02-Jul-2022, 09:20 PM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-Jul-2022, 09:34 PM door Bart Verbeek.)
ik mijn Quest heb opgehaald in Dronten.
De laatste weken heb ik er een beetje met de pet naar gegooid met de opdrukoefeningen, dus mijn houding was een beetje van "ik ga er gewoon in zitten, en ik zie thuis wel hoe ik er weer uit kom". Ik reed eerst een proefrondje in de buurt, waarbij ik wel erg aan de draaicirkel moest wennen. Die van mijn trike is 3m50, dus daar kom je altijd wel mee thuis. Maar hier moest ik toch een aantal keren overschakelen op de Flintstone modus. Er zat nogal een flinke ratel in het geheel, dus dat moest ik wel even laten herstellen. Helaas moest ik hiervoor weer uit de Quest klauteren, wat na heel wat moeite gelukkig wel lukte. Theo verving een paar O-ringen, en daarmee was de meeste herrie wel weg. Ook de accu bleek op zijn laatste benen te lopen, dus die werd ook nog vervangen.
Op weg naar Lelystad moest ik halverwege ontzettend plassen. Een ouwemannenkwaal die vooral door de ligfietshouding lijkt te worden getriggerd. Dit stelde mij wel voor een dilemma. Het zou mij vast nog wel een keer lukken uit de velomobiel te kruipen, maar een derde keer zou mij toch echt niet meer lukken. En om nu mijn triomftocht in de straat te beëindigen met een telefoontje "buurman, kun je me even uit mijn velomobiel helpen?" vond ik toch ook wel een beetje schlemielig.
Van de week had ik al eens lopen kijken naar een Dopper thermische fles. Voor de aankomende schaaktoernooien zou ik toch wel een koud of heet drankje voor achter het bord willen hebben, want het lopen met twee hete koffie (één voor mijn tegenstander) en een wandelstok is niet echt een succes. Ik had echter recentelijk een ongeïsoleerde Dopper aangeschaft, en vond dat wel een beetje zonde. Maar hier deed zich dus plotseling een mooie toepassing voor voor mijn ongeïsoleerde fles! Ik had niet zoveel over de associatie van een velomobiel met een rioolpijp moeten praten! En hier bleek dus nog een voordeel van een velomobiel boven een trike.
Toen ik op ongeveer driekwart was, kreeg ik een enorme dorst. Want ik had de oorspronkelijke inhoud van mijn fles natuurlijk ergens moeten laten. Enfin, zo is er altijd wel wat.
Het succes van een velomobiel staat of valt natuurlijk met de motor. Vandaag werd die motor voor het eerst getest. En dat viel me nog niet mee.
Ik reed met een kruissnelheid van ongeveer 16 km per uur tegen de wind in, over een afstand van zo'n 25 kilometer. Dat is nog niet eens zo gek. Maar vooral de vele bruggen leverden toch wel de nodige problemen op. Niet in die mate dat ik weer achteruit naar beneden moest, daar was ik een beetje bang voor geweest, maar ik moest toch wel met één hand een beetje helpen. Heel erg veel helpen, eigenlijk wel.
Dus: kruissnelheid 16 km/uur, actieradius 25 kilometer. Als ik dat vergelijk met mijn trike, kruissnelheid 22 km/uur actieradius 90 kilometer, dan ben ik er wel op achteruit gegaan. Toch is het niet alles kommer en kwel. Het gaat om de belofte die ik voel in de motor. Daar valt nog heel wat meer uit te halen. Bovendien kan mijn dokter tevreden zijn, ik moest meer bewegen en zie hier. En als je dan bedenkt dat ik in januari nog geen jampotje kon openmaken. . .
Bovendien kon ik ook de belofte van vrijheid al wel voelen. Niet meer afhankelijk zijn van accu's, geen last van stijgende benzineprijzen, geen fortuin meer aan autokosten, mens sana in corpere sano. Ik moet alleen nog eens goed naar de routes kijken. Die haakse bochten in Flintstone modus zorgen voor teveel gehinnik van de plaatselijke jeugd.
De laatste weken heb ik er een beetje met de pet naar gegooid met de opdrukoefeningen, dus mijn houding was een beetje van "ik ga er gewoon in zitten, en ik zie thuis wel hoe ik er weer uit kom". Ik reed eerst een proefrondje in de buurt, waarbij ik wel erg aan de draaicirkel moest wennen. Die van mijn trike is 3m50, dus daar kom je altijd wel mee thuis. Maar hier moest ik toch een aantal keren overschakelen op de Flintstone modus. Er zat nogal een flinke ratel in het geheel, dus dat moest ik wel even laten herstellen. Helaas moest ik hiervoor weer uit de Quest klauteren, wat na heel wat moeite gelukkig wel lukte. Theo verving een paar O-ringen, en daarmee was de meeste herrie wel weg. Ook de accu bleek op zijn laatste benen te lopen, dus die werd ook nog vervangen.
Op weg naar Lelystad moest ik halverwege ontzettend plassen. Een ouwemannenkwaal die vooral door de ligfietshouding lijkt te worden getriggerd. Dit stelde mij wel voor een dilemma. Het zou mij vast nog wel een keer lukken uit de velomobiel te kruipen, maar een derde keer zou mij toch echt niet meer lukken. En om nu mijn triomftocht in de straat te beëindigen met een telefoontje "buurman, kun je me even uit mijn velomobiel helpen?" vond ik toch ook wel een beetje schlemielig.
Van de week had ik al eens lopen kijken naar een Dopper thermische fles. Voor de aankomende schaaktoernooien zou ik toch wel een koud of heet drankje voor achter het bord willen hebben, want het lopen met twee hete koffie (één voor mijn tegenstander) en een wandelstok is niet echt een succes. Ik had echter recentelijk een ongeïsoleerde Dopper aangeschaft, en vond dat wel een beetje zonde. Maar hier deed zich dus plotseling een mooie toepassing voor voor mijn ongeïsoleerde fles! Ik had niet zoveel over de associatie van een velomobiel met een rioolpijp moeten praten! En hier bleek dus nog een voordeel van een velomobiel boven een trike.
Toen ik op ongeveer driekwart was, kreeg ik een enorme dorst. Want ik had de oorspronkelijke inhoud van mijn fles natuurlijk ergens moeten laten. Enfin, zo is er altijd wel wat.
Het succes van een velomobiel staat of valt natuurlijk met de motor. Vandaag werd die motor voor het eerst getest. En dat viel me nog niet mee.
Ik reed met een kruissnelheid van ongeveer 16 km per uur tegen de wind in, over een afstand van zo'n 25 kilometer. Dat is nog niet eens zo gek. Maar vooral de vele bruggen leverden toch wel de nodige problemen op. Niet in die mate dat ik weer achteruit naar beneden moest, daar was ik een beetje bang voor geweest, maar ik moest toch wel met één hand een beetje helpen. Heel erg veel helpen, eigenlijk wel.
Dus: kruissnelheid 16 km/uur, actieradius 25 kilometer. Als ik dat vergelijk met mijn trike, kruissnelheid 22 km/uur actieradius 90 kilometer, dan ben ik er wel op achteruit gegaan. Toch is het niet alles kommer en kwel. Het gaat om de belofte die ik voel in de motor. Daar valt nog heel wat meer uit te halen. Bovendien kan mijn dokter tevreden zijn, ik moest meer bewegen en zie hier. En als je dan bedenkt dat ik in januari nog geen jampotje kon openmaken. . .
Bovendien kon ik ook de belofte van vrijheid al wel voelen. Niet meer afhankelijk zijn van accu's, geen last van stijgende benzineprijzen, geen fortuin meer aan autokosten, mens sana in corpere sano. Ik moet alleen nog eens goed naar de routes kijken. Die haakse bochten in Flintstone modus zorgen voor teveel gehinnik van de plaatselijke jeugd.
Keuzes worden eenvoudiger naarmate je minder keus hebt FlevoTrike | Jouta Tadpole Blue Line | Quest 377 | Trident Titan