(, 11:59 AM)365cycle schreef: Toen ik voor het eerst met m'n zoon door de wijk fietste na jaren vrijwel alleen maar autorijden merkte ik hoe verschrikkelijk veel automobilisten zich gedragen in het verkeer. Geen voorrang geven waar dat wel moet is er een van. Maar ook afgeleid zijn door een mobieltje, veel te hard rijden, gewoon helemaal niet uitkijken voor een fietspad, fietsers gevaarlijk dichtbij en/of met een enorm snelheidsverschil inhalen, agressief rijgedrag, bumperkleven, nog snel even ergens voor schieten en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Verschil met fietsers blijft dat automobilisten met één foutje een dode op hun geweten hebben. Daarnaast is de automobilist in het bezit van een rijbewijs, en dus bekend met alle verkeersregels + op de hoogte van het feit dat fietsers lang niet altijd alle regels kennen en/of die verantwoording kunnen dragen.
"Ja maar fietsers..." - let's stop blaming the victim. Jij stapt in een moordwapen, dus jij zal dan soms even de fouten van een ander moeten oplossen.
Het blijft toch fascinerend hoe sommige mensen redeneren: “Als jij in een auto zit, moet jij de fouten van anderen maar oplossen.” Dat klinkt ongeveer als zeggen dat een piloot verantwoordelijk is voor mensen die op de landingsbaan wandelen met noise cancelling headphones op. Natuurlijk, jij bestuurt een voertuig dat potentieel dodelijk is — maar dat betekent niet dat de rest van het verkeer in een soort moreel vrijstaat rond mag zwalken alsof verkeersregels optioneel zijn.
Wat ik dan extra geestig vind: jij zei laatst nog zelf dat het verkeer een stuk veiliger zou zijn als beide partijen gewoon een beetje beter zouden opletten. Helemaal mee eens trouwens. Maar nu lijkt dat argument ineens vergeten zodra je op de morele (race)fiets bent gestapt. Dan moet de automobilist blijkbaar én anticiperen, én interpreteren, én vergeven, én vooral vooral niet klagen. Want "ja maar fietsers..." is dan ineens "victim blaming". Serieus?
Neem nu het voorbeeld van iemand die een gesloten slagboom negeert en vervolgens bijna onder een trein belandt. Is dat dan ook de schuld van de machinist? “Tja, die zit tenslotte in een gevaarlijk voertuig, die had die overstekende waaghals gewoon moeten zien aankomen met zijn zesde zintuig.” Ondertussen zitten er 400 mensen vast, trein vertraagd, iedereen gefrustreerd — maar gelukkig, de fietser leeft nog, dus missie geslaagd?
Sommigen beweren overigens dat overwegen zonder slagbomen nóg gevaarlijker zijn. Want ja, een rood knipperlicht, luid alarm en een naderende trein van 200 ton zijn zó subtiel — daar moet je echt verkeerspsycholoog voor zijn om dat op te merken. Tenzij je op je smartphone kijkt natuurlijk, dan zie je het inderdaad even niet. Maar ach, dan ben je vooral slachtoffer van een "asociaal systeem", toch?
Kijk, ik snap best dat je minder fan wordt van auto’s als je ze inruilt voor een fiets. Dat is een beetje zoals vegetariërs die pas écht vleeseters beginnen te verachten nadat ze tofu hebben leren waarderen. Maar laat dat niet in de weg staan van wat je zelf ooit zei: iedereen heeft een verantwoordelijkheid. Niet alleen de “grote boze” automobilist met z’n rijbewijs en z'n APK, maar ook de fietser die vindt dat verkeersregels “meer richtlijn dan wet” zijn.
En voor de duidelijkheid: ik heb al lang geleerd dat er complete idioten rondrijden. Bumperklevers, snelheidsmaniakken, opgefokte types met een stuur én een attitudeprobleem — ik ken ze allemaal. Maar geloof me, fietsers onderling zijn ook geen heiligen. Laatst nog een botsing gezien op het jaagpad waarbij een ambulance moest opdraven omdat twee fietsers elkaar frontaal raakten. Daar komt normaal geen auto. Wel snelheid, onoplettendheid en jawel: menselijk gedrag.
