 mountainbikes en mijn lowracer een ritje maken.  Een neef uit Frankrijk en mijn vader gebruikten de MTB's.  We hadden ook een volgwagen met mijn moeder, tante enz..  Ik weet nog goed dat we tergend lang hebben zitten wachten op de 2 mountainbikes.     Akkoord, zij waren benadeeld door hun brede banden, maar coureurs reed ik er ook allemaal uit.  Ikzelf was een lichtgewicht, en de Baron was een fiets van rond de 9,5 kg.  Het jammere is dat er vaak op het internet foutieve info verspreid wordt door mensen die dat wellicht zelf hebben geprobeerd maar daar flink in falen.  Ik kan je zeggen, mij lijkt er niets fijner dan met een M5 CHR te gaan trainen in de bergen.  

Mijn vergelijking voor de Tour de France gaat dan ook over een profrenner die met een M5 zou rijden, geen snelle ligfietser.  Liefst van al zou ik in plaats van mijn NME een highracer van M5 hebben zodat ik kan afwisselen tussen de Snoek.  Met de highracer rijd ik dan ook meer normalere snelheden en is het vaak fijner om mezelf te meten met snelle coureurs.  

Check ook even dit verhaal: http://www.m5-ligfietsen.nl/site/NL/Nieu...Current:6/ Over Patrick Proesmans, daar heb ik een paar keer samen mee getraind. Mont-Ventoux, bergaf 107 km/u met de M5 Carbon High Racer Dat is nu wel bergaf, geef mij maar beklimmingen. Snel afdalen heb ik niet veel aan.

On topic: ik ga dan maar eens checken of ik die SV6A heb liggen.  Trouwens, een Go Cycle zou die niet passen ipv de CCU?  Bochten nemen is bij mij minder belangrijk.

[365cycle]

Over klimmen op de ligger, dit is ook mijn ervaring: Klimmen op de ligfiets (Fietsersafstappen.nl - Walter Hoogerbeets)

On topic: ik ga dan maar eens checken of ik die SV6A heb liggen.  Trouwens, een Go Cycle zou die niet passen ipv de CCU?  Bochten nemen is bij mij minder belangrijk.

Een GoCycle is niet alleen ~20mm breder, maar ook ~20mm hoger dan de CCU, en steekt zowel naar voren als naar achteren 20mm verder uit. Ik vermoed dat je fiets er niet sneller van wordt als de wielen klem zitten 

[Snoek043]

Over klimmen op de ligger, dit is ook mijn ervaring: Klimmen op de ligfiets (Fietsersafstappen.nl - Walter Hoogerbeets)

On topic: ik ga dan maar eens checken of ik die SV6A heb liggen.  Trouwens, een Go Cycle zou die niet passen ipv de CCU?  Bochten nemen is bij mij minder belangrijk.

Een GoCycle is niet alleen ~20mm breder, maar ook ~20mm hoger dan de CCU, en steekt zowel naar voren als naar achteren 20mm verder uit. Ik vermoed dat je fiets er niet sneller van wordt als de wielen klem zitten 

Fijn om te lezen dat er wel degelijk mensen zijn die positieve ervaringen hebben met de ligfiets bergop.  Enige vereiste bij mij zou een kleiner blad vooraan zijn, bij de Snoek rijd ik tegenwoordig rond met een enkel 80-blad van member Hoekie.  Mits een korte aanloop rijd ik zelfs met de Snoek een brug sneller op dan een coureur.  Verleden jaar kwam ik met 65 km/u aanrijden en reed nog steeds een 40-tal km/u bovenop de top.  In de bergen heeft zo'n groot blad weinig nut, maar op een traject met enkele bruggen is een velomobiel feitelijk ook niet te kloppen. Alleen al bij tegenwind zit je in een totaal andere klasse te rijden (vooral vanwege die aanloop).

[365cycle]

Fijn om te lezen dat er wel degelijk mensen zijn die positieve ervaringen hebben met de ligfiets bergop.  

Die zijn er zat. Je moet sportfietsers alleen niet vergelijken met ligfietsers, maar met sportligfietsers.
De meeste ligfietsers zijn niet zo snel, net zoals de meeste fietsers dat niet zijn.

Dit bericht heeft destijds ook in racefietsland nog wel wat mensen bereikt.

[Tijanus]

Over klimmen op de ligger, dit is ook mijn ervaring: Klimmen op de ligfiets (Fietsersafstappen.nl - Walter Hoogerbeets)

Mooie schrijver, mooi verhaal:

Een traditionele sportfiets biedt de mogelijkheid om andere spieren dan je beenspieren te gebruiken. Dit gebeurt wanneer je uit het zadel komt, het stuur heen en weer gaat wrikken. De spieren in je armen en torso komen in actie. De overdracht van deze energie naar je pedalen gaat natuurlijk lang niet zo efficiënt als die uit je beenspieren, maar extra energie is extra energie dus je gaat harder. Op zo’n klim is een gewone sportfiets sneller.

Maar er komt een moment dat die energievoorraad uitgeput is. Die voorraad kan alleen aangevuld worden via het bloed, dus het hart-longsysteem is de beperkende factor geworden. Dit zijn de klimmen waarop goede wielrenners in het zadel blijven zitten.

Eerste stuk akkoord, op de Keutenberg (of La Redoute voor de Belgen onder ons) is de ligfiets kansloos.
Maar ik begon al te grinniken bij "Dit zijn de klimmen waarop goede wielrenners in het zadel blijven zitten."

Ah, Pogacar, Contador, Pantani, Gaul, Bahamontes...  stuk voor stuk mannen die op een klim eigenlijk geen zadel nodig hebben of hadden, dus geen goede wielrenners? Hehe. Ik zou zeggen, pak ze al die klimrecords dan eens af. Op zijn minst die tijd van Gaul op de Ventoux, 1 uur 2 minuten op een stalen fiets met onderdelen (kleding, voedsel, wegdek) uit 1958! Het lastig kan dat nou zijn... Charly reed naar men zegt zelfs zonder carbon zolen in zijn wielerschoenen .

Goed, natuurlijk is goed kunnen ademhalen belangrijk voor een aerobe inspanning. Up to a point. Er worden ook best wat hardloopwedstrijden georganiseerd in de bergen, en als de bergen steil genoeg zijn, zijn de beste hardlopers bijna zo snel als profrenners. Sneller zijn ze meestal niet, ook al weegt de fiets van een hardloper precies nul kilo. Kennelijk legt een renner het dan op hartlongcapaciteit toch niet vreselijk af tegen een hardloper, die in zijn ademhaling volgens mji niet bijzonder sterk beperkt wordt door zijn houding. Dat de ligfiets hier een groot voordeel zou scheppen lijkt me een excentrieke n=1 van Walter, of gewoon een alleraardigst broodje aap.

Het grootste voordeel voor een ligfiets zie ik bij echt bizarre hellingen zoals Pozza San Glisente, namelijk het comfort van het type 'niet omvallen' van een trike. Ook niet bij 2 kilometer per uur, of wat er nog maar mogelijk is bij 37% hellingsgraad...

[Jeroen S]

Ik heb ook wel de ervaring dat een stijve Velomobiel best redelijk kan klimmen. De houten VM heeft een best stijve aandrijflijn, de GT mk2 minder. De achterste rol zit daar in de best flexibele vloer. o.a.

De snelheid loopt terug, ik ben niet zo heel fit, maar heel erg langzaam wordt het pas bij een echt steile klim. Bijvoorbeeld de Rijnbrug bij Emmerich, dat gaat met de houten ongeveer net zo snel als met de 20 kilo lichtere highracer.

[365cycle]

Ah, Pogacar, Contador, Pantani, Gaul, Bahamontes...  stuk voor stuk mannen die op een klim eigenlijk geen zadel nodig hebben of hadden, dus geen goede wielrenners? Hehe. Ik zou zeggen, pak ze al die klimrecords dan eens af. 

Je gaat hier volledig voorbij aan hoe die mannen eruit zien, en voor minimaal een enkeling nog aan de stapel chemische hulp die ze daar voor nodig hadden.
Hun lichamen zien er niet zo heel anders uit dan die van een goede amateur, maar toch gaan ze veel harder die berg op. Hun hart en longen kunnen veel meer energie leveren dan hun benen langdurig kunnen verstoken en afvoeren. Met die overcapaciteit kan je wat doen, en dat is je bovenlijf inzetten om de inspanning over een groter deel van je lijf te verdelen.

Ik zelf ben meer gebouwd op baansprinten. Zwaar, zeker in het verleden veel spiermassa, en echt geen slechte conditie maar ik jaag m'n hartslag met speels gemak en in een paar seconden van rust naar 190 bpm. Mijn beenspieren hebben overcapaciteit, maar geven het in de klim op, omdat m'n hart niet voldoende zuurstof kan brengen.
Mensen zoals ik, en met mij heel veel andere fietsers, zijn veel meer gebaat bij efficiënt omspringen met wat hart en longen kunnen leveren, en dat doe je niet door uit je zadel te klimmen.

Als we vanaf morgen de Tour de France verplicht met de ligfiets gaan rijden zullen de renners er gewoon anders uit gaan zien, of misschien worden het zelfs totaal andere personen. Maar dat een ligfietser ook op de Tour sneller gaat zijn dan een "bukfietser", daar blijf ik ondanks de grote voordelen van wielerpelotons wel echt van overtuigd.

[Snoek043]

60 km, 11500 metres of ascending, five fjords, nine mountains, this is the setting of the beautiful, but tough route of the Viking Tour. Over 140 participants, young and old, among them four recumbent riders on their M5 Carbon High Racers. (the fifth, Robert Carlier, unfortunately couldn't participate for personal reasons). The weather was untypical for Norway: loads of sun and temperatures above thirty degrees centigrade. Only during the final stage dark clouds and thunderstorms dominated during part of the day.

The positive attitude of the other participants with respect to the recumbents was striking. Lots of attention and admiration that we had the courage to go into the mountains... After the first few stages a road biker concluded: I think it goes faster. When Herke Wendt (40) had won two stages, astonishment really kicked in. What's happening here!?. But after the success of the recumbent still no sign of any envy, victory was fully acknowledged. Herke, in fact the "true Viking" due to the lack of a shirt, was mentioned separately during the award ceremony as the most rapid. Cheering seemed a little louder when his name was called.
Around the parked M5 Carbon High Racers bystanders where often checking out the technique and all kinds of questions were asked at the M5 Team. Some even took a test ride.

The M5 Team participated along a field of participants in which also a strong group of professionals took part. The leading group rode en climbed fast every day. Still Herke established the highest average stage speed twice with his M5 Carbon High Racer, 35.9 en 36.9 km/h. Both times in mountain stages with finish on top of the mountain.

The whole M5-team passed the finish without technical malfunctions. This is given the circumstances not completely obvious. The road of the prologue was in such bad condition that you were almost thrown off your bike. Kind of ascending in a river bed. Wheels coming loose from the underground due to pot holes and grooves. In later legs the bikes also took heavy impacts. Speeding through gravel on 8 bar racing tyres seems a request for flats and for wrecked rims. En what about climbing: full power on the pedals, chain as tense as a string, 12 percent, 14 percent, every revolution maximal stress on the propulsion system. Subsequently down again: kilometres of intermittent braking, expecting the rim to get red hot. But at the end of the stage only the rider is wrecked: the bike is only dusty and ready to make a new start next day.

En route road bikers could be seen struggling with their usual discomforts. But then, they have to, because "climbing on a recumbent is impossible"... In the past it has been demonstrated often then ascending on a light recumbent is fine, but thanks to Herke Wendt it has been emphasized again.

Winning a stage twice with ample lead to well trained athletes shows that climbing is just no problem. And the superiority of the recumbent on flat terrain and during descends was already no longer a subject for debate.

Ascending, preferably with a few percent slope on nice tarmac, is simply spectacular: the bike remains incredibly stable, everything feels save, under control. Carefree enjoyment on the M5 CHR's while racing down a mountain. Where road bikes ascended with 70 km/h, the recumbents went (while free-wheeling) 30 percent faster here, in this case up to 94 km/h.

The Viking Tour was an endurance test for the participating M5's and their riders. Obviously, Herke was the undisputed star. In the classifications Bram was on average at a third from the top and in the top 5 of his age category. Despite his lack of training kilometres Wout was close to Bram. Daniel not only finished the whole tour, but also managed to leave about 50 of the 150 participants behind.

Our muscle soreness has diminished again and the harshness of the Viking Tour proved to be insufficient to destroy our bikes. Bram is now considering to bring a spare rider next time instead of a spare bike

Bron: M5-ligfietsen.com

Zet daar nou eens een ervaren profrenner is die gewend is geraakt aan de M5 CHR, dan rijd je fietsjes van 20K in de vernieling met een (intussen) oldtimer M5. :-) Zoals @365cycle al aangaf, steek miljoenen in de optimalisatie van de CHR en die fiets wordt alleen maar beter.

Bij een gelijkaardig artikel stond er nog dit te lezen: result of our fast take-off was that the much younger and stronger athletes didn't pass us until we were at 700 metres. The overtaking speed was clearly lower than at the beginning of the Viking Tour. Just imagine: younger (say 30 years), stronger (400 Watt in stead of 295 Watt) and lighter riders on M5 Carbon High Racers... Any difference would simply be eliminated!!