24-Mar-2021, 11:43 AM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 24-Mar-2021, 11:49 AM door 365cycle.)
Grappig dat we hier dan juist doorgaan over die velgmaten.
Piet (& Frutsel), één kijktip: Hambini op YouTube. Zal je veel leren over hoe fabrikanten met standaarden en maatgevingen omgaan. En gezien je ouder bent dan ik - je kan je Spinergy waarschijnlijk ook nog wel herinneren...
Hoe ervaren je ook bent, je bent nooit te oud om te leren. Stel je eens voor dat je heel lang geleden wetenschapper was, en moest gaan begrijpen dat de aarde niet plat was, maar rond (ik hoop nu even dat we hier geen flat earthers hebben want dan wordt dit nog een leuk topic). Of - meer van deze tijd - bedenk eens dat het (in een extreme situatie) momenteel mogelijk lijkt te zijn om materie terug in de tijd te laten reizen.
Verder m.n. als reactie op Coen een stukje algemene informatie, uitdrukkelijk NIET van toepassing op de situatie die we hier met PietV hebben, en ook niet op andere forumleden, maar wel bruikbare kennis m.b.t. communities (online en offline):
Mijn dagelijks werk bevat een stukje IT, een component bedrijfskunde, bedrijfspolitiek, productie en logistiek, en een stuk samenwerken. Alles valt of staat met dat laatste; hoe zorg je dat een projectteam goed functioneert? Eén regel waar m'n collega's en ik het over eens zijn is de manier waarop we omgaan met een onhebbelijke en/of onwillige persoonlijkheid: Een hork isoleer je en als dat niet kan werk je persoon in kwestie de deur uit, hoeveel die persoon weet is daarbij totaal irrelevant. Die persoon in kwestie gaat alleen namelijk niet het hele bedrijf runnen, want dan hadden al die andere mensen sowieso niet in dat projectteam gezeten.
Een mooie parallel naar Hambini, waarnaar ik hierboven gelinkt heb: Hij heeft waanzinnig goede producten, en voor zover ik kan beoordelen veel kennis over techniek en productieprocessen. Ik ken hem niet persoonlijk, maar kan me goed voorstellen dat iemand die (vooral ook op zijn manier) de vloer aanveegt met 80% van alles wat door z'n handen komt en met z'n middelvinger in de lucht in het leven staat, niet de meest prettige persoon is om mee samen te werken.
De belangrijke kern die hierin zit, is dat één persoon, hoe slim, knap en kundig ook, een groep kan slopen, of dat nou gewild of ongewild is. Hetzelfde geldt voor een conflict tussen twee personen binnen die groep. Voordat dat slopen gebeurt ontstaan er spanningen die door de projectleiding (of in het geval van een forum, de moderators) opgelost moet worden en daar dus veel druk neerlegt. Op een discussieforum zijn de moderators vaak de eersten die vertrekken, en daarna valt de rest uit elkaar. Zou enorm zonde zijn, want volgens mij proberen we juist een community te bouwen.
@ PietV: We weten dat je veel kennis hebt en ook om die reden gevraagd wordt om te publiceren in "ons" blad. Ik spreek voor mezelf als ik zeg dat ik het fijn vind als je je kennis deelt, maar hoewel ik grotendeels autodidact ben leer ik wel het best van een wetenschappelijke houding. De wereld bestaat niet uit feiten, we nemen een hoop aan maar weten verdomd weinig 100% zeker. Dat snijvlak is ook vaak waar ik discussie zie ontstaan, ook al kies ik er tegenwoordig zelf voor om er geen deel meer aan te nemen. Jouw jarenlange ervaring en succes met een bepaalde methode zijn nooit een bewijs dat dát de juiste methode is om het te doen.
Als laatste een voorbeeld (bij voorbaat sorry Jurrien ;-) ): Ik ben lang en fysiek sterk (ook in m'n handen en vingers), maar m'n (eveneens lange) rug is al zo lang las ik me kan herinneren een zwakke plek.
Ik heb in m'n tienerjaren een zwaar vakantiebaantje gehad; sjouwen met bierfusten, marktkramen en hekken. Hekken hoeven meestal maar een klein stukje, marktkramen doe je vooral met de juiste techniek. Met de bierfusten leerde men me ze dwars voor me te tillen; ik kreeg daar na de eerste paar dagen al last van m'n rug van. Uiteindelijk was ik de enige die er consequent twee tegelijk tilde. M'n armen konden ze prima "wijd" houden zodat ik er met lopen geen last van had, en met één fust in iedere hand naast je is de belasting op je rug in lijn met je rug: wanneer je stil staat precies verticaal. Gevolg: Ik was efficiënter, en ik had nergens meer last van. Mensen hebben ruimte nodig om van de gebaande paden af te wijken. Vaak vindt zo'n persoon modder of drijfzand, maar soms ook gewoon een betere route.
Piet (& Frutsel), één kijktip: Hambini op YouTube. Zal je veel leren over hoe fabrikanten met standaarden en maatgevingen omgaan. En gezien je ouder bent dan ik - je kan je Spinergy waarschijnlijk ook nog wel herinneren...
Hoe ervaren je ook bent, je bent nooit te oud om te leren. Stel je eens voor dat je heel lang geleden wetenschapper was, en moest gaan begrijpen dat de aarde niet plat was, maar rond (ik hoop nu even dat we hier geen flat earthers hebben want dan wordt dit nog een leuk topic). Of - meer van deze tijd - bedenk eens dat het (in een extreme situatie) momenteel mogelijk lijkt te zijn om materie terug in de tijd te laten reizen.
Verder m.n. als reactie op Coen een stukje algemene informatie, uitdrukkelijk NIET van toepassing op de situatie die we hier met PietV hebben, en ook niet op andere forumleden, maar wel bruikbare kennis m.b.t. communities (online en offline):
Mijn dagelijks werk bevat een stukje IT, een component bedrijfskunde, bedrijfspolitiek, productie en logistiek, en een stuk samenwerken. Alles valt of staat met dat laatste; hoe zorg je dat een projectteam goed functioneert? Eén regel waar m'n collega's en ik het over eens zijn is de manier waarop we omgaan met een onhebbelijke en/of onwillige persoonlijkheid: Een hork isoleer je en als dat niet kan werk je persoon in kwestie de deur uit, hoeveel die persoon weet is daarbij totaal irrelevant. Die persoon in kwestie gaat alleen namelijk niet het hele bedrijf runnen, want dan hadden al die andere mensen sowieso niet in dat projectteam gezeten.
Een mooie parallel naar Hambini, waarnaar ik hierboven gelinkt heb: Hij heeft waanzinnig goede producten, en voor zover ik kan beoordelen veel kennis over techniek en productieprocessen. Ik ken hem niet persoonlijk, maar kan me goed voorstellen dat iemand die (vooral ook op zijn manier) de vloer aanveegt met 80% van alles wat door z'n handen komt en met z'n middelvinger in de lucht in het leven staat, niet de meest prettige persoon is om mee samen te werken.
De belangrijke kern die hierin zit, is dat één persoon, hoe slim, knap en kundig ook, een groep kan slopen, of dat nou gewild of ongewild is. Hetzelfde geldt voor een conflict tussen twee personen binnen die groep. Voordat dat slopen gebeurt ontstaan er spanningen die door de projectleiding (of in het geval van een forum, de moderators) opgelost moet worden en daar dus veel druk neerlegt. Op een discussieforum zijn de moderators vaak de eersten die vertrekken, en daarna valt de rest uit elkaar. Zou enorm zonde zijn, want volgens mij proberen we juist een community te bouwen.
@ PietV: We weten dat je veel kennis hebt en ook om die reden gevraagd wordt om te publiceren in "ons" blad. Ik spreek voor mezelf als ik zeg dat ik het fijn vind als je je kennis deelt, maar hoewel ik grotendeels autodidact ben leer ik wel het best van een wetenschappelijke houding. De wereld bestaat niet uit feiten, we nemen een hoop aan maar weten verdomd weinig 100% zeker. Dat snijvlak is ook vaak waar ik discussie zie ontstaan, ook al kies ik er tegenwoordig zelf voor om er geen deel meer aan te nemen. Jouw jarenlange ervaring en succes met een bepaalde methode zijn nooit een bewijs dat dát de juiste methode is om het te doen.
Als laatste een voorbeeld (bij voorbaat sorry Jurrien ;-) ): Ik ben lang en fysiek sterk (ook in m'n handen en vingers), maar m'n (eveneens lange) rug is al zo lang las ik me kan herinneren een zwakke plek.
Ik heb in m'n tienerjaren een zwaar vakantiebaantje gehad; sjouwen met bierfusten, marktkramen en hekken. Hekken hoeven meestal maar een klein stukje, marktkramen doe je vooral met de juiste techniek. Met de bierfusten leerde men me ze dwars voor me te tillen; ik kreeg daar na de eerste paar dagen al last van m'n rug van. Uiteindelijk was ik de enige die er consequent twee tegelijk tilde. M'n armen konden ze prima "wijd" houden zodat ik er met lopen geen last van had, en met één fust in iedere hand naast je is de belasting op je rug in lijn met je rug: wanneer je stil staat precies verticaal. Gevolg: Ik was efficiënter, en ik had nergens meer last van. Mensen hebben ruimte nodig om van de gebaande paden af te wijken. Vaak vindt zo'n persoon modder of drijfzand, maar soms ook gewoon een betere route.
